Morgunblaðið - 21.10.1997, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 21. OKTÓBER 1997 39^
HERMANN
SIG URÐSSON
+ Hermann Sig-
urðsson fæddist
í Reykjavík 27. maí
1923. Hann lést á
Landspítalanum að
morgni mánudags-
ins 13. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigurður
Guðbrandsson,
skipstjóri hjá
Kveldúlfi, f. 25.4.
1886, d. J943, og
Eyríður Árnadótt-
ir, f. 30.6. 1896, d.
1983. Eftirlifandi
systkini Hermanns
eru: Oddbjörg, Katrín og Sig-
urður. Látinn er Sigurjón.
Hermann giftist Rúnu Guð-
mundsdóttur 13.4. 1946. Þau
skildu. Sonur Hermanns og
Rúnu er Guðmundur, maki
Auður Guðmundsdóttir. Hinn
26.5. 1951 giftist Hermann El-
ínborgu Óladóttur, f. 25.11.
1928. Elínborg lést 28. október
síðastliðinn. Foreldrar Elín-
borgar voru Arnlín (Adda)
Árnadóttir f. 20.6. 1905, d.
1985, og ÓIi J. Ólason, stór-
kaupmaður, f. 16.9. 1901, d.
1974. Börn Hermanns og Elín-
borgar eru: 1) Adda, maki Ólaf-
ur Óskarsson. 2) Óli
Jón, maki Kristín
E. Jónsdóttir. 3)
Sigurður G., maki
Sigrún A. Ámunda-
dóttir. 4) Hermann,
maki Fanney Jó-
hannsdóttir. 5)
Katrín, maki Brynj-
ar Stefánsson. 6)
Eiríkur Árni, maki
Kristín Hjálmars-
dóttir. 7) Valdimar
Oddgeir, maki Sig-
urbjörg Pétursdótt-
ir 8) Snorri Goði,
maki Sjöfn Guðna-
dóttir. 9) Örn, maki Guðlaug
L. Brynjarsdóttir. 10) Helgi
Magnús, maki Björk Baldurs-
dóttir. 11) Gunnar, maki Sigrún
Þorbjörnsdóttir. Barnabörn
Hermanns eru 35, og bama-
barnaböm 3.
Hermann gegndi ýmsum
störfum í gegnum árin, m.a.
starfaði hann hjá ísafold, rak
eigin bókabúð, annaðist fram-
kvæmdir í Færeyjum en siðustu
20 árin starfaði Hermann hjá
Samkeppnisstofnun.
Útför Hermanns fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Harpa mín er harmi slegin,
hljóður geng ég áfram veginn.
Sólin leggst að svefni fegin,
sigla heim þín gðmlu tár.
Dómsins þungi, dýrt skal gjalda.
Dynur á mig regnið kalda.
Þrár og sorgir þúsundfaldar,
þyrpast að mér hryggum svein.
Einn ég stend og einn ég kalla
út í sortans kytrur allar.
Dimmir skjótt og degi hallar,
daprir vindar nísta bein.
Svif á braut þá sofnar treginn,
svanir leiða rétta veginn.
Hún þín bíður hinumegin,
hjartkær móðir mín.
Ástarkveðjur. Ykkar sonur,
Helgi Magnús.
Elsku pabbi
Þá er víst komið að kveðjustund
sem kom svo skyndilega. Þegar ég
kvaddi þig rétt fyrir 7 að kvöldi
hinn 12. þ.m. hvarflaði ekki að mér
að þetta yrði okkar síðasta sam-
verustund í þessu jarðlífi. En ég
veit að á móti þér hefur tekið opinn
armur hennar móður minnar og
þinnar heitt elskuðu eiginkonu, El-
ínborgar Óladóttur, sem kvaddi
okkur fyrir tæpu ári eftir hetjulega
baráttu við krabbamein. Í hennar
erfiðu veikindum stóðst þú eins og
klettur við hlið hennar allt fram á
síðustu stund.
Mér eru minnisstæðir síðustu
dagamir sem mamma lifði. Þá gisti
ég oft hjá þér í rúminu hennar
mömmu. Hinn 27. okt., þegar við
fórum heim neðan af Landspítala
seint um kvöldið, vissum við í hvað
stefndi og að kallið kæmi fyrr en
seinna. Við settumst niður í eldhús-
inu og ræddum mjög opinskátt um
lífið og dauðann og það sem á und-
an hafði gengið í hennar veikindum.
