Morgunblaðið - 21.02.1998, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ANNA GUÐRÚN
- ERLENDSDÓTTIR
+ Anna Guðrún
Erlendsdóttir
húsmóðir og fyrrver-
andi verkakona
fæddist 11. júlí 1924
á Fáskrúðsfirði. Hún
andaðist á sjúkra-
húsi Vestmannaeyja
11. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru: Erlendur
Jónsson, f. 14.7.
•^1893, d. 31.7. 1967,
og Jóhanna Helga
Jónsdóttir, f. 2.9.
1896, d. 6.5. 1983.
Eftirlifandi systkini
hennar eru: Sigurbjörg, Karen,
Valdís, Elín og Bragi.
Hinn 11. júlí 1944 giftist hún
Halldóri Jónssyni frá Hafnarnesi
við Fáskrúðsíjörð, f. 28.8. 1919,
d. 17.5. 1982. Börn þeirra eru: 1)
Jóhann Halldórsson, f. 24.10.
1942, kvæntur Aðalbjörgu Bern-
ódusdóttur. Börn þeirra eru:
Anna Dóra, Jóhanna, Heimir og
Birgit. Barnabörnin
eru fjögur. 2) Brynja
Halldórsdóttir, f.
25.11. 1944, gift
Haraldi Benedikts-
syni. Synir þeirra
eru: Halldór, Bene-
dikt og Sigurður Jó-
hann. 3) Óskírð f.
30.9. 1947, d. 1.12.
1947. Uppeldisdóttir
þeirra og dóttir
Brynju er Erna
Þórsdóttir, f. 28.7.
1963, gift Halldóri
Hjörleifssyni. Börn
þeirra eru: Hafþór,
Halldóra Björk, Brynja Rut og
Ingi Þór. Anna og Halldór áttu
fyrst heimili á Fáskrúðsfirði en
1951 fluttust þau til Vestmanna-
eyja og áttu lengst af heimili á
Boðaslóð 16.
Útför Önnu Guðrúnar fer fram
frá Landakirkju í Vestmannaeyj-
um í dag og hefst athöfnin klukk-
an 14.
Ó, elsku amma.
- -r~,Nú þegar þú ert fallin frá, hellast
yfir okkur löngu gleymdar minning-
ar frá barnæsku þegar þú varst
hressasta, óvenjulegasta og
skemmtilegasta amman í bænum.
Það eru forréttindi að hafa átt
ömmu eins og þig, enda vorum við
langdvölum hjá þér, oft gistum við
heilu helgarnar og það var jafnvel
erfitt fyrir foreldra okkar að ná
okkur heim því það var hvergi betra
að vera en hjá þér. Hlýja þín og
dekur við okkur áttu sér líka engin
^g,akmök. Ef einhver vildi ekkj það
sem var í matinn var ekki gert
vandamál úr því heldur spurt: ég
að sjóða þér egg? Viltu appelsínu?
Hvað get ég gert fyrir þig?“
Svo fengum við klór á bakið og
nudd á þreytta fætur eins og við
vildum. Gjafmildi þín var líka með
ólíkindum, ef það var eitthvað sem
okkur langaði í gerðir þú allt sem í
þínu valdi stór til þess að útvega
okkur það. Eg man svo vel eftir því
þegar litlu prinsessuna þína vantaði
gulan pífukjól sem ekki var til á
landinu, þá var bara látið sérsauma
hann til þess að gleðja hana. Við
munum vel eftir því að þú byrjaðir
alltaf mjög snemma að kaupa jóla-
gjafir, en svo gastu ekki beðið með
að gefa okkur þær. Ein jólin vorum
við ábyggilega búnar að fá þrjár
jólagjafir fyrir jól og fengum svo þá
fjórðu á jólunum sjálfum. Já, þú
gafst okkur svo ótal margt, ekki
+
Móðir okkar,
GUÐRÚN ELÍN KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hlíð að kvöldi miðvikudagsins 18. febrúar.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Kolbrún Inga Sæmundsdóttir,
Óli Helgi Sæmundsson.
V
{
í
í
t
i
í
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ERNU SIGURJÓNSDÓTTUR,
Vesturbrún 2,
Flúðum.
