Morgunblaðið - 21.08.1998, Blaðsíða 34

> 34 FÖSTUDAGUR 21. ÁGÚST 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HJALTIOLI
EIRÍKSSON
Hjalti ÓIi Ei-
ríksson var
fæddur í Reykjavík
hinn 24. október
1980. Hann lést af
slysförum 14. ágúst
1998. Foreldrar
hans eru Eiríkur
Hjaltason, f. í
Reykjavík 12.5.
1947 og Jóhanna
Sigríður Sigmunds-
dóttir, f. á Bjarghóli
V-Húnavatnssýslu
16.4. 1951. Þau
eignuðust þrjú
börn. Elstur er
Kristinn Helgi, f. í Reykjavík
27.3. 1969, fyrrverandi sambýl-
iskona Helga Ágústa Jónsdótt-
ir, f. 8.5. 1971. Börn þeirra eru:
Elvar Þór f. 29.5. 1991 og Agn-
ar Freyr, f. 2.12.
1994. Næstelstur er
Heiðar Sigmar, f. í
Reykjavík 31.3.
1972, eiginkona
Anja Maria Zillke
fædd í Þýskalandi
12.12. 1963. Dóttir
þeirra er Ólína Jó-
hanna, f. 24.4. 1994
í Þýskalandi. Hjalti
Óli var yngstur af
þeim bræðrum
hann stundaði nám
við Fjölbrautaskól-
ann í Garðabæ.
Einnig vann hann
við póstdreifingu siðustu tvö
sumur.
títför Hjalta Óla fer fram frá
Garðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 16.
Það er alltaf erfitt að horfa á eftir
þeim sem manni þykir vænt um. Þér,
sem fannst alltaf svo gott að koma og
vera hjá mér, þar sem þér leið mjög
vel. Og hvað þú varst fljótur að fara
niður þegar þú komst að sofa hjá
mér. Þú, sem varst alltaf svo dugleg-
ur og fljótur til ef mig vantaði hjálp,
það var svo mikill kraftur í þér. Það
er erfitt að lýsa því með orðum hve
sárt ég sakna þín, elsku Hjalti Óh
minn. Guð geymi þig.
Nú legg ég augun aftur
ó, Guó, þinn náðarki'aftur
nun veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku, dóttir, tengdasonur, Helgi,
Heiðar, Anja og Lína, Guð gefi okk-
ur styrk í sorginni.
Þín
amma í Hörgatúni.
Nú er sumarið senn á enda og haust-
ið og veturinn fara að skella á með
myrkri og kulda. Það er erfítt að
kveðja frænda sinn og vin sem var
mér sem bróðir. Þú sem varst alltaf
hjá ömmu í Hörgatúni, þar sem þér
leið alltaf mjög vel. Hvað þú gast
legið og horft á Nýtt líf aftur og aft-
ur, enda kunnirðu alla frasana utan-
bókar og spólan er ónýt eftir mikla
horfun. Ekki fórstu niður nema með
leyfi frá frænda. Snemma fórstu að
fá áhuga á tölvum, fyrst til leikja og
seinna til náms og afþreyingar. Við
tölvuna gastu setið tímunum saman,
tölvur voru þitt hugðarefni og þar
varstu á heimavelli, ef t.d. tölvan bil-
aði var ekki verið að setja hana í við-
gerð heldur skrúfaðir þú hana í
sundur og gerðir við hana sjálfur eða
eins og þú sagðir, ef einhver annar
getur gert við tölvur, get ég það líka.
