Morgunblaðið - 12.04.1997, Qupperneq 59

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 12. APRÍL 1997 59
1
1
I
!
J
!
I
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
I
4
4
i
<
<
<
<
<
<
<
<
Fékk þren
Golden Glc^
verðlaui
Tilnefnd tilj
Óskarsverðl
★ STAFRÆNT HLJOÐKERFI í ÖLLUM SÖLUM! ★ ALVORU BIO! ★
+ H.553^75 mpolbý
STÆBSTA TJflLDB M9
HX
EVITA
Madonna
Antonio Banderas
*

IMCIí
e a
DIGITAL
ENGU LÍKT
L
Hinn stórkostlegi söngleikur Evita er nú kominn á
hvíta tjaldið. Sjáið þetta meistaraverk Andrews
Lloyd Webber og Tim Rice í frábærri leikstjórn
Alans Parker. Stórkostleg tónlist, frábær
sviðsetning og einstakur leikur þeirra Madonnu og
Antonio Banderas í aðalhlutverkunum.
Sýnd kl. 4, 6.30,9 og 11.10.
Ævintýrið heldur áfram. Stjörnustríð 2, önnur myndin úr endurgerð
STAR WARS þrennunnar, fór beint á toppinn í Bandaríkjunum.
Sýnd kl. 3, 6, 9 og 11.30.
THE LONG KISS
GOODNIGHT
RE
1 ’JI V 11 1 i
www.skifan.com
sími 551 9000 J;
HH|l*MI:yj|
DIGITAL
ENGU LÍKT