Skírnir Garðarsson,
Baldur Garðarsson,
Aðalheiður Jónsdóttir,
Sigurjón Valdimar Jónsson,
Sigurður Haukur Jónsson,
Torill Albrigtsen,
Herdís Hólmsteinsdóttir,
Reynir Guðmundsson,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Fjóla Helgadóttir
og barnabörn.
i
+
Þökkum auðsýnda samúð og kveðjur við and-
lát og útför móður minnar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MÁLFRfÐAR HELGADÓTTUR,
elliheimilinu Garðvangi,
Garði,
áður Kirkjubraut 7,
Seltjarnarnesi.
Sigurhans Þorbjörnsson,
Bára Einarsdóttir,
Bragi Sigurðsson,
barnabörn og langömmubörn.
bara í gjöfum heldur af sjálfri þér.
Þú hafðir líka óbilandi trú á okkur
og varst óspör á hrósin um hversu
góðar, frábærar og fallegar við vær-
um. Þú sagðir alltaf að þér fyndist
að við værum bestar, sama hvort
var í skóla, íþróttum, dansi eða
öðru. Þú gafst okkur sjálfstraust,
gleði og trú á sjálfar okkur og við
finnum það nú að það er hin mikla
gleði sem þú gafst okkur forðum
sem veldur sorg okkar nú.
Elsku amma, vonandi líður þér
vel nú.
Anna Dóra Jóhannsdóttir,
Jóhanna Jóhannsdóttir.
Hún amma ykkar er dáin, sagði
mamma við okkur þegar hún sótti
okkur í skólann að morgni 11.2. Þó
að hún Anna amma væri búin að
vera lengi veik og á sjúkrahúsi átt-
um við ekki von á að hún færi frá
okkur strax.
Anna amma var langamma okkar
en var alltaf eins og amma, enda var
mamma alin upp hjá henni og afa.
Afa náðum við ekki að kynnast því
hann var dáinn áður en við fædd-
umst. Aður en amma veiktist og fór
svo alveg á sjúkrahúsið var svo gott
að koma til hennar eftir leikfimi eða
sund og fá eitthvað að borða og bíða
eftir mömmu eða pabba að sækja
okkur, því þú varst alltaf tilbúin að
gera allt fyrir okkur. Elsku amma,
nú ert þú komin til hans afa sem þér
þótti svo vænt um. Við vonum að
þér líði vel og takk fyrir allt.
Kveðja,
Hafþór, Halldóra Björk,
Brynja Rut og Ingi Þór.
Verndi þig englar, elskan mín,
þá fógru augun jykjast þín,
líði þeir í kringum hvílu fljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Nei, nei, það varla óhætt er
englum að trúa fyrir þér,
engill ert þú og englum þá
of vel kann þig að h'tast á.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Elsku amma, nú hefur þú ioksins
fengið friðinn, eftir áralöng veik-
indi. Þetta var búið að vera mjög
erfítt og þá sérstaklega fyrir þig,
því þú vildir ekki láta hafa neitt fyr-
ir þér. En, elsku amma, við gerðum
það samt og höfðum gaman af. Því,
elsku amma, þú áttir það svo marg-
falt inni hjá okkur, þú varst nefni-
lega alltaf fyrst á svæðið ef eitt-
hvert okkar veiktist og alltaf með
eitthvað gómsætt meðferðis.
Það var gott að koma í heimsókn
til þín í blokkina, og þú sást alltaf til
þess að enginn færi svangur frá þér
og ef það var gat á sokknum eða
buxunum varstu fljót að stoppa í
það. Og einnig sást þú til þess að
birgðirnar af vettlingum og ullar-
sokkum væru nægar fyrir veturinn.
Þú hugsaðir svo vel um okkur og
passaðir okkur oft.
Elsku amma, það var svo gott og
skemmtilegt að spjalla við þig. Þú
hafðir svo skemmtilegan talsmáta.
Enda vorum við krakkarnir dugleg-
ir að heimsækja þig og spjalla við
þig-
Elsku amma, það er ekki til það
þakklætisorð yfir allt sem þú gerðir
fyrir okkur og allan áhugann sem
þú hafðir á því sem við tókum okkur
fyrir hendur. Við sem eftir sitjum
geymum minningu þína í hjörtum
okkar.
Við kveðjum með söknuði.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást
að hugir í gegnum dauðann sjást
- vér hverfum og höldum víðar
en hittumst þó aftur síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Heimir Jóhannsson og
Birgit Jóhannsdóttir.
