Morgunblaðið - 14.09.1996, Side 12

12 LAUGARDAGUR 14. SEPTEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
LANDIÐ
Hópur ungmenna eyddi frístundum sumarsins í æf ingar og uppsetningu leikrits
Reyndi oft
á vináttuna
*
A meðan félagamir voru á rúntinum, á
sveitaböllum og í partíum í sumar æfði
hópur ungmenna á Húsavík leikrit og setti
það upp. Verkið er svo áhrifamikið að
áhorfendur eru slegnir þegar þeir yfírgefa
Samkomuhúsið og unglingamir fá ýmislegt
til að hugsa um. Ungu leikaramir segja
Helga Bjarnasyni að þau hafí lært mikið
á þessu viðfangsefni og tíminn sem í það
hafí farið hafí verið vel þess virði.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
ÞRÍR af aðstandendum uppsetningarinnar á Auga fyrir auga á
leiksviðinu, f.v. Júlía Sigurðardóttir, Snæbjörn Ragnarsson og
Margrét Sverrisdóttir.
LEIKFÉLAG Húsavíkur er væntan-
lega fyrsta áhugaleikfélag landsins
til að koma saman sýningu á ný-
byrjuðu leikári. Félagið frumsýndi
leikritið Auga fyrir auga 6. septem-
ber.
Þó verkið sé æft og sýnt undir
nafni Leikfélagsins er allt frum-
kvæði og vinna við það á höndum
leikaranna fjögurra og aðstoðar-
fólks þeirra, en þeir eru á aldrinum
18-24 ára. Ungmennin eru með
leiklistarbakteríuna og hafa tekið
þátt í starfí leiklistarklúbbs Fram-
haldsskólans á Húsavík og Leikfé-
lags Húsavíkur. Tvö þeirra voru til
dæmis í stórum hlutverkum í
Gauragangi Leikfélagsins í fyrra-
vetur. „Okkur langaði að fara á
norræna leiklistarhátíð í Danmörku
og leituðum að hentugu verki fyrir
hana,“ sagði Margrét Sverrisdóttir
þegar blaðamaður hitti þijú úr
hópnum að máli, Margréti, Júlíu
Sigurðardóttur og Snæbjörn Ragn-
arsson. Margrét og Júlía leika í
verkinu ásamt Oddi Bjarna Þorkels-
syni og Þorbjörgu Björnsdóttur og
Snæbjöm er tæknimaður.
Auga fyrir auga er eftir banda-
ríska leikritaskáldið William Ma-
estrosimone. Oddur Bjami komst
að því að Jón Sævar Baldvinsson á
Húsavík væri að ljúka við þýðingu
þess og sá strax að það hentaði
hópnum vel. Þau fengu Skúla
Gautason til að leikstýra og leyfi
forráðamanna Leikfélags Húsavík-
ur til að vinna að uppsetningunni
á vegum þess. Þau komust ekki inn
á leiklistarhátíðina en fóru í staðinn
í heimsókn til vinaleikhúss Húsvík-
inga í Nexo á Borgundarhólmi.
Fékk nóg af
Oddi Bjarna
Júlía og Margrét segja að það
hafi verið erfitt að æfa upp leikrit-
ið. Oft var æft á hveiju kvöldi og
stundum á daginn líka. „Þetta var
ægilega erfitt. Það komu þær
stundir að ég var gjörsamlega búin
að fá nóg af Oddi Bjarna,“ segir
Júlía. Leikritið íjallar um nauðgun-
artilraun sem snýst upp í andhverfu
sína. Júlía leikur fórnarlambið og
Oddur Bjarni nauðgarann. Júlía
ræddi við konu frá Stígamótum
þegar hún var að undirbúa sig fyr-
ir hlutverkið og segir að það hafi
hjálpað sér. Margrét bætir því við
að henni hafi stundum gengið illa
að skipta úr hlutverki fijálslynds
unglings í daglega lífinu yfir í leiðin-
lega félagsfræðinginn sem hún leik-
ur. Báðar segja þær að leikstjórinn
hafi hjálpað þeim mikið, þótt hann
hafi haft það sem stefnu að reyna
að láta þau sjálf finna sem allra
mest út úr hlutum.
