Morgunblaðið - 04.11.1999, Side 58

58 FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Hjördís Guð-
mundsdóttir var
fædd í Reykjavík 6.
apríl 1940. Hún lést
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 27.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Geirlaug Bene-
diktsdóttir, f. 28.
júní 1910, og Guð-
mundur Þórður Sig-
urðsson, f. 28. sept-
ember 1908, d. 9.
ágúst 1981. Bróðir
Hjördísar er Bene-
dikt Gunnar Guð-
mundsson, f. 14. september
1934, maki Hjördís Kröyer.
Hinn 7. október 1960 giftist
Hjördís Kristni Stefánssyni, f. 7.
október 1937, starfsmanni Flug-
leiða. Foreldrar hans eru Svava
Sveinsdóttir, f. 17. febrúar 1917,
d. 31. desember 1993, og Stefán
Þórðarson, f. 30. október 1914.
Þau skildu. Seinni maður Svövu
var Jenni Jónsson, f. 1. septem-
ber 1906, d. 11. janúar 1982.
Hjördís og Kristinn eignuðust
þijár dætur saman en fyrir átti
Hjördís Guðmund Þórð, f. 19.
október 1957. Börn hans eru:
Elsku mamma mín. Ég á nú erf-
itt með að trúa því að þú sért farin
frá mér, við báðar svona ungar og
áttum allt lífið eftir saman. Við
gerðum nú margt saman eins og
það að vinna saman á sumrin í
þvottahúsinu. Ég fór oft með ykkur
pabba til útlanda, í ferðalög og svo
vorum við alltaf samferða í vinnuna
þegar ég var að vinna í Borgar-
prenti og þú í þvottahúsinu. Ég
byrjaði á því að keyra þig í vinnuna
því ekki vildir þú mæta of seint þó
að klukkan væri bara hálfátta og
þú áttir ekki að mæta fyrr en átta.
Þú varst alltaf mætt tímanlega í
vinnuna og allt sem þú fórst. Þú
kenndir mér að mæta á réttum
tíma eða aðeins fyrir þann tíma
sem var tiltekinn. Við keyptum
okkur bíl saman þegar ég var kom-
in með bílpróf og aldrei kom upp
vandamál með hann. Þú fórst á
honum í vinnuna og eftir þinn
vinnudag mátti ég hafa hann að
vild. Þetta gekk allt svo vel.
Það er svo margt sem kemur
upp í huga minn, allar þær stundir
sem við sátum tvær og töluðum
saman um heima og geima. Alltaf
vildir þú vita hvert ég væri að fara
og með hverjum. Daginn eftir var
svo spurt: Var gaman? Hvað gerð-
uð þið? Hverjir fóru með? Þá sát-
um við alltaf uppi í eldhúsi, þú með
kaffibolla og ég að borða morgun-
mat og ég sagði þér frá öllu sem
hafði gerst. Það var alveg sama
hvað ég sagði, þér þótti þetta allt
sjálfsagt og við gátum hlegið að
þessu öllu.
Alltaf voru vinir mínir velkomnir
Stofnað 1990
Útfararþjónustan ehf.
Aðstoðum við skrif minningarrgreina
Rúnar Geirmundsson, útfararstjóri
Sími 567 9110
Hermann Arnar,
Þórður Ingi og Sól-
veig Ósk. Svava, f.
20. júlí 1960, maki
Guðmundur Ómar
Halldórsson, börn
þeirra eru: Krist-
inn, Tinna Sif og
Sveinn Orri. Sam-
býliskona Kristins
er Birgitta Karen
Guðjónsdóttir og
barn þeirra er
Svava en fyrir á
Kristinn Eyþór
Kára. Birna Geir-
laug, f. 17. júní
1963, maki Sveinn Kjartansson.
Börn þeirra eru: Hjördís Yr og
Kári. Helena Sif, f. 1. október
1973, sambýlismaður Símon
Guðlaugur Sveinsson.
Hjördís lauk gagnfræðaprófi
og var heimavinnandi húsmóðir
þar til síðustu 15 árin, þá fór
hún út á vinnumarkaðinn og
vann lengst af í þvottahúsinu
Grýtu.
Utför Hjördísar fer fram frá
Digraneskirkju í Kópavogi í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Jarðsett verður í Garðakirkju-
garði.
heim hvað sem klukkan sló og ef þú
varst vakandi komst þú yfirleitt inn
í herbergi tO að athuga hverjir
væru þar og heilsaðir þeim. Ég
man hvað margir töluðu um það
hvað þú værir hress og gaman að
tala við þig. Ég man svo vel þegar
Símon kom fyrst heim og þá var
vinur hans með honum. Þér fannst
það ekki mikið að bjóða þeim í mat
og að gista. Þú eldaðir kalkún eða
jólamatinn í ágúst og fannst mér
það helst til of fínt fyrir þá en svona
vildir þú hafa þetta. Það fór enginn
svangur frá þér. Þú passaðir vel
upp á það hvort sem þú varst
heima eða í útilegu. Ég á nú eftir að
sakna þín í öllum útilegunum en ég
hef pabba.
