Morgunblaðið - 21.08.1998, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 21. ÁGÚST 1998 35*
RAKEL LINDA
LOFTSDÓTTIR
+ Rakel Loftsdóttir
fæddist að Gröf í
Miðdölum þaiin 22.
mars 1914. Hún lést
á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur þann 12. ágúst
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar vom Jó-
hanna Guðný Guðna-
dóttir og Loftur
Magnússon. Þau
eignuðust tólf börn
og var Rakel yngst
þeirra. Systkini
hennar voru: Herdís,
Málfríður, Magnús,
Guðni, Ingvi, Hrefna,
Hildiþór, Unnur, Ragnheiður,
Þorsteinn Bergmann og Hörður,
sem er einn eftirlifandi úr systk-
inahópnum.
Við andlát föður síns, þegar
hún var barnung, var Rakel sett
í fóstur hjá hjónunum Klemens
Samúelssyni og Sesselju Daða-
dóttur, sem bjuggn áfram í Gröf.
Þar ólst hún upp með tveimur
öðrum uppeldisbörnum þeirra
hjóna, þeim Aðalheiði Stefáns-
dóttur og Gunnari Friðleifssyni,
sem nú er látinn. Fyrri maður
Rakelar var Ingólf-
ur Jóhannesson,
f.14.9. 1907, d.13.5.
1975. Börn þeirra
eru: 1) Öm, f. 16.8.
1937, maki Margrét
Halldórsdóttir. 2)
Auður, f.16.11. 1938.
3) Sesselja Kolbrún,
f. 23.2. 1941, sam-
býlismaður Samúel
Bjarnason. 4) Klem-
ens Rafn, f. 16.3.
1942.
Seinni maður Rak-
elar var Guðmar
Ingiber Guðmunds-
son, f. 4.8. 1908, d. 26.3. 1993.
Barn þeirra er: Sveinbjörg, f.
15.9. 1951, maki Kristján Þ.
Jónsson. Afkomendur Rakelar
eru á sjötta tuginn.
Innan við tvítugt fluttist Rakel
til Reykjavíkur og starfaði við
veitingastörf, lengst af sem mat-
ráðskona, en hóf síðan sjálfstæð-
an verslunarrekstur sem hún
stundaði um áratuga skeið.
Útför hennar fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 10.30.
M mannsins hjarta er eins og umsetin borg,
sem ár og dagar í vöku og svefiii herja.
Og jörðin á sér enga þá gleði og sorg
sem ást og minningum tekst til lengdar að
veija.
En hversu langt sem lífið haslar sér völl,
í lokasókninni miklu þess viðnám bilar.
Og dauðinn mun finna djásn okkar heil og öU
þann dag, sem Ufið herfangi sínu skilar.
(Tómas Guðmundsson.)
Mikið óskaplega er sárt að kveðja
þig, elsku amma mín. Þú hefur verið
hluti af mínu lífi í nær þrjá áratugi
og finnst mér erfitt að ímynda mér
tilveruna án þín. Öll þurfum við ein-
hvern tímann að skila herfangi okk-
ar og öðlast þá hvíld sem drottinn
mun veita okkur. Ég veit það amma
mín að þú þurftir á hvfldinni að
halda og góðar móttökur hefur þú
fengið þar sem þú ert nú. Ég þakka
guði fyrir þau spor sem við gengum
saman og munu minningarnar sem
ég á um þig verma hjarta mitt um
ókomna tíð. Ekki truflaði kynslóða-
bilið okkur og oft ræddum við sam-
an um ljóð Tómasar Guðmundsson-
ar, sem við höfðum báðar gaman af.