María Axfjörð, sem stjórn leikfé-
lagsins fékk til að vera „mömmu“
hópsins, segir að stundum hafí
reynt á vináttusamband krakkanna
í leikhópnum. Verkið sé þess eðlis
að það rífi og slíti sálina, ekki síst
hjá leikurunum. En þau komi von-
andi sterkari út úr þessu.
Meginhluti vinnunnar við upp-
setninguna, sviðsmynd, búninga og
fleira, er unninn af leikurunum
sjálfum undir stjórn leikstjórans,
og af þeim Snæbirni og Heimi Heið-
arssyni. Margrét og Júlía segja
skemmtilegt að vinna að þessum
þáttum líka, þá beri leikararnir
meiri ábyrgð á verkinu í heild. Snæ-
björn segir að nauðsynlegt hafi ver-
ið að finna einfalda lausn á sviðs-
mynd vegna ferðalagsins til Dan-
merkur og telur að það hafi tekist.
Þörf umræða
María segir að sýningin sé mjög
áhrifamikil, hún sé svo sterk að þau
hafi talið nauðsynlegt að banna
hana fyrir tólf ára og yngri. Þau
segjast heyra andköf þegar ofbeldið
er sem mest og að fólk komi slegið
út af sýningum. María segir að það
segi ýmislegt um sýninguna að fólk
þakki fyrir sýninguna en enginn
lýsi yfir ánægju sinni með hana,
fólk sjái að það passi ekki að taka
sér þau orð í munn í þessu sam-
bandi.
Hópurinn sem blaðamaður ræddi
við var sammála því að tekið væri
á þörfum málum í verkinu. „Það
er gott fyrir unglinga að vita hvað
er að gerast. Maður hefur séð kunn-
ingja sína fara illa út úr svona atvik-
um,“ segir Snæbjörn. Hann segir
að unglingarnir sæki í að koma og
hann segist sjá á andlitum þeirra
eftir sýningu að tekist hafí að vekja
þá til umhugsunar. „Ef nauðgari
sæi þessa sýningu myndi hann
steinhætta iðju sinni,“ segir Júlía.
Sjá ekki eftir tímanum
Ungmennin hafa farið á mis við
ýmsa skemmtan í sumar vegna
vinnu við leikritið, „ekki bara vegna
tímans heldur á maður enga orku
afgangs eftir æfmgarnar," segir
Margrét. Þau segjast ekki sjá eftir
neinu því í staðinn fyrir tímann sem
farið hefur í þetta hafi þau lært
mikið. Ekki veitir af því flest þeirra
eða öll hafa hug á leiklistamámi.
Leikferðin til Danmerkur var far-
in í lok ágúst og á leiðinni út var
forsýning í Bæjarbíói í Hafnarfirði.
Frumsýning Auga fyrir auga var á
Húsavík 6. september og er búið
að sýna verkið fjórum sinnum
heima. Þau segja að framhaldið
fari eftir viðtökum og ákvarðanir
um að sýna verkið annars staðar
bíði betri tíma.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
BRÆÐURNIR Óli og Yngvi
Kristjánssynir fullyrða að
ekki fáist rétta bragðið á
silunginn nema reykkofinn
sé hlaðinn úr torfi og
gijóti. Gylfi Yngvason er á
milli Óla og Yngva. Við
gafl hússins sést taðhrauk-
ur í þurrkun. Á innfelldu
myndinni má sjá nýreiktan
Mývatnssilung.
FASTEIGN ER FRAMTÍD
I71KÍI3LC1M&
Suöurlandsbraut 12,108 Reykjavík,
fax 568 7072

SIMI 568 77 68
MIÐLUN
Sverrir Kristjánsson JZ
lögg. fasteignasali II
Þór Þorgeirsson, sölum. Kristín Benediktsdóttir, ritari, Kristjana Lind, ritari
Opið í dag frá kl. 13.00—15.30
Sporðagrunn — sérhæð
Mjög vel skipulögð og björt 120 fm efri sérhæð ásamt 30,8 fm bílskúr.
Mjög fallegar stofur með arni. Yfirbyggðar svalir. Verð 9,7 millj.
Engihlíð — efri hæð
Til sölu falleg efri hæð. Mikið nýstandsett svo sem eldhús o.fl., fallegar
stofur. Parket. Áhugaverð eign. Verð 7,6 millj. Áhv. 3,7 millj. byggsjlán.