Þegar Anna Erlendsdóttir kveður
er tími til þess að þakka þeirri stóru,
skemmtilegu og góðu konu fyrir vin-
semd í minn garð fyrr á árum.
Eg kynntist henni fyrst upp úr
1960 þegar systir mín varð tengda-
dóttir hennar og man hvað mér
þótti þetta mikið veldi. Anna og
maður hennar, Halldór Jónsson,
höfðu komið frá Austfjörðum um
áratug áður, 1951. Hún var úr fjör-
miklum barnahópi í þorpinu í Fá-
skrúðsfirði, Brekkuborg, og hann
úr Hafnarnesi, dökkur á brún og
brá. Fyrstu ár sín í Eyjum bjuggu
þau við frumstæð og erfið skilyrði,
en með miklum dugnaði, sem ein-
kenndi þau alla tíð, reistu þau sér
tveimur árum síðar myndarlegt og
reisulegt hús við Boðaslóð 16 þar
sem þau áttu heima lengst af. Dóri
var sjómaður og síðar útgerðannað-
ur, einstakt ljúfmenni. Hann lést
um aldur fram á skurðarborði í
Lundúnum vorið 1982. Kona mín,
Gerður, var með þeim í þessari ferð
og gat stutt Önnu á þeim erfiða
tíma. Fyrir það fékk hún mörg
blessunarorðin.
Anna var mikil kona, fríð og harla
glaðleg. Það var sannarlega engin
lognmolla þar sem hún fór. Samt
var hún viðkvæm, kunni sín vel, var
snyrtileg og raungóð svo af bar.
Dugnaðurinn var einstakur. Hún
vann úti, sem kallað var, flakaði
m.a. í Isfélaginu á við hraustustu
karlmenn. Því kynntist ég í sumar-
vinnu á 7. áratugnum þegar ég roð-
fletti frá handflökurunum, Onnu,
Engla í Hólshúsi, Guðlaugi á Gjá-
bakka, Sigga Arnasyni, Einari Sig-
urfinnssyni, Haraldi á Grímsstöðum
að ógleymdum foringjanum, Sigríði
Friðriksdóttur, sem var vinkona
Önnu til áranna. Það var ekki allt
beinlínis barnamál sem þar var tal-
að, en afköst og nýting voru í besta
lagi.
Það æxlaðist svo síðar að Anna
og Dóri skutu yfir mig skjólshúsi.
Eg leigði hjá þeim og var að nokkru
í heimili þar í á annað ár. Þá kynnt-
ist ég heimilisbragnum betur. Þar
var gott að vera. Og aldrei líða úr
minni .málþing nágrannakvenna í
eldhúsinu. Anna sat við borðsend-
ann og skenkti kaffi, stundum með
BJARNÞOR
VALDIMARSSON
+ Bjarnþór Valdi-
marsson fæddist
á Fáskrúðsfirði 3.
október 1929. Hann
lést á heimili sfnu í
Hveragerði 14. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Valdimar Lúðvíks-
son og kona hans
Guðlaug Svein-
björnsdóttir. Hann
var fjórði elstur af
ellefu systkinum.
Eftirlifandi eigin-
kona Bjarnþórs er
Þórdís Jónsdóttir, ættuð frá Isa- gerðiskirkju í dag og hefst at-
firði. Þeim varð fimm barna höfnin klukkan 13.
Elsku frændi okkar er farinn yfir minningarnar ylja okkur og munum
móðuna miklu og skilur eftir tóma- við svo vel hvað þú varst alltaf þol-
rúm, sem erfitt verður að fylla. En inmóður og hjálpsamur. í sumar
auðið. Þau eru Guð-
laug Björk, Sólveig,
Valdís, Jón Ingi og
Bjarnþór. Fyrir átti
Bjarnþór einn son,
Ómar. Bjarnþór og
Þórdís bjuggu fyrst
í Hafnarfirði og síð-
an í Hveragerði.
Hann stundaði sjó-
inn lengst af, en síð-
ustu árin vann hann
í ullarþvottastöð í
Hveragerði.
Útfór Bjarnþórs
fer fram frá Hvera-
vindil. Sá hafði orðið sem hæst tal-
aði og hlátrar heyrðust í næstu hús.
