Morgunblaðið - 16.02.1999, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 1999 45*-
ÞORGEIR
IBSEN
+ Þorgeir Guð-
mundur Ibsen
fæddist á Suðureyri
við Súgandafjörð
26. apríl 1917. Hann
Iést á Landspítalan-
um 8. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Ilafnarfjarðar-
kirkju 15. febrúar.
Árið 1947 kom ungur
maður til Stykkishólms
og tók við skóla-
stjórastöðu í bamaskól-
anum. Hann hét Þorgeir Ibsen og
átti ásamt öðrum eftir að afla bad-
mintoníþróttinni óhemju vinsælda í
Hólminum. Þorgeir hafði fyrst kom-
ist í kynni við íþróttina þegar hann
var í Kennaraskólanum skömmu fyr-
ir 1940. Kennaranemar voru þá í
skylduleikflmi í íþróttahúsi Jóns
Þorsteinssonar og í tímum á eftir
þeim voru Jón Jóhannesson og fleiri
badmintonmenn. Þorgeir heillaðist
af íþróttinni, keypti spaða og þegar
hann flutti stuttu síðar upp á Akra-
nes hóf hann að spila badminton í
nýju íþróttahúsi Akumesinga ásamt
fáeinum öðmm félögum sínum. Þeg-
ar hann kom til Stykkishólms var
íþróttahúsið þar fokhelt, en um
haustið 1947 var búið að ljúka við
húsið og þeir byrjuðu að spila bad-
minton, Þorgeir og Guðmundur Þór-
arinsson, frjálsíþróttaþjálfari, sem
var þá kennari í Hólminum. Bæjar-
búar tóku að veita þeim félögum at-
hygli og fljótlega kviknaði mikill
áhugi á badminton. Olafur Guð-
mundsson, síðar sveitarstjóri, og
Agúst Bjartmars, vora fyrstir til að
byrja og náðu strax góðum tökum á
leiknum. Fljótlega eftir að þeir byrj-
uðu smitaðist áhuginn um allan bæ.
Hólmarar urðu fljótt leiðir á að leika
við hvern annan og fóra að hugsa sér
til hreyfmgs. Þeir buðu badminton-
mönnum að sunnan í heimsókn til
Stykkishólms og fóra sjálflr til
Reykjavíkur. Loksins vora komnir
fram á sjónarsviðið góðir badminton-
leikmenn, sem ekki vora í TBR, og
þar með skapaðist grandvöllur fyrir
landsmót. Þorgeir var mikill keppn-
ismaður hvort sem var á badminton-
vellinum eða í þjóðmálum almennt.
Þorgeir Ibsen var íslandsmeist-
ari í tvenndarleik með Höllu Árna-
dóttur fyrrv. eiginkonu árið 1951.
Ebba Lárasdóttir, eiginkona Þor-
geirs Ibsen, varð íslandsmeistari í
einliðaleik árin 1952-1957. Það má
því segja að Þorgeir sé einn af upp-
hafsmönnum þess að íslandsmót
hófust í badminton en sl. sunnudag
var þeim merka áfanga náð að þessi
mót höfðu verið háð í 50 ár. Við það
tækifæri færði Ebba Lárasdóttir
Badmintonsambandinu fagran vasa
að gjöf frá þeim hjónum. Badmint-
onsambandið stendur í þakkarskuld
við þá sem ruddu badmintoníþrótt-
inni braut hér á landi, Þorgeir var
einn af þessum vösku mönnum.
Hann hefur örugglega ekki granað
hve útbreidd og vinsæl þessi íþrótt
ætti eftir að verða. Badmintonmenn
votta honum virðingu sína og
þakklæti fyrir allt það sem gerði
fyrir iþróttina. Eiginkonu, börnum
og fjölskyldunni allri sendi ég
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Þorgeirs Ib-
sen.
Jafet S. Ólafsson, formaður BSÍ.
