Morgunblaðið - 16.07.1999, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ 1999 39»
SVEINN
SIGURÐSSON
+ Sveinn Sigurðs-
son frá Ási í
Vopnafirði fæddist
12. júní 1925. Hann
lést 24. nóvember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
V opnafjarðarkirkju
1. desember.
Sveinn frændi fædd-
ist í Ási sem þá stóð í
Framtíðarvík. Vegna
ágangs sjávar þurfti að
færa húsið. Það var
sett upp á tré og dreg-
ið af hestum utar í
kauptúnið. Þá var Sveinn tveggja
ára. Það má því segja að Sveinn hafi
heyrt sjávamiðinn frá því hann var í
móðurkviði og hefur það eflaust
haft áhrif á hann. Sveinn ólst upp í
foreldrahúsum ásamt fjórum systk-
inum sínum. Ekki var langt niður í
fjöruna frá Ási þangað sem það var
flutt. Hann og tvíburabróðir hans
áttu framtíðardraum um að byggja
bryggju úti á Tunguhala. Þá voru
þeir tíu ára gamlir. Árið 1949 hófu
þeir svo byggingu Ásbryggju, þá
búnir að byggja hús sem stendur
aðeins innar á jörð foreldra þeirra
en æskuheimilið tóð. Heitir það Ás
eftir æskuheimilinu. Þá voru þeir
aðeins 21 árs gamlir er þeir hófu
bryggjugerðina. Þá var bytjað að
sprengja fyrir húsi, steyptur grunn-
ur og fram af honum steypt plan
sem náði út á ystu flúðir. Árið 1950
var svo sjóhúsið byggt. 1952 var
steypt kar 6x10 metrar inn í Fram-
tíðarvík, það var byggt á stór-
streymisfjörum 1,80 metrar á hæð.
Síðan var því fleytt á stórstraums-
flóði 1953 niður að Hafbliksbryggju
og steypt ofan á það þar. Þeir bræð-
ur hringdu í vita- og hafnamála-
stjóra og báðu hann um kafara. Var
hann alveg undrandi á þessari bón
og að tveir ungir menn upp á sitt
eindæmi væru í svona framkvæmd-
um. Lánaði hann kafarabúning
þeim að kostnaðarlausu. Haraldur
Hjálmarsson lögregluþjónn á Norð-
firði var fenginn í verkið. Var
steypupokum hlaðið á sjávarbotn-
inn áður en karið var dregið út eftir
og sökkt. Þetta var gert svona svo
karið gæti staðið lárétt. Eitt sinn
var verið að keyra grjóti í bryggj-
una og var það þá sett upp á bílinn
með höndunum. Klukkan þrjú um
nóttina sagði Sveinn við bílstjórann,
Antoníus Jónsson: „Er ekki leiðin-
legt að vera að halda vöku fyrir
fólkinu?" Antoníus svaraði: „Það
gerir ekkert til, það getur bara sof-
ið í vetur.“ Fréttaritari Tímans á
Vopnafirði skifaði grein 6. sept.
1953. Þar stóð: „Vopnfirskir bræður
byggðu skipabryggju í hjáverkum.
23. þessa mánaðar var í fyrsta skipti
söltuð sfld hér við bryggju, sem
tveir bræður í kauptúninu hafa
verið að byggja undanfarin ár og
luku nú í sumar. Hafa þeir unnið að
þessari bryggjugerð að mestu í frí-
stundum er tóm gafst frá annarri
vinnu. Bryggjan er steypt 20 metra
löng og dýpi við hana 11 fet um
fjöru. Á stétt ofan við hana hafa
þeir bræður byggt steinsteypt ver-
búðarhús 77 fermetra að grunn-
fleti, tvær hæðir og loft sem nota
má til íbúðar. Að mestu einir. Þess-
ar framkvæmdir eru ekki svo lítið
þrekvirki, þegar að því er gáð, að
þeir hafa að mestu unnið verkið
tveir einir að undanskilinni kafara-
vinnu og hjálp þegar steypt hefir
verið, enda eru bræður þessi sam-
hentir dugnaðarmenn." Þannig
skrifaði Kjartan Bjömsson.
