Morgunblaðið - 21.02.1998, Blaðsíða 56

56 LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Dónaskap-
ur er fyrir
viðvaninga
Stjörnubíó frumsýnir um helgina Það ger-
ist ekki betra með Jack Nicholson í aðal-
hlutverki. Hann var í London að kynna
myndina og Dagur Gunnarsson tók viðtal
við leikarann heimsfræga.
IMYNDINNI Það gerist ekki
betra eða „As Good As It
Gets“ er Jack Nicholson í hlut-
verki Melvins Udalls, tungulipurs
ástarsagnahöfundar sem býr í New
York og semur illa við nágranna
sína og flestalla íbúa jarðarkringl-
unnar.
Melvin er haldinn þráhyggju;
hann getur ekki stigið á samskeyti
gangstéttarhellna, hann verður að
læsa útidyrunum fímm sinnum og
hann verður að móðga alla sem
hann umgengst.
Hann borðar hádegisverð (með
eigin plasthnífapörum) á hverjum
degi á sama tíma á sama kaffí-
húsinu. Þar kynnist hann Carol
(Helen Hunt) sem er eina
þjónustustúlkan sem stendur
uppí hárinu á honum og um-
ber særandi athugasemdir
hans. Hún dregst því smám
saman inn í hans skrýtna líf.
Tveir nágrannar koma einnig til
sögunnar, listmálarinn Simon
ÞAÐ ER
greinilega
púki í
Jack
Nicholson.
(Greg Kinnear) og Verdell,
kjölturakkinn hans.
Jack Nicholson er svo ofurfræg-
ur að nafnið eitt kallar fram röð af
minningum úr þeim bíómyndum
sem hann hefur leikið í. Hann hef-
ur tvisvar hreppt Oskarsverðlaun-
in, annars vegar fyrir leik sinn í
Gaukshreiðrinu og hins vegar fyrir
„Terms of Endearment". Þar fyrir
utan hefur hann verið tilnefndur
fyrir „Easy Rider“, '„Five Easy
Pieces“, „The Last Detail“,
„Chinatown", „Ironweed", „Reds“,
„Prizzi’s Honor“ og „A Few Good
Men“.
Nú nýverið fékk hann svo
Golden Globe-verðlaunin og elleftu
Oskarsverðlaunatilnefninguna fyr-
ir myndina Það gerist ekki betra.
Þar með er hann búinn að slá met í
fjölda tilnefninga sem hann deildi
með Sir Laurence Olivier. Nichol-
son virðist oftar en ekki veljast í
fremur „djöfulleg“ hlutverk; í
Nornunum frá Eastwick lék hann
meira að segja myrkrahöðingjann
sjálfan. í „Shining" hræddi hann
líftóruna úr flestum í hlutverki rit-
höfundar sem var haldinn illum
anda, - það er greinilega einhver
púki í manninum.
„Ætli það ekki bara,“ svarar
Nicholson. „Ég er svo oft spurður
að þessu að það hlýtur eitthvað að
vera til í þessu, ætli ég laðist ekki
bara að djöfullegum rullum."
Ertu haldinn einhverri þrá-
hyggju sem þú kærir þig um að
ijóstra upp?
„Ekkert merkilegra en svo að ég
geng um með minn eigin litla ösku-
bakka svo að ég geti reykt í tíma
og ótíma.“
Ertu eða hefurðu sjálfur ein-
hvern tímann verið jafndónaleg-
ur og Melvin í Það gerist ekki
betra?
„Ég kýs frekar að stökkva frá
fullkominni kurteisi yfir í hreint
ofbeldi, dónaskapur er fyrir við-
vaninga í faginu, ef þú skilur hvað
ég á við.“
Kötturinn sem
gleypti rjótnann
Jack Nicholson er ekta töffari,
hann talar hægt og rólega með
þessari djúpu röspuðu rödd sinni
og er greinilega með-
vitaður um eigin persónutöfra og
þau áhrif sem frægð hans hefur á
fólk. Ég hitti hann tvisvar. I fytra
skiptið á blaðamannafundi með
leikstjóranum James L. Brooks og
meðleikara hans Greg Kinnear. Þar
naut hann athyglinnar og leit út
eins og kötturinn sem gleypti
rjómann. I fyrstu datt mér í hug að
kannski væri hann orðinn svo
samdauna sinni eigin töffaraímynd
að hann vissi ekki hvar kvikmynda-
hetjan endar og hann sjálfur byrj-
ar, en ég skipti um skoðun þegar ég
hitti hann daginn eftir og talaði við
anir bjarga mér get ég ekki átt
meira en áttatíu til níutíu ár eft-
ir.“
Trúirðu þá kannski á líf eftir
dauðann?
„Að sjálfsögðu ekki. Ég held að
þróun tegundanna komi alveg í
veg fyrir slíkar vangaveltur. Ég
veit náttúrulega ekki fyrir víst
hvernig þessu er hagað, ég veit.
bara að það eru mistök að hræðast
framtíðina, ég veit að mannskepn-
an lifir allt af, jafnvel kjarnorku-
slys, ég er viss um að við myndum
læra að borða kjarnorkuúrgang ef
til þess kæmi.“
Sérvitur eins og Melvin?