Það blésu vindar um Þorgeir Ib-
sen þegar hann kom til Hafnar-
fjarðar sem verðandi skólastjóri
Barnaskólá Hafnarfjarðar, Lækjar-
skólans. Með lagni sinni og hyggju-
viti tókst Þorgeiri brátt að lægja
öldumar og hann tók ótrauður til
starfa sem skólastjóri. Skólastjóra-
starfið fórst honum vel úr hendi.
Hann ávann sér traust kennara
skólans, nemenda sinna og foreldra
þeirra. Þorgeir hafði mikinn metnað
fyrir skólann og nemendurna og var
áhrifamikill í félagsstörfum kenn-
ara, hvort heldur var fyrir betri
starfsaðstöðu, aukinni
menntun eða betri
kjörum þeirra.
Þorgeir Ibsen var
þekktur íþróttamaður
þegar hann kom til
Hafnarfjarðar enda
fljótt falið forystuhlut-
verk í samtökum
íþróttamanna. Þótt
aldurinn færðist yfir
fylgdist hann ævinlega
vel með á þeim vett-
vangi og var í hópi
þeirra sem best kunnu
skil á velgengni og
árangri íþróttafólks.
Þorgeir lét stjórnmálabaráttuna
ekki afskiptalausa. Hann kom til
liðs við sjálfstæðismenn í Hafnarf-
irði og samtök þeirra, ævinlega
reiðubúinn til þess að leggja sitt til
málanna, bæjarmálefna jafnt sem
þjóðmála. Þeim sem þar hafa verið í
forystu þótti jafnan gott að hlusta á
hvað hann hafði að segja. Ekki svo
að skilja að menn væru ævinlega
sammála og skoðanamunur var að
sjálfsögðu í einstökum málefnum.
Þá var jafnan reynt að finna farsæla
lausn.
Þorgeiri Ibsen vora falin trúnað-
arstörf fyrir Sjálfstæðisflokkinn og
bæjarstjórn Hafnarfjarðar og var
m.a. varabæjarfulltrúi um skeið.
Hann efldist af eigin reynslu í stjóm-
málabaráttunni og var aldrei áhrifa-
meiri þar en í síðustu bæjarstjórnar-
kosningum. Þá skipaði hann heiðurs-
sæti á hsta sjálfstæðismanna, jafn-
sterkur einstaklingur til framboðs í
því sæti og hinir sem fyrir framan
hann vora. Hann orðaði það svo við
mig að þetta væri nú svanasöngur
sinn í stjómmálum. Sér þætti því af-
ar vænt um að njóta þessa trausts og
geta þannig lagt Sjálfstæðisflokkn-
um í Hafnai'flrði lið sitt í svo þýðing-
armikilli kosningabaráttu sem raun-
in var og eiga þátt í þessum góða
árangri sem náðist.
Þegar vinur minn, Þorgeir, er nú
horflnn til hærri heima flyt ég hon-
um þakkir mínar og fjölskyldu
minnar fyrir vináttu hans og lær-
dómsríka samferð. Þótt Þorgeir
hefði storminn í fangið þegar hann
kom til Hafnarfjarðar veit ég að
þegar fram liðu stundir naut hann
hvers dags sem hann fékk að lifa og
sinna mikilvægum störfum sínum,
sem honum eru þökkuð. Sjálf-
stæðismenn kveðja hann og þakka
ómetanlega liðveislu.
Eiginkonu Þorgeirs, Ebbu Lár-
usdóttur, börnum hans og fjölskyld-
um þeirra sendum við kveðju okkar
og biðjum Þorgeiri Guðs blessunar
á landi lifenda.
Matthías Á. Mathiesen.
