Morgunblaðið - 23.03.2000, Side 57

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 23. MARS 2000 5g
MINNINGAR
INGIR.
HELGASON
+ Ingi Ragnar
Helgason fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um hinn 29. júlí 1924.
Hann lést í Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 10.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Dómkirkjunni 21.
mars.
Mig langar að minn-
ast með nokkrum orð-
um vinar míns, Inga R.
Helgasonar. Ingi var
raunar þannig maður,
að það verður erfitt að
skrifa um hann einungis nokkrar lín-
ur. Kynni okkar Inga hófust haustið
1983, en þá var ég fyrst kosinn í
stjórn Brunabótafélags íslands. Ég
fann það fljótt, að það var gott að
leita til hans og hann reyndist mér
afskaplega góður og traustur vinur.
Það er mikill sjónarsviptir að svona
manni eins og Inga R. Helgasyni.
Hann var þeirrar gerðar að hvar
sem hann fór og hvar sem hann var
tók maður eftir honum. Ingi R.
Helgason var rammpólitískur og
hann lá ekkert á skoðunum sínum.
Hann var sósíalisti fram í fingur-
góma á sínum yngri árum og þó
hrifningin hafi eitthvað verið farin
að dofna á þeim fræðum hin síðari
ár, þá fór það ekkert framhjá manni
hver hans pólitíska sýn var. Ingi R.
Helgason varð forstjóri Brunabóta-
félags íslands 1981. Hann var félag-
inu traustur og góður stjómandi.
Ingi var mikill diplómat og hafði
gaman af öllum pólitískum leikflétt-
um. Það var oft gaman að rabba við
hann um lífið og tilveruna og ef ein-
hverjir pólitískir vindar voru teknir
að blása, þá var næsta víst að Ingi R.
Helgason var manna fyrstur til að
frétta af þeim.
Hið pólitíska nef Inga R. Helga-
sonar sagði honum, að til að ná góð-
um árangri fyrir Brunabótafélagið,
þá var nauðsynlegt að stjóm félags-
ins sýndi mikla pólitíska breidd, því
ríkisstjómir koma og fara og aldrei
er vitað fyrirfram hvernig ríkis-
stjómir verða eftir kosningar. Með
því að tryggja að þeir stjómmála-
flokkar, sem eiga sæti á Alþingi, eigi
hver sinn fulltrúa í stjóm félagsins,
var öragglega tryggt gott samstarf
við ríkisstjómir, sama hvemig þær
voru samsettar.
Ingi R. Helgason var ásamt Hall-
grími Sigurðssyni fyrr-
verandi forstjóra Sam-
vinnutrygginga guð-
faðir Vátrygginga-
félags íslands. Það er
til marks um framsýni
hans á tryggingamark-
aðnum, að hann áttaði
sig fljótt á því, að
Branabótafélag Is-
lands myndi trúlega
verða undir í þeim
miklu hræringum sem
framundan vora á þeim
markaði vegna smæðar
sinnar. Með samvinnu
Branabótafélagsins og
Samvinnutrygginga tókst að stofna
öflugt tryggingafélag, sem tilbúið
var til að takast á við nýja og breytta
tíma. Þetta er trúlega mesta afrek
Inga R. Helgasonar og mun halda
nafni hans hátt um ókomna tíð.
Mér þótti vænt um þennan karl og
á fullt af góðum minningum um
hann og okkar samskipti. Ég vil að
lokum þakka honum fyrir allt og
sendi Rögnu og fjölskyldunni allri
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðinundur Oddsson.
Ingi R. Helgason er einhver sá
eftirminnilegasti maður, sem ég hef
kynnst. Samvinna okkar hófst þegar
Magnús Kjartansson iðnaðarráð-
herra skipaði hann formann Iðn-
lánasjóðs árið 1972 en því starfi
gegndi Ingi í 4 ár. Aftur varð hann
formaður Iðnlánasjóðs árin 1979 til
1983 í ráðherratíð Hjörleifs Gutt-
ormssonar.
Það er skiljanlegt að við sjálf-
stæðismennirnir Pétur Sæmundsen,
bæram nokkurn kvíða í brjósti, þeg-
ar alþýðubandalagsmaðurinn Ingi
R. Helgason var orðinn formaður
Iðnlánasjóðs og mikill áhrifamaður í
iðnaðarmálum sem náinn samstarfs-
maður ráðherra. Iðnlánasjóður var
þá orðinn fjársterkur sjóður í eigu
ríkisins, en í umsjá hlutafélagsbank-
ans Iðnaðarbankans. Hagsmunir
bankans af því að annast rekstur
Iðnlánasjóðs vora miklir og afdrifa-
ríkt hefði orðið, ef gerð hefði verið
breyting á því.