Nú er Melvin í Það geríst ekki
betra frekar kaldhæðinn maður.
Hann hefur skrifað sextíu og tvær
bækur og þú sjálfur hefur leikið í
næstum fjörutíu kvikmyndum.
Hvernig kemst maður hjá því að
verða kaldhæðinn meðaldrínum?
„Það hefur aldrei verið vanda-
mál, ég held að ég sé ekki nógu
gáfaður til að vera kaldhæðinn. Svo
eru hlutir stöðugt að koma mér
skemmtilega á óvart, einfaldir hlut-
ir eins og t.d. þessi spurning. Kald-
hæðið fólk skilur ekki að hamingja
er ekki andstæða þunglyndis og
leiðinda, heldur lífsorka og kraft-
ur.“
Horfírðu stundum á þínar eigin
myndir?
„Helst ekki, það kemur þó fyrir
að ég rekst á þær í sjónvarpinu og
þá fyllist ég ýmist hryllingi eða ég
verð ástfanginn af sjálfum mér enn
á ný. Til dæmis sá ég Camal
Knowledge og það sló mig hvað
leikstjórnin var einföld, Roger
Corman myndirnar forðast ég og
mæli ekki með fyrir nokkurn
mann.“
Hvað er mikið af sjálfum þér í
þeim hlutverkum sem við höfum
séð þig í?
„Ég myndi segja að þau hlutverk
sem maður tekur að sér að túlka
séu áttatíu og fímm prósent ná-
kvæmlega eins og maður sjálfur.
Galdurinn felst í því að einangra
þessi fimmtán prósent og leika þau
í botn, síðan lærist manni að láta
afganginn fljóta með.“
Hefur eitthvert hlutverk inni-
haldið meira en þessi áttatíu og
í'imm prósent af þér?
„Ég hef aldrei hugsað útí það,
trúlegast er hægt að finna meira af
sjálfum mér, undarlegt nokk, þeg-
ar ég leik hlutverk sem eru ekki
byggð á ímynduðum söguhetjum,
eins og t.d. þegar ég lék Eugene
O’Neill (Reds, 1981). Mér fannst
við eiga margt sameiginlegt, þó að
ég sé ekki eins myrkur og hann var
og ekki jafn dómharður á fjölskyld-
una. Og þótt ég sé langt frá því að
vera Nóbelsverðlaunaskáld, þá
skrifa ég. Svo er ég af írskum ætt-
um og ég á í erfiðjeikum með fjöl-
skylduna mína. Ég kann vel að
meta skarplegar athugaserhdir
hans um heiminn."
Spunavinna á tökustað
Leikstjóri myndarinnar James
L. Brooks og Jack Nicholson hafa
unnið tvisvar saman áður, Brooks
skrifaði, framleiddi og leikstýrði
Terms of Endearment sem hann
fékk þrenn Oskarsverðlaun fyrir.
Nicholson brá síðan fyrir í auka-
hlutverki í Broadeast News sem
Brooks skrifaði, framleiddi og leik-
stýrði einnig. James L. Brooks hef-
ur samhliða Hollywoodferlinum átt
engar
fyrirsjáanleg-
ar vísindaupp-
götvanir
bjarga mér
get ég ekki átt
meira en 80 til
90 ár eftir.“
hann við rólegri kringumstæður.
Hefur einhver kona í þínu lífí
staðið uppí hárinu á þér eins og
Helen Hunt gerir íþessarí mynd?
„Næstum allar, ég held að ég
laðist að sjálfstæðum konum, ég
var alinn upp af hörðum konum
sem -þurftu að komast af eftir
kreppuna þannig að ég er vanur
slíku og ég held að maður laðist að
hlutum sem maður hefur vanist."
Þrátt fyrir að aðalhetjurnar í
Það geríst ekki betra séu komnar
af léttasta skeiði virðast ástarmálin
enn flækjast fyrir þeim, er engin
von um að það verði auðveldara að
höndla ástina efth• því sem maður
eldist?
„Ef við tökum mig sem dæmi
virðist það vera langt í frá að
manni léttist eitthvað róðurinn í
þessum efnum, ég held kannski að
ég sé orðinn eitthvað sjóaðri en
því miður virðast staðreyndirnar
tala öðru máli. Maður heldur
alltaf áfram að læra, jafnvel
meira í þessari deild en öðr-
um, ef maður bara leyfir sér
það getur ástin og lífið verið
gefandi fram eftir öllu, jafn-
vel fyrir menn eins og mig
sem eru nánast komnir á
grafarbakkann."
Finnst þér þú virkilega
vera svo gamall?
„Maður verður að vera
raunsær, ég myndi gjarnan
vilja lifa endalaust, en ef engar
fyrirsjáanlegar vísindauppgötv-