„Nú er foringinn fallinn,“ sagði
gamall Hólmari við mig er við hitt-
umst á fómum vegi fyrir stuttu og
fréttin um andlát Þorgeirs íbsen
hafði borist út. Nú era hðin rúmlega
flmmtíu ár síðan ég hitti Þorgeir
frænda minn í fyrsta sinn. Eg var þá
11 ára strákpatti nýfluttur í Stykkis-
hólm vestan frá Bíldudal með for-
eldrum og systkinum, þann stóra
stað að okkur fannst. Þetta var árið
1948. Þorgeir var þá búinn að vera
skólastjóri í eitt ár í Hólminum. Eg
man vel þegar við létum innrita okk-
ur í Barna- og miðskólann. Þorgeir,
dökkur yfirlitum og þrekvaxinn,
heilsaði okkur glaður í bragði og tók
í höndina á mér. Því handtaki gleymi
ég trúlega aldrei. Það vai- fast, þétt
og hlýtt. Þannig heilsaði Þorgeir
mér ahtaf. Ég trúi því að hvemig
fólk heilsar endurspegh manninn all-
an. Þorgeh- var þéttur á velli og þétt-
ur í lund en alltaf glaðvær og hress.
Þau ár sem ég var í Stykkishólmi
sem nemandi Þorgeirs eru mér óg-
leymanleg. Áhugi á íþróttum og þá
sérstaklega á badminton til að byija
með gripu hug minn allan og reynd-
ar allar götur síðan. Það á ég honum
að þakka. Hann veitti mér fyrstu til-
sögnina í þeim íþrótt. „Björn minn,
mundu að það sem sldptir mestu
máh er staðsetningin á vellinum, þú
átt alltaf að vera þar sem styst er í
boltann." Sá mikli áhugi sem allir
Hólmarar fengu á badmintoníþrótt-
inni er Þorgeiri að miklu leyti að
þakka og kom Stykkishólmi á kortið
í íþróttunum eins og sagt er í dag.
Hann hafði lifandi og brennandi
áhuga á heilbrigðri sál í hraustum
líkama, um það vitna störf hans fyrir
íþróttahreyfínguna í landinu.
Á meðan ég var í MA og síðar í
Kennaraskólanum rofnaði sam-
bandið á milli okkar. Á þessum ár-
um fluttist Þorgeir til Hafnarfjarð-
ar og gerðist skólastjóri við Barna-
skóla Hafnarfjarðar sem síðar varð
Lækjarskóli. Sumarið 1959 var ég á
sfld eins og mörg sumur bæði á
undan og eftir. I einhverri landleg-
unni hitti ég Þorgeir aftur og við
tókum tal saman. Ég sagði honum
hvað á daga mína hefði drifíð frá því
í Hólminum. Nú það var ekkert
„núll og nonsens" eins og hann
sagði stundum ef honum þótti eitt-
hvað ganga seint. Hann sagðist hafa
kennarastöðu handa mér og mundi
hafa samband síðar um sumarið.
Þegar leið að hausti hringdi Þorgeir
í mig og sagði mér að senda inn um-
sókn strax sem ég og gerði. Þar
með var ég orðinn kennari við
Bamaskólann og okkar samstarf
hófst. Fyrst starfaði ég sem al-
mennur kennari og síðar sem yfir-
kennari hjá Þorgeiri þar til hann lét
af störfum um áramótin 1986. Sam-
starf okkar í skólanum varð mjög
gott og varaði í rúmlega 28 ár án
þess að nokkru sinni kastaðist í
kekki á milli okkar. Eftir á að
hyggja fínnst mér það hafa verið
forréttindi að hafa kynnst Þorgeiri
og enn meiri forréttindi að hafa ver-
ið samstarfsmaður hans í öll þessi
ár. Þorgeir var mikill skólamaður,
hann bar hag nemenda og kennara
alltaf fyrir brjósti og vildi veg
þeirra sem mestan. Það kom vel í
ljós bæði í ræðum hans og riti. ís-
lenskan átti hug hans allan og hún
var sú námsgrein sem hann setti
alltaf í öndvegi, bæði í skólanum og
á öðram vettvangi, enda var hann
sjálfur mikill íslenskumaður,
stálminnugur og víðlesinn. Hann
hafði og á hraðbergi ljóð þjóðskáld-
anna og vitnaði oft í höfuðskáld
bæði innlend og erlend af mikilli
þekkingu og návæmni. Þorgeir var
einnig frábær ræðumaður. Þegar
honum tókst sem best upp fór ekki
hjá því að eftir væri tekið, hvort
sem hann ræddi um skólamál,
pólitík eða hvað annað sem honum
lá á hjarta. En nú er mál að linni.