Fyrir tveim áram á góðri stund
rifjaði Ingi upp þetta samstarf okkar
þremenninganna, þegar hann kom
til starfa með mönnum, sem höfðu
gjörólíkar skoðanir á þjóðfélagsmál-
um og hann. Ekki varð það þrándur
í götu góðs samstarfs, sem þróaðist í
vináttu, enda ekki ágreiningsefnin
okkar í málum iðnaðarins. Eina sem
á milli gat borið var góðvild Inga og
hjálpsemi við þá sem til hans leituðu,
þar sem við bankamennirnir forðuð-
umst að láta hjartað ráða för.
Ingi R. Helgason var mjög áhrifa-
mikill maður á þeim tíma, sem hann
gegndi formennsku í Iðnlánasjóði.
Hann er tvímælalaust sá af for-
mönnum sjóðsins, sem hafði mestu
pólitísku áhrifin og ekki fór á milli
mála að hann mótaði afstöðu ráð-
herra sinna til ýmissa mála.
Þess vegna þökkuðum við Pétur
Sæmundsen Inga R. Helgasyni það
hversu farsællega tókst að halda
samvinnu Iðnlánasjóðs og Iðnaðar-
bankans á þessum tímum vinstri-
stjórna, þai- sem freistandi hlaut að
vera að gera breytingu þar á.
Á hugann sækja margar
skemmtilegar minningar frá þessum
samstarfsáram. Margar voru ferð-
imar famar til þess að skoða fyrir-
tæki viðskiptamanna Iðnlánasjóðs,
sem vora á öllum þéttbýlisstöðum
landsins. Betri eða skemmtilegri
ferðafélaga en Inga R. Helgason var
ekki unnt að hugsa sér. Frásagnar-
gáfa hans var einstök og hann hafði
frá mörgu að segja. Eftirminnilegt
er að heyra hann í útvarpsviðtali
segja frá því, þegar hann á unglings-
aldri eignaðist vemdara, sem hann
vissi ekki hver var, en studdi hann
fjárhagslega til náms. Meistaraleg
frásögn, gædd mikill spennu varpaði
skæra Ijósi á hin kröppu kjör sem
hann og og fjölskylda hans bjó við á
áram áður og hlutu að móta viðhorf
hans síðar til þjóðfélagsinála. Að
hætti þeirra fáu sem kunna að segja
frá upplýsti Ingi ekki hver verndar-
inn var þótt hann kæmist að því síð-
ar.
Þegar við nú kveðjum Inga R.
Helgason hinn litríka, listelska og
fjölhæfa mann sendum við Ragn-
heiður Rögnu og vandamönnum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Bragi Hannesson.
Þegar Ingi R. Helgason gekk til
liðs við Krabbameinsfélag Islands
þekkti ég hann lítið. Hann var þá
þekktur af störfum sínum á vett-
vangi stjómmála, lögfræði og opin-
berra embættisstarfa og ég vissi að
stundum hafði staðið styrr um hann.
Þegar ég fór að kynnast honum
skildi ég vel hvers vegna það var.
Hér fór maður, sem hafði þurft að
yfirstíga margar hindranir til að ná
markmiðum sínum í lífinu og hafði
tamið sér öguð vinnubrögð, en þó
fyrst og fremst gert sér grein fyrir
því að árangur næst ekki nema með
því að gera meiri ki-öfur til sjálfs sín
en annarra. Hann hafði sigrazt á erf-
iðleikum og náð að ljúka skólagöngu,
sem stundum var tvísýnt með, og
ákvað í framhaldi af því að ganga til
liðs við þau öfl, sem beittu sér fyrir
að bæta kjör þeirra sem minnst
mega sín. Að því marki barðist hann
ötullega en jafnframt gat hann vel
unnt þeim sem sáðu góðu fræi og
hirtu vel sinn garð að uppskera ríku-
lega ef ekki var gengið á hlut ann-
arra.
Þegar nálgaðist verklok í anna-
sömu starfi ákvað Ingi að gefa
Krabbameinsfélagi íslands hluta af
tíma sínum, fyrst með þátttöku i vís-
indaráði félagsins og síðan í fram-
kvæmdastjórn frá árinu 1991 og var
hann eftir það gjaldkeri félagsins
meðan stætt var. Éftir að hann lét af
starfi sínu hjá Vátryggingafélagi ís-
lands gat hann helgað Krabba-
meinsfélaginu meiri tíma og var ætíð
boðinn og búinn til að taka að sér
erfiðustu verkefnin. Okkur hinum
kenndi hann margt enda hafði hann
af miklum reynslubrunni að miðla,
þegar Ingi talaði hlustuðu allir og
enginn greip fram í fyrir honum. Á
sama hátt hlustaði hann grannt á
aðra og tók ekki til máls fyrr en þeir
höfðu lokið máli sínu.
