Morgunblaðið - 18.10.1996, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 18. OKTÓBER 1996
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
PÁLL SÆVAR
KRISTINSSON
+ PálI Sævar
Kristinsson í
Hafnarfirði var
fæddur í Reykjavík
28. apríl 1948.
Hann lést á heimili
sínu 11. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Kristinn Þorbergs-
son, f. 30.9. 1921,
d. 18.12. 1962, og
Pálína Valgerður
Gunnarsdóttir, f.
24.5. 1922, d. 1.9.
1993. Páll Sævar
var næstelstur sex
systkina en þau eru: Þorberg-
ur, f. 9.5. 1943, Hólmfríður, f.
10.8. 1950, Sigurður, f. 21.8.
1952, d. 26.10. 1952, Jón Krist-
inn, f. 11.10. 1953 og Einar
Valur, f. 14.3. 1959.
Fyrri kona Páls Sævars er
Alda María Magnúsdóttir, f. 19.
12. 1949. Þau skildu. Börn
þeirra eru: Guðbjörg Kristín,
f. 21.11. 1966, og á hún tvö
börn; og Magnús Sævar, f. 16.4.
1970 og á hann þrjú börn.
Eftirlifandi eigin-
kona Páls Sævars
er Bjarndís Stein-
þóra Jóhannsdótt-
ir, f. 11. 10. 1950.
Þau giftust 15.9.
1979 og eignuðust
eina dóttur: Pálínu
Særós, f. 2.12.1979.
Bjarndís Steinþóra
var ekkja er þau
kynntust og gekk
Páll Sævar börnum
hennar í föður stað.
Þau eru: Jónína
Auðbjörg, f. 17.4.
1968 og á hún þrjú
börn; og Jóhannes Óskar, f.
20.6. 1972. Þau eru Sigur-
björnsbörn.
Páll Sævar hefur unnið ýmis
störf í gegnum tíðina en í byij-
un árs 1993 fór hann til Chile
á vegum Granda og hóf hann
svo störf sem Baader-maður um
borð í Orfirisey. Og var hann
þar þangað til í október 1995.
Útför Páls fer fram frá Víði-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku pabbi, það er alveg ótrú-
legt að þú skulir vera farinn.
Ég er stolt af baráttu þinni við
þennan sjúkdóm, þú stóðst þig al-
veg eins og hetja og Steina alveg
eins og klettur þér við hlið. Ég
vonaði að tími okkar yrði lengri
en við megum þakka fyrir þann
tíma sem við fengum.
Sumarið var þér mjög gott og
þú lagðir allt kapp á að ganga frá
lóðinni á Laugarvatni og þér tókst
það, gerðir þetta að stoltinu þínu.
Þú varst mjög handlaginn,
manstu allar veislurnar sem þú
útbjóst, þær voru þitt stolt þá. Nú,
svo varst þú alltaf tilbúinn að að-
stoða með bílana ef svo bar undir
og það skipti ekki máli hver átti í
hlut.
Þú varst svo farinn að starfa
sem Baader-maður og það líkaði
þér vel. Og það var s.vo greinilegt
að þér líkaði vel á Örfirisey því
þegar þú komst í land hafðir þú
frá svo mörgu að segja að það var
varla hægt að komast að. Þú varst
svo alltaf með hugann hjá strákun-
um þegar þú varst í landi og hvað
þá þegar þú varst orðinn veikur,
þá voruð þið á sjó í draumi og
stundum var svo mikið að gera að
þú vaknaðir dauðþreyttur.
Ég hef svo margt að segja og
spvrja en það kemst ekki fyrir
hér. En þar sem samband okkar
, var svolítið sérstakt ætla ég að
senda þér þær í hugsun eins og
* okkur tókst alltaf áður. Eins og
þegar við höfðum ekki talað saman
•i í einhvern tíma og annað hvort
•< okkar hringdi þá var ég eða þú á
| leiðinni í símann að hringja og
í þetta var ekki bara tilviljun eins
og sumir halda. Svona gerðist
margt á milli okkar.
Með þessum fátæklegu orðum
; vil ég kveðja þig, elsku pabbi.
Takk fyrir allt og allar okkar
stundir.
Elsku Steina og Særós, þið haf-
ið staðið ykkur eins og hetjur og
megi guð hjálpa ykkur í þessari
miklu sorg.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
_ . Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og alit.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðbjörg Kristín.
Núna ertu farinn frá okkur öll-
um og líður betur þar sem þú ert
núna eftir alla erfiðu baráttuna
sem þú þurftir að heyja. Ég vona
af öllu mínu hjarta að þér líði bet-
ur. Þó að þú sért farinn verður þú
alltaf efst í huga mínum og hjarta.