Ég vil þakka Þorgeiri allar sam-
verastundirnar í skólanum. Ekki
má heldur gleyma þeim stundum
sem við áttum saman í útilegum, á
skíðum og síðast en ekki síst við
veiðar sem ég veit að hann hafði
mikla ánægju af enda Vestfirðingur
og sjómaður að ætt og upprana. Við
hjónin og börn okkar sendum Ebbu
og öllum öðrum aðstandendum, vin-
um og öðrum þeim sem sárt sakna
Þorgeirs okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Björn Olafsson, skólastjóri.
Mig langar í stuttu máli að minn-
ast Þorgeirs Ibsen, fyrrverandi
skólastjóra og fyrrverandi for-
manns íþróttabandalags Hafnar-
fjarðar. Fyrst ætla ég að minnast
Þorgeirs sem skólastjóra og kenn-
ara en hann kenndi mér ensku. Það
er kannski ekki í frásögur færandi
eitt og sér, heldur era það aðferð-
irnar sem hann beitti við að kenna
okkur sem ég man enn eftir, þótt ég
hafi ekki verið nema 12 ára. Kennsl-
an var fyrstu mínúturnar beint af
bókinni en síðan var farið rakleitt út
út kennslustofunni og eins og Þor-
geir sagði: Nú erum við komin til
útlanda og hér tala allir ensku.
Þetta atriði hefur oft komið í huga
minn í gegnum tíðina, og hef ég
túlkað þetta þannig að maður á
aldrei að vera hræddur við að
takast á við nýja hluti af krafti og
frá byrjun. Þetta hef ég haft að léið-
arljósi alla tíð svo segja má að Þor-
geir hafí snemma haft áhrif á mig.
Þegar Þorgeir fluttist til Hafnar-
fjarðar leið ekki á löngu þar til hann
var kosinn formaður IBH. Það var
ekki ónýtt fyrir ÍBH að fá mann
með slíka reynslu sem Þorgeir
hafði, en hann hafði áður verið í hin-
um ýmsu forystuhlutverkum og þar
á meðal formaður íþróttabandalags
Akraness. Stærstu verkefni ÍBH á
þessum áram vora að þrýsta á
byggingu íþróttahúss (Strandgötu),
útdeila tímum til íþróttafélaga og
margt fleira. Þorgeir Ibsen var for-
maður ÍBH í fjögur ár þ.e. frá
1956-1960 og átti íþróttabandalagið
góð ár undir forystu hans. Þrátt
fyrir að Þorgeir hætti formennsku
hélt hann áfram að fylgjast með
bæði uppbyggingar-, félags- og af-
reksmálum íþróttahreyfíngarinnar í
Hafnarfirði. Þetta kom svo glögg-
lega í Ijós þegar Þorgeir mætti á
hinar ýmsu uppákomur IBH. Við
höfum haft það fyrir sið að bjóða
alltaf fyrrverandi formönnum á
ýmsar samkomur sem við stöndum
fyrir og hefur það talist til undan-
tekninga að Þorgeir hafi ekki getað
komið. Það átti sér stað einmitt nú í
byrjun janúar þegar Afreksmanna-
sjóður ÍBH stóð fyrir boði. Þá
hringdi Þorgeir til mín kvöldið áður
og tilkynnti mér það að því miður
treysti hann sér ekki til þess að
mæta vegna þess að hann væri
veikur, en biður mig að færa öllum
bestu kveðjur. Ekki hvarflaði að
mér að þetta yrði í síðasta sinn sem
ég talaði við Þorgeir Ibsen. Ég
þakka fyrir þær stundir sem við
höfum notið starfa og leiðsagnar
Þorgeirs Ibsen og megi hann hvíla í
friði.
íþróttahreyfingin færir eftirlif-
andi konu hans, Ebbu Lárasdóttur,
og fjölskyldu þeirra innilegar
samúðarkveðj ur.