Árið 1963 voru steypt tvö kör inn
í Framtíðarvík 3x5 métrar þau aftur
á móti voru steypt á landi, rennt í
sjóinn og dregin út eftir. Bryggjan
var breikkuð með þeim. Kafari var
Stefán Hallgrímsson frá Hafnar-
firði. 1964 voru þrjú lítil kör steypt
á planinu. Ivar Bjömsson frá Holti
ýtti þeim út í sjó á jarðýtu. Þá var
kafari Jóhann Gauti Gestsson,
skólabróðir þeirra frá Laugum.
Höfðu þeir bræður oft marga
menn í vinnu. „Saga
framkvæmda og upp-
byggingarstarfs í
Vopnafj arðarþorpi
verður ekki sögð án
þeirra bræðra, því að
þeir hafa að hluta
skapað þá sögu með at-
orku- og framkvæmda-
semi.“ Þessi orð sagði
sr. Sigfús J. Ámason í
minningarræðu um
Svein frænda. Verk-
færi í upphafi voru
handbær, fleygar,
sleggja ogjámkarl.
Langaði mig til að
skrifa um upphaf byggingu Ás-
bryggju til að gefa mér og öðmm
smá innsýn í þessa miklu fram-
kvæmd. Ef þeir sem stjóma hafnar-
framkvæmdum á Vopnafirði í dag
væm atorkumenn og stórhuga eins
og Sveinn og faðir minn þá þyrftum
við ekki að hafa áhyggjur.
Árið 1954 hófu þeir bræður bygg-
ingu Hvítasunnukirkjunnar á
Vopnafirði. Sveinn gekk í Hvíta-
sunnusöfnuðinn 1967. Móðir hans
var einn af stofnendum Hvítasunnu-
kirkjunnar hér. Kirkjan var byggð á
besta stað í túninu þeirra afa og
ömmu.
Sveinn byrjaði fimmtán ára til
sjós og fór á sína fyrstu vertíð 1942
suður á Höfn í Homafirði. Þær
urðu 13 alls. Var hann skipverji á
mótorbátnum Auðbjörgu NK 66
sem Jakob Jakobsson frá Norðfirði
átti. Sonur hans Ásmundur var
kvæntur Pálu systur Sveins. Jakob
talaði um að erfitt væri að borga
þeim bræðmm kaup á vorin vegna
þess að þeir hefðu engu eytt um
veturinn.
Haustið 1942 fór Sveinn ásamt
tvíburabróður sínum í Héraðsskól-
ann á Laugum í Reykjadal. Hann
stundaði þar nám í tvo vetur. Oft
var mér sagt frá skólaámnum á
Laugum. Unga fólkið veigraði sér
ekkert við að synda í tjöminni ís-
kaldri. Mér var líka sagt frá skóla-
kómum. Allir nemendumir vom í
kórnum. Þeir sem vora litlir söng-
menn vom hafðir aftast. Sveinn og
Alli vom þar. Höfðu þeir alltaf jafn
mikið gaman af að rifja upp hvar
þeir voru hafðir í kómum. Sveinn
var Hólabúi, herbergið hans hét
Hólar. Þeir vom fimm saman.
Sveinn, Alli, Sveinn Jónsson frændi
þeirra frá Hólagarði Vf., Bjöm
Bjömsson Vf. og Gunnar Grímsson
frá Flateyjardal. Þorbjöm Skag-
fjörð Kristinsson var skólabróðir
þeirra. Hann bjó til vísu um Hóla-
búa. Honum fannst þeir hafa h'tinn
áhuga á hinu kyninu.
Sveinn var verkstjóri í sláturhúsi
KW í þrjátíu og fimm ár. Hann
vann við sfldarsöltun, fiskveiðar,
byggingarvinnu og múrverk, sann-
kallaður þúsundþjalasmiður. Sveinn
var í hreppsnefnd Vopnafjarðar-
hrepps í átta ár fyrir verkalýðsfé-
lagið.
Árið 1960 hófu þeir bræður grá-
sleppuveiðar, þeir áttu saman trill-
una Fuglanes NS 72, þriggja tonna
frambyggðan plastbát sem var
smíðaður í Englandi og innréttaður
í bflskúr í Reykjavík 1974. Þeir
bræður stofnuðu fyrirtækið Ás-
bræður sf.
