Morgunblaðið - 18.10.1997, Qupperneq 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMIIMGAR
LAUGARDAGUR 18. OKTÓBER 1997 53
! --------------------------------------
til að halda okkar ferðalagi um til-
veruna áfram, kærum vini fátækari.
Þær minningar sem við eigum um
Ellu vinkonu okkar eru gott vega-
nesti okkur til handa sem göngum
veginn áfram. Minning um það
traust, það hlýja viðmót og kærleika
sem einkenndi hana, hve annt henni
var um samferðafólk sitt og lét sig
hag þess varða, munu fylgja okkur
Isem hana þekktum alla tíð.
Það yndislega heimili sem Ella
og Binni höfðu búið sér og börnum
sínum stóð alltaf öllum opið og
margar góðar stundir leita á hug-
ann. Stundir sem hefðu átt að verða
svo miklu fleiri.
Við Ella höfum verið vinkonur
til margra ára, gengið saman í gleði
og sorg. Hún studdi mig þegar ég
þurfti og eins hef ég reynt að styðja
hana.
Þessir síðustu mánuðir frá því
að Ella veiktist hafa verið erfiðir
fyrir okkur öll, fullir af vonum, ósk-
um og bænum, en stríðið tapaðist,
þrátt fyrir að hún hafi barist full
af kjarki, þannig að á stundum
undraðist maður hve sterk hún var.
Mikið erum við þakklát fyrir hve
náin samskipti við höfum haft og
þann tíma sem við höfum átt sam-
an, á stundum voru heimilin okkar
sem eitt, börnin okkar sem þeirra
og þeirra börn sem okkar.
Ella verður alltaf með okkur, við
geymum í hjörtum okkar minningar
I um hana sem var svo blíð, ljúf og
góð, og hafði mannbætandi áhrif á
alla sem hún umgekkst.
Elsku Binni, Sigrún Arna, Böðv-
ar Dór, Árni og ástvinir, innilegustu
samúðarkveðjur, megi góður guð
styrkja okkur öll á þessum erfiðu
tímum.
Hljómfagrar myndir horfínna daga
í huganum geymast sem töfrandi glóð.
Svo er minning þín ljúf, og lífs þíns saga
| að ljós þitt lifir með okkar er varst þú svo
góð.
(Jónas Rafn Lilliendahl)
Margrét K. Erlingsdóttir
og fjölskylda.
Það var á haustdögum 1981 sem
kynni okkar Ellu hófust, að vísu
I höfðum við þekkst áður, en við
{ stofnun Samvinnubankans á Sel-
i fossi urðum við samstarfsmenn um
’ nokkurra ára skeið. Við bundumst
vináttuböndum sem ekki slitnuðu
þótt leiðir okkar skildi er Ella hélt
til annarra starfa, fyrst sem bóndi
en síðar aftur sem bankastarfsmað-
ur en þá hjá öðrum banka hér á
Selfossi. í minningunni töluðum við
gjarnan um „gullaldarár" þegar
Samvinnubankaárin voru rifjuð
* upp. Það voru margar ánægju-
| stundir sem við áttum saman jafnt
i í leik sem í starfi.
Ella var einstaklega traustur fé-
lagi sem gott var að leita til við
lausn hinna margvíslegustu mál-
efna sem upp koma í amstri dag-
anna. Bankastörf lágu vel fyrir
henni og hafði hún aflað sér víð-
tækrar reynslu í þeim er yfir lauk.
Hún hafði sérlega næmt auga fyrir
I spaugilegu hliðunum á tilverunni
og hreif fólk með sér svo það var
( sjaldan nein lognmolla í kringum
j hana.
Það var mikill ánægjukafli í lífi
Ellu er hún eignaðist börnin sín tvö
og sárt til þess að vita að hún skyldi
ekki fá fleiri ár til að njóta þeirra
og koma þeim á legg.
Fundum okkar Ellu bar síðast
saman á heimili hennar seinnipart
júlímánaðar. Hún var þá farin að
I kröftum en hugurinn og hlýjan var
sú sama. Það var einhvem veginn
' þannig að maður fór ávallt ríkari
j af fundi Ellu.
Innilegar samúðarkveðjur til
Binna, Sigrúnar Örnu, Böðvars
Dórs svo og annarra aðstandenda.
Svanhvít Hermannsdóttir.
