Morgunblaðið - 08.04.1999, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 8. AJPRÍL 1999 51
Margi'ét Ingi-
björg Jónsdóttir
fæddist á Ljótsstöð-
um á Höfðaströnd í
Skagafirði 19. des-
ember 1915. Hún
lést á Vífilsstaða-
spítala að morgni
31. mars síðastlið-
ins. Foreldrar henn-
ar voru Pálína Guð-
rún Pálsdóttir hús-
freyja, f. á Ljóts-
stöðum 10.11. 1884,
d. 19.6. 1971, og Jón
Björnsson, bóndi og
trésnn'ðameistari á
Ljótsstöðum, síðar á Siglufirði, f.
að Gröf á Höfðaströnd 2.2. 1879,
d. 19.3. 1961, en hann var af
Krossaættinni. Foreldrar Pálínu
voru Friðrika Guðrún Friðriks-
dóttir, húsfreyja á Ljótsstöðum,
f. 12.1. 1854, d. 25.5. 1939, og
Páll Gísli Sigmundsson, verslun-
armaður og bóndi á Ljótsstöð-
um, f. 6.5. 1854, d. 5.6. 1884.
Friðrika Guðrún giftist síðar
Gísla Páli Sigurmundssyni, al-
bróður Páls og bónda á Ljóts-
stöðum, f. 23.7. 1851, d. 31.3.
1927. Dóttir þeirra var Sigríður
Gísladóttir, f. 8.7. 1896, d. 4.12.
1977. Foreldrar Jóns voru Hólm-
fríður Jónatansdóttir, ljósmóðir
og húsfreyja að Gröf á Höfða-
strönd, f. 22. ágúst 1835, d. 8.12.
1901, og Björn Jónsson, bóndi að
Gröf, f. 21.10. 1845, d. 27.7.
1895. Börn Pálínu og Jóns voru
auk Ingibjargar: 1) Guðrún
Hólmfríður, f. 30.3. 1914, d. 13.7.
1998, og var hún tvígift. Fyrri
maður hennar var Halldór
Vídalín Magnússon og áttu þau
þrjú börn saman. Seinni maður
hennar var Björgvin Sigurjóns-
son og áttu þau saman einn son.
2) Páll Gísli, húsgagnasmíða-
meistari, f. 12.10. 1917, d. 26.3.
1988, k. Eivor Jónsson og áttu
þau sex börn en fyrir átti Páll
eina dóttur. 3) Björn kaupmað-
í dag kveðjum við hinstu kveðju
elsku ömmu okkar. Við horfum á
eftir einstakri konu sem átti engan
sinn líka, það var bara ein svona
amma. Hún var hressileg í fasi og
lá ekki á skoðunum sínum ef henni
sýndist svo. Einstakur húmor
hennar verður okkur og þeim sem
henni kynntust minnisstæður.
Við eigum margar góðar
æskuminningar um ömmu; bíltúrar
um allar trissur, stundirnar í sum-
mó, þegar hún kom í heimsókn fær-
andi hendi og ótal fleiri atvik.
Ekki verða heimsóknirnar fleiri á
Oðinsgötuna með langömmubörnin
en amma var einstaklega barngóð
og fylgdist vel með uppvexti þeirra.
Elsku amma, þú kvaddir þessa
jarðveru svo fallega og við vitum að
þér líður betur núna og ástvinir
þínir taka vel á móti þér .á nýjum
stað.
Minning þín mun lifa sterkt í
hugum okkar allra.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrú' liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Haraldur, Haukur, Iugibjörg
og Björn Víðisbörn.
Hún amma er dáin. Þótt við viss-
um að hennar tími væri kominn, þá
er alltaf mjög erfítt að sætta sig við
lífsins gang.