Það var gaman að spjalla við þig,
því þú varst skarpgreind, fróð og
hafðir góðan húmor. Minningarnar
um þig eru margar. Manstu þegar
ég skrifaði nafnið mitt innan á hurð-
ina á skápnum þínum, eða þegar ég
var að æfa mig á hausnum á þér því
að ég ætlaði að verða hárgreiðslu-
kona og þú lést þig hafa það þó að
útkoman yrði oft skondin, eða
stundimar sem þú og Hvellur dísar-
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyitr hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fímmtudags-, fóstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
páfagaukurinn minn áttuð saman,
hann var svo hændur að þér. Kveðj-
urnar sem ég bar á milli þín og
Laugu ömmu voru ófáar, þið voruð
svo nánar, og spjallstundimar þeg-
ar þið Inga hittust vom eftirminni-
legar, þá var glatt á hjalla. Inga hef-
ur misst kæra vinkonu. Manstu
kjúklingaveislurnar ykkar mömmu,
þið brölluðuð margt saman sem
kom mér skemmtilega á óvart. Og
þegar þú leyfðir mér að leika með
skartgripakassann þinn, fannst mér
hann vera sem gullkista og ég hlyti
að eiga ríkustu ömmu í heimi. í dag
veit ég að þú varst auðug kona, en
það var annað sem gerði þig auðuga
og það er sá stóri hópur afkomenda
sem eftir stendur og syrgir þig.
Og því varð allt svo hfjótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
(Tómas Guðmundsson.)
Guð blessi þig, amma mín, og
minningu þína. Hvíl þú í friði.
Rakel Linda Kristjánsdóttir.
Hin þúfa minning lýsir mér sem fyrr
er lítil stúlka barði á þínar dyr.
Þær ætíð síðan opnar henni stóðu
þótt árin liðu hratt í tímans móðu.
(R.E.)
Elsku amma mín, ég kveð þig
með söknuð í hjarta, og um leið
langar mig að kveðja þig með
nokkrum fábrotnum orðum. Það er
sárt að hugsa til þess að þú sért
ekki lengur hérna hjá mér, en eitt
er víst að minningarnar geymi ég í
hjarta mínu. Það var alltaf svo gott
að koma til þín. Þú komst mér alltaf
til að brosa. Það var alveg sama
hvernig mér leið, alltaf gafstu mér
eitthvað til að brosa út af, þú þekkt-
ir mig betur en ég sjálf. Þú vissir
allt um mitt líf. Það var alltaf svo
gott að tala við þig. Þú varst mér
góð vinkona og um leið besta amma
sem nokkur getur hugsað sér. Ég
man hvað ég var stolt þegar það
var sagt við mig að ég væri alveg
eins og þú og við hlógum og hlógum
að því saman. Við hlógum mjög
mikið saman, sérstaklega þegar þú
sagðir mér sögur frá því þú varst
ung. Þú sagðir svo skemmtilega frá
að það er engin furða að við gátum
hlegið.
Eg á eftir að sakna þín mjög
mikið. Þú sem varst svo stór partur
af mínu lífi, en eitt veit ég, að þú
ert hér hjá mér enn og þú passar
upp á mig eins og þú hefur ævin-
lega gert. Takk fyrir allt sem þú
hefur gefið mér gegnum tíðina.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
sem við höfum átt saman. Takk
fyrir að elska mig svona heitt eins
og þú hefur gert. Það er erfitt að
missa svona ástríka manneskju úr
lífi sínu, og þín verður sárt saknað,
elsku amma mín, nú ert þú í góðum
höndum. Nú er tími til kominn að
kveðja þig, en leiðir okkar liggja
saman á endanum. Takk fyrir vin-
áttu þína, faðmlögin þín, allar góðu
stundirnar. Stuðningin þinn, ein-
lægni þína, skilningin þinn, um-
burðarlyndið, fallegu orðin þín og
fallega brosið þitt.
Lífið þitt var einskær ást
allra sár þú vildir græða.
Hjartað rótt með þreki ei brást
á þymum vegi lífs að þræða
fljótt það þroska fékk á láði
frækomið sem guð það sáði.
(Kristmundur Jónsson.)
Guð blessi þig og geymi í faðmi
sínum.
