Morgunblaðið - 16.02.1999, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
GUÐNÝ Halldórsdóttir, leikstjóri, snýr baki í myndavélina, en það sem hún segir kætir Fahad Fali Jabali
aðstoðarleikstjóra, Ragnhildi Gísladóttur og Ghitu Norby.
Dagar í lífi U
ungfrúarinnar
ÞESSU er ég hrifin af,“
segir Ghita N0rby og
skellir upp úr er Guð-
ný Halldórsdóttir
kvikmyndaleikstj óri
útskýrir íyrir dönsku
kvikmyndastjörnunni að það sé oft
freistandi fyrir íslendinga erlendis
að stytta sér leið framhjá leyfum og
vottorðum. Ghita Narby fer með lít-
ið hlutverk í kvikmynd Guðnýjar,
„Ungfrúin góða og húsið“ eftir sam-
nefndri smásögu föður hennar,
Halldórs Laxness, en Guðný hefur
undanfarið stjómað um 40 manna
hópi íslendinga og Svía við tökur í
Svíþjóð, auk þess sem hópurinn var
nokkra daga í Kaupmannahöfn áður
en leiðin lá heim.
En það eru fleiri sem áttuðu sig á
að Islendingar hafa nokkuð sérstakt
verklag miðað við útlendinga. „Við
fundum það fljótt út að íslendingar
hafa ofnæmi fyrir fundum,“ segir
Sophie á leið frá Gautarborgarflug-
velli að dvalarstað íslendinganna,
en hún vinnur hjá Göta Film, sam-
starfsaðila kvikmyndafélagsins
Umba. En þó það hafi tekið hana og
fleiri Svía í hópnum nokkum tíma
að átta sig á verklagi íslendinganna
er hún firna hrifin af kynnunum.
„Islendingar era hreinir og beinir
og þora að fylgja hugdettum. Svíar
eru stífari og leiðinlegri og gætu
heilmikið lært af íslendingum," seg-
ir hún.
En jafnvel á íslandi þarf meira til
kvikmyndagerðar en hugdettur.
„Það fer enginn lengur út í að gera
kvikmynd á íslandi án þess að hafa
lagt niður íyrir sér hvemig hún
verði fjármögnuð, þó það hafi ekki
alltaf verið algengt áður fyrr,“ segir
Halldór Þorgeirsson, framleiðandi
myndarinnar. Kvikmyndagerð
snýst meðal annars um að fá stóran
hóp af fólki til að taka á í samein-
ingu. Samstarfsfólk Guðnýjar lætur
vel af henni sem stjórnanda, því
undir stjóm hennar verði vinnan
skemmtileg. Sjálf segir Guðný að
vinnan krefjist mikils. „Andrúms-
loftið má því ekki vera þrúgandi."
Með því að fylgjast með tveimur
dögum í tilurð kvikmyndar má
verða margs vísari Um þá miklu
vinnu, sem liggur að baki því að
skemmta kvikmyndaáhorfendum í
Vá klukkustund eða svo, þar sem
myndin líður fyrirhafnarlaust yfir
tjaldið. Raunvemleikinn þar að baki
er öllu fyrirhafnarsamari.
Skrifstofuverkin með
morgunmatnum
„Það velur enginn að verða fram-
leiðandi," segir Halldór Þorgeirsson
framleiðandi spaugandi, „heldur
gerist það bara.“ Hann hefur verið
viðloðandi kvikmyndagerð síðan í
myndinni um Snorra Sturluson
1979 og eitt tekið við af öðm. Þegar
Guðný gerði „Kristnihald undir
jökli“ æxlaðist það svo að Halldór
varð framleiðandi, „mest af því eng-
inn annar var til þess“, bætir hann
við árla morguns á litlu hóteli rétt
við Gautaborg. Utan sviðs era þau
Halldór og Guðný hjón.
Morgunverðurinn er innbyrtur
um leið og hugað er að skrifstofu-
vinnunni. Starf framleiðanda er
varla nema fyrir þá sem hafa yndi
af því að taka hraustlega á. Farsím-
inn hans er í stöðugri notkun og ef
marka má samtölin þá snýst starfið
bæði um bankamálin á Islandi og
minni reddingar.
Helga Jónsdóttir, ein af hjálpar-
hellum Halldórs, kemur til að ráð-
færa sig við hann. „Hvað geri ég
hér?“ spyr hún Halldór gáskafull,
þegar talinu víkur að verkefni henn-
ar í hópnum og hún fær jafnskjótt
það svar að hún sé „unit manager",
sjái um fólkið og rétti hjálparhönd
þar sem þörf sé. Helga er bókasafns-
vörður í Mosfellsbæ og æskuvinkona
Guðnýjar, eða Dunu, eins og allir í
hópnum kalla hana, en tók sér launa-
laust leyfi til að vera með í Svíþjóð-
arferðinni. Þennan morgun beinist
athyglin að heimsókn á kvikmynda-
hátíðina í Gautaborg eftir hádegi,
þar sem Guðný leikstjóri á að kynna
kvikmyndina á dagskrá um kvik-
myndir í deiglunni. Það er gáski í
tökufólkinu, sem tínist í morgunmat.