Elsku pabbi, það verður erfitt fyrir
okkur öll, fyrstu árin án þín. Þú
varst mér og okkur öllum svo
kær. Aður en þú veiktist var sam-
bandið okkar á milli ekki mjög
náið, en þegar þú veiktist þróaðist
sambandið meir og meir. Eins og
þú sagðir við mig eitt föstudags-
kvöld að allt okkar samband hefði
gefið þér svo mikið. Þér þótti það
svo leitt fyrir mína hönd því svo
mundir þú deyja og þá myndi sárs-
aukinn verða meiri hjá mér.
Fimmtudagskvöldið, kvöldið
áður en þú fórst frá okkur, mun
alltaf verða mér þýðingarmikið.
Þá fórum við þtjú niður í geymslu
að dunda okkur að taka til í köss-
um og þú varst eitthvað að dútla
þér við vinnuborðið sem þú varst
búinn að smíða.
Ég er alls ekki sátt við hvernig
þú fórst frá okkur. En sem betur
fer kvaldist þú ekki og við megum
vera þakkát fyrir það, það var það
sem ég kveið mest fyrir. Ég átti
ekki von á því að þú mundir fara
svona. Láttu þér nú líða vel þar
sem þú ert núna og megi Guð verða
með þér.
Elsku pabbi minn, mundu að
mér þótti og þykir enn vænt um
þig. Ég elska þig af öllu mínu
hjarta. Fyrstu jólin án þín verða
erfið og fyrstu árin líka. Við fáum
þessu ekki breytt en smátt og
smátt reynir maður að sætta sig
við þetta. Þetta verður bara að
taka sinn tíma.
Elsku pabbi, núna ertu á góðum
stað hjá afa og ömmu, ég vona
að ykkur öllum líði vel og þið öll
eruð mér svo kær. Bless, pabbi
minn.
Þín yngsta dóttir
Særós.
Stjúpfaðir min er látinn og kom-
inn yfir í annan heim, friðsælan
og bjartan, og ég veit að þaðan
mun hann fylgjast með okkur ást-
vinum sínum. Kynni okkar Sævars
hófust fyrir u.þ.b. 18 árum þegar
hann hóf búskap með móður minni
sem þá var ekkja með 2 ung böm.
í þá daga var ég ekki alveg á því
að meðtaka hann en tíminn vann
með okkur og á milli okkar óx
kærleikur og virðing. Þau ár þegar
maður er að breytast úr bami í
ungling og svo í fullorðinn einstakl-
ing eru oft erfið. Og ef eitthvað
bjátaði á var alltaf hægt að leita
til Sævars og hann var tilbúinn
að hlusta á mann og rétta hjálpar-
hönd ef það var á hans valdi. Hann
var mjög bóngóður og ef hann gat
gert eitthvað fyrir krakkana sína
var hann ánægður. Hann svaraði
alltaf eins þegar hann var spurður
hvað hann ætti mörg börn. Þá rétti
hann úr sér stoltur á svip og sagði:
„Ég á sex börn, fjögur af mér
getin.“ Enda var hann ánægður
þegar hópurinn kom saman í af-
mælum eða jólaboðum. Þá stóð
Sævar með svuntuna á kafi í mat-
argerðinni og lék á als oddi. Það
verða erfið jól hjá okkur öllum,
sérstaklega hjá mömmu og Særós,
og hans verður sárt saknað, en við
vitum að hann verður hjá okkur í
anda og getum yljað okkur við
minningarnar. Elísabet og Sigur-
björn eiga eftir að sakna afa síns
en þau eru nógu gömul til að eiga
minningarnar um hann og muna
þegar hann laumaði nammi í litlu
lófana þeirra. En litli Victor Páll
er svo lítill að hann getur ekki
munað stundirnar þeirra afa, þegar
hann var a brölta uppi í rúmi hjá
afa og reyna að lúlla með gula
púðann eða að reyna að plata
nammi út úr afa. Hann lærir að
þekkja afa sinn í gegnum minning-
ar okkar.
Elsku Sævar, við vissum að við
yrðum brátt að kveðja, þó átti ég
ekki von á því svona fljótt. Nú eru
heimkynni þín önnur og við sem
erum eftir hér reynum að standa
saman og hugga hvert annað.
Ég þakka fyrir allt sem við átt-
um saman en ég ætla ekki að segja
bless heldur sjáumst aftur hinum
megin.
Auðbjörg.
Óttinn við dauðann er aðeins
ótti smaladrengsins við konung,
sem vill slá hann til riddara. (Ka-
hlil Gibran).
