Morgunblaðið - 11.10.1996, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 1996 39
SIGURÐUR
HAFSTEINN
GUÐJÓNSSON
+ Sigurður Haf-
steinn Guðjóns-
son fæddist á
Lambastöðum í
Sandgerði 26. októ-
ber 1949. Hann lést
2. október sl. í Hafn-
arfirði.
Foreldrar: Aldís
Fríða Magnúsdóttir
og Guðjón Magnús-
son, vélstjóri. Guð-
jón Iést árið 1978.
Aldís er búsett í
Reykjavík. Bróðir:
Guðni Frímann
Guðjónsson, eigin-
kona hans Alda Guðrún Frið-
riksdóttir, búsett í Reykjavík.
Sigurður giftist 15. ágúst
1970 Árnýju Árnadóttur frá
Landakoti í Sandgerði. Börn:
Aldís Guðný, fædd 19. janúar
1972, hárgreiðslusveinn, búsett
í Njarðvík, Hildur Brynja, fædd
Elsku pabbi.
Á þessari stundu er erfitt að skilja
af hveiju þú varst tekinn svona fljótt
frá okkur, það er svo ósanngjamt.
Við minnumst með söknuði þegar
við spiluðum saman og alltaf gátum
við séð hver var að vinna og hver
var að tapa.
Tónlistin var þér ofarlega í huga
og fannst þér mikilvægt að hljóð-
færi væri til á heimilinu. Þú kennd-
ir okkur fljótt að spila á orgelið og
kveiktir hjá okkur áhuga á að læra
meira.
Okkur þykir sárt að þú hafir ekki
lifað til þess að sjá fyrsta barnabam
þitt sem er væntanlegt í næsta
mánuði því þú varst orðinn svo
spenntur og hefur alltaf verið svo
bamgóður.
Elsku pabbi, við kveðjum þig með
söknuði og viljum þakka fyrir þær
stundir sem við áttum saman og
fyrir allt það sem þú gerðir fyrir
okkur. Þú varst alltaf tilbúinn að
styðja við bakið á okkur sama hvað
það var.
Bam þitt vil ég vera,
víkja þér ei frá.
Blítt þér vil ég bera
það besta sem ég á,
elsku mína alla.
Innst úr hjarta mér,
andinn hrópar upp til þín:
Elsku pabbi!
Greitt það aldrei get ég
sem gafstu fyrir mig.
Allt þitt líf og ást og trú.
Ég elska þig.
Þínar dætur,
Aldís Guðný, Hildur Brynja
og Málfríður Dögg.
í dag kveðjum við samstarfsmann
okkar Sigurð Guðjónsson, bílstjóra,
sem nýlega hafði byijað að starfa
hjá okkur á St. Jósefsspítala í Hafn-
arfirði. Það hafði verið áhyggjuefni
okkar að finna rétta manninn í starf
bílstjóra, þegar sú staða losnaði fyrr
á þessu ári. Sigurður hafði áður leyst
af í þessu starfi og því töldum við
okkur nokkuð viss um hvað við hefð-
um, ef hann samþykkti að taka
starfið að sér. Það varð okkur því
mjög mikill léttir þegar samningar
tókust við Sigurð, þar sem starfið
er meðal annars fólgið í því að fara
með sjúklinga í rannsóknir á sjúkra-
húsin í Reykjavík. Það er skemmst
frá því að segja að á þessum stutta
tíma kom í ljós að Sigurður stóð
undir öllum okkar væntingum. Hann
vann hug og hjörtu allra þeirra
starfsmanna sem áttu við hann sam-
skipti. Áreiðanlegur og traustur var
hann, þægilegur og hjartahlýr. Hann
hafði allt til að bera í þetta starf,
var duglegur og ósérhlífínn og vann
langan vinnudag. Jafnframt hafði
ég vissu um að hann var góður heim-
ilisfaðir og notaði þær stundir sem
til féllu til þess að rækta fjölskyldu
4. maí 1976, nemi,
býr í foreldrahús-
um, Málfríður
Dögg, fædd 28. ág-
úst 1980, nemi, býr
í foreldrahúsum.