Ef keyptur var einhvers konar raf-
magnshugbúnaður í fjölskyldunni
var alltaf náð í þig til að tengja og
kenna fólki á tækin því að þetta lék í
höndunum á þér. Þú varst nú stoltur
af því þegar þú varst valinn efnileg-
asti blakmaðurinn í þínum flokki hjá
Stjörnunni því að allt sem þú tókst
þér fyrir hendur var gert af miklum
metnaði, þú varðst og varst alltaf
fremstur í flokki. I skóla gekk þér
mjög vel, þú þurftir ekki mikið að
hafa fyrir því að læra, þú settist nið-
ur eina kvöldstund fyrir próf og last
og alltaf fékkstu framúrskarandi ein-
kunnir. Þú varst sjálfmenntaður í
þýsku og tölvum, þar sést best hvaða
gáfum þú varst gæddur. Þegar við
hjónin heimsóttum ykkur bræður í
Þýskalandi sumarið 1996 sást vel
hvað þið bræður voruð samtaka og
líkir. Þér leið vel þar, enda fórstu
aftur í fyrravetur og kenndir mér ör-
lítið á tölvuna áður en þú fórst og
sagðir, að nú hefði ég góðan tíma tO
að æfa mig þangað til að hann kæmi
aftur, því að þá átti að keppa í fót-
bolta en sá leikur verður víst að bíða
betri tíma. Þú varst stoltur af bflnum
þínum, hann átti að fara í gang eftir
nokkra daga, vélin var fundin og allt
var bjart framundan í þeim málum.
Eftir að þú komst heim frá Þýska-
landi í sumar barstu út póstinn í
hverfínu okkar og alltaf gafstu þér
tíma til að stoppa og spjalla um sjálf-
an þig því að það var alltaf svo mikið
að gerast í kringum þig.
Elsku systir, mágur, mamma,
Ólína, Helgi, Heiðar og Anja, megi
Guð vera með ykkur og veita ykkur
styrk á þessari erfíðu stundu. Þegar
við horfum á eftir góðum dreng í
blóma lífsins sem alltaf var svo
bjartsýnn, jákvæður og hjálpfús.
Kristján og María.
Þegar okkur var tilkynnt að okkar
besti vinur og félagi, Hjalti Óli, hefði
látist í bílslysi 14. ágúst síðastliðinn
var það sárara en orð fá lýst. Það
var svo fjarlægt hugsun okkar, að
einhver úr okkar hópi myndi hverfa
svo skyndilega af vettvangi. Okkar
sterku vináttubönd til margra ára
verða ekki sýnileg lengur, en þú
verður samt áfram í vinahópnum,
minningin um þig mun varðveitast
um ókomin ár. Það var svo ótal
margt skemmtilegt sem við gerðum,
við lékum saman körfu og fótbolta
og alltaf var hægt að fara í smiðju til
Hjalta þegar þurfti að leysa ýms
flókin tæknileg tölvumál, enda hafði
hann fengið sérstaka viðurkenningu
í skólanum á því sviði. Allir vildu
eiga Hjalta að vini, hann var greind-
ur, hafði gott skopskyn, var
skemmtilegur og viðræðugóður,
hafði sterkan persónuleika. Sjálf-
sagt hefði Hjalta fundist þessi lýsing
alltof væmin og hátíðleg og í litlu
samræmi við orð og athafnir í dag-
legum samskiptum okkar, þar sem
allir gátu sagt með opnum huga
meiningu sína hispurslaust.
Við fórum félagamir saman á
Halló Akureyiá, þar var æðislega
gaman, við nutum og nýttum timann
vel, eigum við nokkuð að lýsa því
ft’ekar, við áttum náttúrlega staðinn,
hvað annað? I minningargi-einum er
oft sagt að hinir látnu séu farnir yfii-
móðuna miklu, vissulega ertu farinn
frá okkur, en við erum samt svo ná-
lægt þér, minningin um þig verður
alltaf skýr og fersk. I þessari stuttu
grein höfum við reynt að lýsa hug
okkar tii þín, en þegar vinir kveðja
vin sinn látinn þá skortir okkur orð
að lýsa sorg okkar og söknuði.
Að lokum viljum við þakka þér all-
ar skemmtilegu samverustundirnar
og einlægan vinskap.
Við vottum foreldrum þínum,
systkinum og öðrum ættingjum
innilegustu samúð.
Arnar, Sigurður, Gunnar,
Þorgeir, Þór og Hannes.
Þó ég sé látin, harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og ótta.
Ég er svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur, þó látna mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug
sál mín lyftist upp í mót, til Ijóssins.