Eftir fimm vikna töm er þetta fyrsti
frídagurinn og það aðeins sökum
ófyrirsjáanlegra dagskrárbreytinga.
„Það skemmtilega við vinnuna
hér er að Guðný talaði við okkur
Röggu fyrir um fimm áram, þegar
hún fór að hugsa fyrir handritinu.
Við höfum því fylgst með vinnunni
síðan og haft langan og góðan með-
göngutíma, sem skilar sér núna,“
segir Tinna Gunnlaugsdóttir leik-
kona í bflnum á leið til Gautaborgar,
en hún og Ragnhildur Gísladóttir
söng- og leikkona fara með tvö aðal-
hlutverkin í myndinni, þær leika
systurnar Þuríði og Rannveigu.
Hún hefur einnig á orði hve gaman
sé að fá tækifæri til að vinna með
leikkonum eins og Ghitu Norby og
Anitu Ekmanner, sem er ein
þekktasta leikkona Svía af eldri
kynslóðinni og þá eins norsku leik-
urunum Björn Floberg og Reine
Brynjolfsson.
A vel sóttri kynningunni á kvik-
myndahátíðinni segir Guðný frá þvi
að móðir hennar hafi fyrir löngu
bent sér á að sagan væri gott kvik-
myndaefni og faðir sinn síðan gefið
sér ýmsar góðar ábendingar. Þegar
handritið var tilbúið eftir nokkurra
ára umþenkingu var hafist handa
við tökur í haust. Fyrsti hlutinn var
tekinn í október í Flatey, sem er hin
ytri umgerð sögustaðarins Eyvíkur.
„Við hefðum aldrei getað gert þessa
kvikmynd, ef Flatey væri ekki eins
og hún er,“ segir Guðný. Það hefði
verið alltof dýrt að byggja upp ís-
lenskt aldamótaþorp. I bítið 2. janú-
ar hélt hópurinn svo í kvikmynda-
ver í Trollháttan og hófu sumir
ferðina í sparifötunum, komnir
beint úr áramótagleðskap. í byrjun
febrúar var tökum haldið áfram á
herragarðinum Naas skammt frá
Gautaborg, síðan fóru nokkrir dag-
ar í tökur í Kaupmannahöfn, en
heim komst hópurinn svo í vikunni,
eftir um sex vikna útlegð. „Það eru
allir búnir að fá nóg. Nú viljum við
bara klára þetta,“ segir Guðný þeg-
ar talið berst að þessari löngu út-
legð.
„Þetta er eins og Smuguveiðar,"
segir Ásdís Thoroddsen kvik-
myndagerðarmaður, sem starfar
sem skrifta hjá „Ungfrúnni". Og
það þarf heldur ekki að dvelja lengi
FRAMLEIÐENDURNIR Christer Nilsson og Halldór Þorgeirsson
bera saman bækur sínar.
með hópnum til að átta sig á að þar
ríkir gálgahúmor og gleðskapur,
eins og oft er í samstæðum hóp. I
hópnum era reyndar þrenn hjón,
því auk þeirra Guðnýjar og Hall-
dórs er Egill Ólafsson leikari með
Tinnu konu sinni, því hann fer með
hlutverk í myndinni og leikmuna-
stjórinn Guðný Óskarsdóttir er gift
Fahad Fali Jabali aðstoðarleik-
stjóra. Og Rannveig Jónsdóttir,
annar aðstoðarleikstjóri, Gagga
eins og hún er kölluð, er systurdótt-
ir Guðnýjar. En spenna liggur í
lofti, því dagskráin er stíf og aldrei
slegið slöku við. Kannski þess vegna
sem flestir hafa sígarettuna á lofti.
Og svört sólgleraugu setja svip á
hópinn, hvort sem það er nú sökum
töffheita eða til að hylja þreytu-
bauga eftir langa töm.
Skriffinnar og eljumenni
Þegar rætt er um ólíkt vinnulag
Svía og íslendinga kemur fjármála-
hliðin einnig til tals. Fjárlagarammi
myndarinnar er 150 milljónir króna.
„Það dytti engum hér í Svíþjóð í
hug að ráðast í mynd af þessu tagi
með svo lága upphæð," segir Hall-
dór framleiðandi. En hvemig geta
íslendingarnir þetta þá? „Með því
að vinna eins og svín,“ bætir hann
við með bros á vör, að ógleymdri
mikilli útsjónarsemi.
Halldór viðurkennir fúslega að
kvikmyndagerð sé erfitt starf, en
bætir því jafnóðar við að skemmti-
leg sé hún. Svo er það aukaálag að
vera í útlöndum. „Við íslendingar
eram vanir því að það gerist allt
hraðar," segir hann. „Hér er miklu
meiri skriffinska. Svíar eru ekki
Kvikmynd verður ekki til á áhuganum einum saman, eins og
Sigrún Davíðsdóttir komst að er hún heimsótti Guðnýju Hall-
dórsdóttur kvikmyndaleikstjóra og lið hennar við tökur í Svíþjóð.
HERRAGARÐURINN Náás baðaður síðdegissól - tökuliðið
í stuttu hléi á tröppunum.

&