Morgunblaðið - 08.04.1999, Side 72

72 FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 1999
MORGUNBLAÐIÐ
r

HASKOLABIO
HASKOLABIO
Hagatorgi, sími 530 1919
BRINDAN um
FRASER SÍLVERSTONE
Sýnd kl. 4.40, 6.50, 9 og
11.15.
EDWARD
JRLONG
★ ★★
pv Mbl
0 * Óskróðo^íögan W >
AMERICAN HISTORY X
....- ,ÍUiHWO«5i K»»Wr■K.-.-n-’X'V* ■ -
tWK'.S-;’<’gy

Stranglega bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 4.30, 6.45, 9 og
11.15.
«™raJAMEIVO«Yf|
........*iyH
rmlbdd w MER01AKIIVORY ■
SOLDIER
ER
DAUGi
miSTOPHlRWAlKCN
SISSTSPACCK
0AVCÍ0LCY
Alfabakka 8, sími 58? 8900 og 587 8905
ffl-vaaaiB .ct-vtaaafc ÆLv/aaHfa .wraaai:'i ] stvsaab
NQ M0RE MR.NICE GUY
TOPPAFÞREYINQ^
★ ★★ *
Al Mbl I-
★ ★★
ÁSDV
G5BS0H
PAYBACK
Sýnd kl. 4.50, 6.55, 9 og 11.10. b.i. imnGrtu.
Sýnd kl.
Sýnd kl. 4.50, 7, 9
og 11.10.
9 og 11.15 ■ddsiw.
www.samfilm.is
Söngstjörnur
framtíðarinnar
SKEMMTANIR
161* Hadway
PRÍMADONNUR
^ ÁSTARSÖNGVANNA
Söngvarar: Birgitta Haukdal, Bryn-
dxs Ásmundsdóttir, Hulda Gestsdótt-
ir, Hjördís Elín Lárusdóttir, Gísli
Magnason, Guðbjörg Magnxisdóttir,
Guðrún Árný Karlsdóttir, Krisiján
Gxslason, Rúna G. Stefánsdóttir, Soff-
ía Karlsdóttir og Þórey Heiðdal Vii-
hjálmsdóttir. Kórstjórnandi: Erna
Þórarinsdóttir. Hljómsveit: Gunnar
Þórðarson (hljómsveitai-stjórn, gx'tar),
Gunnlaugur Briem (trommur), Jó-
hann Ásmundsson (bassi), Jóhann
Ingvarsson (hljómborð), Kristinn
Svavarsson (saxófónn, þverflauta),
Vilhjálmur Guðjónsson (gítar, saxó-
fónn, klarínett) og Þórir Úlfarsson
(píanó). Laugardagur 27. mars.
ÞAÐ fylgir því alveg sérstök eftir-
vænting blandin örlitlum kvíða að
sitja í Broadwa^ og heyra eftirfar-
andi formúlu: „Olafur Laufdal í sam-
vinnu við útvarpsstöðina Matthildi
kynnir..." Sumir af gamla skólanum
fengju sjálfsagt fyrir hjartað yfír
þeim bandaríska keim sem er af
þessu en ég er þakklátur forsjóninni
fyrir hve bandarísk áhríf hafa auðg-
að íslenskt tónlistarlíf á þéssari öld
og hve vel Islendingar hafa tileinkað
sér hinar ýmsu tónlistarstefnur sem
hafa borist hingað vestan um haf.
Þessi sýning sýnir vel hvernig við
höfum gert tónlist uppi-unna i
Bandaríkjunum að okkar eigin, enda
sungin á erlendu tungumáli^ sem
* þorri landsmanna skilur. Olafur
Laufdal má sannarlega vera stoltur
af þessari sýningu sem hver nætur-
klúbbarekandi í stórborgum Evrópu
getm- öfundað hann af.
ABBA-sýningin frá því í fyrra var
tilraun sem skilaði árangin. Farið var
af stað með lítt þekkta söngvara sem
fluttu erlend dægurlög þar sem líkt
var í útsetningum eftir uppi-unaleg-
um búningi laganna, þær raddgerðir
er líkastar eru raddgerð frumflytj-
endanna valdar, en söngvurunum
leyft að halda sýnum raddsérkennum
og gefið svigrúm í túlkun. Þannig var
' undirstrikað að þótt flutt væru lög
sem urðu fræg í flutningi hljómsveit>
arinnar þá var ekki verið að leika
hljómsveitarmeðlimina. I nýju sýn-
ingunni eni valin Iög sem eiga það
eitt sameiginlegt að textamii- fjalla
um ástina og hafa nær öll verið frum-
flutt af söngkonum. Fjögur þeirra
-^sem taka þátt í ABBA-sýningunni eru
enn í einsöngshlutverki og Erna Þór-
arinsdóttir fer fyrir bakröddunum.
Eftir kynningu Valdísar Óskars-
dóttur, sem flutt er af segulbandi,
hóf Rúna G. Stefánsdóttir dag-
skrána með lagi Whitney Houston,
I’m Every Woman. Þarna er spilað
út trompi þegar í upphafí til að
sýna helstu kosti dagskrárinnar;
öruggan söng, afar þéttar bak-
raddir og ótrúlega leikni hljóð-
færaleikaranna. Guðbjörg Magn-
úsdóttir flutt svo gamalt Tinu
Turner-lag, What You Get Is
What You See, af ki-afti og náði
vel upp stemmningunni. Guð-
björg hefur ótrúlega kraftmikla
og safaríka rödd og beitir henni
af leikni. Seinna mátti hlýða á
hana flytja lagið Memory úr
söngleiknum Cats.
Gunnar Þórðarson hljóm-
sveitarstjóri hefur á ferli sínum
komið mörgum ungum söngv-
urum á framfæri. I þessari
sýningu slær hann allt annað
út, bæði vegna lágs aldurs
þeirra söngkvenna sem hann
kynnir hér til leiks sem af>
vinnusöngvara og vegna
gæða raddanna sem hann