Ingi var ráðagóður og tilbúinn að
fylgja ákvörðunum fast eftir, hann
var sanngjarn og réttsýnn manna-
sættir og auðvelt var að fylgja eftir
sáttagjörð hans. Hann tók nærri sér
þegar honum fannst á hlut Krabba-
meinsfélagsins gengið eða loforð
vanefnd. Krabbameinsfélag Islands
stendur í mikilli þakkarskuld við
hann.
Ingi var fagurkeri, unni fögram
listum og vildi búa þeim öruggt
skjól.
Honum var mikið hugðarefni að
reist yrði veglegt tónlistarhús og
gladdist yfir hverjum áfanga að því
marki.
Ingi R. Helgason var eftirminni-
legur maður, mikill á velli, rökfastur
og skýr í hugsun, röddin djúp, nær-
veran sterk. Hans er sárt saknað.
Ég vil fyrir hönd Rrabbameinsfé-
lags íslands votta Rögnu og fjöl-
skyldu þeirra Inga innilega samúð.
Sigurður Björnsson,
formaður Krabbameins-
félags íslands.
21. mars sl. var góður vinur og fé-
lagi, Ingi R. Helgason hæstaréttar-
lögmaður, kvaddur með trega og
söknuði, en hann lést á sjúkrahúsi
10. mars sl. Ingi hafði átt við van-
heilsu að stríða í nokkurn tíma, en
var þó til hinstu stundar andlega
hress og áhugasamur um þjóðmál og
alþjóðamál eins og hann var ætíð og
þeir vita sem til þekktu.
Inga kynntist ég meðan hann var
enn í fullu fjöri í þjóðmálabarátt-
unni, starfandi hæstaréttarlögmað-
ur og ráðgjafi þáverandi iðnaðarráð-
herra í ýmsum málum er lutu að
iðnaðarappbyggingu og orkunýt-
ingu. Fóram við m.a. saman austur
fyrir ,jámtjald“, þ.e. til Tékkóslóv-
akíu á vegum iðnaðarráðuneytisins
til að huga að samstarfi við Tékka
um nýtingu jarðefna á Islandi, en
tékkneskur sérfræðingur hafði
starfað við rannsóknir á þessu sviði
á vegum Sameinuðu þjóðanna hér á
landi um nokkurt skeið.
Á þessum tíma vora kommúnistar
enn við völd í Tékkóslóvakíu og voru
þarlendir embættisrnenn nokkuð
erfiðir viðskiptis þrátt fyrir yfirlýst-
an áhuga tékkneskra stjórnvalda á
samstarfi við íslendinga. Er mér
mjög minnisstætt og vakti undran
mína og aðdáun hvað Ingi hélt vel og
með mikilli festu á málum og hags-
munum okkar á fundum með em-
bættismönnunum tékknesku, en
þessir fundir vora bæði langir og
strangir. Gekk svo langt á stundum,
að Ingi hækkaði róminn upp á hæstu
svið til að fá nægjanlega athygli og
undirtektir mótaðila. Aldrei fór
hann þó yfir velsæmismörk, en
sýndi fulla festu og náði þar með
óskiptri athygli Tékkanna.
Ágæta reynslu hafði ég einnig af
Inga sem lögfræðingi, en hann að-
stoðaði mig og félaga mína á Al-
mennu verkfræðistofunni þegar við
voram að móta lög og reglur fyrir-
tækis okkar á fyrri hluta áttunda
áratugarins. Ráðgjöf hans reyndist
okkur vel og njótum við góðs af
henni enn þann dag í dag, ekki síst í
sambandi við útgöngu þeirra hlut-
hafa úr fyrirtækinu, sem komnir era
að starfslokum. Ganga slík mál
snurðulaust fyrir sig, þökk sé fram-
sýni lögfræðingsins.
Við Marta eigum margs að minn-
ast frá fjölda samverastunda með
Inga og Rögnu bæði hér heima og
erlendis. Þær samverastundir urðu
allmargar og einstaklega ánægju-
legar og uppbyggjandi, enda var
Ingi með afbrigðum skemmtilegur
viðræðu og fróður um hin fjölbreyti-
legustu mál og skorti því aldrei um-
ræðuefni. Fyrir þetta og vináttu við
þau hjón viljum við Marta þakka um
leið og við flytjum Rögnu og bömum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu Inga
R. Helgasonar, megi hann hvíla í
guðs friði.