Sigurður stund-
aði sjómennsku á
unglingsárum
fram yfir tvítugt en
starfaði lengst af
sem verkstjóri á
málningarverk-
stæði varnarliðs-
ins. Síðustu átta
árin starfaði hann
sem bifreiðastjóri í
Hafnarfirði, sat í stjórn Frama
frá árinu 1990 og var stöðvar-
sljóri BSH (Bifreiðastöðvar
Hafnarfjarðar) síðustu þijú
árin.
Utför Sigurðar fer fram frá
Hvalneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
sína. Það er okkur öllum, sem feng-
um að njóta samstarfs við hann,
mikill harmur að þurfa nú að sjá á
eftir honum, langt fyrir aldur fram.
Ég vil fyrir hönd starfsfólks St.
Jósefsspítala votta eiginkonu hans
Sigríði og dætrum þeirra okkar
dýpstu samúð. Algóður Guð styrki
ykkur og varðveiti um alla framtíð.
Arni Sverrisson,
framkvæmdasljóri.
Tilvera okkar er endalaust ferða-
lag. Við erum gestir og hótel okkar
er jörðin. Þetta upphaf að ljóði Tóm-
asar Guðmundssonar kemur upp í
huga minn nú er við kveðjum vin
okkar Sigurð H. Guðjónsson frá
Lambastöðum í Sandgerði.
Á leið okkar mætum við hinum
vegfarendunum. Vegimir liggja í
fleiri en eina átt. Þeir kvíslast á ein-
um stað og liggja saman á öðrum.
Ég ætla ekki að rekja ættir Sigurð-
ar, ég læt öðrum það eftir. Ég veit
að mörgum er brugðið og sakna
vinar í stað.
Frá árinu 1973 hefur leið fjöl-
skyldna okkar Sigga og Lillu legið
svo til samsíða. Við fluttum þá til
Sandgerðis, ég á mínar heimaslóðir
og þá endumýjuðust kynnin við
gömlu félagana.
Það er margs að minnast og af
mörgu að taka. Ungt fjölskyldufólk
í byggingarbasli. Bömin að koma í
heiminn hvert af öðm.
Þetta eru þau ár sem ég tel að
sitji ekki síst eftir í ferðasögunni að
lokum. Þar gegnir Sigurður H. Guð-
jónsson stóm hlutverki.
Hann Siggi var alveg sérstaklega
bamgóður maður. Bömin mín jafnt
og annarra hændust að honum.
Dætur okkar Fríða og Konný fædd-
ust með 18 daga millibili í ágúst
1980. Þær vom sem tvíburar. Léku
sér saman, byijuðu í skólanum sam-
an. En árið 1988 fluttu þau Siggi
og Lilla til Hafnarfjarðar og hefði
nú einhver talið að þá hefðu skilið
leiðir hjá þessum átta ára hnátum.
Nei, og ekki síst fyrir skilning Sigga
á föðurhlutverkinu tókst að halda
æskuvináttunni áfram. En nú svo
fyrirvaralaust og snöggt hefur lífs-
klukkan stoppað og hlutverki þessa
vinar okkar er lokið hér á jörð.
Elsku Lilla mín. Þú hefur misst
mikið en mig langar til að benda
þér á orð Kahlil: „Þegar þú ert sorg-
mædd, skoðaðu þá aftur hug þinn,
og þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“ Þú heldur
áfram að smíða af þínum hagleik,
sauma og föndra. Eflaust vantar
smíðafélagann og vininn en tíminn
græðir sárin að lokum að einhveiju
leyti. Ég bið þann sem öllu ræður
að styrkja þig, dætur þínar, tengda-
syni, tengdamóður og aðra aðstand-
endur.
Sigurbjörg Eiríksdóttir
og fjölskylda.
