Morgunblaðið - 08.10.1998, Page 50

'•50 FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
ELSEBETH VILHJÁLMSSON,
áðurtil heimilis á Hofsvallagötu 18,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 6. október á Hratnistu í
Reykjavík.
Synir, tengdabörn og barnabörn.
+
Útför
ÞÓRDfSAR BENEDIKTSDÓTTUR,
Grænavatni,
fer fram frá Skútustaðakirkju laugardaginn 10. október kl. 11.
Dætur hennar og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
JÓN VALGEIR ILLUGASON,
Reykjahlíð 1,
Mývatnssveit,
lést fimmtudaginn 1. október siðastliðinn.
Jarðarförin fer fram frá Reykjahlíðarkirkju
laugardaginn 10. október kl. 15.00.
Guðrún Jakobsdóttir,
Kristjana Ó. Valgeirsdóttir, Mark Brink,
Matthildur H. Valgeirsdóttir,
J. Valgerður Valgeirsdóttir, Guðmundur Sigurðsson,
Guðrún María Valgeirsdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær sonur okkar, barnabarn og bróðir,
STEFÁN LÚÐVÍKSSON,
verður jarðsunginn frá Vídalínskirkju, Garöabæ,
á morgun, föstudaginn 9. október, kl. 15.00.
Denise Lucile Rix, Halldór Erlendsson,
Lúðvík Jóhann Ásgeirsson, Guðrún Berndsen,
Hulda Þorvaldsdóttir, Stefán Daníelsson,
Ásta Hallý Lúðvíksdóttir, Ásgeir Karlsson
og systkini.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA ÞORVALDSDÓTTIR
frá Raufarfelli,
Austur-Eyjafjöllum,
Nóatúni 26,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju, á morg-
un, föstudaginn 9. október, kl. 13.30.
Viðar Arthúrsson, Jóhanna Einarsdóttir,
Erla Guðmundsdóttir, Örn Grundfjörð,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
JÓHANNS SÆVALDS SIGURÐSSONAR.
Sigurlaug Lóa Jónsdóttir,
Njörður S. Jóhannsson, Björg Einarsdóttir,
Kristján Jóhannsson,
Viðar Bergþór Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
JON
HANNIBALSSON
+ Jón Hannibals-
son fæddist í
Þernuvík í Ogur-
hreppi 17. júní
1939. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 23. september
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Lágafellskirkju 3.
október.
Ástkæri bróðir. Ég
á svo bágt með að trúa
að þú sért ekki lengur
á meðal okkar. Þú sem
varst alltaf hraustur, kátur og
skemmtilegur. Við vorum fímmtán
systkinin og okkur finnst svo stórt
skarð komið í systkinahópinn. Það
vantar þitt glettna stríðnisbros.
Það er svo margs að minnast frá
æskuárunum. Við vorum bæði
systkini, leikfélagar og vinir. Auð-
vitað slettist stundum upp á vin-
skapinn eins og gengur hjá krökk-
um en ég man ekki eftir að það
hafí ekki verið fyrirgefið áður en
dagur leið. Við ólumst upp í sveit
og ekki gátum við farið út á götu
og spurt: „Viltu vera með mér?“
(Eða eins og sagt er í dag: Viltu
vera memm?) Við fórum bara út,
fórum í leiki, ef vont veður var vor-
um við inni að klippa út dýr úr
haframjölspökkum eða hrísgrjóna-
pakka, sem mamma hafði haldið til
haga. Eg man alltaf hvað við, litlu
krakkarnir, hlökkuðum til þegar
þið, stóru krakkarnir, komuð úr
skólanum frá Bolungarvík um
helgar. Stóru krakkarnir voruð þið
sem voruð orðin níu ára. Þú varst
hjá hjónunum Bennu og Jóni á
Bökkunum, stóru strákarnir
þeirra kunnu svo mikið af spilum,
spilagöldrum og leggja kabal. Þú
lærðir alltaf eitthvað nýtt í hverri
viku, sem þú kenndir okkur. Sér-
staklega var Rauðskeggur í uppá-
haldi hjá okkur. Stundum náðum
við þessu nú ekki alveg á einni
helgi. Oftast varst það þú sem
stakkst upp á gönguferðunum þeg-
ar hlé var á vorin og sumrin.