Amma var ein af þessum konum
sem þurftu ekki kvenréttindasam-
tök til að gera sig jafningja við hvað
sem var, hvenær sem var. Ung hóf
hún verslunarrekstur á Siglufirði
og seinna stofnaði hún Tösku- og
hanskabúðina í Reykjavík. Tösku-
og hanskabúðin er enn blómstrandi
íýrirtæki undir handleiðslu Víðis
sonar hennar. Þar stóð hún vaktina
ur, f. 12.10. 1919, d.
26.9. 1995, k. Guðrún
Kristinsdóttir og ólu
þau upp þrjú börn. 4)
Davíð Sigmundur,
forstjóri og heildsali,
f. 1.9. 1922, 11.5.
1998, k. Elísabet
Sveinsdóttir Björns-
son og áttu þau fimni
börn.
Ingibjörg var gift
Þorgrími Brynjólfs-
syni kaupmanni, f. 15.
febrúar 1908 í Vatna-
hjáleigu í Austur-
Landeyjum, d. 27.
desember 1994. Synir þeirra eru:
1) Reynir framkvæmdastjóri, f.
7.10. 1936, k. Rósa Guðbjörg
Gísladóttir, f. 18.5. 1941. Börn
þeirra eru a) Gísli Þór, f. 21.6.
1965, k. Anna Margrét Kristins-
dóttir, f. 17.5. 1966. Börn þeirra:
Benjamín Ágúst, f. 11.1. 1993,
Katrín Rósa, f. 18.9. 1997, fóstur-
barn Gísla og barn Önnu er Gabrí-
el Þór Bjarnason, f. 10.10. 1989.
Áður átti Gísli Önnu Fríðu, f. 9.5.
1990, barnsmóðir Kristín Jóhann-
esdóttir. b) Einar Örn, f. 19.11.
1968. Hans sonur er Reynir Örn, f.
9. mars 1992. Barnsmóðir Hrafn-
hildur Thorarensen. c) Ingibjörg,
f. 19.5. 1971. Hennar sonur er
Viktor Þór, f. 9.8. 1992. Barnsfað-
ir er Freyr Frostason. d) Ragnar
Már, f. 1.2. 1985. 2) Víðir Páll
kaupmaður, f. 2.3. 1941, k. Jó-
hanna Ingibjörg Haraldsdóttir, f.
20.9. 1941. Börn þeirra em: a)
Haraldur Þór, f. 24.11. 1961, k.
Hulda Hákonardóttir, f. 9.4. 1963.
Börn þeirra eru: Hildur Sif, f.
28.5. 1986, Hákon Víðir, f. 23.6.
1988, Haukur, f. 21.11. 1993, b)
Haukur, f. 28.4.1963, k. (sl. samv.)
Margrét Arnþórsdóttir, f. 6.1.
1964. Börn þeirra em: Jóhanna
Maggý, f. 29.4. 1985, og Hlynur, f.
24.5. 1988. Daníel, f. 16.7. 1991,
móðir Rakel Þóra Matthíasdóttir.
Sambýliskona Hauks er Unnur
lengur en heilsa hennar í raun
leyfði. Já, hún amma var krafta-
kona sem átti sér fáa líka. Sumum
þótti stundum skondið að sjá ömmu
og afa heitinn koma keyrandi og
amma undir stýri. Afi keyrði aldrei
bíl en naut þess að leyfa ömmu að
stjórna ferðinni. Þau voru samrýnd
hjón amma og afí og aldrei féll
skuggi á samband þeirra.
Þegar við fjölskyldan komum
heim frá Kaupmannahöfn núna íyr-
ir páskana þá flýttum við Anna
okkur upp á Vífilsstaði til að hita
ömmu og sýna henni yngsta barna-
barnabarn sitt. Dóttir okkar er orð-
in 18 mánaða og hefur aldrei komið
til íslands og aldrei hitt langömmu.
Það var gaman að sjá þessar tvær
rauðhærðu kjaftakerlingai' hittast í
fyrsta og síðasta sinn. Fjórum dög-
um seinna var amma dáin og komin
til Guðs.