Þú varst alltaf svo hress og frísk,
þú talaðir aldrei um ef þú fannst tií
og fórst sjaldan til læknis nema
þegar þú fannst mikið til eins og
þegar þú veiktist núna. Þú varst
fljót að senda mig til læknis ef ég
talaði um að ég fyndi til, en að þú
færir, nei. Þetta lagast, sagðir þú
alltaf.
Þegar ég hugsa um hvað við átt-
um sameiginlegt þá kemur fyrst í
huga mér hvað við vorum háværar
og söngurinn. Fyrst vildi ég nú
ekki syngja með þér og Bimu og
lokaði mig inni í herbergi en svo
þegar ég eltist og sá hvað þið
skemmtuð ykkur vel fór ég að
syngja með þér. Við sungum mikið
í útilegum, einnig þegar við vorum
að hlusta á útvarpið saman í eld-
húsinu eða ég að hlusta á tónlist í
herberginu mínu. Þá komst þú oft í
dyragættina og söngst með mér.
Alltaf þegar ég var að pakka inn
jólagjöfunum fyrir þig á Þorláks-
messu voram við í eldhúsinu og
hlustuðum á Þorláksmessutónleik-
ana hjá Bubba og skemmtum okk-
ur vel. Þetta gerðum við ár hvert.
Þó að ég væri flutt að heiman kom
ég alltaf til þín að pakka inn með
þér. Þetta var okkar stund en núna
verður þú með mér í huganum.
Þó að þú værir orðin tvöföld
langamma þá áttirðu eftir að verða
amma þar sem ég er langyngst af
börnunum þínum og ekki komin
með neitt barn.
Það er svo margt sem við áttum
eftir að upplifa saman eins og barn-
eingnir, giftingu, húsnæðiskaupin
mín og margt fleira sem ég gæti
talið upp. Ég veit að þú fylgist allt-
af með mér og reynir að leiðbeina
mér á rétta leið eins og þú gerðir
við hina krakkana augliti til auglit-
is. Þú gerir þetta með mér í hugan-
um sem mér finnst sorglegast og
erfiðast. Það var ein ósk sem þú
áttir sem ég var búin að segjast
ætla að uppfylla en það var að vera
viðstödd fæðingu. En ekki var
hægt að uppfylla hana. Ég veit að
þegar þetta kemur allt þá verður
þú hjá mér og hugsar vel um mig.
Elsku mamma, ég elska þig og á
eftir að sakna þín mikið. Ég skal
passa pabba fyrir þig og hugsa vel
um hann. Ég veit að þér líður betur
núna en þessi tími var of stuttur.
Þú varst ekki búin að vera svo veik.
Þú lagðist inn fyrir sex vikum,
varst þar í átta daga og komst svo
heim og þar hugsuðum við um þig,
en núna ertu farin frá okkur. Þetta
er sárt en ég veit að þú vilt að við
höldum áfram okkar lífi og höfum
þig í huga okkar alltaf.
Mamma, ég veit að afi Guðmund-
ur og amma Svava hafa tekið vel á
móti þér og að þér er batnað og líð-
ur vel.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð geymi þig og varðveiti.
Þín dóttir,
Helena Sif.
„Amma, mér þykir vænt um
þig-“
Elsku amma mín, þú varst svo
stór þáttur í lífi mínu. Mér þótti
alltaf svo þægilegt að koma til þín
og tala við þig. Það var sumt sem
ég gat aðeins sagt þér og engum
öðrum og það var bara á milli okk-
ar. Þú varst alltaf tilbúin að hlusta,
ráðleggja og hjálpa mér. Þú varst
alltaf til staðar fyrir mig.
Ég man hvað mér þótti gaman
að vera um helgar hjá þér og afa og
vildi helst vera hjá ykkur alltaf.
Það var svo margt sem við gerðum
sem voru fastir liðir hjá okkur, eins
og að fara í ökuferð og selja lopa-
peysur, fara í gönguferð í búðina og
koma við í bókabúðinni en þar fékk
ég oft eitthvað skemmtilegt. Ef
eitthvað gleymdist í búðinni þá fór
ég fyrir þig og fékk gjaman ein-
hvern nammipening.
Þó að nokkur ár séu síðan þetta
var þykir mér vænt um þessar
helgar og mun aldrei gleyma þeim.