Friðrik Ágúst Ólafsson,
formaður ÍBH.
íslenskir raenn! Hvað öldin ber í skildi,
enginn fær séð, hve feginn sem hann vildi.
Eitt er og víst: Hún geymir Hel og Hildi.
Hlífi þér, ættjörð, guð í sinni mildi.'
(Hannes Hafstein.)
Okkur systkinin langar að þakka
fyrir hlýhug og vináttu sem Þorgeir
sýndi okkur í gegnum tíðina. Við
minnumst þéttra faðmlaga hans, er
hann heilsaði eða kvaddi eftir sam-
verustundir fjölskyldunnar, sem
voru ótal margar í áranna rás. Oft-
ast var glaðværð í samræðum og
gjarnan slegið á létta strengi, er
hann hélt ræður á fjölskyldumótum
okkar. Hann brúaði kynslóðabilið
milli hinna ungu og öldnu með sinni
víðtæku þekkingu á málefnum
yngri og eldri kynslóða og lét okkur
fínna til samkenndar innan fjöl-
skyldunnar og með þjóðinni.
Við eram þakklát fyrir að hafa
kynnst vinarhug og handleiðslu
Þorgeirs. Innilegar samúðarkveðjur
sendum við eiginkonu, börnum og
barnabörnum.
Börn Arínu íbsens.
Góður drengur er að velli lagður.
Ég vil í örfáum orðum minnast Þor-
geirs Ibsen, míns gamla góða skóla-
stjóra, fyrst sem nemandi hans, síð-
ar kennari í Lækjarskóla. Aðrir
verða eflaust til að rekja lífshlaup
hans frekar.
Mannkostir Þorgeirs voru miklir.
Hann var höfðingi í lund og fasi.
Þegar ég hóf skólagöngu mína í
Lækjarskóla 7 ára gömul var Þor-
geir Ibsen nýtekinn við skólastjórn
þess skóla. Þá var þannig háttað að
nemendum var raðað í bekki eftir
þeim atkvæðafjölda sem þeir lásu á
mínútu. Mér var skipað í bekk sam-
kvæmt því, en eitthvað varð þó til
þess að nokkrum dögum seinna
skyldi ég færð um bekk. Ég fékk
sem sagt þau tilmæli að morguninn
eftir skyldi ég mæta í annan bekk,
hjá öðram kennara, í annarri stofu
og gott ef ekki var á annarri hæð
skólans. Þetta vora stór tilmæli fyiir
litla stúlku sem var uppburðarlítil að
eðlisfari, enda fór svo að ég stóð al-
ein í stiganum á þessum stóra skóla
með tárin í augunum og grátstafinn
í kverkunum morguninn eftir og
fannst að ekkert í heiminum gæti
bjargað mér úr þessum hremming-
um. Þá kom þessi fallegi góði maður
og tók í hönd mér og leiddi mig á
réttan stað og kom mér í réttar
hendur. Þetta gerði hann af slíkri
virðingu og væntumþykju fyrir litlu
barni að æ síðan leit ég á hann sem
bjargvætt minn. Seinna komst ég að
því að þetta var skólastjórinn okkar^_
Þannig minnist ég hans sem skóla-
stjóra alla mína bernsku; sköragleg-
ur, yfirvegaður og sterkur persónu-
leiki en umfram allt hjartahlýr. Það
er ekki lítils virði fyrir nemanda að
hafa þannig skólastjóra.