Elsku amma, ég þakka þér fyrir
allar samverustundirnar. Það var
alltaf líflegt og skemmtilegt í kring-
um þig. Það verður ekki eins að
koma til Islands og fara ekki í
heimsókn til ömmu niður á Oðins-
götu.
Blessuð sé minning hennar
ömmu minnar.
Gísli Þór Reynisson
og fjölskyida.
í dag kveðjum við Ingibjörgu
Jónsdóttur frænku okkar, 83 ára að
aldri, en hún var sú eina sem eftir
lifði af hinum dugmiklu systkinum
frá Ljótsstöðum í Skagafirði.
Foreldrar hennar voru; Jón
Björnsson, Jónssonar, bónda í Gröf
á Höfðaströnd og k.h. Hólmfríðar
Jónatansdóttur ljósmóður og Pá-
lína Guðrún Pálsdóttir, Sigmunds-
sonar, bónda á Ljótsstöðum og k.h.
Margrétar Þorláksdóttur frá Vögl-
um á Þelamörk.
Til fróðleiks má geta þess að
langafi Ingibjargar, Sigmundur
Magnúsdóttir, f. 15.1. 1966. c)
Ingibjörg Margrét, f. 17.12.
1964. M. Jón Magnússon, f. 4.3.
1964. Börn þeirra eru: Ellen Ýr,
f. 2.6. 1988, og Regína, f. 18.6.
1991. d) Björn, f. 25.2. 1970.
Hans sonur er Gunnar Bersi, f.
30.11. 1993. Barnsmóðir er Sig-
ríður Gunnarsdóttir. Sambýlis-
kona Björns er Anna Linda Guð-
mundsdóttir.
Margrét Ingibjörg ólst upp
hjá foreldrum sínum á Ljótsstöð-
um ásamt systkinum sínum og
nutu Ljótsstaðasystkinin farand-
fræðslu og komu heimiliskenn-
arar sem gengu á milli bæja.
Auk þess var Pálína tvísigld,
hafði bæði dvalist. við nám og
störf í Danmörku og Bandaríkj-
unum og talaði þau tungumál
mjög vel sem var óvenjulegt á
þessum tíma. Einnig gengu
börnin í skóla á Hofsósi. Ingi-
björg fluttist með foreldrum sín-
um til Siglufjarðar og stundaði
ýmsa vinnu og hafði mörg
áhugamál. T.d. lék hún á sviði
þó nokkuð. Hún kynntist manni
sínum 1935 í Reykjavík og flylja
þau með eldri son sinn til Siglu-
fjarðar 1938. Þorgrímur stund-
aði sjómennsku, verkstjórn og
útgerð en Ingibjörg vann við
sfldarsöltun og önnur störf þar
til hún opnaði versl. Túngötu 1 á
Siglufirði, sem hún rak til 1955
er þau fluttu til Reykjavíkur.
Ingibjörg keypti hlut í Meyjar-
skemmunni, verslun við Lauga-
veginn, og vann þar til að byrja
með þar til þau hjónin stofnuðu
Tösku- og hanskabúðina við
Bergstaðastræti og Skólavörðu-
stíg en sú verslun varð fljótlega
stærsta sérverslun í sinni grein á
landinu. Á tímabili voru þau
einnig með smáframleiðslu
tengda versluninni. Þar störfuðu
þau á meðan heilsa þeirra leyfði.
Þegar þau stofnuðu Tösku- og
hanskabúðina bjuggu þau til að
byrja með inn af versluninni í
smáíbúð sem var þar. Síðar
keyptu þau Óðinsgötu 1 og
bjuggu þar til æviloka.
Utför Ingibjargar verður gerð
frá Fossvogskirkju f dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Pálsson, fór til náms í Bessastaða-
skóla árið 1844 og var kominn fast
að stúdentsprófi en lauk því ekki
vegna skólaóeirðanna, „pereats-
ins“, árið 1850. Sigmundur Pálsson,
sem stundaði síðar verslunarstörf i
Grafarósi ásamt búskap á Ljóts-
stöðum, var merkur maður og hér-
aðskunnur. Auk greina um skólaó-
eirðirnar í tíð Sveinbjarnar Egils-
sonar hélt hann úti handskrifuðu
blaði, „Vísi“, sem var sent út um
sveitina.