Mamma var búin að hafa orð á að
það þyrfti nú að fara að reyta arfa
úr rófu- og kálgörðunum. Þú
stakkst upp á því að við reyttum
hvert úr sínu beðinu, áður en við
færum, (var reyndar skilyrði til að
fá að koma með). Við sem vorum
minnst fengum að vera tvö með
sama beðið. Ekkert mál, til mikis
að vinna. Fyrstu fjallaferðirnar
voru nú bara upp á næstu hæð eða
hjalla. Seinna fengum við að fara
lengri ferðir og komu þá Gil-
skrakkamir í hópinn. Þá var farið í
alvöru fjallaferðir eins og upp á
Kistufell, Sjöhnjúk eða Heiðna-
fjall.
Það er svo margs að minnast.
Þú varst altaf svo hjálplegur. Eg á

egsteinar
Lundi
. v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 564 4566
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
ykkur Ragnhildi svo
margt að þakka. Alltaf
voruð þið boðin og bú-
in að hjálpa ef á þurfti
að halda. Ofá skiptin
fékk Hrafnhildur mín
að vera hjá ykkur, þú
varst hennar Nonni
pabbi. Þegar íbúðin
mín í Nökkvavoginum
fylltist af vatni komst
þú til að hjálpa mér að
skipta um á gólfunum
og lagfæra.
Elsku Nonni, ég
man það eins og það
hefði gerst í gær þeg-
ar við fórum saman á gömlu
dansana í Þórskaffi. Þú stendur
upp, labbar að einu borðinu þar
sem fjórar stúlkur sátu og svífur
síðan í næstu svipan með eina
þeirra út á gólfið. Eg man að hún
var í hvítum bládoppóttum kjól,
þið voruð svo myndarlegt par.
Seinna er þessi yndislega stúlka
lífsfórunötur þinn. Þú valdir vel úr
stúlknahópnum. Við systur þínar
vorum nú oft búnar að hafa á orði,
hvort þú ætlaðir að pipra. Þér
fannst nú ekki liggja mikið á,
pabbi hefði nú verið orðinn 30 ára
þegar hann gifti sig og átti hann
nú 15 böm, „og ég þarf nú ekki að
eiga nema helming af því,“ sagðir
þú.
Elsku bróðir, við söknum þín öll.
Huggum okkur við að nú líður þér
vel og stríði þínu lokið við þennan
illvíga sjúkdóm, þú ætlaðir að
sigra og barðist eins og hetja frá
upphafi til enda. Fyrst þegar þú
áttir að fara í aðgerð léstu það bíða
aðeins, það hentaði þér betur af
því að nemendur þínir áttu að fara
í próf. Svona varstu, öllu sem þú
tókst þér fyrir hendur vildir þú
skila vel af þér. Elsku Ragnhildur,
missir þinn er mestur, en þú ert
búin að standa eins og klettur við
hlið hans þennan erfiða tíma. Móð-
ir mín elskuleg, Ragnhildur, Þór-
unn, Þorsteinn og Berglind, ég
veit að sorg ykkar er mikil og sár.
Megi góður guð blessa ykkur og
umvefja og leiða ykkur í ljósið.
Guð geymi minningu þína, kæri
bróðir.
Þín systir
Ásdís.
Jón Hannibalsson var þriðja
bam foreldra sinna, Hannibals
Guðmundssonar frá Bolungarvík
(f. 1907, d. 1984) og Þorsteinu
Jónsdóttur frá Birnustöðum (f.
1914) í Laugardal í Isafjarðardjúpi
en foreldrar hans Hannibal og
Þorsteina áttu því að láni að fagna
að eignast fimmtán mannvænleg
börn sem öll ásamt móður þeirra
lifa bróður sinn. Systkini Jóns em
Sigurvin vélstjóri, Guðríður kenn-
ari, Lilja hjúkmnarfræðingur,
Haukur bifvélavirki, Hulda hús-
móðir, Ásdís húsmóðir, Bragi
skrifvélfræðingur, Sigríður Hall-
Blómabúðin
öa^ðskom
v/ T“OSSV'O0sl<Í»*i<jn0CI»‘<5
Sími. 554 0500
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfidrykkjur
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Simi 562 0200
IIIIIXUIIJ
dóra matráðskona, Sigrún verslun-
armaður, Margrét bóndi, Fjóla
iðnverkakona, Jóhann bóndi,
Rebekka skrifstofumaður og Þor-
steinn búfræðingur. I flæðarmál-
inu í Þernuvík ólst Jón upp fram
til fimm ára aldurs er hann fluttist
ásamt foreldrum og sex systkinum
að Hanhóli í Bolungarvík. Á Han-
hóli ólst Jón upp við ástríki for-
eldra og táp og fjör systkinna
sinna. Allir urðu að leggjast á eitt
við búskaparstörf svo fæða mætti
og klæða alla fjölskyldumeðlimi
þar sem fjölskyldufaðirinn vann
lengst af utan heimilis. Þar lærði
hinn ungi maður til verka við ýmis
sveitastörf. Alla tíð hélt Jón mikla
tryggð við æskustöðvarnar því
hann heimsótti foreldra sína oft að
Hanhóli og móðursystur sína og
vinkonu Guðrúnu að Birnstöðum í
Laugardal. Þar átti hann margar
stundir síðustu ár við smíðar en
Rúna var þar að koma sér upp nýj-
um bústað og þurfti mörg smiðs-
verkin til. Á Hanhóli mátti líka sjá
handverk Jóns og fór ekki leynt að
þar var hagleiksmaður á ferð.
