Morgunblaðið - 26.06.1997, Síða 28

28 FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
SINFÓNÍUHUÓMSVEIT ís-
lands og Sinfóníuhljóm-
sveit Norðurlands stilla
saman strengi sína í kvöld
og óhætt er að segja að góðrar
skipulagningar á fermetra sé þörf
með tilliti til minnkandi olnboga-
rýmis. Systrakærleikur hljómsveit-
anna svífur þó yfir vötnunum enda
segir Guðmundur Óli Gunnarsson
aðalstjórnandi þeirrar síðarnefndu
að samkomulagið hafi alltaf verið
mjög gott.
Ekki er langt síðan sú hugmynd
kviknaði að hljómsveitimar stigju
saman á svið og þegar Guðmundur
Óli er spurður hvaða tilgangi það
þjóni að stefna eitthundrað hljóð-
færaleikurum í risahljómsveit sam-
an byijar hann svar sitt með sögu-
legum skírskotunum. „Síðróman-
tísk verk krefjast stórra strengja-
sveita og mjög stórra blásarasveita
og Sinfóníuhljómsveit íslands hefur
ekki stærstu gerð“, segir hann. Á
efnisskránni eru einmitt síðróman-
tísk verk frá 19. öld þar sem hljóm-
sveitirnar munu flytja Sinfóníu nr.
1 eftir Mahler og píanókonsert nr.
2 eftir Rachmaninoff. „Efnisvalið
ræðst af þessari stærð og þarna
verða í heildina fjórföld tréblásara-
sveit og átta hornleikarar," heldur
Guðmundur Óli áfram. Hann segir
að hugmyndin hafi komið að norðan
og að hann fagni tækifærinu til að
vinna með eldri og reyndari hljóð-
færaleikurum. „Sá er aðalvinning-
urinn fyrir okkur, en fyrir Sinfóníu-
hljómsveit íslands er ávinningurinn
sá að við norðanmenn komum með
þijátíu hljóðfæraleikara til móts við
þá sjötíu sem fyrir eru svo að við
erum bara hálfdrættingar miðað við
þá.“
Sinfónía nr. 1 eftir Mahler var
frumflutt árið 1889 og urðu
viðtökumar á tvo vegu. Fíl-
harmóníuhljómsveitin í
Búdapest frumflutti verkið og voru
hljóðfæraleikararnir hrifnir af verk-
inu, en áhorfendur og gagnrýnendur
síður ánægðir. Þetta varð til þess
að Mahler endurskoðaði verkið og
stjórnaði flutningi þess nokkrum
árum seinna í breyttri mynd og hana
fáum við að heyra í kvöld. „I upp-
hafi voru þættirnir fimm en Mahler
fækkaði þeim niður í fjóra,“ segir
Guðmundur Óli. „Hann skrifaði lýs-
ingu á verkinu í efnisskrána en
hætti fljótlega að nota hana að öðru
leyti en því að hann hélt eftir nafn-
inu „Títan“, hvað sem það merkir.“
Fyrsti kaflinn endurspeglar vorkom-
una og i öðrum kafla bregður útaf
vana því hann er gáskafullur. „Á
milli fyrsta og annars kafla var
Morgunblaðið/Arnaldur
SJÖTÍU hljóðfæraleikarar eru frá Sinfóníuhljómsveit íslands og þrjátíu frá Sinfóníuhljómsveit Norðurlands.
Fylling framar öllu
• •
Sérstæður viðburður er í nánd á sviði flutn- í Háskólabíói í kvöld. Örlygur Steinn Sigur-
ings klassískrar tónlistar hér á landi. Tvær jónsson ræddi við hljómsveitarstjórann
íslenskar sinfóníuhljómsveitir með hundrað hljóðfæraleikara eru á leiðinni inn á sviðið * Guðmund Ola Gunnarsson og einleikarann Richard Simm af þessu tilefni.