MINNINGAR
Það kom mér svo gersamlega á
óvart þegar mamma hringdi til mín
og tilkynnti mér að þú værir dáinn,
Siggi minn. Þessi frétt kom eins og
þruma úr heiðskíru lofti, og mér,
sem bý svona langt í burtu, fínnst
svo erfitt að fá svona frétt og geta
ekki verið hjá fjölskyldu þinni, henni
til stuðnings.
Þið Lilla byggðuð samtímis og
næst foreldrum mínum og þið áttuð
stelpu á sama aldri og ég, Aldísi.
Við urðum strax óaðskiljanlegar vin-
konur, þá aðeins 3 ára gamlar. Það
var alltaf gaman að koma til Aldísar
þegar þú varst heima. Þú hafðir ein-
stakt lag á því að ná athygli okkar
og gerðir það af áhuga og lékst við
okkur og gantaðist. Ógleymanlega
dúkkuhúsið sem þú smíðaðir í garð-
inum hjá þér og gerði ævintýralega
lukku hjá dætrum þínum og vinum
í mörg ár, og hvað krakkarnir úr
hverfinu söfnuðust endalaust saman
við það. Einu sinni fékk ég að koma
með ykkur upp í sumarbústaðinn í
Þrastarskógi. Við Aldís bara u.þ.b.
5-6 ára gamlar. Leiðinlegt veður
hefti rannsóknarleiðangur okkar um
skóginn. Það hafði ekki beint jákvæð
áhrif á tvær 6 ára að þurfa að húka
inni í ferðalaginu. En þama sátum
við lengi og þú kenndir okkur að
borða kex án þess mylsnan dytti
niður. Mér fannst þetta stórmerki-
legt og þessi minning fylgir mér enn
í dag. Og einn daginn þegar við,
stöllumar og Hildur og Fríða Hólm-
þórs, höfðum klætt okkur í fínu föt-
in og sett upp á okkur hárið stilltir
þú okkur upp og tókst myndir á
nýju myndavélina þína sem fram-
kallaði sjálf, og við fengum allar
eintak. Þegar ég var 16 ára fluttust
þið í burtu, þá sá ég ykkur ekki
eins oft, þótt sambandið milli mín
og Aldísar héldist. Alltaf var samt
gaman að hitta þig, þú spurðir frétta
og varst alltaf jafn hress.
Siggi minn, þú fórst alltof
snemma og snöggt. Mér sámar að
þú skulir ekki fá að vera hér og
taka á móti fyrsta bamabami þínu
og leyfa því að upplifa allar þær
sögur og leiki sem þú hristir fram
úr erminni.
Elsku Lilla, Hildur, Fríða og Al-
dís mín, guð gefi ykkur styrk til að
yfírstíga þessa sorg.
Ykkar
Emilía Aðalsteinsdóttir
(Milla).
Síminn hringir, honum svarað,
viðmælandi segir, hann Siggi Guð-
jóns er dáinn, löng þögn, hvað sagð-
irðu, endurtekið, hann Siggi Guð-
jóns er látinn, ég trúi þér ekki,
hvenær, áðan, hann ætlaði að leggja
sig í stutta stund áður en hann
færi suður á flugvöll að ná í móður
sína sem var að koma að utan. Svo
snöggt og óvænt kom maðurinn
með ljáinn, maður í blóma lífsins
allur.
Sigurður Guðjónsson kom til
starfa hér á BSH í kringum 1986,
hann var jákvæður og hress per-
sónuleiki, sem smitaði út frá sér,
viðmótsþýður, ávallt brosandi og
með mikla þjónustulund og mikla
ábyrgðartilfinningu. Svo fljótt var
hann fenginn til forustustarfa bæði
í stjórn Frama, félags leigubifreiða-
stjóra, og einnig stjórn BSH og nú
síðustu ár sem stöðvarstjóri.