Þegar ég minnist þín má ekki
gleyma matnum þínum. Hann var
alltaf sá besti en súkkulaðikakan
stendur alltaf upp úr. Mér fannst
hún ómissandi, eins og þegar ég
fermdist, þá var heitur matur og
súkkulaðikakan þín. Einnig var
hún oft á afmælisóskalistanum
mínum. Þú gerðir hana alltaf best
og það var svo skrítið að þó að ein-
hver færi eftir uppskriftinni þinni
og notaði sama hráefni var hún
aldrei eins góð og hjá þér því það
vantaði ömmubragðið.
Besti maturinn var líka hjá þér á
jólunum en það hefur alltaf verið
það skemmtilegasta að koma í fjöl-
skylduboðið á jóladag hjá þér og
afa.
Amma Hjödda, þú varst svo
sterk þennan stutta tíma sem þú
varst veik. Þú varst svo róleg og yf-
irveguð og jafnvel rólegri heldur en
margir aðrir í fjölskyldunni.
Amma, nú þegar þú ert farin
vantar svo mikið í líf fjölskylduna
og ég sakna þín svo mikið.
Astarkveðja.
Hjördís Ýr.
Elsku amma Hjödda.
Takk fyrir að hafa verið alltaf
svo góð við okkur, að lesa fyrir okk-
ur á kvöldin þegar við fengum að
sofa hjá ykkur afa og var það ekki
svo sjaldan. Aldrei var hægt að
fara heim eftir að við fengum að
sofa hjá ykkur afa fyrr en búið var
að setja krem og skreyta heimsins
bestu súkkulaðiköku og bjóða
mömmu og pabba í kaffi. Mikið eig-
um við eftir að sakna þín í útilegun-
um því alltaf var hægt að kíkja í
tjaldvagninn til þín, amma, og fá
eitthvað í svanginn eða bara að
spjalla saman. Við skulum lofa því
að passa afa þegar við förum í úti-
legurnar og eigum við eftir að
sakna þín mikið þegar sumra tek-
ur.
Mikið á nú eftir að vera tómlegt
um jólin og áramótin hjá okkur öll-
um þar sem við vorum alltaf öll
saman á jóladag hjá þér og á gaml-
árskvöld hjá okkur til skiptis.
Einnig komum við og héldum upp á
þorrann öll saman og núna er
spurningin hver á að búa til rófu-
stöppuna þína sem þú varst alltaf
vön að gera og við borðuðum öll
með bestu lyst.
Elsku amma Hjödda, núna ertu
kominn til englanna og núna er þér
batnað. Við munum alltaf geyma
minninguna um þig í hjörtum okk-
ar.
Kristinn, Hermann Arnar,
Þórður Ingi, Kári, Sólveig Osk,
Tinna Sif, Sveinn Orri, Eyþór
Kári og Svava.
Elsku mamma.
Það er létt að takast á við lífið
þegar allir eru hraustir og það
gengur sinn vanagang, enginn
hugsar um það hvað allt riðlast
þegar alvarleg veikindi koma upp.
Þær 5 vikur sem liðnar eru frá því
að þinn alvarlegi sjúkdómur upp-
götvaðist kom engum okkar í hug
annað en að sá tími sem við hefðum
saman yrði lengri. Þetta var sá tími
sem þér var ætlaður með okkur.
Við erum þakklát fyrir hann og
þakklát fyrir að sjúkdómur þinn
þyrfti ekki að verða þér erfiðari,
það er undarlegt á svona stundu og
minningarnar rifjast upp hvað
þetta hafi allt liðið hratt og þínum
þætti í lífi okkar sé lokið, það
myndast tóm sem enginn fyllir upp
í en við eigum minningarnar sem
aldrei fara frá okkur.
Elsku mamma, það sem móðir
gefur bömunum sínum er það dýr:
mætasta sem allir fá á lífsleiðinni. I
dag kveðjum við þig frá okkar jarð-
neska lífi, en í huga okkar ferðu
aldrei frá okkur.
Elsku mamma, orð fá aldrei lýst
hvað við erum þakklát og hvað við
söknum þín mikið.
Astarkveðjur,
Guðmundur Þórður, Svava,
Bima Geirlaug og Helena Sif.
Elsku Hjödda.
Það er komið að kveðjustund.
Tárin og minningarnar streyma
fram þegar ég skrifa þessi orð.
Minningarnar eru margar og þær á
ég alltaf í hjarta mínu. T.d. þegar
ég kom í heimsókn til ykkar ásamt
dóttur minni og sá hvað þú naust
þess að fylgjast með henni og
Svövu litlu leika sér saman. Það
var einmitt þá sem þú tókst svo
hress á móti okkur. Það var ekki að
sjá að þú værir að berjast við illvíg-
an sjúkdóm. Svona man ég þig
best. Ég er þakklát fyrir að hafa
faðmað þig og fengið að kveðja þig
þennan dag þó mig grunaði ekki að
sá dagur yrði sá síðasti sem við
hittumst. Nokkrum dögum síðar
kvaddir þú þennan heim. Ég er
þakklát fyrir samfylgdina þó hún
hefði mátt vera lengri. Ég bið Guð
að blessa þig og sálu þína. Elsku
Helenu vinkonu minni og fjöl-
skyldu hennar sendi ég innilegar
samúðarkveðjur. Guð gefi ykkur
styrk í ykkar miklu sorg.