Meðal tíðra gesta var Erla Eiríks-
dóttir, úr sömu götu, enn síður
tepruleg í orðum og hlátrar jafn-
langdrægir. Ég fékk stundum að
sitja við þetta borð. Merkjasend-
ingar undir borðum voru mjög tíðk-
aðar ef gestir beruðu veikleika sína,
sögðu einhverja vitleysu eða voru
með væl, en svo ófimlega að eldhús-
borðið lék jafnan á reiðiskjálfi. Það
var ótrúlegur kraftur í þessum kon-
um. Og þegar þær systur, Anna og
Valdís, heimsóttu okkur nokkrum
árum síðar í Reykjavík nötruðu
veggirnir.
Anna fylgdi framsóknarmönnum
að málum, einkum þegar þeir voru í
stjórnarandstöðu og áður en þeir
fóru að stjórna sjávarútvegsmálum.
Andstæðingum þeirra voru ekki
vandaðar kveðjurnar, en mér fannst
fremur eins og stjórnmál væru
henni heppilegt umræðuefni, til að
stæla orðkynngi sína, fremur en að
hún hefði mikla sannfæringu fyrir
flokkum. Réttlæti og réttur þeirra
sem minna mega sín voru hennar
prinsíp.
Um 1970 fluttist móðir Önnu, Jó-
hanna, til dóttur sinnar í Eyjum eft-
ir að heilsu hennar hrakaði. Hún fór
síðar á elliheimili þar. Hún var góð-
leg kona en bar með sér erfiða lífs-
baráttu, sérkennilega fom í skapi
og háttum, orðaforði hennar og tal
út yfir allar prentaðar orðabækur
og málfræðiverk. Móður sína ann-
aðist Anna, og var ekki alltaf létt
verk.
Þegar vertíðarfólk streymdi til
Eyja á árum áður var hún skjól
margra frænda og vinabarna að
austan. Þegar óreyndar stelpur
með óþroskaða stráka í eftirdragi
komu allslaus til Eyja tók Anna tii
sinna ráða, rigsaði um bæinn, fékk
eldavél þar, þvottavél hér, leigu-
húsnæði, rúm, sængurföt og fleira.
Þessir krakkar fengu ekki háa ein-
kunn hjá henni, ekki prenthæfar
umsagnir, en svona var hjartalag
hennar. Þessa afstöðu til þeirra
sem á hjálp þurftu að halda fengu
margir að reyna, ekki síst hennar
nánustu. Systurbörn hennar voru
tíðum sumargestir hjá henni, hress-
ir strákar sem kippti í kynið og við
kynntumst ágætlega. Hispursleysið
og höfðingsskapurinn liggur mjög í
ættinni.
Anna hélt kröftum sínum og reisn
fram á síðustu ár. Hún var þó illa
haldin af sykursýki sem veikti
starfsþrek hennar og lund og gerði
henni erfitt fyrir. Þegar ég sá hana
seinast sl. haust á elliheimilinu
Hraunbúðum leit hún vel út og
brosið var fallegt og góðlegt eins og
fyrr, en skömmu síðar bilaði heilsan
alveg og hún lá rúmföst þar til hún
lést 11. febr. sl. á sjúkrahúsi. Hún
hafði þá með lífskrafti sínum og
fjöri skilað góðu verki og skapað sér
orðstír sem lifir meðal ættingja
hennar og vina. Sé góð kona kvödd
með þökkum fyrir tryggð og rausn-
arskap og mikla gleði.
Helgi Bernódusson.
var gaman að fylgjast með þegar þú
svo óþreytandi og þolinmóður leyst-
ir hverja flækjuna á fætur annarri
fyrir strákana sem voru að reyna að
veiða og komu alltaf hlaupandi með
stuttu millibili til þín og þú bjargað-
ir málunum auðveldlega.
Við þökkum fyrir þær stundir
sem við fengum að hafa þig og biðj-
um Guð að blessa Dídí og börnin
öll.
Lofa þú drottin, sála mín
og gleym eigi neinum velgjörðum hans.
Hann fyrirgefur allar misgjörðir þínar,
læknar öll þín mein,
leysir þig frá gröfinni,
krýnir þig náð og miskunn,
hann umvefur þig gæðum,
þú yngist upp sem öminn.
(Sálmur 103:2-6.)
0, Jesús, séu orðin þín
andláts síðasta huggun mín.
Sál minni verði þá sælan vís
með sjálfum þér í Paradís.
(Hallgr. Pét.)
Ragnhildur (Agga) og
Eiríkur Einar.