Óskaeignin
Ertu að leita að einhverju sérstöku? Það skaðar ekki að hafa samband við
okkur. Hver veit nema eignin leynist á söluskránni þó hún sé ekki auglýst.
Rétta bragðið af
reyktum Mývatnssilungi
„VEIÐIN er búin að vera mjög
dræm upp á síðkastið. Þetta telst
því mjög gott,“ sagði Gylfi Yngva-
son, bóndi á Skútustöðum II, þegar
hann kom úr vitjun ásamt Óla
Kristjánssyni föðurbróður sínum
með 30-35 bleikjur, margar vænar.
Skútustaðabændur stunda sil-
ungsveiðar í Mývatni nokkuð stíft
og hafa lengi gert. Gylfi segir að
alltaf hafi verið sveiflur í veið-
inni. Síðustu þrjú árin hafi hún
verið þokkaleg, á seinni tíma
mælikvarða, þótt hún sé langt frá
því sem var fyrir 1970. Telur
hann að veiðst hafi 20-23 þúsund
bleikjur í öllu vatninu síðustu
árin. Gylfi segir að fiskifræðingar
hafi spáð breytingum á lífríkinu
í ár og minnkandi veiði en hann
segist ekki hafa trúað á það þeg-
ar fyrrihlutinn var góður. „En
síðustu þijár vikurnar hefur átan
fallið niður og þá leggst silungur-
inn fyrir og hreyfir sig ekki,“
segir Gylfi.
„Þetta var allt annað líf í gamla
daga þegar dregið var fyrir. Þá
var silungur hér upp á miðja þóftu
í bátnum. Ég man einu sinni eftir
1.000 silungum eftir nóttina,“ seg-
ir Óli.
Skútustaðabændur nota 34 ára
gamlan trébát til að vitja um net-
in. Og í bátnum er 19 ára gamall
utanborðsmótor. Gylfi segist ný-
lega hafa þurft að fá varahlut í
mótorinn en þegar hann hafi bor-
ið upp erindi sitt í umboðinu hafi
honum ekki verið trúað í fyrstu,
starfsmaðurinn fullyrt að enginn
slíkur mótor væri eftir í landinu.
Eftir að tekist hcfði að sannfæra
manninn hefði gengið vel að út-
vega varahlutinn.
Gylfi reykir allan silunginn og
selur heima og í verslanir á höfuð-
borgarsvæðinu. Hann kaupir líka
eldisfisk til að fylla upp í eyður
og halda viðskiptum. Þá segist
hann reykja mikið fyrir veiði-
menn.
Löng hefð er fyrir reykingu
Mývatnssilungs. Það er gert á
flestum bæjum sveitarinnar, í
mismiklum mæli.
Á Skútustöðum er silungurinn
taðreyktur í eldgömlu reykhúsi
sem endurbyggt var úr torfi og
grjóti fyrir fjórum árum. Það er
saga að segja frá því. Gamla reyk-
húsið var orðið gamalt og lélegt
og það hrundi síðan fyrir nokkr-
um árum. Gylfi segist þá hafa
innréttað gott reykhús í öðrum
enda steinhúss og byrjað að
reykja þar þrátt fyrir hrakspár
gömlu mannanna sem alltaf full-
yrtu að reykhúsið yrði að vera
úr torfi og grjóti.
„Ég taldi þetta bábilju. Þegar
rétta bragðið kom ekki strax taldi
ég að kofinn þyrfti hara að til-
reykjast eins og pípa og þetta
lagaðist ef ég væri nógu þolin-
móður. En gömlu karlarnir fengu
nóg af þessu og byijuðu bara á
því að byggja upp reykkofann,
báðir komnir hátt á áttræðisald-
ur. Ég varð að viðurkenna ósigur
minn og flutti mig þangað. Eftir
mánuð var gamla bragðið komið.
En það þýðir ekkert að spyija
mig af hveiju reykhúsið þurfi að
vera hlaðið úr torfi og gijóti til
að fá rétta bragðið, ég veit það
ekki,“ segir Gylfi. Gömlu menn-
irnir eru faðir hans, Yngvi Krist-
jánsson, og Óli Kristjánsson, bróð-
ir Yngva.