Morgunblaðið - 11.10.1996, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 1996 35
I
I
I
N
:

I
I
GUÐJÓN ÓLAFUR
JÓNSSON
+ Guðjón Ólafur
Jónsson fæddist
á Elínarhöfða í
Innri-Akranes-
hreppi 7. desember
1916. Hann iést í
Sjúkrahúsi Akra-
ness að kvöldi 2.
október sl. Foreldr-
ar Guðjóns voru
Jón Jónsson, bóndi
og verkamaður, f.
29. ágúst 1880 í
Tungutúni, d. 29.
apríl 1969, og
Guðný Guðjóns-
dóttir, húsmóðir, f.
10. apríl 1887 á Þórustöðum í
Svínadal, d. 20. október 1982.
Systkini hans eru: Helga, f.
30. júlí 1905, húsmóðir, Guð-
veig, f. 17. mars 1908, húsmóð-
ir, og Jón Þorgeir, vélstjóri, f.
6. júlí 1914.,
Guðjón Ólafur kvæntist 2.
desember 1939 Sigurbjörgu
Sigríði Jónsdóttur, f. 4. nóvem-
ber 1919. Hún er dóttir Guðrún-
ar Kristínar Sigurbjörnsdóttur,
húsmóður, f. 9. janúar 1893, d.
20. desember 1992, og Jóns
Magnússonar, sjómanns og
verkamanns, f. 25. ágúst 1891,
d. 28. september 1970.
Guðjón Ólafur og Sigríður
bjuggu á Skagabraut 48 og síð-
an lengst af á Háholti 33, Akra-
nesi. Þau eignuðust fjögur
Afi minn var ósköp venjulegur
maður, óbreyttur liðsmaður í
hversdagslífínu. Alþýðumaður,
kominn af fátæku fólki og hafði
sjálfur þurft að vinna hörðum
höndum til að fæða og klæða sex
manna fjölskyldu. Hann stundaði
almenna verkamannavinnu til sjós
og lands, eignaðist aldrei mikið og
börn. Þau eru: 1)
Guðný, f. 3. október
1940, ræstitæknir á
Akranesi, 2) Jón
Rúnar, f. 23. nóvem-
ber 1941, sjómaður
í Keflavík, kvæntur
Ágústu Einarsdótt-
ur, húsmóður, og
eru börn þeirra
fimm: Einar Kjart-
an, Sigurbjörg Sig-
ríður, Birna, Guð-
jón Sigurður og
Þorbjörg. Þau eiga
sjö barnabörn. 3)
Hugrún Valný, f.
10. júlí 1943, lengst af húsmóð-
ir í Saurbæ á Hvalfjarðar-
strönd, nú búsett í Kópavogi.
Eiginmaður hennar var Jón
Eyjólfur Einarsson, prófastur,
d. 1995. Börn þeirraeru: Sigríð-
ur Munda, Guðjón Ólafur, Jón-
ey og Einar Kristján. Hún á tvö
barnabörn. 4) Kristín, f. 22.
mars 1957, aðstoðarstúlka
tannlæknis á Akranesi, gift
Guðmundi Smára Guðnasyni,
vélvirkja, og eru þeirra börn
Lilja Guðrún og Guðgeir.
Guðjón Ólafur stundaði lengi
sjómennsku á bátum og eigin
trillum. Hann vann um áratuga
skeið við netagerð á Akranesi.
Útför Guðjóns fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 14.
gaf eflaust allt sem hann átti auk-
reitis.
Fyrir mér var afí hins vegar sér-
stakur. Mér var gefíð nafnið hans
og fannst því eðlilega mikið til hans
koma. Minningar úr bernsku eru
sveipaðar ljóma afa míns - fótbolta-
leikir - hjólaviðgerðir - spila-
mennska. Ég var líklega fimm ára
MINIMINGAR
þegar ég fór með afa á fyrsta fót-
boltaleikinn á Akranesi og okkar
menn unnu 10-1. Síðan fórum við
margar ferðirnar á völlinn. Afí
mætti á alla heimaleiki Akranessl-
iðsins allt þar til heilsuleysi fór að
hijá hann í sumar. Hann náði þó
að sjá í sjónvarpi lið sitt verða Is-
landsmeistari fímmta árið í röð síð-
asta daginn sem hann var heima -
og var ánægður með leik sinna
manna.
Það voru ófáar heimsóknirnar
sem farnar voru til afa og ömmu á
Akranesi, þó að þeim hafí fækkað
nokkuð eftir að ég hóf nám og störf
í Reykjavík. Fátt gladdi lítið barns-
hjarta meir en ferð á Skagann -
hræringur og hveitikökur og enda-
laus spilamennska.