hefur „uppgötvað". Það er
engin spurning um það í
huga mínum að hér koma fram fyrir
sjónir alþjóðar söngstjörnur fram-
tíðarinnar. Hjördís Elín Lárusdóttir
er rétt yfir tvítugu og hún söng
fyrst lag Arethu Franklin, Natm-al
Woman. Það var mjög sérstakt að
heyra lag með sinni uppáhalds-
söngkonu flutt af svo ungri söng-
konu en það sem á vantaði í túlkun
bætti hún upp með ferskleika.
Hjördís er óslípaður gimsteinn og
mai’gt til lista lagt; auk söngsins
stóð hún sig vel í dansi og greip
þar að auki í trompet þegar með
þux-fti. Seinna tók hún Ain’t no
Mountain High Enough sem
Tammi Tirell og Mai-vin Gaye
tóku í dúett í gamla daga þótt
ekki næði það almennum vin-
sældum fyn- en Diana Ross flutti
lagið. Besta rödd nýgræðing-
anna hafði Guðrún Árný Karls-
dóttii’, 16 ára, sem flutti m.a. lag
með Celine Dion, náði ótrúleg-
um árangri og svipar auk þess
nokkuð til hennar.
Þórey Heiðdal Vilhjálmsdótt-
ir, 19 ára, söng lag sem Mariah
Carey flutti fýrir nokkrum ár-
um, I’ll Be There. Tærleiki
raddar Þóreyjar liggur samt
mun nær Michael Jackson, en
hann flutti lagið á bamsaldri.
Bakraddimai- og undfrleikurinn náðu
gamla Motown-hljómnum ískyggilega
vel og góðri rytma og blús-sveiflu.
Gísli Magnason tók undfr. Þórey tók
Morgun
seinna lag sem Olivia Newton-John
flutti forðum, Xanadu. Hún hefur
þann vöxt sem kenndur hefur verið
við Lolitu rithöfundarins Nabokovs og
(?) KRISTJÁN Gíslason
og Hulda Gestsdóttir
sungu dúett.
© RÚNA G. Stefánsdóttir
© SOFFÍA Karlsdóttir.
(5) GUÐBJÖRG Magnúsdóttir
íslandssól Laxness og er sem vin-
sælastur nú meðal sýningarstúlkna.
Þótt Bfrgitta Haukdal sé kornung,
býr hún að reynslu sem hún hefur
öðlast í ABBA-sýningunni í flutningi
lagsins Like A Prayer, sem frægt
varð með Madonnu, en hún þarf að
ná betri framburði á enskunni.
En heimsins réttlæti væri lítil-
vægt fundið ef helstu viðmið á
söngkonur væri að þær væm
spönn um mittið og sem allra
yngstar. Áður hefur verið minnst á
hlut Rúnu G. Stefánsdóttur en auk
hennai- gegndi Hulda Gestsdóttir
hlutverki máttarstólpa sýningar-
innar. Hulda og Kristján Gíslason
fluttu saman dúettinn It Takes
Two, sem frægur varð í flutningi
Marvin Gaye og Tammi Tirell
sællar minningar. I þessu lagi
kom Gunnar fram með mjög
skemmtilega i’okkaða útsetn-
ingu. Soffía Karlsdóttir er með
hljómmikla og tjáningarríka
rödd og náði kannski einna
lengst í túlkun. Kannski er
ekki hægt að ætlast til of mik-
ils af ungum og lítt reyndum
söngvurum, en það var greini-
legt að þær eldri höfðu meiri
dýpt til að bera og komu sterkari til-
fínfiingum til skila. Má þar t.d.
nefna flutning Huldu Gestsdóttur
á Disco Inferno, sem mig rekur
minni til að hafí verið flutt af
kailasveitinni Ti-ammps.
Söngdagskráin var brotin upp
með dansi, t.d. conga-atriði rétt
fyrfr hlé. Margir stóðu sig vel,
sérstaklega vai' Rúna glæsileg,
en greinilega er lögð áhersla á
sönginn.
Stuðbolti sýningai'innar var
án efa Bryndís Ásmundsdóttir
sem náði að fylla skai'ð Tinu
Turner af einstæðum krafti í
flutningi laganna Nutbush City
Limits og svo seinna River
Deep Mountain High. Bryndís
lagði sig fram við að líkja eftir
sviðsframkomu söngkonunnar
og var það vel þegið af áhorf-
endum enda Tina sér á parti í
hópi hinna söngkvennanna
sem fi’umfluttu lögin og eru
allar á settlegri kantinum.
Bryndís sýndi sjálfsöryggi,
lífsgleði og sjálfstæði Tinu þó
að hún væri ekki í eins stuttu
pilsi og gamla kempan er
þekkt fyrir. Hljómsveitin
sýndi góða takta þótt hún
kæmist hvergi nærri því að rjúfa
hljóðmúr Phil Spectors sem útsetti
lagið upphaflega.
Þessi söngdagskrá verður lengi í
minnum höfð, bæði vegna þeirra nýju
radda sem voru kynntar til leiks og
vegna fagmannlegs hljóðfæraleiks,
útsetning og söngs. Það verður
spennandi að sjá í framtíðinni á hvaða
mið Gunnai' Þórðarson og Ólafur
Laufdal róa. Af nógu er að taka. Fjöl-
breytileiki dagskránna sem boðið er
upp á í Broadway í vetur og sérstak-
lega glæsilegt hlaðborð eiga án efa
eftir að gleðja margan gestinn-.
Sveinn Haraldsson