Morgunblaðið - 04.10.1997, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 4. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÓLÖF GESTSDÓTTIR,
Kóngsbakka 9,
Reykjavík,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans að
morgni miðvikudagsins 1. október.
Útförin fer fram frá Fíladelfíu mánudaginn
6. október, kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Fíladelfíusöfnuðinn
Jóhanna Sigurgeirsdóttir,
Garðar Sigurgeirsson, Anne Marie Antonsen,
Bæringur Guðvarðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
PÁLL RÓSINKRANZ PÁLSSON,
Eiríksgötu 2,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn
21. september síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð.
Drottinn blessi ykkur öll.
Sigrún Eiríksdóttir,
Óskar Pálsson, Hrefna Guðnadóttir,
Páll Rósinkranz Óskarsson, Jóhannes Óskarsson,
Sigrún Óskarsdóttir, Erna Elísabet Óskarsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
PÁLÍNA BJARNADÓTTIR,
Háaleitisbraut 56,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur fimmtu-
daginn 2. október sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Brynjólfur Karlsson,
Elín Bjarney Brynjólfsdóttir, Hjörtur Benediktsson,
Brynjólfur Hjartarson, Benedikt Hjartarson,
Ásgerður Hörn Benediktsdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KARL LÚÐVÍKSSON
fyrrv. apótekari,
Starhaga 16,
Reykjavík,
er lést sunnudaginn 28. september.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju þriðju-
daginn 7. október kl. 13.30.
Anna Þóra Karlsdóttir,
Ingibjörg Karlsdóttir
Sigurður Karlsson, Guðrún Hlín Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinsemd við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
ARNÞÓRS GUÐJÓNS ÁRNASONAR,
Litla Haga,
Fáskrúðsfirði,
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkr-
unarheimilisins Hornbrekku, Ólafsfirði, fyrir góða umönnun og hlýlegt
viðmót.
Guð blessi ykkur öll.
Sólveig Þórlaug Sigurðardóttir,
Árný Arnþórsdóttir, Ingi Helgason,
Sigurður V. Arnþórsson, Björg Ólafsdóttir,
Guðlaug Arnþórsdóttir, Jóhannes Sigurðsson,
Grétar Þ. Arnþórsson, Dagný Elísdóttir,
Jóhanna K. Arnþórsdóttir, Benedikt Sverrisson,
barnabörn og barnabamabörn.
HELGAINGIBJÖRG
HELGADÓTTIR
+ Helga Ingibjörg
Helgadóttir
fæddist í Reykjavík
22. júní 1912. Hún
andaðist í Sjúkra-
húsi Suðurlands á
Selfossi 25. septem-
ber siðastliðinn.
Helga Ingibjörg
var dóttir Sigríðar,
húsfreyju, (1890-
1975), Oddsdóttur,
símstjóra, gullsmiðs
og fræðimanns á
Eyrarbakka, Odds-
sonar, og fyrri
manns hennar,
Helga, vélstjóra, (1876-1918),
Magnússonar, bónda á Skúms-
stöðum á Eyrarbakka, Orms-
sonar. Albræður Helgu voru:
1) Oddur, (1910-1928), og 2)
Magnús Haukur, (1914-1945),
rafvirki og verksfjóri hjá Raf-
veitu Akureyrar, kvæntur
Svövu Ingimundardóttur frá
Reylqavík. Þau voru bamlaus.
Síðari maður Sigríðar, (1922)
var Páll, (1896-1982), lengi
verslunarstjóri og kaupmaður
á Akureyri, síðar skrifstofu-
maður í Reykjavík, Sigurgeirs-
son frá Stóruvöllum í Bárðar-
dal. Synir þeirra em: 1) Sverr-
ir, (f. 1924), kennari og síðar
skólasljóri við Gagnfræðaskóla
Akureryrar. Kona hans er Ell-
en L. Pálsson, f. Rasmussen, frá
Reykjavík, og eiga þau fjögur
böm. 2) Gylfi, (f. 1933), rit-
stjóri og þýðandi, lengi skóla-
stjóri Gagnfræðaskólans í Mos-
fellssveit. Kona hans er Stein-
unn Theódórsdóttir frá Reykja-
vik, og eiga þau sex böm.