Hann byggði sér og Lillu og 3
dætrum, Aldísi, Hildi og Fríðu, rað-
hús við Suðurhvamm þar sem birta
og hlýja réð ríkjum. Viðmót sem
þú fékkst þar var þannig að þú
værir velkominn. Sigurður hafði
þann eiginleika að láta alla, bæði
unga og aldna, finna að þeir væru
eins og aldavinir hans. Eins og
yngri dóttir okkar spurði eitt sinn,
er Siggi 29 frændi minn? Hann kom
fram við hana eins og prinsessu.
Siggi átti sínar prinsessur, dætur
sem bera foreldrum sínum gott
vitni. Aldís elst, hárgreiðslumeist-
ari, Hildur, efnileg söngkona, ...
Siggi sagði kankvís að hún hafði
ekki langt að sækja hæfileikana.
Fríða, yngst, hefur nýlokið grunn-
skóla og hefur hafið langskólanám.
Sigurður var Sandgerðingur að
upplagi, svo er einnig með Sigríði
Árný (Lillu) konu hans. Siggi var
kenndur við Lambastaði í Sand-
gerði, en Lilla er frá Landakoti. Þau
hófu búskap fyrst á Landakoti en
síðar í eigin húsi í Sandgerði. í
fyrstu stundaði hann sjóinn, síðar
vann hann við ýmis störf á flugvell-
inum, en svo við akstur leigubifreið-
ar.
Þau voru höfðingjar heim að
sækja.
Siggi og Lilla fóru í fri til Noregs
nú í ágúst og var það honum kær-
komið frí. Hafði hann orð á því að
taka sér aftur frí og fara utan. ír-
land var þar ofarlega í huga hans,
gleði- og söngmenn voru að hans
skapi.
Sigurður naut þess að vera með
hressu og glaðlegu fólki. Minnist
ég síðustu árshátíðar BSH. Held
ég að fáir hafi skemmt sér þar eins
vel og hann og söng hann manna
mest í fölskvalausri gleði.
Sigurður átti sér þann draum að
sjá rekstrargrundvöll BSH tryggð-
an inn í nýja öld. Var það allt á
góðri leið er hann féll frá.
Sigurður er lagður af stað í síð-
ustu ferð sína. Eftir sitja eiginkona,
dætur og aðrir ástvinir, hnípnir,
ásamt samstarfsfólki og samferða-
mönnum. En minning situr eftir um
góðan mann.
Við Jóna og böm þökkum sam-
veruna og vottum þér, Lilla mín,
og dætrum dýpstu samúð okkar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þorlákur, Jóna Birna
og fjölskylda.
Fullur lífsgleði, hreystin uppmál-
uð, svo snöggt hrifinn burt í blóma
lífsins. Það setur að mér doða og
tómleika við fráfall Sigurðar Guð-
jónssonar. Hann var einn af föstum
punktum tilverunnar, sem yfirmað-
ur á vinnustað, en kom alltaf fram
sem einn af okkur. Góður vinnufé-
lagi sem gott var að bera undir hin
ýmsu mál lífsgátunnar. Við höfðum
verið vinnufélagar í mörg ár er þú
féllst frá. Sem setur ósjálfrátt mark
sitt á líf manns á einn eða annan
hátt. Með lipurð og óþqotandi þolin-
mæði greiddi hann á nóttu sem
degi götu fólks og leysti vandamál
með innsæi og góðri tilsögn. Sigurð-
ur vildi hafa léttleika og glaðværð
í kringum sig.
„Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum, hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég er
svo nærri að hvert ykkar tár snert-
ir mig og kvelur þótt látinn mig
haldið. En þegar þið hlæið og syng-
ið með glöðum hug, sál mín lyftist
upp í mót til ljóssins. Verið glöð
og' þakklát fyrir allt sem lífið gefur
og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfír lífinu." (Óþekktur höf-
undur.)