Svavar Jónatansson.
SVEINN
GUÐMUNDSSON
+ Sveinn Guðmundsson fæddist
í Reykjavík 25. september
1933. Hann lést á hjúkrunarheim-
ilinu Eir 2. mars síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 21. mars.
Hann Svenni er dáinn. Það kom
ekki á óvart, hann hafði lengi verið
veikur. Hann var bróðir tengdamóð-
ur minnar, Salvarar. Þegar ég hugsa
um Svein hrannast upp minningar
um ljúfar og hressilegar stundir hér
áður fyrr. Sérstaklega er mér minn-
isstætt í þessu augnabliki þegar hann
kom með sína frábæra hugmynd um
hvort við væram ekki tilbúin tO að
leyfa krökkunum okkar, þá þremur,
ásamt öðram krökkum í fjölskyld-
unni hans, að koma til sín eldsnemma
á aðfangadagsmorgun og horfa á
jólabarnatímann í sjónvarpinu hjá
sér og þá gætu þau verið hjá honum
til hádegis og rúmlega það! Já, það
boð hefði ekki vakið minni gleði hjá
okkur húsmæðrum í hans fjölskyldu
heldur en jólapakki af stærri gerð-
inni og ekki stóð á krökkunum að
drífa sig til Svenna og hafa það gott
og fengu þau þá jafnan Prins Póló og
Coca Cola o.fl. Þessum sið hélt hann í
nokkur ár til viðbótar.
Það gustaði af honum Sveini og
hann gaf mikið af sér, var talsvert
stríðinn og gaf sig mikið að börnum
og stutt í hláturinn hjá honum. Hann
kom eldsnemma í morgunkaffi á
laugardags- eða sunnudagsmorgnum
til okkar, eða „þegar ljós var komið í
húsið“ eins og hann sagði, og sátum
við Svenni þá oft lengi yfir kaffiboll-
um og röbbuðum saman. Sjálfur var
hann fallegt skært ljós í mínum huga.
Það var einmitt á einni slíkri stundu
sem hann sagði mér frá að hann hefði
kynnst Ólafíu Nongkran eða Mem
eins og hann kallaði hana, og hann
ljómaði allur og það fór ekki framhjá
neinum að hann elskaði hana mikið.
Það urðu mikil kaflaskipti í lífi hans á
þessu tímabili og Sveinn og Mem
giftu sig síðar og áttu mörg góð ár
saman en heilsu hans hrakaði og
hann missti hana svo alveg. Mem
stóð svo sannarlega við hlið manns
síns í blíðu og stríðu þar til yfir lauk
og tel ég það hafa verið mildð lán fyr-
ir hann að hafa kynnst slíkri konu.
Sveinn bar sinn líkamlega kross af
æðraleysi og elju alla ævi og hef ég
oft hugsað um það hvað það hlýtur
oft að hafa verið erfitt þótt honum
hafi tekist að fela þær tilfinningar
með sínu geislandi brosi, ég heyrði
hann aldrei kvarta. Hann fór eins
hratt og hann var fær um meðan
hann gat og ók bíl sínum á þeim
hraða sem hann helst hefði viljað
komast yfir jörðina á.
Foreldrar hans gáfu honum ómet-
anlegt veganesti og hann eignaðist
góða vini til lífstíðar sem reyndust
honum vel.
Sterku söngröddina hans heyrðum
við alltof sjaldan og aðallega man ég
eftir hvað hann söng af mikilli gleði.
Hann hafði frá unga aldri verið í
KFUM og sá grannur hefur verið
sterkur í þátttöku hans í straumi lífs-
ins. Hann var mörg sumur starfandi
við sumarbúðir KFUM í Vatnaskógi
og talaði oft um þann tíma.
Innilegar samúðarkveðjur til þín
Mem og annarra aðstandenda frá
mér og fjölskyldunni allri.
Margrét Oddsdóttir og
fjölskylda.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
HULDU GUÐBJARGAR HELGADÓTTUR,
Brunnum 9,
Patreksfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar,
geisladeildar og deildar 13D á Landspítalanum.
Björn Jónatan Björnsson,
börn og fjölskyldur þeirra.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okk-
ur samúð og hlýhug við andlát og útför hjart-
kærs eiginmanns míns, föður okkar og afa,
JÓNS SIGURÐSSONAR
frá Gvendareyjum,
Guilsmára 7,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heimahlynning-
ar Krabbameinsfélagsins.
Kristín Sigbjörnsdóttir,
Helgi S. Jónsson,
Unnsteinn Jónsson, Kristín Sigurgeirsdóttir,
Sigurður R. Jónsson, Auður Kristjánsdóttir
og barnabörn.