Mikinn áhuga hafði Sveinn á trjá-
rækt. Hann lét sér ekld nægja að
rækta við húsið sitt Fagrahjalla 4,
heldur fór hann norður á tangann
þar sem Hlíðarendi var. Hann og
fjölskylda hans settu niður fjölda
platna ár hvert. Eitt sinn voram
við faðir minn stödd norður á tang-
anum. Þá sagði faðir minn mér að
nýr bóndi væri kominn á Hhðar-
enda, var það Sveinn. Eitt sinn
þegar Sveinn og faðir minn vom að
fara á sjó heimtaði ég að koma
með. Þeir reyndu að útskýra fyrir
mér að veðrið væri ekki nógu gott.
Ég lét mig ekki og fór með þeim.
Ég varð sjóveik og þeir settu mig á
land í Leiðarhomi. Þapnig var með
okkur frændsystkinin, við vildum
vera með feðrum okkar það mikið
að þeir höfðu oft ekki starfsfrið,
þeir höfðu mjög rhikla þolinmæði
við okkur. Við vomm mjög háð
þeim, þeir vom okkar öryggi. Ég
fann svo vel kærleikann frá þeim,
ekkert síður hjá Sveini en föður
mínum. Hann bar milda umhyggju
fyrir mér. Þegar ég var veik þá
kom hann í heimsókn til að athuga
með mig.
Við krakkamir fómm oft út á sjó
og stundum í óleyfi. Eitt sinn fóram
við frænkur í leyfisleysi út á sjó og
remm yfir fjörðinn. Þegar við svo
vomm á leiðinni heim þá hvessti
svoleiðis að við réðum ekkert við
bátinn og hann rak út fjörðinn. Þá
sáum við að Vonin kom fyrir hólma-
homið. Sveinn hafði fylgst með
okkur og kom undireins og við vor-
um komnar í vandræði. Hann
skammaði okkur, en við létum það
ekkert á okkur fá. Við vomm svo
fegnar að hann kom að sækja okk-
ur.
Tveimur dögum áður en Sveinn
dó hringdi hann. „Hvað segir þú?“
sagði hann. Ég svaraði að ég hefði
það mjög gott. Ég hefði verið uppi í
rúmi, og þar væri hlýtt og notalegt
þó ég væri þar ein.
„Þú misstir af miklu,“ sagði
Svenni. Ég svaraði að ég hefði ekki
misst af neinu því ég hefði ekkert
átt. Þá skellihló Sveinn. Ætla ég
ekkert að útskýra þetta nánar. Við
Vopnfirðingar eigum þennan
brandara út af fyrir okkur.
Sveinn hafði svo gaman af því að
skrifa mér. Hann var alveg
hneykslaður á því að ég skyldi ekki
ná mér í mann. Einu sinni var ég
með toppvömkynningu, fullt af
kvenfólki í heimsókn. Þegar kynn-
ingin var búin birtist Sveinn og var
hrókur alls fagnaðar innan um allt
kvenfólkið. Vísan hans Bjössa
Skag. passaði aldeilis ekki lengur.
Hinn 16. júlí, á fæðingardegi afa
Sigurðar Þorbjamar, ætlum við af-
komendur Sigurðar og Ingibjargar
að halda niðjamót. Eg viidi óska
þess að Sveinn hefði verið með okk-
ur. En ég má ekki hugsa þannig.
Sveinn er heima hjá Jesú. Nú er
hann frískur og hamingjusamur.
Ég bið Guð um að konan hans og öll
fjölskyldan fái þá náð að kynnast
Jesú Kristi sem sínum persónulega
frelsara og vini.
Ó, er okkar vinir allir mætast þar,
ganga á geislalogrum grundum eflífðar.
Lofa Guð og Lambið, lífið sem oss gaf.
Sorgin dvín, sólin skin.
Sjá Guðs náðar haf.
(Hörpustrengir, kór nr. 423.)
Pabbi minn, ég veit hvað þú ert
einmana í dag. Mundu, að seinna
færðu að hitta Svein heima hjá
Jesú.
I lokin. Ég þakka Guði fyrir
Svein. Ég þakka fyrir þann mikla
kærleika sem hann sýndi mér.
Mér fannst oft að ég væri mjög rík
að eiga hann Svein. Hann bar
mikla umhyggju fyrir mér. Hon-
um leið Ola þegar ég var veik.