Afi var vammlaus maður, heiðar-
legur og góðviljaður. Stundum örl-
aði á sérvisku, eflaust tilbúinni að
mestu leyti. Hann hafði mikinn
áhuga á skot- og stangveiði, fór í
margar veiðiferðirnar og kunni ófá-
ar sögur af þeim vettvangi. Mestan
áhuga hafði hann þó á velferð barna
sinna og afkomenda.
Síðastliðið vor fór heilsa afa míns
að gefa sig. Hann tók því af lítil-
læti, bar sig vel eins og vant var
og kvartaði ekki. Það var farið að
húma að ævikveldi. Hann var sátt-
ur, hafði lifað góðu lífi, eignast
góða konu og ijögur börn, sem öll
komust til manns. Þeirra er missir-
inn og mestur þó ömmu minnar.
Ég bið Guð að vaka yfir henni,
styrkja hana og geyma, nú þegar
hún sér á eftir lífsförunaut sínum
yfír móðuna miklu.
Það bíður okkar allra að deyja,
en dauðinn kemur okkur þó alltaf
jafnmikið á óvart. Afi vissi hvað var
í vændum. Nóg heyrt, nóg séð og
nóg lifað, sagði hann sjálfur. Góður
drengur er genginn. Hafi hann þökk
fyrir allt - og allt. Guð blessi minn-
ingu afa míns og alnafna.
Guðjón Olafur Jónsson.
Fallinn er að feigðarfold frísk-
leikamaður af Akranesi, Guðjón
Jónsson frá Birnhöfða, en svo var
hann nefndur í daglegu tali, en í
Birnhöfða bjuggu hans foreldrar
Jón Jónsson og Guðný Guðjónsdótt-
ir, hjón af borgfirskum ættum.
Guðjón var yngstur fjögurra barna
þeirra, en deyr þeirra fyrstur. Hans
æviár voru að nálgast 80 sem er
virðulegur aldur hjá íslenskum erf-
iðismanni, sem vann verk sín af
skyldurækni og miklum dugnaði.
Guðjón byijaði ungur sem sjómaður
á mótorbátunum hér á Skaga, svo
lengi sem ég vissi í góðum skiprúm-
um, reyndar fljótt kunnur af dugn-
aði. Eftir áratuga sjómennsku hóf
hann störf í Hvalstöðinni í Hvalfirði
og vann sig fljótt þar upp í starfi,
því hann varð flensari, sem var ein
mesta virðingarstaða og aðeins
ætluð úrvalsmönnum, sögðu Norð-
mennirnir, sem kenndu Islending-
um til verka í upphafi hvalveið-
anna. Guðjón vakti strax á sér at-
hygli fyrir röskleika og hæfni, það
var ekki á margra færi að splæsa
saman svera víra, sem Guðjón vann
léttilega eins og annað sem hann
lagði hendur að. Ég hygg að Guð-
jón hafi átt kost á að vera þarna í
góðu starfí á meðan gert var út á
hvalinn. En hann kunni betur við
að eiga sinn vinnustað heima á
Skaganum og hóf störf á Nótastöð-
inni þar sem hann vann til vinnu-
loka, kunni því vel, átti þar sína
vinnufélaga og vini, sem er stór
þáttur í daglegum samskiptum
fólks og gerir alla tilveruna áhuga-
verða og gleðiríka.
Ég vissi Guðjón eiga marga
ánægjustund með vinum úti í nátt-
úrunni við laxveiðar og upplyftingu
í fögru umhverfi í sveitinni, sumar-
fríðu. Kynni okkar Guðjóns, jafn-
aldra míns, ná yfír marga áratugi,
við vorum herbergisfélagar í Hval-
stöðinni, allnokkrar rúbertur voru
spilaðar í frístundum þar og einnig
hér á Skaganum. Guðjón var
áhugasamur spilamaður á þeim
árum. Hann var einn fyrsti félagi
minn, þegar ég flutti hér fyrst á
Skagann, síðar tengdust fjölskyldur
okkar, þegar bróðir hans giftist
systur minni. Nú, svo var dóttir
hans Hugrún okkar prestkona í
Saurbæ, og góð vinátta við þau
mætu hjón. Við Guðjón mættumst
alltaf sem góðkunningjar. Hann var
óáleitinn, hrekklaus, vandaður og
hinn mesti drengskaparmaður, sem
gott er að minnast, virða og þakka
að lokum löng og góð kynni.