Látin er langt um aldur fram
Elín Árnadóttir. Að baki er erfiður
i tími veikinda, en það var í vor sem
i Ella greindist með krabbamein í
höfði. í veikindum hennar kom vel
I í ljós hve marga trygga vini og
ættingja hún átti.
Allir sem einn reyndu að létta
henni lífið eins og hægt var. Of
langt mál yrði að telja upp og þakka
öllum hennar velunnurum, en þó
langar okkur að nefna föður henn-
ar, Árna Siguijónsson, sem var hjá
henni síðustu vikurnar, jafnt daga
sem nætur. Við vitum að það var
henni geysilega dýrmætt.
Okkur langar að senda elsku
Ellu okkar ljóð úr bókinni „í vöku-
lok“ eftir Margréti Jónsdóttur.
Eg þakka allt frá okkar fyrstu kynnum,
það yrði margt, ef telja skyldi það.
I lífsins bók það lifír samt í minnum,
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Eg fann í þínu heita, stóra hiarta,
þá helgu tiyggð og vináttunnar ljós,
er gerir jafnvel dimma daga bjarta,
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
Við kveðjum þig, elsku Ella okk-
ar, með söknuði og þakklæti. Guð
blessi minningu þína.
Elsku Binni, Sigrún Arna, Böðv-
ar Dór og aðrir aðstandendur. Erf-
iður tími er framundan, missir okk-
ar er mikill. Guð gefi okkur öllum
styrk í okkar miklu sorg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Fjölskyldan Holtagerði 9,
Kópavogi.
Elsku Ella okkar.
Það er með miklum söknuði sem
við kveðjum þig, elsku frænka okk-
ar og vinkona. Það er svo stutt síð-
an að veikindi þín hófust og grun-
aði engan að þau myndu velja þenn-
an endi. Hugur manns vill ekki trúa
því að þú sért farin frá okkur svo
ung en þó svo lífsreynd, alltaf svo
lífsglöð og varst svo rík af ham-
ingju sem þú deildir með öllum í
kringum þig. Orð fá því ekki lýst
hversu ósanngjörn manni finnst
veröldin vera á svona stundum.
Ekki verður hjá því komist að
upp komi minningar um þig sem
snerta hjörtu okkar svo djúpt og
allar þær tilfinningar sem berast
um okkur á þessum erfiðu tímum,
sem eru svo óþægilegar en samt
svo nauðsynlegar. Það virðist allt
vera svo svart en við vitum að þér
líður nú vel og heldur áfram að
lýsa veröldina með brosi þínu og
hlýju, megi Guð varðveita þig og
styrkja Brynjar, Sigrúnu Örnu og
Böðvar Dór á þessari stundu.
Snert hörpu mína, himinboma dís.
Svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf.
Og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr fumtré, sem fann ég út við sjó.
Ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
í huganum til himins oft ég svíf.
Og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjöm.
Og sumir verða alltaf lítil böm.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð.
Og sameinar með töfrum loft og jörð.
(Davíð Stef.)
Jón Þór, Kristjana
og Aníta Sól.
Það ríkir sorg.
Fuglarnir syngja öðruvísi, það
er angurværð og söknuður í rómn-
um. I rauninni er undarlegt, að
stjörnurnar hafi skinið í nótt og að
sólin hafi komið upp í morgun.
Við lát ástvinar verður allt svo
dimmt og kalt. Það er eins og slökkt
sé á Ijósum alheimsins. Tíminn nem-
ur staðar um stund og hugurinn
dvelur við minningar.
Þú ert farin, elsku vinkona, lögð
af stað til föður ljóssins í öruggri
leiðsögn sonarins, sem aldrei slepp-
ir af okkur hendinni. Þú áttir trúar-
vissu, þú trúðir guði fyrir sorgum
þínum og áhyggjum. Eg efast um
að þú hafir beðið fyrir sjálfri þér.
Allt þitt líf snerist um börnin þín,
manninn þinn, pabba þinn og aðra
sem þér þótti vænt um. Þeirra
vegna ætlaðir þú að beijast og
vinna þitt sjúkdómsstríð. En að lok-
um var þrekið lamað, þrautin var
á enda. Það er sárt að hugsa til
þess, að eiga ekki eftir að heyra
röddina þína framar. Geta ekki
notið samvista við þig í gleði og
sorg. Draumurinn um heimsókn
norður yfir heiðar í sumar, þar sem
við ætluðum að vera öll saman með
börnunum, rættist ekki. En við
höldum fast í góðu minningarnar
um allar góðu samverustundirnar.