Verið giöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefúr.
Og ég, þó látin sé, tek þátt í gleði ykkar yfír
lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Sumri er tekið að halla, dagur að
kveldi kominn og síðustu sólargeisl-
arnir teygja sig yfir hafflötinn.
Nú er komið að kveðjustund elsku
Hjalti Óli. Ekki áttum við von á þvi
að það yrði svona fljótt, en enginn
veit sína ævi fyrr en öll er.
Hjalti Óli var vinur vina sinna.
Hann lifði lífínu lifandi og var ávallt
glaður og sá alltaf björtu hliðarnar á
öllu. Þó hann væri oft á hraðferð gaf
hann sér alltaf tíma til að spjalla.
Tölvan og tæknin voru hans áhuga-
mál og því var leitað til hans með öll
tæknivandamál. Og auðvitað sá
hann lausnina og gerði mikið grín af
fáfróðum ættingjum.
Eftirminnilegust eru jólaboðin og
gamlárskvöldin hjá ömmu í Hörga-
túni. I jólaboðunum fónim við syst-
urnar og Hjalti Óli í tölvuna og við
dáðumst alltaf að hve fær hann var í
„Super Mario Bros“. Og á gamlárs-
kvöld var hann alltaf með fullan
poka af flugeldum og við stóðum og
horfðum á hann sparka „kínverjun-
um“ niður útitröppurnar.
Framtíðin brosti við honum og
hann stefndi á áframhaldandi nám í
Fjölbrautaskólanum í Garðabæ í
haust.
Það er sárt að hugsa til þess að fá
ekki að hitta hann aftur og eiga
ánægjulegar stundir saman eins og
við höfum átt.
En við eigum margar góðar minn-
ingar í hjörtum okkar og þær verð-
um við að varðveita. Minningin um
Hjalta Óla er eins og lítill gimsteinn;
þó hann taki lítið pláss er hann
óskaplega fagur og dýrmætur.
Við þökkum fyrir allar þær sam-
verustundir sem við áttum saman og
biðjum Guð að varðveita minningu
hans.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sig.)
Elsku Jóhanna, Eiríkur, Helgi,
Heiðar og fjölskyldur, amma í
Hörgatúni og Lína. Við vottum ykk-
ur okkar dýpstu samúð og megi góð-
ur guð blessa ykkur og gefa ykkur
styrk.
Kolbrún, Jón, Bryndís Ósk og
Dagbjört Ásta.
+ Stella Gunnur
Sigurðardóttir
var fædd í Reykja-
vík 21. janúar 1920.
* Hún lést á Landa-
koti 12. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Sig-
urður Hjálmarsson
stýrimaður, ættað-
ur frá Aðalvík, og
Ingibjörg Gunnars-
dóttir, ættuð frá
Stóru-Mörk í Rang-
árvallasýslu. Sig-
urður átti þrjá
bræður, Ólaf, Jón
og Hermann. Ingibjörg átti sjö
bræður, Jón í Hamri, Steindór í
Steindórsprenti, Gunnar, Pétur,
Berg, Óskar og Þorleif, sem átti
Félagsbókbandið.
Sigurður og Ingibjörg áttu
saman tvær dætur, Stellu og
Þorbjörgu (Bubbu). Hún giftist í
Danmörku og átti þrjá syni:
Björn, Thor og Leif. Ingibjörg
dó 8. mars 1924. Stella var þá
aðeins fjögurra ára og Bubba
sex. Stella fór í fóstur til Her-
manns föðurbróður síns og
Bubba til Þorleifs móðurbróður
síns. Þar ólust þær upp. Sigurð-
ur giftist aftur danskri konu og
átti með henni þijú börn: Aksel,
Ástu og Bjarna, urðu þau Stellu
systkin, þegar hún flutti út til
J föður síns eftir Iát Dórotheu
Högnadóttur konu Hermanns
fóstra síns. Hún kallaði einnig
börn hans systkini sín, þau
Högna, Steinunni (Gógó), Guð-
mund (Mugg), Halldór Jón og
Jóhann Halldór.