Eg veit að þessi umræða var hvorki
þér né mér létt, en hún veitti mér
styrk þegar kallið kom þá um nótt-
ina, og ekki síður nú þegar þú hef-
ur kvatt okkur. Þín verður sárt
saknað, ekki síst af barnabömunum
sem svo oft höfðu áhyggjur af þér,
að þér leiddist að vera einum. En
þau hugga sig þó við það að vita
að þú sért kominn til ömmu Boggu.
Það var sama á hveiju gekk, þú
hafðir alltaf tíma til að sprella að-
eins við þau.
Þú varst alla tíð heillaður af haf-
inu og öllu sem tengdist því. Það
kom stundum fyrir að ég þurfti að
ná í þig og þú varst ekki að vinna
eða heima, þá bytjaði ég að fara
bryggjurúnt eða út á Granda, því
þar eyddir þú oft mörgum stundum.
Elsku pabbi, ég veit að þetta eru
fátækleg kveðjuorð, en í gegnum
hugann streyma þúsundir minninga
sem erfítt er að koma á blað, frá
liðnum ámm með mömmu og þér.
Ég þakka fyrir þær minningar og
mun geyma þær í hjarta mér.
Þar sé ég sólu fegri
á súlum standa höll
í dýrð svo dásamlegri,
hún drifín gulli’ er öil.
Þar sé ég fylking fríða
og fagurbrúna sveit
um ljóssins sali líða
með ljóssins ásýnd blíða
í unaðs aldinreit.
(V. Briem)
Ég bið góðan Guð að geyma þig
og mömmu þangað til við hittumst
aftur. Ykkar sonur,
Eiríkur Arni.
Feijan hefur festar losað
farþegi er einn um borð
mér er ljúft - af mætti veikum
mæla nokkur kveðjuorð.
Þakkir fyrir hlýjan huga,
handtak þétt og gleðibrag,
þakkir fyrir þúsund hlátra,
þakkir fýrir liðinn dag.
(J.Har.)
Elskulegur tengdafaðir minn er
látinn svo snöggt, að við sem eftir
sitjum eigum erfítt með að átta
okkur á því.
En ég veit að hann vildi fara
snöggt þegar kallið kæmi, og ósk
sína fékk hann sem betur fer upp-
fyllta.
Síðastliðið ár var búið að vera
honum erfítt, því að hann hafði
misst hana Boggu sína fyrir tæpu
ári.
Oft fann ég að hann var leiður
og þreyttur, hann sagði við mig um
það leyti sem hann flutti, að hann
hugsaði oft til Boggu og spyrði: „Af
hverju skildir þú mig eftir?“
Alveg er ég viss um að hún hef-
ur heyrt til hans og því var tíminn
ekki lengri á milli þeirra. Samband
þeirra var sterkt, svo þau hafa ekki
getað hvort án annars verið lengur.
Elsku Hermann, við áttum marg-
ar góðar stundir saman, mikið
spjallað og hlegið, að vísu vorum
við ekki alltaf á sama máli, en það
var sem betur fer svo sjaldan.
Ég dáði það í fari þínu hvað þú
gast alltaf verið kátur og gert grín
að sjálfum þér. Ýmislegt gast þú
gert fyrir barnabörnin þín. Stund-
um var spurt. „Er hann afi galdra-
maður?“, þá galdraðir þú peninga
og tyggjó út um eyrun á þér, hreyfð-
ir í þér tennurnar, þóttist vera með
nammiverksmiðju í einu herbergi,
því þú áttir alltaf eitthvað gott í
þessa litlu munna.
Þín mun sárt verða saknað á
mínu heimili, því það var alltaf
gott og gaman að fá þig í heimsókn.
Takk fyrir allt. Mér þykir vænt
um þig.
Því skal ei með hryggð í huga
horfa eftir sigldri skeið.
Allra bíður efsti dapr,
enginn kýs sér far né leið.
Trú á þann, sem tendrar lífíð,
tryggir sátt og frið í deyð.
(J. Har.)
Þín tengdadóttir,
Fanney.
í minningu afa míns.
Alltaf þegar ég hugsa um afa
minn kemur upp í huga mínum létt-
leiki og spaugsemi. Við töluðum
mikið saman og ég gat sagt afa
allt. Það var frábært þegar ég var
lítill snáði og fékk að gista hjá afa
og ömmu. Ég vissi þá, að við afí
ættum eftir að gera margt skemmti-
legt. Oftast þegar við vorum saman
fórum við niður á höfn að skoða
skipin sem voru inni, og um leið
fræddi hann mig um ýmislegt sem
við kemur sjómennsku.