Þín
Helena.
Okkur mæðgumar langar til þess að
minnast vinkonu okkar, Rakelar
Loftsdóttur, sem lést 12. ágúst síð-
astliðinn. Við kynntumst henni fyrir
hartnær 30 árum þegar eldri sonur
okkar Jóns og bróðir minn, Krist-
ján, giftist Sveinbjörgu dóttur henn-
ar. Það er margt sem kemur upp í
hugann, en upp úr stendur hversu
dugmikil hún var þrátt fyrir veikindi
og ýmsa erfiðleika í gegnum árin.
Við áframhaldandi kynni fann mað-
ur hversu vel gefin hún var, hlý og
góð manneskja. Hefði hún haft tæki-
færi til mennta, hefði hún örugglega
náð langt. Eftir að börn hennar voru
upp komin og hún hætt að vinna, þá
hafði hún nokkur ár fyrir sjálfa sig
og á meðan Rakel gat, naut hún
þess að lesa góðar bækur. Afskap-
lega gaman var að kíkja inn til henn-
ar í kaffi, tala um daginn og veginn
og ræða um bækur sem hún hafði
lesið, þá fann maður hversu vel gef-
in hún var. Ennfremur hafði hún
mjög góðan húmor þegar hún vildi
við hafa og gat oft verið skemmti-
legt að hlusta á hana segja frá. Við
vottum fjölskyldu hennar og ætt-
ingjum öllum innilega samúð okkar.
Elsku Rakel, hafðu þökk fyrir
allt, Guð blessi þig.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fógru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyr.
(Matthías Jochumsson.)
Inga Jónsdóttir,
Sigurlaug Krisljánsdóttir.
Það var fyrir rúmum fjörutíu ár-
um, að dóttir Rakelar kynnti mig
óupplitsdjarfan fyrir móður sinni.
Mér varð strax Ijóst, að Rakel var
ekki nein venjuleg kona. Það geisl-
aði af henni dugnaður og kraftur,
sem ég ungur og áhugalítill fyrir
þeim eldri gat ekki komist hjá að
taka eftir og reyndar dást að.
Á þessum árum bjó Rakel á
Njálsgötu 12 í Reykjavík. Þetta var
þá nýbyggt hús og ég veit, að það er
ekki of sterkt að orði komist, þó að
sagt sé, að hún hafi átt mjög stóran
þátt í að þetta hús var reist. Á þess-
um árum vann hún sem matráðs-
kona bæði á Veitingahúsinu á
Laugavegi 28 og á Miðgarði á Þórs-
götu 1 í Reykjavík. Þarna stjórnaði
hún af röggsemi á báðum stöðunum
en hélt um leið uppi góðum
starfsanda og oft var glatt á hjalla,
enda Rakel sérlega glaðsinna. Oft
hlýtur hún að hafa verið þreytt,
þegar hún kom heim að vinnudegi
loknum, en það var ekki neina
mæðu á henni að sjá, þar sem hún
var venjulega með spaugsyrði á
vörum, sem kom okkur, sem vorum
í kringum hana, til að kætast. Þá
átti hún það jafnvel til að kveikja
sér í „stórsígar" og þó að ég væri á
móti reykingum, þá fannst mér það
bara allt í lagi, Rakel átti í hlut. Á
þessum tíma var „poppsöngvarinn"
Tommy Steel nokkuð vinsæll á öld-
um Ijósvakans, sem varð til þess að
saminn var íslenskur texti við vin-
sælasta lagið hans. Rakel söng text-
ann þannig: Allt á floti alls staðar,
ekkert nema skuldirnar. Létt skap
Rakelar hefur sjálfsagt fleytt henni
yfir erfiðleikana í lífinu. Sem lífs-
reynd kona gat hún gefið öðrum
heilræði. Eitt sinn sagði hún ungum
manni: „Ég veit, að ég er ekki fal-
legasta kona í heimi, en þegar mað-
urinn minn segir, að ég sé það, þá
finnst mér ég vera fallegasta kona í
heimi, taktu það til greina ungi
maður.“
Rakel ólst upp í Gröf í Miðdölum í
Dalasýslu. Þá jörð höfðu foreldrar
hennar átt. Við jörðinni tóku svo
Klemens Samúelsson og Sesselja
Daðadóttir.