Mættu fleiri eiga þannig föður-
bræður en ég. Ég vona að ég fái að
hitta Svein í himnum hjá Jesú ein-
hvern tímann en þá þarf ég að
taka mig á, því engin synd fær að
fara inn í himininn.
Drottinn blessi minningu Sveins
föðurbróður míns.
Rósa Aðalsteinsdóttir,
Ási, Vopnafirði.
HELGA
BJÖRNSDÓTTIR ,
+ Helga Björns-
dóttir fæddist í
Rcykjavík 15. júlí
1914. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 20. júní síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram 30.
júní.
Kveðja frá
Stykkishólmi
Það er svo fjölda-
margt sem rifjast upp
nú þegar ég sest niður
og skrifa kveðjuorð tfl
minningar um frú Helgu Björns-
dóttur.
Hún var að mínu mati sterk og
mikO persóna. Það reyndi ég í
gegnum kynni mín af þeim hjón-
um, Gísla Sigurbjörnssyni og
henni. Við uppbyggingu á stóm
elli- og hjúkranarheimili Gmnd fór
ekki á mOli mála hversu mikil hjálp
Helga var manni sínum í stórræð-
um á erfiðum tímum. Aldrei dró
hún úr honum kjarkinn en lagði sig
fram við að hvetja hann tO upp-
byggingar eins og dæmin sanna í
Reykjavík og Hveragerði.
Og hversu mikið lagði hún ekki
af mörkum við mannúðarmálin
sem vom á döfinni; þá kom best í
ljós hvem mann þau hjónin höfðu
að geyma. Ég átti löng og farsæl
kynni af þeim hjónum og ekki vom
þau fá símtölin sem við
Gísli áttum um ára-
tugi. Ég undraðist
stórmennsku hans í
öllum athöfnum og
málum sem höfðu
menningargOdi. Þá fór
ekki á mdli mála
hversu traustan föm-
naut hann átti þar sem
Helga var. Ö0 forsjá
og framtíðarspá rætt-
ist í verkum og hug-
sjónum þeirra hjóna.
Oftsinnis leitaði ég
tO þeirra er ég þurfti á
leiðbeiningum að
halda og aldrei án árangurs. Alltaf
vom þau Helga og Gísli mér veg-
vísar til góðs og veit ég um fjölda
annarra sem hafa sömu sögu að
segja.
Með þessum fáu orðum vil ég
þakka alla leiðsögn þeirra hjóna.
Ég vOdi óska þess að landið okkar
góða og dýrmæta eignaðist fleiri
slíka sem Helgu og Gísla, þá væri
margt á betra vegi með þjóðinni.
Um leið og ég þakka öll mín
samskipti við þau hjón og bömin
þeirra bið ég þeim sannrar blessy-
unar Guðs og votta ástvinum
þeirra innilegrar samúðar. Guð
blessi starfsemi Elli- og hjúkmnar-
heimOisins Gmndar og stofnana
sem vinna að álíka málefnum.
Árni Helgason, Stykkishólmi.
Handrit afmœlis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki senL.
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengtr1
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Ástkær eignimaður minn,
ÞÓRÐUR GÍSLASON
fyrrv. skólastjóri Gaulverjaskóla,
Fossheiði 58,
Selfossi,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 14. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðfinna Jónasdóttir.
t
Elsku amma okkar,
DAGMAR SÖRENSDÓTTIR
frá Sólvangi,
Fáskrúðsfirði,
andaðist þriðjudaginn 6. júlí síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Fáskrúðsfjarðarkirkju
laugardaginn 17. júlí kl. 14.00.
Halla Júlíusdóttir,
Smári Júlíusson,
Þröstur Júlíusson
og fjölskyldur.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR KETILSSON
frá Laugarvatni,
er látinn.
Utförin hefur þegar farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Blessunaróskir og þakkir til allra vina og vandamanna fyrir góðar stundir.
Ásrún Ólafsdóttir, Þórhallur Jónsson,
Katla Krístín Ólafsdóttir, Frosti Bjamason,
Elfa Ólafsdóttir, Sigurður Guðni Sigurðsson,
Börkur Sigurjón Ólafsson, Elma Eide Pétursdóttir
og barnaböm.
1 i