Ég var mikið hjá afa síðasta einn
og hálfa mánuðinn. Kom ég oft til
hans í hádegishléinu í skólanum og
alltaf gaf hann mér gott að borða.
Við sátum og töluðum um allt milli
himins og jarðar. Ég á ekkert nema
frábærar minningar frá samveru-
stundum okkar, enda var afí alveg
frábær karl. Hann gerði óspart grín
að mér og að öllu mögulegu. Þau
andartök munu aldrei úr lífi mínu
hverfa svo lengi sem ég lifi. Ég
sakna þín sárt, afí, en ég veit að
þar sem þú ert niðurkominn líður
þér vel.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fýrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hermann Sigurðsson.
í dag kveðjum við samstarfsfólk
á Verðlagsstofnun félaga okkar
Hermann Sigurðsson. _ Hann hóf
störf 1. febrúar 1977. Á þeim tíma
var hann búsettur í Amarbæli í
Ölfusi en fluttist síðar til Reykjavík-
ur. Hann starfaði fyrst sem eftirlits-
maður en gegndi síðar stöðu yfireft-
irlitsmanns. Hermann lét af störf-
um í júlí 1993 þá kominn á eftir-
launaaldur eftir farsælt og gott
starf fyrir stofnunina.
Hermann átti ákaflega gott með
að umgangast fólk og hans glaða
lund og glettni létti öllum störfín.
Hann var einstaklega góður ferða-
félagi og í erfíðum ferðum út á land
missti hann aldrei góða skapið.
Honum var gefín góð frásagnar-
gáfa og erfiðleikar í ferðum fyrir
stofnunina reyndust honum oft upp-
spretta skemmtilegra frásagna síð-
ar. í starfi var hann aðgætinn,
kurteis og skapaði sér hvarvetna
vinsældir, jafnvel meðal þeirra sem
hann starfsins vegna varð að hafa
afskipti af. Hann setti aldrei upp
þungan embættismannasvip heldur
skein glaðværð hans ætíð í gegn.
Með þessum orðum kveðjum við
gamlan vinnufélaga þakklát fyrir
samverustundirnar. Börnum Her-
manns og fjölskyldum þeirra send-
um við innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Hermanns Sig-
urðssonar.
Samstarfsfólk
á Verðlagsstofnun.
Elsku afi og tengdapabbi. Nú er
komið að kveðjustund, sem kom
allt of fljótt. En við huggum okkur
við að nú fáið þið, þú og amma
Bogga, loksins að njóta þess að
vera saman sem þið eigið svo sann-
arlega skilið, eftir allt sem eftir
ykkur liggur. Mikið ofsalega varstu
skemmtilegur, alltaf var stutt í
grínið. Þær eru ófáar sögumar sem
Olafur Örn sagði í leikskólanum um
hann afa Hemma, hann var sko
enginn venjulegur afí, átti riffíl og
var þvílíkur galdramaður að það
endaði með því að fóstrurnar tóku
ekki annað í mál en að fá að sjá
þennan frábæra afa Hemma. Það
var eins og augun ætluðu út úr
sumum þegar þú galdraðir ómælda
peninga sem hrundu út úr eyrum
barnanna niður í skattpott þannig
að glumdi í. Nei, það verður ekki
um þig sagt að þú hafir verið það
allra leiðinlegasta, síður en svo. Þú
varst alltaf svo viðræðugóður og
þoldir nú alveg að það væri skotið
á þig og er ég viss um að þér lík-
aði það ekki síður en mér.
Elsku besti afi og tengdapabbi,
takk fyrir allt. Nú bíður amma
Bogga eftir þér og leiðir þig yfir.
Ólafur Orn og Björk.
Kveðjur frá Ameríku
Hjónin Hermann og Elínborg
hafa horfið sviplega frá þessum
heimi með innan við árs millibili.
Það má segja að það sé lýsandi
fynr samheldni þeirra.
Ég leiði hugann til baka til þess
tíma þegar ég var svo lánsamur að
kynnast þeim Hermanni og Elín-
borgu í gegnum son þeirra Helga.