Okkur er það minnisstætt þegar
við ungar að aldri fluttumst ásamt
foreldrum okkar til Siglufjarðar
vorið 1935. Við komum úr af-
skekktri sveit og bæjarlífíð á Siglu-
firði, þar sem við þekktum fáa, kom
okkur nokkuð á óvart. En við áttum
hauk í horni. Foreldrar Ingibjarg-
ar, Pálína móðursystir okkar og
maður hennar, höfðu brugðið búi
árinu áður og flutt frá Ljótsstöðum
til Siglufjarðar með fimm börn sín.
Pálína, sem var tíu árum eldri en
Siríður móðir okkar, var himinlif-
andi yfir því að fá einkasystur sína í
nágrenni við sig. Öldruð móður-
amma okkar, Guðrún Friðriksdótt-
ir, dvaldi hjá Pálínu til dauðadags,
svo að ferðir okkar til þeiiTa urðu
tíðar.
Jón Björnsson, sem var lærður
smiður og hafði ásamt búskap séð
um byggingar á húsum og mann-
virkjum í Skagafirði, byggði vandað
tvflyft steinhús yfir fjölskyldu sína
við Hvanneyrarbraut 6 á Siglufírði
og nefndi það Ljótsstaði. Þau hjón
og systkinin öll voru síðan kennd
við það nafn.
Við andlát Ingibjargar rifjast
upp fyrir okkur hvað hún og Gígja
systir hennar, sem báðar stofnuðu
heimili á Siglufirði, voru elskulegar
við okkur og móður okkar og ávallt
boðnar og búnar að leggja okkur lið
ef þess þurfti með.
Til Pálínu á Ljótsstöðum gátum
við komið og fengið aðstoð við nám-
ið, bæði ensku og dönsku. Hún
hafði dvalið nokkur ár í Danmörku
hjá skyldfólki og þaðan sigldi hún
til Ameríku, þar sem tvær móður-
systur hennar ráku umfangsmikla
hannyrða- og kjólasaumastofu í
New York.
Ingibjörg var kát og létt í lund,
myndarleg húsmóðir og höfðingi
heim að sækja. Hún var dugnaðar-
forkur til allrar vinnu, ákveðin kona
sem sagði sína meiningu hispurs-
laust án þess skafa utan af því. Hún
var vinur vina sinna og lét sér annt
um alla sem þau hjónin umgengust.
Hún stofnaði verslunina Túngötu
1 á Siglufirði og rak hana á neðri
hæð hússins sem þau bjuggu í.
Þorgrímur Brynjólfsson maður
hennar, sem stundaði fisksölu á
Siglufirði ásamt ýmsum öðrum
störfum, studdi hana með ráðum og
dáð í verslunarrekstrinum.
Synir þeirra, Reynir og Víðir,
fæddust báðir á Siglufirði. Árið
1957 fluttist fjölskyldan til Reykja-
víkur og nokla-u síðar stofnuðu þau
Tösku- og hanskabúðina hf. sem
þau ráku með miklum myndarbrag
á meðan heilsa þeirra leyfði.
Ingibjörg var stolt og ánægð með
fjölskyldu sína og lét einhverju
sinni þau orð falla að tengdadæt-
urnar gætu ekki verið betri þótt
hún hefði valið þær sjálf.
Við þökkum Ingibjörgu frænku
okkar fyrir ástúð og elskusemi við
okkur á liðnum ái-um og sendum
fjölskyldu hennar innilegar kveðj-
ur.
Margrét, Ástrún
og Gyða Jóhannsdætur.