RICHARD Simm einleikari hélt í fyrstu að hann þyrfti magn-
ara til að hafa í fullu tré við hina stóru hljómsveit, en sá þó
fljótt að píanóleikurinn komst vel til skila.
HUNDRAÐ manna hljómsveit er gefur einkum fyrirheit um
dýpt og fyllri tón frekar en mikinn hávaða að mati Guðmundar
Óla Gunnarssonar stjórnanda sem hér sést.
Opin sýning
MYNPLIST
Nýlistasafnið
SAMSÝNING
75 MYNDHÖFUNDAR
Opið alla daga frá kl. 14-18. Lokað
mánudaga. Til 29. júní. Aðgangur
ókeypis.
„ÖLLUM boðið að sýna“ meðan
húsrúm leyfir er inntak sýningar í
samanlögðum húsakynnum Ný-
listasafnsins, að setustofunni und-
anskilinni, þar sem fer fram kynn-
ing á list og listferli Ásgerðar Búa-
dóttur. Kallið kom frá stjórn safns-
ins og hefur borist víða, því mikill
fjöldi gjörsamlega óþekkts fólks er
hér á meðal, en um leið einnig nokk-
ur misjafnlega hátt skrifuð nöfn.
Flestir eiga eitt verk á sýningunni,
en örfáir fleiri, og sem vænta má
kennir margra grasa í öllu þessu
kraðaki. Ekki veit rýnirinn hvort
allt hafi komist upp af innsendum
verkum, en sýningargleði fólks á
sér víðast engin takmörk um þessar
mundir eins og kunnugt er, þannig
komast einungis örfá prósent inn-
sendra verka á opnar haust- og
vorsýningar erlendis. Ekki er fram-
kvæmdin alveg ný hérlendis, því
minna má á að öllum var heimilt
að senda inn á haustsýningar FÍM,
hér á árum áður. Eins og gengur
um slíkar framkvæmdir, er yfir-
gnæfandi meirihluti myndanna al-
vörulaust flipp og léttvægur tilbún-
ingur á myndfleti. Og þó er fróð-
legt að reika um sali safnsins og
virða árangurinn fyrir sér, jafn-
framt reyna að lesa í hugarheim
fólksins, sem er á öllum aldri, þótt
unga kynslóðin sé fjölmennust svo
sem vænta má. Jafnframt er það
dijúgur lærdómur að bera árangur-
inn saman við myndir Ásgerðar á
Pallinum, því ljóst má vera að obb-
inn af gerendunum þyrfti að leggja
á sig ómælda vinnu, klífa þrítugan
hamarinn, til þess eins að ná með
tærnar þar sem valkyijan hefur
hælana. Handverkið hefur að sjálf-
sögðu sett hrikalega niður, þótt
þeir séu líka til meðal ungra sem
sætta sig ekki við þá staðreynd, en
lítið ber á þeim að sinni, sýningar
og áberuþörf þeim ekki sáluhjálpar-
atriði.
Framkvæmdin á þó hvernig sem
á málið er litið fullan rétt á sér, en
án vafa má skipuleggja slíka uppá-
komu betur jafnvel þótt gæðamat
sé ekkert, núll og nix. En allt er
fyrst eins og sagt er og aðstandend-
ur gerningsins uppskera vafalítið
dijúga reynslu.
Þetta er fjölþætt sýning og að-
skiljanlegar pælingar eiga sér stað
á tæknisviði, eins og það heitir, en
þó ber mest á ýmiss konar kroti
og dauflegum myndrænum skila-
boðum er hvorki áreita né grípa
skoðandann. Og ósköp er þetta
keimlíkt skyldum uppákomum í út-
landinu, jafnvel sér þarna í smokk-
inn ómissandi í einu horni SÚM
salar, (efni; örþunn gagnsæ gúm-
himna), innihald ókennilegt, höf-
undur óþekktur. Skilur hér á milli,
því útlendir nota síður nafnleynd á
slík meint, en i þessari sviðsetningu
hálf glötuð sniðugheit.
Bragi Ásgeirsson