Við lát föður síns var Helga
tekin í fóstur af móðursystur
sinni, Onnu Valgerði Oddsdótt-
ur, (1894-1965), og manni
hennar, Helga Agústssyni frá
Birtingaholti, (1891-1977), sem
Við andlát minnar elskulegu vin-
konu, Helgu I. Helgadóttur, Dystu,
eins og hún var ávallt kölluð, sækja
hugljúfar minningar á, sem voru
svo gleðiríkar. Fundum okkar bar
fyrst saman á Kvennaskólanum á
Blönduósi haustið 1934. Mér er
minnisstætt, er ég mætti forstöðu-
konunni, frú Huldu Stefánsdóttur,
á skólaganginum með unga, hnar-
reista stúlku sér við hlið. Hún
kynnti okkur sem einu Árnesing-
ana sem yrðu í skólanum þann
vetur. Frú Hulda bauð mér að
skipta um herbergisfélaga; gott
mundi vera fyrir Ámesinga að búa
saman. Ég hafði komið viku fyrr
og var á herbergi með Hallfríði
Jónsdóttur frá Broddadalsá. Ég
þakkaði þetta góða boð, en var
ekki tilbúin að skipta. Dysta mín
fyrirgaf mér það samt. Með okkur
tókst vinátta, sem aldrei hefur
borið skugga á í öll þessi ár. Hún
Sérfræöingar
i l)lomaskre>tin«ium
\ if» oll tækifæri
I s®’§| blómaverksíæði I
IÍPINNA.. |
Skobn öröuslíg I 2,
ii horni lífrgstiiðiistrætis. \
simi 551 ‘><»00
- kjarni mátsins!
þá höfðu nýlega
hafið búskap á
Syðra-Seli í Hruna-
mannahreppi. Þar
ólst Helga upp fram
undir tvítugsaldur,
en haustið 1931
fluttist fjölskyldan
til Setfoss, þar sem
Helgi tók að sér
verslunarstörf við
Kaupfélag Árnes-
inga, sem þá var
nýstofnað. Helga
var til heimilis hjá
fósturforeldrum
sinum á Sunnu-
hvoli, (Sigtúnum 9), meðan
þeirra naut við, en þegar þau
voru fallin frá, fluttist hún í
eigin íbúð að Fossheiði 48, þar
sem hún bjó til æviloka.
Fóstursystkini hennar, börn
Onnu og Helga, voru: 1) Magn-
ús Ágúst, (1920-1985), bakari,
en mörg ár útsölustjóri Mjólk-
ursamsölunnar í Vestmanna-
eyjum. Hann var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans var Torfhildur
Hannesdóttir frá Eiríksstöðum
í Svartárdat, og eignuðust þau
tvær dætur. Þau skildu. Siðari
kona hans var Ásta Ársæls-
dóttir frá Vestmannaeyjum, (d.
1977), en þau voru barnlaus.
2) Oddur Helgi, (f. 1922), fyrr-
verandi sölustjóri Mjólkursam-
sölunnar í Reykjavík, kvæntur
Ragnheiði Guðjónsdóttur frá
Starmýri í Álftafirði. Þau eiga
tvær dætur. 3) Móeiður (f.
1924), húsfreyja á Selfossi, gift
Garðari Jónssyni, fyrrverandi
skógarverði. Þau eignuðust
fjögur börn, og eru þijú þeirra
á lífi.
Helga giftist ekki og átti
ekki afkomendur.
Útför Helgu Ingibjargar fer
fram frá Selfosskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
hefur síðan verið heimilisvinur,
sem var kærkomið að fá í heim-
sókn.
Þessi vetur var yndislegur tími
i lífi okkar Dystu. Við höfðum sér-
stakt yndi af allri handmennt, sem
kennd var af kostgæfni minnis-
verðra kennara. Skólakór, er frú
Hulda æfði, var gott sameiningar-
tákn. Við Dysta sungum neðstu
röddina af innlifun. Um vorið, þeg-
ar kvaðst var á skólahlaði, sungum
við til forstöðukonu og kennara:
„Þó að kali heitur hver ... aldrei
skal ég gleyma þér.“ í leiklist þótt-
um við Dysta gjaldgengar og fleira
var, sem við létum ekki fram hjá
okkur fara, t.d. böllin fyrir „Inn-
an“, eins og sagt var á Blönduósi.
Dysta var mjög vel verki farin;
það var eins og hún kynni tökin á
mörgu fram yfír okkur hinar, t.d.
í handavinnunni. Ekki kom mér
það á óvart, er ég seinna kom á
heimili hennar á Selfossi. Fóstur-
foreldrar hennar, Anna Oddsdóttir
og Helgi Ágústsson, voru annáluð
fyrir sitt menningarheimili, úti sem
inni. Anna var móðursystir Dystu
og Helgi var einnig skyldur henni,
svo að hún var eins og mótuð inn
í heimilið. Það var yndislegt að
koma þama í heimsókn; húsmóðir-
in Anna og svo Dysta, sáu um
veitingar og brugðu upp sýnishorni
af handavinnu sinni eða blómarækt
í garði úti, ef um var beðið. Hús-
bóndinn bað stundum um hljóð,
brosandi, og setti plötu á fóninn
og bauð svo upp á ijómabland með
heitu pönnukökunum. Ég var
þakklát fyrir þessa elskulegu vin-
áttu, sem var í leiðinni heim.