Það var ekki að sjá að Páll
Sævar (tengdó) óttaðist dauðann,
með æðruleysi, jákvæðu hugarfari
og viljastyrk tók hann á þessum
illvíga sjúkdómi sem hann greind-
ist með fyrir rétt um ári. Þá kom
bersýnilega í ljós hversu mikinn
viljastyrk Sævar hafði. Þrátt fy.rir
erfið og mikil veikindi féll Sævari
sjaldnast verk úr hendi. Hans aðal-
áhugamál var að komast sem oft-
ast upp í hjólhýsi (Sælulundur) að
Laugarvatni. Þar hlóð hann batt-
eríið ásamt Steinu sinni og Sæ-
rósu. í Sælulundi gat Sævar dund-
að og dundað. Lóðin var sléttuð
og tyrfð, smíðaðir pallar, plantað,
gerð bílastæði, lítill burstabær o.fl,
o.fl. Sævar var þúsundþjalasmiður,
hann var feikisnjall viðgerðarmað-
ur jafnt á reiðhjól, bíla sem heilu
frystitogarana. Síðustu árin starf-
aði Sævar sem Baader-maður á
Örfirisey, hjá Granda, og líkaði
hoinum vistin þar stórvel.
Sævar var mikill fjölskyldumað-
ur, voru þau ómissandi jólaboðin
hjá þeim hjónum, þar sem bróðir,
böm og tengdabörn, barnabörn og
vinir komu saman og nutu dýrind-
is kræsinga sem höfðinginn eldaði
sjálfur.
Kæri Sævar, ég vil þakka fyrir
okkar góða vinskap og ánægjuleg-
ar stundir á síðustu 11 árum.
Elsku Steina og Særós ásamt
öllum þeim sem eiga um sárt að
binda á þessum erfiðu tímum, Guð
gefi ykkur styrk og blessun.
Jóhann Helgi Hlöðversson.
Það er góður drengur fallinn í
valinn langt um aldur fram. Sævar
eins og við kölluðum hann var
mörgum kostum búinn, kurteis,
prúður og þægilegur í umgengni,
snyrtimennska var honum í blóð
borin og kom það fram í allri hans
framgöngu og þá ekki síður í verk-
um hans.
Þó kynni okkar Sævars hafi í
raun hafist fyrir um þijátíu árum
má segja að þau hafi ekki orðið
verulega náin fyrr en hann hóf
störf hjá fyrirtæki okkar Ismat hf.
í Njarðvík 1982, en þar starfaði
hann þar til rekstri fyrirtækisins
lauk 1986. Hann var ráðinn að
fyrirtækinu sem bílstjóri en það
var aðeins í orði kveðnu því Sævar
var þúsundþjalasmiður og oft mátti
heyra nafn hans kallað upp í fyrir-
tækinu þegar þurfti að bjarga
ýmsu, bæði smáu og stóru.
Við Sævar göntuðumst oft með
það að eiginlega væri hann andlit-
ið á fyrirtækinu því hann væri stöð-
ugt úti á meðal viðskiptavina með-
an við hin værum lokuð innandyra
við störf okkar. í þessu fólst þó
heilmikill sannleikur sem oft mátti
greina að Sævar tók mjög alvar-
lega enda tóku viðskiptamenn okk-
ar eftir Sævari fyrir snyrtilega og
þægilega framgöngu á öllum svið-
um.
Ekki spillti það fyrir að Sævar
hafði ómældan áhuga á allri
matargerð og þar sem ísmat hf.
var með framleiðslu á matvæla-
sviði kom þetta sér mjög vel því
það var nokkuð öruggt að vörunni
var ekki fleygt í áhugaleysi inn á
gólf því oft þurfti Sævar að vita
frekar um framgang mála. Þetta
skapaði traust meðal viðskiptavina
og oft var spurt eftir Sævari þegar
eitthvað kom upp á.
En það var ekkert skrýtið að
Sævar endaði jarðvist sína hér sem
Baader-maður því áhugi hans og
alúð við vélar var öllum kunn sem
til hans þekktu. Þetta starf átti
hug hans allan og var oft gaman
að heyra hann lýsa í smáatriðum
ýmsum uppákomum í þessu starfi.
En þetta þýddi ekki að áhugi hans
á matargerðarlistinni dvínaði og
þau voru ófá símtölin sem við átt-
um saman þegar hann var eins og
hann sagði sjálfur að hrista eina
veislu fram úr erminni.
Það er sárt að sjá á eftir ungum
mönnum sem hafa fundið sjálfan
sig í starfi o leik, en enginn ræður
sínum næturstað. í okkar huga er
söknuður og minning um góðan
dreng sem laut í lægra haldi fyrir
óvægum sjúkdómi, minning um
kynni sem kannski hefði mátt
rækta betur.