Löngu seinna lagði ég aftur leið
mína í Lækjarskóla og nú sem kenn-
ari. Þorgeir var þá enn við stjórnvöl-
inn. Nú tók hann á móti mér sem
kennara og það gerði hann af sömu
alúð og virðingu og hann hafði sýnt
mér sem barni. Sem skólastjóri stóð
hann ætíð þétt við bak sinna kenn-
ara og studdi störf þeirra í einu og— -
öllu. Sama hvort um var að ræða
kennslufyrirkomulag, nýbreytni,
kjarabaráttu eða annað það sem upp
á kemur í stóram skóla. Hann stóð
ætíð sterkur og traustur bak við sitt
fólk. Sjaldan leið sá dagur að ekki
viki hann einhverju hressilegu, upp-
örvandi og jákvæðu að sínu fólki, ef
ekki um skólamál þá vegna þess að
við voram manneskjur sem hann
treysti, virti og studdi. Það er ómet-
anlegt að hafa slíkan samstarfsmann
og yfirmann þegar unnið er starf
sem alltaf krefst mikils af fólki.
Á gleðistundum var hann hrókur
alls fagnaðar í okkar hópi. Ekki er
hægt að minnast svo á Þorgeir að
Ebba hans ástkæra eiginkona komi ^
við sögu. Saman vora þau heilsteypt,
jákvæð og elskuleg hjón sem gott
var að eiga að samstarfsmönnum og
vinum.
Þegar farsælli lífsgöngu Þorgeirs
er lokið vil ég þakka fyrir þessi
viðkynni. Ég minnist hans með
virðingu og þökk. Ebbu, börnum
þeirra og fjölskyldum sendi ég
samúðarkveðjur.
Hólmfríður Ámadóttir.
„Mikils er einn góður maður verð-
ur.“ Þetta gamla máltæki úr Karla-
magnúsarsögu og kappa hans kom
upp í huga okkar samstarfsmanna
Þorgeirs Ibsens í stjóm Samtaka
eldri sjálfstæðismanna, þegar við
fregnuðum fráfall hans. Þorgeir Ib-
sen, fyrrverandi skólastjóri, kom
víða við sögu í þjóðlífi Islendinga
eins og fram kom í verkum hans og
athöfnum á meðan honum entist ald-
ur og heilsa til. Þessa er nú minnst
af ættmennum hans, vinum og félög-
um, þegar hann er nú kvaddur
hinzta sinni. Þorgeir var einn af
helstu hvatamönnum að stofnun
Samtaka eldri sjálfstæðismanna
síðla árs 1997 og átti sæti í fyrstu
stjórn þess. Af heilsufarsástæðum
gaf hann ekki kost á sér í stjóra
áfram, em mætti á aðalfund hress
og glaður eins og ekkert hefði
ískorist. Þorgeir Ibsen var sann-
kallað hreystimenni í orði og æði. Til
hinztu stundar barðist hann fyrir
jákvæðri lífssýn sinni um betra
mannlíf fyrir samferðamenn sína.
Nokkram vikum fyrir andlát sitt
hringdi hann í formann SES til að
leggja á ráðin, hvernig SES og
Sjálfstæðisflokkurinn gætu unnið
betur að kjöram aldraðra og sjúkra
og þess fólks sem verst hefur orðið
úti í nútíma samfélagi. Aldrei var
minnst á eigin hag eða stöðu.
Náungakærleikurinn var einn af rík-
ustu þáttum í fari hans. Þorgeir
lagði ríka áherslu á að Samtök eldri
sjálfstæðismanna störfuðu í þessum
anda. Þorgeir treysti Sjálfstæðis-
flokknum best allra flokka til að
tryggja réttláta stöðu
þjóðfélagsþegnanna og var því ein-
arður stuðningsmaður flokksins.
Hann gerði miklar kröfur til Sjálf-
stæðisflokksins og forustumanna
hans. Hann lagði áherzlu á, að Sjálf-
stæðisflokkurinn væri kjörorðinu
„Stétt með stétt“ trúr.
Ásamt félögum sínum tók hann
síðan upp baráttuna fyrir öruggari f
og betri stöðu aldraðra undir kjör- *
orðinu „Kynslóð með kynslóð“. Góð-
ur maður, vinur og félagi er kvaddur
með þökk og virðingu. Skyldmenn-
um og öllum ættingjum era sendar
innilegar samúðarkveðjur.
F.h. stjórnar Samtaka eldri sjálf-
stæðismanna,
Guðmundur Ii. Garðarsson,
formaður.