já RALPH FIENNES £
Sfonwfí KRISTIN
f*t SCOTT THOMAS
JULIETTE
BINOCHIE
★ ★★1/2 HXD
★ ★★1/2 Al MÉ1
★ ★★ Dagsljós
isfi
THE
»• 2 Golden Globe
Íb verðlaun
Ti|nefnd til 13 BAFTA
verðlauna (Breski Óskarinn)
Besti leikstjóri (Directors
Guild Award)
Besti framleiandi (Producers
Guild Award)
ENG'LI S H
P A T I E N T
M
H
(Englendingurinn)
Sýnd í samvinnu við Fjárvang hf. FJÁRVANGUR
Sýnd kl. 3, 5, 7, 9 og 11.
(Sýnd í sal 1 kl. 5 og 9, sýnd í sal 4 kl. 3, 7 og 11)
DANIEL DAY-LEWIS
Nútíma útgáfa af frægustu og mögnuðustu ástarsögu fyrr og síðar.
Sýnd kl. 4.30, 6.45,9 og 11.20. B. i. 12
pNTfHS SLPERCOP B AS Q0/AT
Sýnd kl 3 og 5,
Stál og hnífur
LEIKLIST
hjóðlcikhúskjallarinn
„NORTHERN LIGHTS"
(NORÐURLJÓS)
eftir Frederick Harrison. Leiksljóri: Gunnar
Sigurðsson, Gítar og söngur: Bubbi Mortens.
Sviðsstjóri: Bradley Fitt. Aðstoðarsviðsstjóri:
Anna Pála Kristjánsdóttir. Leikendur: Barry
Satchwell Smith, Belinda Kelly, Mali Harries,
Oded Fehr, Phoebe McEnery Beacham. Frum-
sýning í Þjóðleikhúskjallaranum 10. apríl.
NU UM helgina gefst kostur á að sjá for-
vitnilega sýningu í Þjóðleikhúskjallaranum.
Utskriftarnemendur við Old Vic leikslistar-
skólann í Bristol setja þar á svið leikrit sem
segir af þremur breskum stúlkum sem koma
til Islands úr atvinnuleysinu í Hull þar ytra
til að verða sér úti um reynslu og skotsilfur
yið fiskverkum í sjávarplássi úti á landi. Pen-
inga auðvitað fyrst og fremst. Reynslan er
ofyrirséð en óumflýjanleg. Hana sjáum við
afhjúpast á gólfi Þjóðleikhúskjallarans í ver-
búðarleikmynd sem ekki er annað en þrír stól-
ar, borð, nokkrir ískassar, kassettutæki, snag-
ar. Það eru engir klukkustrengir á veggjunum
í verbúðunum. Þaðan af síður Drottinn blessi
heimilið. Þarna líkna Svartidauði og innfluttur
lager.
Bubbi Mortens hefur lýst þessu landslagi,
sem er fyrst og fremst landslag sálarinnar,
betur fyrir okkur frumatvinnugreinafirrtum
íslendingum en nokkur annar listamaður eða
skrásetjari heimilda um lífið í landinu. Hann
er mjög blæbrigðaríkur söngvari og áhrifamik-
ill og hér, inni í botnlausu gínandi tómi sviðs-
myndarinnar, renna kveinstafirnir úr barka
hans saman við hefð sem skapast hefur frá
örófi alda og ber að skilja í samhengi tilfinn-
inga mannsins, hvar sem hann býr á hnettin-
um eða hvenær. Því hér opinberast hið sama
og þegar hinn biblíulegi Job hefur upp raust
sína, arabar hljóða á Guðdóminn, flamenco-
söngvarar æja og fadóið angrast, svartir þræl-
ar veina sig í sátt: Samkór mannkynsins lýsir
örlögum sínum.
Höfundur verksins, Frederick Harrison,
kom til landsins áður en hann festi það niður
á blað til að kynna sér aðstæður og um-
hverfi og sjást þess glögg merki. Það eykur
á trúverðugleika þess, a.m.k. í augum Islend-
inga sem þekkja til staðhátta, og gerir það
ugglaust áhugaverðara, en hér fjallað um
þroskaskeið í lífi þriggja ungra kvenna og
því er ytri rammi verksins í raun handhófs-
kenndur, ótengdur tilfinningalegri framvindu
þess. Með öðrum orðum: Það er vínið á belgn-
um sem er áfengt en ekki belgurinn sjálfur.
Og í þessu verki bragðast vínið vel og á skil-
ið að vera metið á sínum eigin ólandfræðilegu
forsendum.
Því það kemur í ljós að þegar þessar þrjár
áttavilltu ungu konur takast á við sjálfar sig,
hveijar aðra og framandi umhverfi að þær
búa hver um sig yfir innri styrk sem nýtist
þeim vel á þroskaleiðinni. Þessu lýsa þær vel,
ungu leikkonurnar þijár, Belinda, Mali og
Phoebe, og þeim virðist einkar heppilega skip-
að í hlutverkin. Deborah er sú þeirra þriggja
sem tekur mestum breytingunum og gerir
Belinda Kerry henni góð skil. í upphafi dettur
manni einna helst í hug að einhver hjárænu- ' -
leg blanda af Ófelíu og óframfærinni skóla-
stúlku hafi slæðst inn á sviðið, en í lokin sjáum
við sátta unga konu sem hefur komið út úr
skejinni og skilið hvað hún vill.
Astarsorg og heimþrá plaga Jenny sem er
ágætlega mótuð af Phoebe Beacham. En það
er Mali Harries sem Tracey sem heldur uppi
tilfinningahita verksins og í raun drífur það
áfram. Mali er sönn i hlutverki sínu. Hún
sannfærir með því að smita út frá sér jákvæð-
um styrk og húmor. Já, húmor. Hann er tals-
verður hér, kynferðislegur oft og tíðum en
alltaf lífsnauðsynlegur.
Oded Fehr og Barry Satchwell Smith leikar"
karlahlutverkin og komast vel frá sínu. Sömu
sögu er að segja um Gunnar Sigurðsson leik-
stjóra sem hér hefur haldið vel um taumana.
A þessari ágætu sýningu er einnig hugsað
fyrir búklegum þörfum. Fiskisúpan á undan
var hreint afbragð, kaffið gott, og konfektið
ekki síðra. Þannig lagðist allt á eitt við að
skapa áhorfandanum ánægjulega kvöld-
stund.
Guðbrandur Gíslason