Morgunblaðið - 04.10.1997, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 4. OKTÓBER 1997 45
VALBORG
HJÁLMARSDÓTTIR
+ VaIborg Hjálm-
arsdóttir var
fædd á Breið í Lýt-
ingsstaðahreppi 1.
maí 1907. Hún lést
á Sjúkrahúsi Sauð-
árkróks hinn 27.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Rósa
Björnsdóttir fædd
3. apríl 1871, dáin
24. september 1955,
og Hjálmar Sigurð-
ur Pétursson fædd-
ur 12. september
1866, dáinn 30. des-
ember 1907. Valborg var yngst
níu systkina sem öll eru látin
nema Björn. Þau eru í aldurs-
röð: 1) Efemía Krísín, 2) Pe-
trea, 3) Pétur, 4) María, 5) El-
ísabet, 6) Steingrímur, 7) Björn
og 8) Sólborg.
Hann 17. júní 1928 giftist
Valborg Guðjóni Jónssyni, f. 27.
janúar 1902, d. 30. júlí 1972,
bónda og oddvita á
Tunguhálsi í Lýt-
ingsstaðahreppi.
Hann var sonur
hjónanna Sigríðar
Sigurðardóttur og
Jóns Einarssonar.
Fósturforeldrar
Guðjóns voru Guð-
rún Þorleifsdóttir
og Sveinn Stefáns-
son. Valborg og
Guðjón eignuðust
sex börn og eru
fimm þeirra á lífi.
Þau eru í aldursröð:
1) Valgeir, f. 17.
janúar 1929, d. 21. desember
1981, 2) Auður, f. 6. júlí 1930,
3) Garðar Víðir, f. 23. ágúst
1932, 4) Guðsteinn Vignir, f.
5. maí 1940, 5) Hjálmar Sigur-
jón, f. 15. mars 1943 og 6) Stef-
án Sigurður, f. 17. mars 1952.
Útför Valborgar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku amma. Okkur langar til
að minnast hennar. Nú er hún búin
að fá þá hvíld sem hún var búin
að þrá síðustu mánuði. Hún amma
okkar sagði oft að það yrði vel tek-
ið á móti sér þegar hún myndi
kveðja þennan heim eða fara í „æðri
skóla“ eins og hún kallaði það oft.
Faðir ömmu dó þegar hún var á
fyrsta aldursári, frá stórum bama-
hóp. Eftir þetta mikla áfall, reyndi
móðir ömmu að hafa bömin hjá sér
eins lengi og hún gat. Amma fylgdi
þó alltaf móður sinni. Fermingarár-
ið fór amma að vinna fyrir sér sjálf.
Fyrst fór hún sem vinnukona til
séra Tryggva Kvarans prests á
Mælifelli. Einnig lærði hún fata-
saum á Akureyri.
Amma og afí bjuggu á Tungu-
hálsi frá árinu 1927 til ársins 1964,
þá tóku synir þeirra, Guðsteinn og
Hjálmar, við búinu og fluttu þau
hjónin út á Sauðárkrók. Hún hafði
ágæta söngrödd og söng m.a. sópr-
an í kirkjukórnum í sveitinni og
stundum tók hún lagið heima og
afí spilaði undir á orgel. Einnig var
hún í kvenfélagi Lýtingsstaða-
hrepps. Eftir að amma flutti á Sauð-
árkrók vann hún m.a. í fiskvinnslu,
á saumastofu og við fatasaum. En
það starf sem var alltaf númer eitt
hjá ömmu var húsmóðurstarfið og
að þjóna öðmm, enda passaði hún
mjög vel upp á að enginn færi
svangur í burtu frá henni.
Alltaf var viss tilhlökkun og gleði
þegar hún kom í heimsókn til okkar
í Tunguháls, hún var dugleg að
spila við okkur og sagði okkur
margt sem við munum aldrei
gleyma. Amma sagði okkur t.d. frá
því að tólf ára gömul hefðu hún og
móðir hennar eitt sinn verið að raka
saman heyi í svarta þoku og bleytu
í írafellsflóa^ sem er skammt frá
svonefndu Útburðagili, að þeim
fannst þær heyra barnsgrát. Hún
hafði mikið yndi af því að spila vist
og var hún einstaklega skemmtileg-
ur spilafélagi. Á tímabili komu hún
og nokkrar vinkonur hennar stund-
um saman til að spila. Einnig stytti
amma sér stundir við að spila þegar
hún var komin á Dvalarheimilið.
Oft var amma með hugann heima
á Tunguhálsi eftir að hún flutti það-
an, enda mikil búkona, vinnusöm
og ósérhlífín manneslqa og féll sjald-
an verk úr hendi, enda mikið að
gera á stóru heimili. Amma var
mjög snyrtileg kona og hafði mjög
gaman af að klæða sig í fín föt. Það
var alltaf allt svo snyrtilegt í kring-
um hana. Hún var glæsileg þegar
hún var komin í íslenska þjóðbúning-
inn en hún átti bæði upphlut og
peysuföt sem hún klæddist við hátíð-
leg tækifæri. Amma átti mikið að
fallegum hlutum enda fór hún mjög
vel með sitt. Hún var mjög handlag-
in kona og saumaði mikið af fötum,
bæði þegar hún bjó í sveitinni og
eftir að hún flutti út á Sauðárkrók.