I dag kveðjum við aldna sóma-
konu, Ingibjörgu Jónsdóttur. Hún
lést miðvikudaginn 31. mars síðast-
liðinn, við upphaf bænadaga, þegar
páskahátíð fór í hönd. Þar sem hún
var fóru saman góðar gáfur, hygg-
indi, þrek, festa, hreinskiptni og
hjálpsemi.
Ingibjörg kvaddi síðust úr stór-
um systkinahóp. Síðustu vikurnar
sem hún lifði bjóst hún til þeirra
endurfunda og gaf til kynna að nú
væri hlutverki hennar senn að ljúka
á sameiginlegri vegferð okkar hér á
lífsins braut. Þetta bar vott um
andlegan styrk hennar, bæði fyrr
og síðar.
Lífsferill Ingibjargar er á ýmsan
hátt frábrugðinn háttum þeirrar
kynslóðar kvenna, sem nú er óðum
að hverfa. Hún fór ekki þær troðnu
slóðir eiginkvenna að einskorða sig
við heimilisstörfin, heldur haslaði
hún sér ung völl í viðskiptum.
Kaupmennska varð aðaliðja hennar
og verslunarrekstur ævistarfið,
bæði á Siglufirði og í Reykjavík.
Þau hjónin, Þorgrímur, voru ein-
staklega samhent um verslunar-
reksturinn og komust vel áfram í
lífinu. Þau voru allra manna traust-
ust og áreiðanlegust í viðskiptum.
Á vettvangi heimilisins báru þau
gæfu til að eignast stóra fjölskyldu,
enda var stolt Ingibjargar hin sí-
stækkandi fjölskylda og ættmenna-
hópur. Þar naut sín sú umhyggja
og rausn, sem henni var svo ríku-
lega í blóð borin.
Foreldrar Ingibjargar voru bæði
komin af grónum, skagfirskum
bændaættum, og var hún næstelst
af fimm systkinum. Æskan og upp-
eldið mótaðist því annars vegar af
gamalgrónum norðlenskum bænda-
hefðum og hins vegar af nýjum við-
horfum vaxandi útgerðarbæjar,
Siglufjarðar sfldaráranna, þar sem
hún bjó sem ung kona.
En aðstæður breyttust við hnm
sfldarstofnsins, og Siglufjörður
varð ekki lengur staður fyrh- ungt
athafnafólk. Suður til Reykjavíkur
var haldið, þar sem grundvöllur var
lagður að sjálfstæðum verslunar-
rekstri. Árið 1960 stofnuðu þau
hjón fyrirtækið Tösku-og hanzka-
búðina hf. og opnuðu verslun að
Skólavörðustíg 7 í Reykjavík.
Þannig varð miðbærinn í Reykjavík
starfssvið Ingibjargar í rúma þrjá
áratugi og heimilið að Oðinsgötu 1
miðpunktur stórfjölskyldunnai'
fram á þennan dag.
Onefndur er mikilvægur þáttur í
lífi þeirrar Ingibjargar og Þor-
INGIBJÖRG
JÓNSDÓTTIR
gríms og sem gladdi vini og vanda-
menn. Þau höfðu mikið yndi af
garðyrkju og ræktun og komu sér
upp sumarbústað og yndisreit við
Elliðavatn í nágrenni Reykjavíkur
til að sinna þessu hugðarefni. Þegar
því skeiði lauk gerðu þau sér litla
„paradís“ á stórum svölum á Oðins-
götunni, þar sem sást yfir húsþökin
í Þingholtunum.
Ingibjörg skilur eftir sjóð góðra
og þakklátra minninga. Sjálfstæð
var hún, kjarkmikil og fylgin sér.
Hún varðaði okkur veginn á ýmsan
hátt. Henni auðnaðist að halda
óskertri hugsun og andlegum styrk
til dauðadags. Hún kvaddi með
rósemi og frið í sál, sem er dýrmæt
gjöf.