Það mátti segja sem svo, að Ra-
kel, sem var yngsta barn foreldra
sinna, hafi fylgt með jörðinni, því
hún var frá frumbernsku hjá
Sesselju og Klemens, þar til hún
hleypti heimdraganum. Til Reykja-
víkur fór hún og vann m.a. á veit-
ingastofu á horni Veltusunds og
Hafnarstrætis. Þangað komu
margir þekktir einstaklingar og
minntist hún borgarskáldsins og
Steins Steinars. Það kom fyrir, að
hún og borgarskáldið urðu sam-
ferða eftir vinnu. „Nújá,“ sagði ég,
„þú hefur verið sú sem gekkst með
honum suður Laufásveginn.“
„Onei, við þrömmuðum upp Skóla-
vörðustíginn," sagði Rakel. Hún
fór fyrir lítið mín sagn- fræðilega
uppgötvun.
Sumarið 1957 tók Rakel ásamt
eiginmanni og Sveinu dóttur sinni
sér sumarfrí og flaug til Siglufjarð-
ar, þar sem elsta dóttir hennar bjó.
Þau voru varla lent, þegar Rakel var
komin í samband við Óskar Gari-
baldason og Anneyju konu hans til
að tala við þau um stofnun mötu-
neytis á vegum verkalýðsfélagsins á
staðnum. Snemma morguninn eftir
var hún komin á fullt skrið með und-
irbúninginn í stóru sem smáu. Fáum
dögum seinna var mötuneytið opnað
og auðvitað vann hún þar á meðan
hún var á Siglufirði. Á kvöldin, þeg-^
ar hún kom heim, þá sá hún alltaf
um, að það væri kátt í kotinu. Á
þessum tíma var næg sfld og allir
unnu, sem vettlingi gátu valdið.
Ingiber, maður Rakelar, réð sig á
bát. Sjóferðin varð ekki löng, þar
sem þetta var afleysing. Þessi fjöl-
skylda hennar Rakelar lenti bara í
jákvæðum þrældómi, þegar þau
komu í heimsókn til Sigló. Öm og
Bóbó komu árið áður og það var
sama sagan, sfldarvinna.
Svo var fríið á enda og kveðju-
stundin mnnin upp og allir kvaddir,
þar á meðal tvö barnabömin. Kol- ~~
brún (Lilla), miðdóttir Rakelar, kom
svo nokkram dögum seinna í heim-
sókn. í hvert sinn er ég hitti Óskar
Garibaldason eftir þetta sumar bað
hann alltaf fyrir kveðju til Rakelar
frá þeim hjónum. Rakel hafði svo
sannarlega ekki bara hjálpað þeim
að koma mötuneytinu á laggimar,
heldur hafði hún líka heillað þau.
Þær ylja þessar minningar.
Síðustu árin gekk Rakel ekki heil
til skógar, en eftir sem áður gat hún
komið manni til að hlæja, það er
ekki öllum gefið.
Nú get ég séð Rakel fyrir mér
lausa við alla kvilla að velta fyrir
sér, hvort hún eigi ekki að fara að
leggja á uppáhaldshestinn sinn, sem 41
hún átti sem unglingur, og fá sér
sprett á völlunum hinum megin,
sem ættu ekki að standa að baki
þeim á Nesoddanum. Ég votta
börnum, öðrum niðjum og vinum
Rakelar samúð mína.
Guðmundur Arason.