Alltaf stóð heimili hennar á
Skólastígnum opið fyrir okkur og
var oft mjög gestkvæmt hjá henni,
enda átti hún marga afkomendur
og vini. Amma var einstaklega
gestrisin kona og hafði mjög gam-
an af að hafa fólk í kringum sig,
þá sérstaklega sitt fólk. Bjössi
bróðir hennar var duglegur að
koma í heimsókn, bæði þegar
amma bjó á Skólastígnum og var
komin á Dvalarheimilið. Oft kom
Bjössi daglega, alltaf með eitthvað
gott í farteskinu, enda alltaf léttur
í lund. Þau systkinin voru mjög
samrýnd og talaði amma um hann
bróður sinn með mikilli virðingu.
Það var mikil eftirsjá þegar amma
þurfti heilsunnar vegna að bregða
búi og fara á Dvalarheimili aldr-
aðra á Sauðárkróki. Það var henni
mikils virði að gera öðrum greiða
eða gera öðrum „gott“ eins og hún
kallaði það, þó sérstaklega sínu
fólki. Margar .sonardætra hennar
úr sveitinni eiga ömmu mikið að
þakka fyrir það að fá að búa hjá
henni um lengri eða skemmri tíma,
bæði við nám og störf. Það var oft
húsfyllir á Skólastígnum. Haustið
1991 hrakaði heilsu hennar það
mikið að hún treysti sér ekki Ieng-
ur til að hugsa um sjálfa sig og
fór á Dvalarheimili aldraðra á
Sauðárkróki. Síðustu ár hefur
heilsu hennar verið að hraka og á
síðustu vikum fór ekki á milli mála
að hverju stefndi.
Það var henni mikið kappsmál
alla tíð að vera ekki upp á aðra
komin. Henni fannst alltaf erfitt
að biðja aðra um aðstoð. Amma var
ákveðin kona og stóð fast á sínum
skoðunum, enda mótaðist líf hennar
og lífsskoðanir af þeirri hörðu lífs-
baráttu sem hún ólst upp við á
unga aldri. Hún var mjög sjálfstæð
og dugleg kona. Elsku amma okk-
ar. Við þökkum þér fyrir allt sem
þú hefur gefíð okkur og þær gleði-
stundir sem við áttum saman. Þér
munum við aldrei gleyma. Blessuð
sé minning þín.
Hvíl þú í friði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Valborg, Edda, Guðrún
og Ásdís Guðsteins-
dætur frá Tunguhálsi.
Elsku amma mín. Mig langar að
þakka þér fyrir allar þær ánægju-
stundir sem við áttum saman. Það
var alltaf svo gott að koma til þín
hvort það sem var á Skólastíginn
eða á dvalarheimilið. Sem barni
fannst mér alltaf svo spennandi að
gista hjá þér í holunni hans afa
Guðjóns heitins. Þú sagðir mér sög-
ur af honum og lífínu í sveitinni
og reyndir með því að fæla burt
myrkfælnina sem færðist yfir þegar
líða tók á kvöldið. Eftirminnilegast
er mér þó hversu dugleg þú varst
alltaf að spila við mig á spil. Þú
kenndir mér fjöldann allan af spilum
og lagðir ríka áherslu á heiðarleika
í spilamennsku. Alltaf gastu töfrað
fram fullt borð af alls kyns kræsing-
um, já, það fór enginn svangur út
frá þér. Ég gleymi aldrei ökuferð-
inni fyrir rúmum fjórum árum þeg-
ar við fórum saman í fermingar-
veislu Líneyjar sonardóttur þinnar
í Tunguháls. Þá hafðir þú ekki kom-
ið fram í Lýtingsstaðahrepp lengi.
Þú varst hálfklökk þegar þú sást
sveitina þína, svo snortin varstu.
Þú þuldir upp alla bæina og sagðir
mér ótal sögur sem tengdust þeim.
Elsku amma, það verður skrítið
að koma á Krókinn og sjá þig ekki,
en minningin um þig lifir. Eg veit
að nú ert þú komin í góðar hendur
afa og annarra ástvina þinna. Með
söknuð í hjarta kveð ég þig með
þessu litla ljóði.
Nú ert þú sofnuð elsku amma mín
og andi þinn til Drottins hæða liðinn
og nú er komin kyrrð um hvílu þín
með hvíld og ró og þráða hjartans friðinn.
En þegar allt er orðið kyrrt og hljótt
og aðeins tárin hrinja mér af hvörmum
þá sit ég ein og segi góða nótt
og sé þig hvíla á Drottins náðarörmum.