Guðjón var einlægur fjölskyldu-
faðir, heimilið var honum allt, eigin-
konan góða og glaða, böm og fjöl-
skyldan öll. Guðjón var snotur mað-
ur á velli í hærra meðallagi á hæð,
sívalur, beinn og fríður, þægilegur
í viðmóti og oft léttur í lund. Það
leyndi sér ekki að Guðjón var ham-
ingjumaður í sínu einkalífi og átti
úrvalskonu, sem hann kunni að
meta að verðleikum. Við hjónin
sendum okkar bestu samúðarkveðj-
ur til ástvina hans og geymum
minningu um vænan dreng.
Valgarður L. Jónsson frá
Miðfelli.
Það er erfitt að trúa því að hann
Guðjón á loftinu, eins og við kölluð-
um hann alltaf, skuli vera dáinn.
Það bar dimman skugga yfír þegar
okkur var flutt þessi frétt. Guðjón
er dáinn og kominn til hinstu hvíld-
ar. Þegar ég sagði bömum mínum
frá þessu var eins og þau sæju á
bak besta, kærasta ástvini, svo sorg- ^
bitin urðu þau. Við söknum hans
öll af einlægu hjarta. Hann var okk-
ur svo sannur og góður vinur. Við
eigum honum meira að þakka en
orðum verði að komið. En minning-
amar mörgu um allt það góða, alla
hlýjuna og góðvildina, sem við feng-
um að njóta á samleiðinni með Guð-
jóni og þeim báðum hjónum á efri
hæðinni í Háholti 33, verða eins og
bjartir ljósgeislar í lífi okkar á þeim
vegi sem framundan er.
Elsku Sigríður og ástvinir þínir.
Við biðjum Guð að blessa þig og K
þína og veita þér huggun og styrk
í sorg þinni.
Erla Þórðardóttir og börnin,
Háholti 33.
I
9
«
9
«
«
«
«
«
a
«
«
4
+ Sigurjón Ein-
arsson var
fæddur í Reykjavík
30. ágúst 1909.
Hann lést á Hrafn-
istu i Hafnarfirði 6.
október síðastlið-
inn. Foreldrar Sig-
uijóns voru Katrín
Ólafsdóttir og Ein-
ar Gíslason smiður
i Reylqavík. Sigur-
jón ólst upp hjá for-
eldrum sinum í
Reykjavík. Sigurjón
átti tvö systkini,
Ágústu, sem lést
mjög ung, og Gísla, sem nú er
látinn.
Siguijón giftist Andreu V.G.
Pétursdóttur, fædd 28. maí
1904, d. 11. september 1979,
og eignuðust þau tvær dætur.
1) Katrínu Ágústu S. Thorar-
ensen, gifta Skúla Thorarens-
en, lögregluvarðsljóra, sem er
látinn. Þeirra börn eru Sigur-
jón Sigurður Thorarensen, lát-
inn, Ragnheiður Steinunn
Thorarensen, gift Theodor
Jónssyni, slökkviliðsmanni, og
eiga þau þijú börn. Andrea
Thorarensen, gift Herði Garð-
arssyni, slökkviliðsmanni, og
eiga þau þijú börn. 2) Vigdís
Gunnlaug Siguijónsdóttir, gift
Hauki Guðmundssyni, verk-
taka. Þeirra börn eru Guð-
Sunnudaginn 6. október var
hringt hingað heim og okkur sagt
að Siguijón afí væri dáinn. Það er
alltaf sárt þegar þessi stund rennur
upp en maður huggar sig með því
að nú er afí kominn til Öddu ömmu
og getur ekki verið á betri stað.
mundur B. Hauks-
son, vélamaður,
hans kona er Jónina
Klemensdóttir og
eiga þau fjórar dæt-
ur. Andrea Klara
Hauksdóttir, sjúkra-
liði, gift Gunnari
Jóhannessyni, smiði,
og eiga þau þijú
böm. Berglind Rut
Hauksdóttir, gift
Brynleifi Emi Ein-
arssyni og eiga þau
einn son.
Siguijón og
Andrea byijuðu bú-
skap sinn í Reykjavík en fluttu
síðan til Hafnarfjarðar árið
1942 og bjuggu lengst af á Garð-
stig 1. Síðar fluttist Siguijón til
dóttur sinnar Katrínar á Suður-
götu 50 í Keflavík þar til fyrir
3 ámm að hann flutti á Hrafn-
istu í Hafnarfirði.
Siguijón lærði skipasmíði í
Reykjavík, hann var einn af
stofnendum skipasmiðastöðv-
arinnar Drafnar hf. í Hafnar-
firði og vann lengi þar við skipa-
smíðar. Hann kenndi skipa-
teikningar við Iðnskólann í
Hafnarfirði um árabil en síðustu
starfsárin vann hann á Keflavík-
urflugvelli.