Helga J. og fjölskylda.
Mig langar að minnast elsku-
legrar vinkonu minnar, hennar
Hjöddu, með nokkrum orðum. Við
höfðum heyrt hvor af annarri því
að mennirnir okkar voru vinnufé-
lagar. Svo var það í brúðkaupi
Doddýjar og Gunnars, að við sá-
umst fyrst. Það var eins og við
hefðum alltaf þekkst og þar með
var lagður hornsteinn að varan-
legri vináttu. Kynnin jukust og
fljótlega byrjuðum við að ferðast
saman. Sagt er að fólk kynnist
aldrei betur en á ferðalögum og eitt
er víst að betri ferðafélaga en ýkk-
ur Didda var ekki hægt að finna.
Ferðirnar urðu ótal margar en
besta ferðin var farin til Puerto
Rico. Þá ferð enduðum við með því
að fara á Heimssýninguna, EXPO
’67, í Montreal, Kanada. Þar var
mikil rigning allan daginn og fínu
kápurnar okkar síkkuðu niður á
ökkla. En að því var bara hlegið.
Alltaf vorum við að rifja upp þessa
yndislegu ferð og ekki má gleyma
ljóðabókinni sem þá varð til en
aldrei gefin út. Núna seinni árin las
ég oft fyrir þig úr bókinni gegnum
síma og mikið var þá hlegið. Þú
baðst mig að skrifa hana upp og
senda þér en ég var ekki búin að
koma því í verk og harma ég það
mjög.
Með börnum okkar tókst góður
yinskapur. Þau voru á líkum aldri.
Ég er ykkur þakklát fyrir traustið
sem þið sýnduð okkur Sidda þegar
við fórum með allan bamahópinn
til Lúxemborgar.
Það var alltaf stutt í hláturinn
hjá þér. Stundum sagði ég, að ég
hélt, ekkert fyndið en þú hlóst hátt
og lengi. Þú gast alltaf séð spaugi-
legu hliðamar á öllu. Það er svo
margs að minnast og alltaf var svo
gaman. Ekki áttum við bíla í þá
daga en það þótti ekkert mál að
ferðast með rútu.
Arshátíðir Flugleiða eru ofar-
lega í minningunni. Þá gistum við
hjá ykkur á Bræðraborgarstígnum
og það urðu alltaf tvær nætur.
Svo voru það þorrablótin sem við
héldum hjá ykkur og í Eskihlíðinni
hjá Sigrúnu og Sigga og auðvitað
var Oddur með. Síðar bættust Auð-
ur og Gunnar í hópinn. Svo fóru
barnabörnin að koma og auðvitað
varst þú á undan mér að verða
amma og líka langamma. Ég komst
aldrei nær þér en að vera með
tærnar þar sem þú hafðir hælana í
þeim efnum.
Við hittumst ekki oft seinni árin
en létum símann um samband okk-
ar. Þá snerist umræðan gjaman
um ömmubömin og mikið elskaðir
þú þau öll. Það var svo gaman að
heyra þig tala um tvíburana. Þú
sagðir svo oft „litlu hjónin“. Þú
varst stórkostleg amma, og börn
hændust að þér.
Elsku Hjödda mín, þakka þér
fyrir alla þína tryggð í veikindum
mínum. Þegar ég fékk hjartaáfallið
komst þú á hverjum degi til mín á
Borgarspítalann. Undanfarin ár
hringdir þú í hverri viku til að vitja
um mig. Þú vildir vita hvað lækn-
arnir segðu, hvernig þetta héldist
við. Þú fylgist svo vel með mér. Svo
fór að ganga betur hjá mér og þá
gladdist þú mikið með mér.
Ég var glöð og þakklát, en þá
kom reiðarslagið. Þú greindist með
krabbamein. Æðruleysi þitt þegar
þú sagðir mér úrskurðinn líður mér
aldrei úr minni. En ég þekkti þig
það vel að röddin sagði meira en
orðin. Elsku vina, ég ætla að muna
þig eins og ég sá þig síðast. Þú sast
íiliálíií bnt ai) liiwáliiiJ
UtfarQrstofan annast meginhluta allra útfara á höfu3borgarsvæ5inu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alúðleg þjánusta sem byggir á langri reynslu

Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2 - Fossvogi - Sími 551 1266 - www.utfarastofa.com
Skilafrestur minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin
að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Ber-
ist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur far-
ið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna skilafrests.
HJORDIS
GUÐMUNDSDÓTTIR