Oft heimsóttum við Dysta hvor
aðra og oft ferðaðist hún með okk-
ur Hauki, m.a. á uppáhaldsstaði
undir Eyjaijöllum, í Fljótshlíðinni
og á Laugarvatni. Síðasta för okk-
ar var sumarið 1996 að Geysi. En
þessir tímar eru nú liðnir og koma
ekki aftur. „En er ekki gott að
kveðja að kveldi með kærri þökk
fyrir liðinn dag.“
Dysta átti að góða og trygga
fjölskyldu, þar sem hún ólst upp,
og hún var henni ávallt nálæg.
Eins mat hún mikils vináttu við
stjúpa sinn, Pál Sigurgeirsson, og
hálftiræður sína, Sverri og Gylfa.
Sigríður Oddsdóttir, móðir Dystu,
var lífsreynd kona; Helgi, fyrri
maður hennar, dó úr spönsku veik-
inni 1918 og mátti hún þá taka á
sig þá raun að láta Dystu frá sér.
Seinna missti hún tvo syni sína
uppkomna, albræður Dystu, Odd
og Hauk. Dystu þótti vænt um þá
gæfu móður sinnar að hún eignað-
ist síðar sína mætu fjölskyldu.
Móðir Dystu var glæsileg kona í
sjón og raun og sérstaklega list-
ræn, eins og systkini hennar öll.
Dysta mín var einstaklega
trygglynd og gjafmild. Ég á ótal
gjafír frá henni og yndisleg bréf,
sem oft eru mér nærtæk. Hún
hafði feikna fallega rithönd og
góðan ritstíl. Auk þess var hún
einstakur ljósmyndari, en var hlé-
dræg á sína listfengi. Áhuga á
tónlist fór hún hins vegar ekki
leynt með. Ég sakna Dystu mjög,
en það er Guð sem ræður. Komið
var kvöld.
Innilegar samúðarkveðjur frá
okkur Hauki og fjölskyldu.
Lára Böðvarsdóttir.
Kynni mín af Dystu, eins og hún
var alltaf kölluð, hófust eftir að
ég kynntist konunni minni fyrir
rúmum áratug.
Ég hringdi bjöllunni. Dysta, ég
gleymdi jakkanum. „Það var nú
gott, þú átt þá eftir að koma aft-
ur.“ Samverustundirnar áttu líka
eftir að verða margar. Við féll-
umst í faðma fyrst er við sáumst.
Mér fannst ég hafa þekkt hana
lengi. Öll þessi mannlega hlýja,
náungakærleikur og trúin á guð
voru hennar sterkustu einkenni.
Mér fannst henni þetta jafn eðli-
legt og að draga andann.
Hún var einstaklega orðheppin,
gestrisin, vel að sér um land og
þjóð og einhver skemmtilegasti
viðmælandi sem ég hef kynnst.
Einhveiju sinni á leið yfir Krossá
þegar umræðan í bílnum snerist
um vatnsmagnið í ánni og við
hálfnuð yfir sagði hún: „Ég treysti
þér næst guði,“ enda sjálfsagt ekki
annað hægt undir þessum
kringumstæðum.
Minnisstæð er líka ferð í verslun
með þær Dystu og Höllu tengda-
móður mína. Við höfðum leitað
dágóða stund eftir afgreiðslu-
dömu. Ég fann hana svo og kall-
aði „komið þið stelpur". Dysta
hafði alltaf gaman af því að rifja
upp þetta atvik því svipurinn á
ungri afgreiðsludömunni var ansi
furðulegur þegar tvær stelpur á
áttræðisaldri komu kjagandi. Eftir
þetta notaði hún oft stelpunafnið
á skemmtilegum stundum. Eitt
sinn er hún dvaldi hjá okkur í
Reykjavík fékk hún nýtt heymar-
tæki. Þegar ég kom heim frá vinnu
spurði ég hana hvemig hún hefði
það. „Ég er ansi hjárænuleg." Ein-
hverntímann lýsti hún vinkonu
sinni og sagði „hún getur verið svo
mikil armæða“. Dysta hafði ein-
stakt vald á íslenskri tungu og
notkun lýsingarorða. Við ræddum
líka um að ekki yrðum við eilíf.
Um það sagði hún: „Ég vona að
farið verði eftir réttri röð. En
hvernig sem það nú fer þá eigum
við vísan liðsmann á báðum stöðum
þegar þar að kemur,“ og nú er það
orðið.
Við vinir þínir í Tjarnarmýrinni
kveðjum þig með kærri þökk fyrir
þá dýpstu vináttu sem hægt er að
eignast.
Guð geymi þig.
Bjarki Harðarson.
0 Fleirí mhuúngnrgreiimv um
Helgu Ingibjörgu Helgadóttur
bíða birtingar ogmunu birtast I
blaðinu næstu daga.