Þín
Vala Jóna.
Mig langar að skrifa nokkur
þakkar- og minningarorð um ömmu
mína, Valborgu Hjálmarsdóttur frá
Tunguhálsi.
Ég held að ég muni fyrst eftir
þér þegar ég var þriggja ára og
Steinunn systir var að fæðast og
þú varst hjá okkur fram á Tungu-
hálsi. Það var vitlaust veður og þú
varst að koma úr fjósinu og leiddir
mig með annarri hendi og hélst á
mjólkursigtinu í hinni.
Alltaf var gott að koma til þín á
Skólastíg, sitja í stofunni og spjalla,
þú í stólnum þínum með spenntar
greipar og snerir þumlunum hring
eftir hring. Alltaf var hlaðið kaffí-
borð, ekki vantaði myndarskapinn
í eldhúsverkunum frekar en í öðru.
Síðar þegar ég og Helga fórum að
vinna á sláturhúsinu skaust þú yfir
okkur skjólshúsi. Ég vann á sjúkra-
húsinu eitt sumar og var þá hjá
þér. Það var mjög gott að vera hjá
þér, alltaf svo létt og gott andrúms-
loft. Og á það reyndi sumarið 1990
þegar ég var komin með mann og
Þórey Elsa var fædd og við bjuggum
á Freyjugötunni. Þá var svo stutt
á milli okkar, þurfti bara að ganga
yfir garðinn hjá mér þá var ég kom-
in til þín. Þitt fyrsta verk á morgn-
ana var að fara fram og opna
þvottahúsdymar svo að við Þórey
kæmumst inn og flesta ef ekki alla
morgna sátum við hjá þér og spjöll-
uðum og sum kvöldin fengum við
einhveija félaga til að spila vist;
þér fannst svo gaman að spila. En
þetta haust ákváðum við Maggi að
flytja fram í sveit. Morguninn sem
við fluttum lentir þú á sjúkrahús-
inu, þar sem þú varst að mestu
eftir það fram á þinn síðasta dag.
Þegar ég lá á fæðingardeildinni og
var að eiga Sigurlínu Erlu var gott
að hafa þig til staðar og við röltum
saman á milli deilda til að skoða
litlu stúlkuna. Þegar stelpurnar
stækkuðu töluðu þær oft um að
fara til ömmu á Króknum því alltaf
áttir þú eitthvað gott til að stinga
í litlu munnana.
Þú varst okkur mjög kær, elsku
amma okkar. Hvíl þú í friði.
Þín nafna,
Valborg Jónína
Hjálmarsdóttir
og fjölskylda.
• Fleiri minningargreinar um
Valborgv Hjálmarsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
+
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
ANNA HERDÍS GUNNARSDÓTTIR,
Hafnarstræti 107b,
Akureyri,
lést föstudaginn 19. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Ragnheiður Valdimarsdóttir,
Sigurður Gislason,
Eygló Arna Sigurðardóttir.
t
Systir okkar,
HILDIGUNNUR JÓNSDÓTTIR,
Heiðargerði 21,
fædd 15. okt. 1915,
lést á Landakotsspítala 25. september síðastliðinn.
Útför hennar hefur farið fram I kyrrþey.
Þökkum starfsfólki hjúkrunardeilda Landakots ágæta umönnun.
Ása, Halldór, Snorri,
Sigurður og Sigrún.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR HÖRÐUR ÞÓRARINSSON,
Brekkugötu 5,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja föstudaginn 26. september sl.,
verður jarðsettur frá Landakirkju í Vestmannaeyjum í dag, laugardaginn
4. október, kl. 11.00 f.h.
Sigurbjörg R. Guðnadóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
KRISTJÁN GRÉTAR MARTEINSSON,
Grýtubakka 28,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum þann 19. september sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Ásta Svanlaug Magnúsdóttir,
Guðbjörg Kristjánsdóttir, Emil Þór Guðmundsson,
Hörður Kristjánsson, Margrét Guðjónsdóttir,
Marteinn Kristjánsson, Lára Ingvarsdóttir,
Magnús Kristjánsson, Jóhanna Kristjánsdóttir
og barnabörn.
t
Elskuleg systir mín, móðir okkar og tengda-
móðir,
MAGNDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Sveinseyri,
Tálknafirði,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli
25. september, verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 6. október kl. 15.00
Jóna Guðmundsdóttir,
María S. Norðdahl, Magnús Norðdahl
Sigurður Sigurðsson, Dóra Jónsdóttir.
t
Hugheilar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur hlýhug og samúð við andlát og
útför bróður okkar og mágs,
SIGURÐAR LÁRUSSONAR,
Hörglandskoti,
Siðu.
Steingrímur Lárusson, Anna Árnadóttir,
Magnús Lárusson, Svanhildur Gunnarsdóttir
og fjölskyldur þeirra.