Við vitum líka, að við eigum eftir
að eiga margar góðar stundir með
Binna og börnunum ykkar, og þá
mun hugsunin um þig fylla hjörtu
okkar.
Börnin þín voru langþráð og þú
elskaðir þau heitt. Það er sárara
en orð fá lýst, að þau njóti ekki
umhyggju þinnar lengur. Litla fjöl-
skyldan þín skipar sérstakan sess
í huga okkar. Með guðs hjálp von-
umst við til, að geta rétt þeim hjálp-
arhönd í sorginni.
Megi algóður guð stilla náðar-
streng hörpu sinnar og strá tónum
blessunar og huggunar yfir ykkur
elsku Binni, Sigrún Arna, Böðvar
Dóri og Árni. Bænir okkar fylgja
öllum þeim sem syrgja Elínu Árna-
dóttur.
Elsku Ella, þín vinátta var heil
og sönn. Við kveðjum þig með þakk-
læti og söknuði.
Úlfar og Elfa.
Elsku Ella mín.
Þessi samfylgd var of stutt. Allt-
of margt ógert. Af hveiju? Þú sem
hafðir allt að gefa til þeirra sem
nálægt þér stóðu. Manstu heima í
Vík, ferðirnar vestur í hesthús að
kemba Ljúf? Manstu göngurnar upp
á Reynisfjall? Manstu ferðirnar í
fjöruna? Manstu kvöldin í fallinni
spýtu og standandi trölli? Manstu
súkkulaðikökuna hennar mömmu
þinnar? Hún var sú besta í heimi!
Manstu okkar góðu stundir með
Bæa? Þá var lagður grunnur að
þeirri vináttu sem stendur enn. Þá
var gott að eiga vini sem hægt var
að gráta hjá, hlæja hjá og vera
bara maður sjálfur. Fyrstu sporin
inn í heim hinna fullorðnu lágu
saman og þau eru sterk í endur-
minningunni. Alltaf vorum við vin-
irnir þínir velkomnir heim til þín á
Vegamót. Og þar var nú líf og fjör.
Alltaf fullt hús, fólk að koma og
fara og allir jafn velkomnir.
Það var svo gott að vera hjá
þér, tala við þig. Alltaf var hægt
að ráðfæra sig við þig. Slatti af
góðum ráðum og heilbrigð skyn-
semi ásamt ótæmandi lífsgleði gerði
þig að ómetanlegri vinkonu.
Lífið verður tómlegra án þín.
Ella og Binni. Óijúfanleg heild
síðan þið byijuðuð saman á ungl-
ingsárunum. Þegar ég hugsa um
annað ykkar þá kemur hitt upp í
hugann af sjálfdáðum.
Og svo komu sólargeislarnir inn
í ykkar líf. Fyrst Sigrún Ama og
svo Böðvar Dór. Óréttlátt er þetta
þeirra vegna að þurfa að ganga
móðurlaus í gegnum lífið. Mikið er
þitt hlutverk, Binni minn. Aldrei
hefði hvarflað að okkur þegar þið
byijuðuð saman að endirinn yrði
þvílíkur. Hann er of sár.
Mikill er missir ykkar, Árni minn,
Sigga Dóra, Siguijón, Hermann,
Oddur og Steini. Kæri Binni minn,
Sigrún Arna og Böðvar Dór, ég bið
guð um að styðja ykkur og styrkja.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjalfr it sama;
en orðstírr
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getr.
(Úr Hávamálum)
Arndís (Dísa) úr Vík.
• Fleiri minningargreinar um
Elínu Árnadóttur bíða birtingar
ogmunu birtast í blaðinu næstu
daga.
TORFHILDUR
SIGURVEIG
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Torfhildur Sig-
urveig Krist-
jánsdóttir fæddist í
Brúarlandi á
Blönduósi 28. ágúst
1924, og ólst upp á
Hæli í Torfalækjar-
hreppi. Hún lést
hinn 13. október
síðastliðinn á heim-
ili sínu. Foreldrar
hennar voru Krist-
ján og Guðrún Mar-
grét og bjuggu þau
í Austur-Húna-
vatnssýslu. Systkini
Torfhildar eru Guð-
mundína Margrét, f. 1915, dáin
10. janúar 1994, Helga, f. 1916,
Jónína Alexsandra, f. 1925,
Guðný, f. 1930, fvar, f. 1934,
Halibjörn Reynir, f. 1936.