Stella giftist Kínveija í Dan-
mörk, Sungting Yeh. Hún skildi
við hann og flutti til
íslands. Hinn 5.
mars 1949 giftist
hún Axel Norðfjörð
og átti með honum
þijú börn: Jóhannes
Norðfjörð bflasmið,
Hermann Norðfjörð
kennara og Ingi-
björgu Sigríði Norð-
fjörð hjúkrunar-
fræðing. Börn Jó-
hannesar eru: Ragn-
ar, Heiða Björk, Iris
og Magnús Freyr.
Dóttir Ragnars er
Sólrún Lilja. Börn
Hermanns eru: Stella Aðalrós,
Lilja María, Skúli Þorsteinn, Ax-
el Finnur, Rakel Dögg og Krist-
ín Margrét. Sonur Lilju Maríu,
Einar Sigurður Sigurðarson.
Börn Ingibjargar eru: Jóhanna
Rós, Sandra og Sylvía. Sambúð
Stellu og Axels lauk og skildu
þau í maí 1971. Hún giftist aftur
17. mars 1973 Zophóníasi Pét-
urssyni og dó hann 27.12. 1984.
Bjó hún ein eftir lát Zophónías-
ar.
Stella starfaði lengst af við
verslunarrekstur, hóf verslun-
arrekstur í Kaupmannhöfn og
síðan á Islandi, hún starfaði hjá
verslun NLFI og rak síðast
verslun á Arnarstapa á Snæ-
fellsnesi ásamt manni si'num
Zophóníasi, þar héldu þau
einnig yogaskóla nokkur sum-
ur.
Stella var virkur félagi í Guð-
spekifélagi Islands og var í Co-
frímúrarareglunni.
títför Stellu fer fram frá
Langholtskirkju í dag, og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Tengdamóðir mín var um margt
óvenjuleg kona og gætu konur þær
sem nú vilja láta að sér kveða lært
margt af henni þó að hún hafi lifað á
tímum sem ekki voru hliðhollir
framtakssemi kvenna. Hún lét það
ekki aftra sér að taka þátt í ýmsu
sem karlmenn þess tíma lögðu ekki
í hvað þá kynsystur hennar.
Kynni mín af Stellu náðu til síð-
asta áratugar eða rúmlega það.
Mörgu sagði hún mér frá sem á
daga hennar dreif fyrir þann tíma
og svo hafa aðrir gert. Frá tímanum
vestur í Aðalvík þar sem hún fædd-
ist, frá móðurmissinum, frá upp-
vaxtarárunum í Reykjavík, frá sín-
um fyrstu skrefum á vinnumarkaði í
Danmörku og stofnun fjölskyldu
þar, frá heimkomunni til Reykjavík-
ur þar sem nýr kafli hófst í Foss-
voginum með nýrri fjölskyldu,
manni og börnum. Stella átti heimili
í Reykjavík það sem eftir var æv-
innar og var umkringd stórum hópi
vina og vandamanna fram á síðustu
stundu.
Ég mun minnast Stellu sem já-
kvæðrar manneskju, sem kunni sig
svo vel í samskiptum við annað fólk
að af bar. Ég mun minnast Stellu
sem móður sem allt vildi gera fyrir
bömin sín og sem uppskar væntum-
þykju þeirra á móti. Ég mun minn-
ast Stellu vestur á Álfafelli, þar sem
hún undi sér langtímum saman, ein
eða í hópi vina sem heimsóttu hana
þangað.
Best mun ég þó muna ófár stund-
ir Stellu heima hjá okkur Ingi-
björgu, þar sem þær mæðgur sátu á
rabbi um atburði líðandi stundar, en
þó líklega frekar um liðnar stundir,
en oft var orðið áliðið þegar því
rabbi lauk.
Dætrum okkar Ingibjargar þótti
mjög vænt um ömmu sína og var
hún umvafin þegar hún birtist í
dyrunum og ósjaldan var hún
heimsótt í Sólheimana og síðan í
Foldabæinn. Ég hef trú á því að
meðal fallegustu minninga þeirra
verði þegar amma kom gagngert
til að fara með þær í göngutúra
fyrir svefninn, en það gerði hún
iðulega þegar þær voru litlar og
heilsan var í lagi.