Steina mín, við óskum þér og
börnum ykkar allrar blessunar og
huggunar í sorg ykkar en minning-
in Iifir um mætan mann.
Gunnar Páll Ingólfsson
og fjölskylda.
+ Hugrún Hall-
dórsdóttir
fæddist í Reykjavík
2. febrúar 1995.
Hún lést á Land-
spítalanum 12.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar eru Anna
Lilían Björgvins-
dóttir og Halldór
Þorsteinsson. Hall-
dór á tvo syni, Unn-
ar Karl og Hrólf
Arna.
Útför Hugrúnar
fer fram frá kap-
ellu Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfhin klukkan 15.
Hugrún er látin og flutt til æðri
heima aðeins rúmlega tuttugu mán-
aða gömul. Það er mikil sorg hjá
nánustu ættmennum hennar. Hug-
rún var búin að vera mikið veik og
fara í margar aðgerðir. Allt var
gert til þess að reyna að bjarga lífi
hennar af færustu og bestu læknum
með alla þá bestu þekkingu, sem
til var í læknavísindum. Það dugði
ekki til.
Hugrún var mikið gefín fyrir
hljómlist og hlustaði vel, en ef hún
hljóðnaði þá gaf hún mömmu sinni
ýmis merki um að hún væri ekki
sátt við það, að hljómlistin væri
hljóðnuð.
Hugrún var langdvölum á barna-
deild Landspítalans hjá yndislegu
starfsfólki, læknum og hjúkrunar-
fólki, sem vildi gera allt fyrir hana.
Þess á milli sem hún
var á spítalanum hafði
Marta amma alltaf
tíma til að vera hjá
henni til yndisauka.
Mamma hennar vakti
yfir henni nótt sem dag
fyrstu mánuðina. Sam-
band þeirra var svo
náið að það vakti að-
dáun allra sem til
þekktu. Mamma vildi
hafa Hugrúnu sína
lengur hjá sér, en sá
sem öllu ræður gaf
ekki lengri tíma og
vildi fá þetta englabarn
til sín yfir móðuna miklu, og
mömmu fannst þetta vera stuttar
samverustundir.
Anna mín, allar samverustundir
hefðu verið of stuttar þegar kallið
kæmi til hennar um æðri vistar-
veru. Nú er Hugrún litla komin til
hans, sem gat einn linað þjáningar
hennar, sem við vissum ekki hvað
voru miklar. Hugrún var mjög gott
barn og gaman a sjá samspil móður
og barns og þegar pabbi og amma
Marta voru í nálægð leið Hugrúnu
vel, þá kom brosið á andlitið sem
við eigum í minningunni.
Vér færum böm til frelsarans,
að fá þau megi blessun hans,
er Guð af náð þeim gefur,
og blessuð ungu blómin smá,
þeim blóma og þroska megi ná,
er Guð þeim heitið hefur,
sem hann að bijósti vefur.
Amma og afi í Keflavík,
Bogga og Björgvin Lúthersson.
Elsku litla stúlkan hún Hugrún
kvaddi þennan heim umkringd ást
og umhyggju. Þegar hringt var og
látið vita að Hugrún væri látin fór
hugurinn yfir þennan stutta tíma
sem Guð leyfði okkur að hafa hana
hjá okkur. Mér er minnisstætt þeg-
ar ég fékk að passa Hugrúnu í
nokkra daga. Ég fékk að dúlla við
hana óg syngja fyrir hana. Hún
hafði unun af söng sama hver sem
söng. Maður fékk alltaf verðlaun.
Það var annaðhvort bros eða hjal.
Elsku litla frænka mín, ég vil
þakka þér fyrir allar samveru-
stundir okkar og allt það sem þær
hafa skilið eftir sig.
Elsku Anna og Dóri, megi Guð
vera hjá ykkur og veita ykkur styrk
í þessari miklu sorg.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfír minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þröstur og Eydís frænka.
Úr lindunum djúpu leitar
ást Guðs til þín
yfir öll höf.
Hún feijar þig yfir fljótið
og færir þér lífið að gjöf.
Og söngnum sem eyrað ei nemur
þér andar í bijóst.
Dreymi þig rótt,
liljan mín hvíta,
sem opnast á ný í nótt.
(Gunnar Dal)
Elsku Anna, Halldór og aðrir
aðstandendur, megi Guð gefa ykkur
styrk í sorginni. Góður Guð geymi
litlu stúlkuna ykkar. Blessuð sé
minning hennar.
Allir í Álfalandi.
HUGRÚN
HALLDÓRSDÓTTIR
C
€
I
c
c
i
i
i
(
(
(
<
(
(
I
I
I
I