ÞURÍÐUR
HALLDÓRSDÓTTIR *
+ Þuríður Hall-
dórsdóttir var
fædd á Eyrarbakka
2. nóvember 1914.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Garð-
vangi 15. ágúst síð-
astliðinn. Foreldr-
ar: Halldór Þor-
valdsson, f. 1.6.
1861, d. 1922, og
Guðrún Ársæl Guð-
mundsdóttir, f. 1.1.
1875, d. 21.12.1956.
Hinn 11.12. 1937
giftist Þuríður Jens
Beryamín Þórðarsyni, lög-
regluvarðsljóra í Keflavfk, f.
25.4. 1906 í Gerðahreppi, d.
6.4. 1975. Börn þeirra: 1) Álda
Steinunn, f. 16.9. 1939, kennari
við Fjölbrautaskóla Suður-
nesja, Keflavík. 2) Halldór Ár-
sæll, f. 31.7. 1943, lögreglu-
varðsfjóri í Keflavík, maki
María Valdimarsdóttir, f. 26.5.
1947. Börn þeirra: Þórey, f.
6.9. 1969, maki Vilhjálmur
Birgisson, f. 24.9. 1963. Sonur
þeirra Halldór Jens, f. 29.11.
1996, Jenný, f.
29.5.1977. 3) Krist-
inn Þ., f. 28.4.1946,
verkstjóri á Akra-
nesi, maki Elsa
Halldórsdóttir, f.
27.8. 1949. Þau
skildu. Böm
þeirra: Vilborg
Helga, f. 18.4.
1971, maki Steinar
Berg Sævarsson, f.
27.4. 1973. Sonur
þeirra Mikael
Máni, f. 10.10.
1997, Kristinn
Jens, f. 8.11. 1973, maki Sopja J*
Ingigerðardóttir, f. 14.12.
1980. Sonur þeirra Aron Ingi,
f. 17.6.1998. Hrannar Freyr, f.
10.1. 1980. 4) Sævar Þorkell, f.
28.2. 1955, maki Julie Maree
Price, f. 14.6. 1958. Synir hans
Hans Sævar og Jens Elvar, f.
26.5. 1980. Þuríður átti þrjú
systkini, Láru, Önnu og Berg-
stein, sem öll eru látin.
Utför Þuríðar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.00.
Elsku amma, nú ertu komin til
himna og þið afi loksins saman á
ný. Mig langar að skrifa til þín
nokkur orð, þar sem ég get ekki
verið viðstödd útför þína. Þegar
ég lít til baka og hugsa um þig er
það fyrsta sem kemur upp í huga
minn hvað þú varst alltaf kát og
glöð og mikið líf í kringum þig. Þú
varst svo virk í öllu félagslífi að
maður horfði stoltur á þig. Við átt-
um saman svo margar yndislegar
samverustundir í öllum þeim
ferðalögum sem við fórum saman
hér áður fyrr. Sú ferð sem stendur
upp úr er Glasgow ferðin sem við
fórum með foreldrum mínum fyrir
nokkrum árum. Og það var síðasta
ferð þín utan og vonandi hefur þér
fundist hún jafn ánægjuleg og
mér. Og þar sem þú gerðir miklar
kröfur til hreinlætis var ég svo
stolt að þú skyldir treysta mér
fyrir því að sjá um heimili þitt
þegar þú gast ekki lengur séð um
það sjálf. Áttum við þá margar
yndislega góðar stundir í þessum
heimsóknum mínum til þín. Það
verður mikið tómarúm sem mun
myndast á næstkomandi jólum
þegar þú verður ekki með okkur
að spila og taka þátt í leikjunum
eins og þú varst vön að vera svo
virk í. Mig langar til að enda þessa
kveðju mína, elsku amma, með lít-
illi bæn.
Vertu nú yfir og allt í kring
með eilífðri blessun þinni
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Jenný Halldórsdóttir.
r Blómabúðin^V
öarðskom
k v/ Possvo0skii‘kiuv)ap3 j
V Sími: 554 0500