Við vinnufélagar og annað sam-
ferðafólk höfum misst einn af okkar
bestu mönnum, en enginn hefur þó
misst eins og fjölskylda hans, Lilla
og dætur, og aðrir ástvinir. Ég votta
samúð mína, en minningin er svo
Ijóslifandi um fjölskylduföður sem
bar umhyggju fyrir sínu fólki svo
af bar. Minningin er kær, þó erfitt
sé að sætta sig við tilveruna nú.
Blessuð sé minning Sigurðar
Guðjónssonar.
Sigrún og Guðmunda.
Elskulegur mágur minn er lát-
inn. Mikill harmur er kveðinn að
fjölskyldu okkar. Andlátsfregnin
kom sem reiðarslag. Siggi hennar
Lillu eins og við kölluðum hann var
aðeins 46 ára þegar hann var
skyndilega kallaður burt frá okk-
ur. Hvers vegna? Hvers vegna
svona snemma? Hann sem átti svo
mikið til að gefa öðrum, alltaf kát-
ur, hress og brosandi. Minningarn-
ar streyma fram. Fyrstu kynnin
voru þegar Siggi kom á heimili
foreldra minna í fylgd systur
minnar, hennar Lillu. Ég var bara
8 ára og feimin við þennan dökk-
hærða og myndarlega vin systur
minnar. Það tók Sigga ekki langan
tíma að heilla þessa ungu tilvon-
andi mágkonu sína með atlæti sínu.
Hann kom alltaf færandi hendi
með „sjoppulykt" eins og hann
kallaði það og bauð mér í bíltúra
með þeim Lillu á „Simkunni“ sinni.
Sigga var alltaf beðið með eftir-
væntingu. Allar daga síðan hef ég
fengið að njóta umhyggju Sigga
og hjálpsemi. Siggi var einstaklega
hjálpsamur og naut ég þess ríku-
lega. „Ekkert mál, Kata mín, hafðu
engar áhyggjur, ég redda þessu,“
var viðkvæðið hjá Sigga þegar ég
þurfti á einhveiju að halda.
Siggi elskaði börn og var mikil
barnagæla. Á fjölskyldusamkom-
um var hann alltaf kominn með
hópinn í kringum sig. Það er sárt
til þess að hugsa að fyrsta barna-
barn þeirra, sem er væntanlegt í
nóvember, komi ekki til með að
njóta umhyggju hans. Siggi hefði
verið besti afi í heimi. Tónlistin
skipaði ríkan sess hjá Sigga og
spilaði hann á mörg hljóðfæri, hann
átti bæði píanó og orgel sem hann
spilaði nánast daglega á og lagði
hann ríka áherslu á að kynna dætr-
um sínum töfra tónlistarinnar.
Draumur hans var að eignast
harmonikku sem við hin hlökkuð-
um svo til að fá að njóta með hon-
um.
Samband þeirra Lillu og Sigga
var einstakt, ástríkt og samheldið
og er missir hennar og dætra þeirra
mikill. Mér er minnisstætt hve
samhent þau voru þegar þau voru
að smíða innréttingarnar í húsið
sitt, þau bæði á smíðanámskeiði
og bílskúrinn undirlagður af vélum
og tækjum til að vinna við heima.
Maður kom sjaldan svo í Suður-
hvamminn að þau væru ekki að
bjástra við eitthvað saman.
■ Elsku Lilla mín, Aldís, Hildur,
Fríða og Dísa, megi algóður Guð
gefa ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Elsku Siggi, þökk fyrir allt. Guð
blessi og geymi minningu þína.
Katrín.
t
Konan mín,
ELÍN STEFÁNSDÓTTIR
frá Varðgjá,
Víðilundi 24,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar 9. október.
Kjartan Guðmundsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÚN ÁSKELSDÓTTIR,
Víðilundi 20,
Akureyri,
lauk jarðvist sinni sunnudaginn 6. október.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 15. október
kl. 13.30.
Ásiaug Þorsteinsdóttir, Björn Jakobsson,
Elías Þorsteinsson, Sigurbjörg Kristjánsdóttir,
Sigurður Þorsteinsson, Sigríður Olafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.