Þar sem hann kynnti mig fyrir þeim
á heimili þeirra á Laugarásveginum
var mér tekið með hlýju og opnum
örmum eins og þeim var tamt. Þar
sem ég og Helgi tengdumst sterk-
um vinaböndum á unglingsárum
voru heimsóknir tíðar á heimili
Hermanns og Boggu. Ekki stóð á
góðum ráðleggingum frá Hermanni
til okkar drengjanna sem við vorum
að stíga okkar fyrstu skref á full-
orðinsbrautinni. Og þegar ég lenti
í erfíðleikum þá steig Hermann
fram og bauð aðstoð sem var vel
þegin. Þau voru samstillt hjón og
miklir dugnaðarforkar sem virtust
aldrei skipta skapi og alltaf var
jafngott að sækja þau heim. Engin
hjón þekkjum við sem voru jafn rík
að eiga öll þessi heilbrigðu böm en
eins má segja að það eiga ekki all-
ir foreldra eins og Hermann og
Elínborgu. Nú er Hermann farinn
á góðan stað þar sem hann og Elín-
borg eru saman á ný og ekkert
getur aðskilið aftur. Það hryggir
okkur að geta ekki fylgt ykkur hjón-
um síðustu spor ykkar hér á jörð.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fenp að
kynnast þér.
(Ingiþj. Sig.)
Hermann og Elínborg, Drottinn
geymi ykkur.
Böm, tengdaböm, barnabörn og
barnabamaböm. Guð gefí ykkur
styrk og huggun í sorg ykkar.
Friðþjófur, Lilja, Sólveig Auður
og Ingibjörg, New Jersey.
Elsku afí minn, þú hvarfst svo
skyndilega úr lífí mínu. Ég man
þegar ég var lítil, hve gaman var
að koma til þín, þú varst alltaf
tilbúinn að leika við mann og það
var alveg sama sagan þegar maður
eltist, þú tókst manni alltaf opnum
örmum.
Nú þakka ég fyrir allar stundirn-
ar sem ég fékk að vera með þér,
ekki síst dagana í sumarbústaðnum
í sumar.
Auðvitað hefði ég viljað að
stundirnar yrðu fleiri, en þú varst
kallaður til að gleðja aðra hinu-
megin - þar á meðal hana ömmu
- og þar veit ég að þér líður vel.
Valgý Arna Eiríksdóttir.
Elsku afi. Okkur systkinin lang-
ar til að kveðja þig og þakka fyrir^.
allt. Við vitum að Bogga amma
hefur tekið vel á móti þér. Nú eruð
þið saman á ný. Eins og þú sagðir
oft afi, ég ætla einn hring á höfn-
inni og vita hvort allt sé ekki í
lagi, við fylgjumst með því fyrir
þig-
Hafið blánar og breytir svip.
Birtir til lofts og hlíða.
Á höfninni liggja hundrað skip,
hundrað skip - og bíða.
Áður sigldu þau blásandi byr,
því betur sem meira hvessti.
Nú mega þau bíða og bíða kyr,
bundin við hlekkjafesti.
Alltaf dreymir þau úthöf blá r'
og æsast við sjávamiðinn.
Eina vonin er að sjá
þau ungu - sigla á miðin.
(Davíð Stefánsson)
Elsku afi, í hjörtum okkar geym-
um við gleði þína og glettni. Góður
Guð geymi þig og ömmu.
Óli Jón, Lukka og Ellen.
Elsku Hermann afi, nú ert þú
horfinn úr þessum heimi. Mín^
huggun á þessari sáru stund er sú
trú mín að þú hafir átt góða endur-
fundi við Boggu ömmu. Ég vil
nota þetta tækifæri til að minnast
ykkar beggja í örfáum orðum.
Er sárasta sorg okkar mætir
og söknuður huga vom grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
Ijósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgr. J. Hallgr.)
Til ykkar var alltaf gott að
koma. Hjá ykkur var alltaf nota-
legt að vera. Frá ykkur streymdi
alltaf hlýja. Ég þakka allar sam-
verustundirnar og vil að þið vitið
hvað mér þykir innilega vænt um
ykkur.
Við mamma munum alltaf minn-
ast ykkar af hlýhug, þín, amma
mín, sem einstaklega vel gerðrar
og fágaðrar mannesku sem geisl-
aði af lífskrafti, þín, afi minn, fyr-
ir geislandi kímni og húmor. Sam-
an voruð þið glæsilegt og sjarmer-
andi par. Guð leiði ykkur á lífsins
vegi. Kær kveðja frá Alexöndru
litlu.
Elsku pabbi og systkini, við
mamma vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Linda Óladóttir.
0 Fleiri minningargreinar um
Hcrnmnn Sigurðsson bíða birting*
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓF
57-6677/FAX: 557-8410

I stónim og rúmgóðum sýningarsal okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar gerðir
legsteina og minnisvarða úr íslenskum og
erlendum steintegundum.
Verið velkomin til okkar eða hafið
samband og fáið myndalista.
J