Aðrir munu lýsa öðrum hliðum
Stellu, nú eða síðar, en ævi hennar
væri efni í góða bók.
Ég þakka fyrir að hafa kynnst
Stellu, það hefur auðgað mitt líf og
skilur hún eftir margar góðar minn-
ingar.
Sigurður Ingólfsson.
Elsku besta amma Stella, ég veit
að þér verður tekið opnum örmum á
himnum, þar sem allt er fagurt og
bjart rétt eins og þú ert.
Þú munt alltaf búa í hjarta mínu,
og ef ég gæti vildi ég líkjast þér,
vera hugrökk, dugleg, gáfuð og
geislandi, eins og þú, fær um að yf-
irstíga hvað sem er, hjálpa þeim
sem eiga um sárt að binda. Og vera
einnig ástrík móðir og eiginkona.
Nú ertu loks farin aftur á vit ævin-
týranna, þú hefur beðið þess lengi,
ég veit að þú munt spjara þig þar
sem annarstaðar, einhvern sólríkan
dag, mun ég slást í för með þér og
þá munum við ganga á vit ævintýr-
anna saman ég og þú.
Heiða Björk Norðfjörð.
Stella - já, þú valdir rétt þegar þú
valdir þér nafnið Stella, eða stjama.
Þú varst sannkölluð stjarna sem
geislaðir út frá þér. Ég hafði ekki
tækifæri til að kveðja þig, Stella
mín, og rita því þessar línur þess í
stað. Þær eru svo margar minning-
arnar um þig, svo ótal margar
kvöldstundirnar sem við áttum
saman, fjölskyida mín og þú, minn-
ingar sem verða geymdar um aldur
og ævi. Ég mun ætíð muna þig sem
glæsilega, vel til hafða og dökka á
brún og brá. Það var einkennilegt
hvemig þér tókst að fylla allt um-
hverfíð þitt með geislandi nærveru
þinni, eins og stjarnan. Þú áttir gáf-
ur sem fáum er gefíð, en gafst þó
öllum er vildu fúslega af andlegum
auðæfum þínum. Stella mín, ég er
þér þakklát fyrir öll þín heillaráð
sem gefín voru af hreinu hjarta og
einskærri löngun til að hjálpa og
aldrei brugðust mér. Ég veit að ég á
eftir að súpa af þínum viskubrunni
um ókomin ár - er ég hugsa um þig.
Það en enginn vafí í mínum huga að
það er hátíð í himnaríki í dag - þó að
við mannfólkið séum haldin sámm
söknuði.
Ég og fjölskylda mín sendum
börnum og barnabörnum þínum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Ingibjörg Loftsdóttir.
Far þú í friði,
friður Gúðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þá er hún Stella okkar búin að fá
hvíldina, er hún þráði undir það síð-
asta. Mikili söknuður er í hjarta
þegar kvödd er slík vinkona er
Stella var mér og fjölskyldu minni.
Stellu kynntist ég fyrir um 20 ár-
um og urðum við strax góðar vin-
konur þrátt fyrir þó nokkurn ald-
ursmun, en aldur skipti ekki máli
hjá okkur. Stella hafði sterkan per-
sónuleika og einlægni til að bera og
urðu allir betri við að kynnast
henni. Ofá voru skiptin er við áttum
saman í ró og næði, sérstaklega í
sumarbústöðum okkar á Snæfells-
nesi. Eftirminnileg er líka ferðin er
ég og fjölskylda mín fórum með
henni og eiginmanni hennar,
Zóphóníasi Péturssyni, til ísraels
og Egyptalands haustið 1984.
Stella mín, hafðu þökk fyrir allt
og allt og hvíl í friði.
Ég og fjölskylda mín sendum
börnum hennar, Ingibjörgu, Her-
manni, Jóhannesi og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Þín vinkona,
Ásta Hávarðardóttir.
STELLA GUNNUR
SIG URÐARDÓTTIR