Útför Siguijóns fer fram í
Frikirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Mig langar til að þakka þér, elsku
afí, og ömmu líka, fyrir allar góðu
stundirnar. Bæði þegar við bjugg-
um með mömmu og pabba uppi á
Garðstíg og einnig þegar ég fór að
búa og leigði hjá ykkur ömmu og
seinna hjá þér einum. Mig langar
sérstaklega að þakka þér fyrir tím-
ann sem þú hafðir alltaf fyrir okkur
krakkana og sundferðirnar með þér
um hveija helgi, maður gleymir
þeim aldrei. Það lýsir því kannski
líka best hvað þú varst alltaf góður
við krakkana, þegar ég sagði Hörpu
minni að nú væri Siguijón langafi
dáinn, þá hafði hún strax orð á því
og með söknuði: „Mamma, manstu
þegar afí var alltaf að gera „fagur
fiskur í sjó“, þegar við vorum lítil."
Við kveðjum þig öll, elsku afi,
með söknuði en jafnframt með
þakklæti fyrir allar góðu stundirn-
ar.
Hinsta kveðja, þín
Þóra og fjölskylda.
Með nokkrum orðum langar mig
að minnast og kveðja langafa minn.
Afí var mjög góður maður, hann
hafði svo stórt og gott hjarta. í
fyrsta skiptið sem ég fór til útlanda
fór ég með honum og Katý ömmu.
Ég fór þrisvar sinnum með honum
til Mallorca.
Elsku afi minn, ég veit að þú
vakir yfir okkur og veitir okkur
styrk þinn. Ég þakka Guði fyrir að
leyfa mér að hafa þig í öll þessi ár.
Ég man þegar ég var lítil og
svaf hjá Katý ömmu, þá fór ég allt-
af niður til þín á kvöldin um leið
og ég vaknaði og þú gafst mér kex
og _kók og við spiluðum saman.
Ég kveð þig nú, elsku afí minn,
en ég get huggað mig við það að
ég veit að þér líður miklu betur og
þú ert nú kominn til ömmu, Skúla
afa og Siguijóns frænda. Elsku
afi, takk fyrir allar góðu minning-
arnar sem ég á um þig og Guð
geymi þig.
Þitt barnabarnabarn, __
Katrín Ágústa.
Okkur langaði til að kveðja þig,
elsku afí, og þakka þér fyrir þær
stundir sem við áttum saman.
Við gleymum því aldrei hvað var
gaman að heimsækja ykkur ömmu
upp á Garðstíg, þið voruð alltaf svo
góð við okkur, það var svo gaman
að geta komið til þín inn í litla
herbergið þegar þú varst að hvíla
þig og kúra hjá þér því þú hafðir
alltaf tíma til að segja okkur sögur
og syngja. Þú kunnir svo margar
vísur og sögur, uppáhalds sögurnar
okkar voru sögurnar um Fóu og
Fóu feikirófu og Búkollu og vísum-
ar okkar voru Dansi dansi dúkkan
mín og puttavísurnar.
Við munum ennþá þegar við vor-
um pínulitlar og þú gekkst með
okkur fram og til baka á ganginum
á Garðstígnum og við sungum há-
stöfum.
Það var alltaf svo gott að koma
til ykkar og gaman að leika í Firðin-
um, renna upp á hól og leika upp
á háalofti.
Þá ber að minnast, elsku afi, allra
ferðanna sem þú fórst með okkur
í sundlaugina í Hafnarfirði, og oft
kom Siguijón frændi með, það var
alltaf svo gaman hjá okkur. Þú
varst sjálfur mikill sundmaður og
lagðir því mikið upp úr því að við
lærðum að synda og synda fallega
en ekki bara að göslast áfram.
Við gleymum því seint hvað okk-
ur fannst mikið til þess koma þegar
þú komst í heimsókn til okkar þenn-
an stutta tíma sem við bjuggum í
Danmörku, þá var sko gaman að
hafa afa í heimsókn frá Islandi.
Alltaf vorum við krakkarnir vel-
komnir til þín og þú tókst alltaf svo
vel á móti okkur, eins eftir að þú
fluttir til Keflavíkur hvað þú varst
alltaf ángæður þegar við komum í
heimsókn til þín í kjallarann á Suð-
urgötuna sama þótt við stoppuðum v
bara stutt, þú varst alltaf svo
ánægður.
Elsku afí, það er með söknuði
sem við keðjum þig en við vitum
að amma tekur á móti þér og þá
verða fagnaðarfundir hjá ykkur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
.Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Adda Klara og Linda.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi
útprentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg
fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
WordPerfect einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greina fari ekki
yfir eina örk a-4 miðað við meðallínubil og hæfílega línulengd -
eða 2.200 tölvuslög Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
SIGURJÓN
EINARSSON