Nú á kveðjustund verða ákveðin *
kaflaskil í lífi okkar, vina og vanda-
manna, þegar Ljótstaðasystkinin
hafa öll safnast til feðra sinna.
Leiðir skilja, en ljúfar minningarn-
ar vara. Þú ert kær kvödd, og hafðu
þökk fyrir allt íyn- og síðar. Guð
blessi þig og ástvini þína alla, lífs og
liðna.
Alda Halldórsdóttir.
„Það tekur tryggðinni í skóvarp
sem tröllum er ekki vætt.“
(Öm Arnarson)
Ljótsstaðasystkinin era öll horfin
af sviðinu. Síðast þeirra kvaddi
Ingibjörg og var þó næstelst. Ég*®-
man hana nánast frá því ég fyrst
man eftir mér. Það var nokkru áður
en foreldrar hennar fluttu írá
Ljótsstöðum á Höfðaströnd til
Siglufjarðar árið 1934. Hún var þá
innan við tvítugt, ég þriggja eða
fjögurra ára. Mér er enn í minni að
mér þótti hún falleg. Sjálfsagt hef-
ur hún vikið einhverju góðu að
drengstaulanum; það væri raunai' í
samræmi við lífsviðhorf hennar
eins og ég kynntist þeim fullorðinn.
Kaupkona var hún og duglegur -C
verslunarmaður enda blómguðust
fyrirtæki hennar og eiginmanns
hennar, fyrst á Siglufirði, síðan í
Reykjavík. Hún var þrekmikil og
lífsglöð, naut samvista við fólk og
lét Elli kerlingu aldrei koma sér á
kné þó að á síðari árum væri heils-
an ekki alltaf eins og best varð á
kosið. Kjarkur og glaðlyndi voru
svo gildir þættir í persónuleikanum
að jafnvel nærvera hennar ein gat
blásið hugdeigum kappi í kinn. En
umfram allt var hún heilsteypt,
sterk og framai- öðra vinhlý kona.
Foreldrar hennar, Jón Björnsson
og Pálína Pálsdóttir, voru einstakt
öndvegisfólk. Börnin þein-a fimm,
sem á legg komust, voru öll dug- -^
mikil, atorkusöm og myndarleg.
Það var raunar í samræmi við jarð-
veginn sem þau vora sprottin úr að
Davíð Sigmundur gaf Menntaskól-
anum í Reykjavík fasteign mikla
við Þingholtsstræti til minningar
um eiginkonu sína, líklega stærstu
gjöf sem einstaklingur hefur gefið
menntastofnun á íslandi. Og Ingi-
björgu var ekki síður vel í ætt skot-
ið en honum. Hún var mikill og
traustur vinur vina sinna og sá ekki
í kostnað ef hún sá færi á að gera
þeim greiða eða gleðja þá. Okkur
systkinum er í minni tryggð hennar
við foreldra okkar en þar var um
gamalgróna vináttu að ræða sem r
þeim varð kærari og mikilvægari
en áður er árin færðust yfir og vík
varð milli vina.
Ég hygg að Ingibjörg Jónsdóttir
hafi talið sig gæfumanneskju. Hún
eignaðist ágætan mann. Synir
þeirra tveir reyndust hinir bestu
drengir. Þeim hjónum tókst að
byggja upp prýðilegt fyrirtæki. Og
henni auðnaðist, þegar starfsþrek
hennar þvan', að sjá það vel rekið í
höndum sonar þeiiTa.
Ingibjörg Jónsdóttir lést í miðri
dymbilviku. Um leið og við Björg
minnumst hennar með virðingu og
þökk og flytjum ástvinum hennar
öllum samúðarkveðjur rifjum við
upp lokalínur Heimsljóss þar sem
skáldið gengur á jökulinn að
morgni páskadags: „Bráðum skín
sól upprisudagsins yfir hinar björtu
leiðir þar sem hún bíður skálds
síns. Og fegurðin mun ríkja ein.“ ^
Ólafur Haukur Árnason.