Hannibal faðir Jóns hafði það orð
á sér að vera glaðlyndur og glett-
inn og telja má að þá eiginleika
hafi Jón fengið frá föður sínum í
vöggugjöf, en hann hafði einnig til
að bera mildi og manngæsku móð-
ur sinnar. Eftir barnaskóla fór Jón
í gagnfræðaskóla í Reykjanes við
Isafjarðardjúp en foreldrarnir
kappkostuðu að aðstoða börn sín
til náms svo sem kostur var. Þar
komu í ljós smiðshæfileikar pilts-
ins og fór hann fljótlega að kenna
öðrum handavinnu í skólanum.
Eftir dvölina í Reykjanesi lá leið
hans tfi Reykjavíkur og stundaði
hann nám í smíðakennslu við
Kennaraskóla Islands. Jón vann
síðan við kennslu m.a. á Patreks-
firði og á Seltjarnarnesi. Jón fór
síðan í nám að nýju og tók próf í
húsasmíði. I mörg ár vann Jón við
húsasmíði en tók síðan til við
kennslu að nýju og kenndi smíðar í
um tuttugu ár við Varmárskóla í
Mosfellsbæ þar sem hann bjó
ásamt fjölskyldu sinni. Þar kenndi
systir hans og vinur, Guðríður,
einnig handavinnu, en þau hafa
löngum íylgst að í gegnum tíðina
og hafa búið í sömu götu síðustu
áratugi, í Bergholti í Mosfellsbæ.
Árið 1968 giftist Jón eftirlifandi
eiginkonu sinni, Ragnhildi Þor-
leifsdóttir frá Fossgerði í
Berufirði. Það spor var gæfuspor.
Með Ragnhildi bjó hann á heimili
þar sem ástríki og alúð réðu ríkj-
um. Þeim varð þriggja barna auð-
ið. Elst er Þórunn Stefanía raf-
eindavirki, í sambúð með Benedikt
Halldóri Halldórssyni frá Bolung-
arvík, næstur er Þorsteinn bifvéla-
virki og bílstjóri, en yngst er Berg-
lind Hanna menntaskólanemi. Eg
kynntist Jóni fyrst fyrir sex árum
er ég hóf búskap ásamt bróður
hans á æskustöðvun hans á Han-
hóli. Það þurfti ekki löng kynni til
að sjá að þar var öðlingsdrengur á
ferð. Við áttum það sameiginlegt
að starfa bæði við kennslu og gát-
um deilt með okkur reynslu úr
störfum okkar. Hann, eldri og
reyndari, lagði mér lið er ég lagði
fyrir mig smíðakennslu og sendi
mér óumbeðinn bæði sýnishorn og
snið til að auðvelda mér undirbún-
ing kennslunnar, enda hjálpsemi
og alúð eiginleikar sem einkenndu
hans lundarfar. Við Jóhann kom-
um gjarnan við í Mosfellsbænum á
leið okkar akandi vestur. Á heimili
þeirra Ragnhildar og Jóns mátti
glögglega finna hve mikil rækt var
lögð við heimili og fjölskyldu. Síð-
asta árið hefur Jón þurft að glíma
við illvígan sjúkdóm er að lokum
hafði betur. En eftir stendur minn-
ing skær um góðan dreng, fjöl-
skylduföður, smið og kennara. Vil
ég með þessum fáu orðum þakka
fyrir samfylgdina síðustu ár og bið
fyrir samúðarkveðjur til ástvina
hans, einkum konu hans, Ragn-
hildar, og barna þeirra og ást-
kærrar móður, sem nú lifir son
sinn.
Guðrún Stella
Gissurardóttir, Hanhóli.