Nú er hún farin, hún elskulega
amma mín, hún kvaddi okkur með
bros á vör á sunnudagskvöld um
miðnætti.
Hennar lífsleið er lokið og hún
heldur í þá ferð sem bíður okkar
allra. Mig langar til að minnast
hennar með nokkrum orðum og
kveðja hana hinstu kveðju.
Amma var hörkudugleg kona,
vann hörðum höndum alla sína tíð.
Síðustu árin þeyttist hún á hveijum
degi með DV til lesenda í Grinda-
vík, og alltaf var hún kát og hress
og kvartaði aldrei. Amma var ein
af þeim sem allt vildi fyrir alla aðra
gera en gleymdi stundum sjálfri
sér. Amma var mjög mannblendin
manneskja og vann hún hug og
hjarta allra hvar sem var og hvenær
sem var.
Amma var mikil fjölskyldukona
og skemmtilegast fannst henni þeg-
ar fjölskyldan kom öll saman, t.d.
í sumarbústaðarferð, til að eyða
saman helgi og syngja og tralla.
Svona gæti ég haldið lengi
áfram, betri ömmu væri ekki hægt
Eftirlifandi eig-
inmaður Torfhild-
ar er Páll Eyþórs-
son, f. 3. júní 1919,
og eignuðust þau
sex börn sem eru
öll á lífi. 1) Anna,
f. 24.9. 19435 á
fimm börn. 2) Ösk-
ar, f. 16.2. 1946, á
fimm börn. 3)
Haukur, f. 20.12.
1949, á fjögur
börn. 4) Ingvar, f.
10.9. 1951, á fjögur
börn. 5) Vigdís, f.
27.8. 1957, á þijú
börn. 6) Lovísa, f. 12.2. 1960,
á eitt barn.
Útför Torfhildar fer fram
frá Grindavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.30.
að hugsa sér og ég var svo lánsöm
að eiga eina slíka perlu.
Kveðjustundina bar skjótt að,
alvarleg veikindi hennar skutu upp
kollinum í vor og fóru versnandi
með hverri vikunni sem leið. En
amma var með sterkt hjarta og
gafst ekki svo auðveldlega upp.
Biðin var löng og erfið, en kallið
hennar var komið.
Elsku amma, þakka þér fyrir all-
ar þær ánægjulegar stundir sem
við áttum saman og voru ófáar.
Ég sakna þín sárt en minningin um
góða ömmu lifir og þú munt alltaf
eiga stað í hjarta mínu.
Guð blessi þig, amma mín, varð-
veiti þig og gefi þér frið.
Elsku afí, guð styrki þig í sorg-
inni og alla þá sem eiga um sárt
að binda.
í bljúgri bæn og þðkk til þín
sem þekkir mig og verkin mín
ég leita þín, guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ykkar dótturdóttir,
Margrét.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og vinur,
KATRÍN JÚLÍUSDÓTTIR,
Njarðargötu 29,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánu-
daginn 20. október kl. 15.00.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem
vildu minnast hennar, er bent á heimahlynningu
Auður Axelsdóttir,
Jóhanna Axelsdóttir,
Axel Axelsson, Dagbjört Guðmundsdóttir,
Sigrún Axelsdóttir, Hjörtur Hannesson,
Edda Axelsdóttir,
Björn Axelsson, Vilborg Ölversdóttir,
Guðmundur Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Krabbameinsfélagsins.
t
Alúðarþakkir sendum við ölium þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför
SIGURÐAR JÓNSSONAR,
Hjallbraut 33,
Hafnarfirði,
sem lést laugardaginn 20. september sl.
Björgvin Sigurðsson,
Grétar Þorleifsson,
Sigurður Már Sigurðsson,
Sigurlín Sigurðardóttir,
Þorleifur Sigurðsson,
Aðalheiður Einarsdóttir,
Margrét Vilbergsdóttir,
Hrönn Sigurjónsdóttir,
Björgvin Högnason,
Lillý Jónsson,
Auður Adolfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn,
Guðmundur Þorleifsson,
Kristín Þorleifsdóttir,
Sigrún Þorleifsdóttir.