Morgunblaðið - 29.06.2000, Síða 62

62 FIMMTUDAGUR 29. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BJARNIVIÐAR
MAGNÚSSON
+ Bjarni Viðar
Magnússon, for-
stjúri Islensku um-
boðssölunnar, fædd-
ist á Akureyri 8.
september 1924.
Hann lést á Land-
spítalanum aðfara-
nótt 17. júní síðast-
liðins og var útför
hans gerð frá Hall-
grímskirkju 26. júní.
„Þar bíða vinir í
varpa, sem von er á
gesti“ - síðustu hend-
ingar í ljóði skáldsins
frá Fagraskógi: Segið það móður
minni.
Þótt mín kynslóð hafi ekki talið
við hæfi að rita minningargreinar
um nána ættingja, geri ég hér und-
antekningu við fráfall bróður míns,
Bjarna. Hann varð fyrstur til að
kveðja af okkur systkinunum sex, er
komust til fullorðinsára. Hann var
sá fjórði í röðinni, tæplega 76 ára, og
við hin erum öll komin yfir sjötugt.
Foreldrar okkar, Guðrún Bjarna-
dóttir og Magnús Pétursson, eign-
uðust að vísu sjö börn, en lítinn
dreng misstu þau á fyrsta aldursári,
trúlega úr kíghósta. Móðir mín átti
ættir að rekja til Húnavatnssýslu en
faðir minn til Borgarfjarðar. Þau
kynntust á Hvítárbakkaskólanum í
Borgarfirði, en bjuggu alla sína bú-
skapartíð á Akureyri þar sem faðir
minn var leikfimi- og handavinnu-
kennari. Þar fæddumst við systkinin
og ólumst upp. Við fimm þau elstu
vorum sitt á hverju árinu og pabbi
var vanur að segja: „Þau eru öll á
sama árinu.“ Við erum í aldursröð
talið: Sverrir, fyrrverandi kennari á
Akureyri, síðar skólastjóri og fast-
eignasali í Bandaríkjunum, Bragi,
fyrrverandi kennari á Jaðri og við
Iþróttakennaraskóla íslands á
Laugarvatni, síðar uppeldisfræðing-
ur og framkvæmdastjóri í Banda-
ríkjunum, Ingibjörg, íyrrverandi
skrifstofustjóri í heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytinu, Ragnar,
forstjóri í Garðabæ, og Gunnar,
fyrrverandi kaupmaður í Reykjavík.
Oft var glatt á hjalla heima og
gaman að alast upp á Akureyri á
þessum árum, leikrými mikið og
frelsi til leikja. Öll lögðum við syst-
kinin stund á íþróttir og flest okkar
voru skátar og eru enn, þótt nú orðið
sé það meira að nafninu til. En - eitt
sinn skáti, ávallt skáti - það var og
er. Bjarni var fótbolta- og fimleika-
maður góður og stundaði skíðaíþrótt
og blak með menntaskólanemum.
Skák tefldum við töluvert og ef
Bjarni náði ekki í einhvem til að
tefla við á síðari árum tefldi hann við
tölvuna sína og var þar sem og ann-
ars staðar kappsamur um að vinna.
Að gefast upp fyrr en í fulla hnefana
var honum ekki að skapi.
Ekki var mikið um veraldarauð í
okkar föðurgarði en þar var hlýja og
skilningur, agi eins og þá gerðist og
aðhald. Festa án hörku. Pabbi eign-
aðist með árunum mikið og gott
bókasafn. Bjami ólst því upp frá
fyrstu tíð með góðum bókum, ekki
síst ljóðabókum og unni ljóðum æ
síðan. Hann hafði gott eyra fyrir
rími og gerði svolítið af vísum, en
flíkaði því lítt. Hefði
mátt stunda það meira.
Ljóðabækur, ein eða
fleiri, voru alltaf á nátt-
borðinu og voru lesnar
fyrir svefninn. Davíð
Stefánsson, móður-
bróðir konu hans, var
eitt af hans eftirlætis-
skáldum og hann kunni
heilu kvæðin eftir
hann, sem og kvæði
annarra skáldjöfra.
Bjami var alla tíð mik-
ill lestrarhestur og
minnugur vel og var
því víða heima í mál-
efnum fyrri tíma og líðandi stundar.
Hann fór ungur í sveit sem og
eldri bræður mínir tveir, var fýrsta
árið hjá Bjama Halldórssyni, þeim
mæta manni og fyrrverandi skólafé-
laga pabba á Uppsölum í Skagafrði,
en síðar var hann í Birkihlíð í Ljósa-
vatnsskarði hjá Braga bónda þar og
Lám húsfreyju. Þetta fólk mat hann
alla tíð mikils og þakkaði því eitt og
annað, er að gagni kom síðar á lífs-
leiðinni. Bjami gekk í Menntaskól-
ann á Akureyri. Fyrsta árið vorum
við í sama bekk, en sumarið eftir
varð hann fyrir slysi í síldarverk-
smiðjunni á Dagverðareyri, fékk
mikið höfuðhögg við fall af 6 metra
háum palli og var frá námi um tíma
vegna höfuðverkja. Það, sem ef til
vill bjargaði honum, var að stór salt-
sekkur féll með honum niður og tók
af honum fallið. Hann lauk því stúd-
entsprófi síðar eða vorið 1946. A
summm vann hann við síldarvinnu,
ýmist á Snæfellinu hjá þeim mikla
aflakóngi Agli Jóhannssyni eða við
störf í verksmiðjunni á Dagverðar-
eyri. A þessum sumrum, fyrst í
sveitinni og síðar við sjómennsku,
kynntist hann þessum tveim aðalat-
vinnuvegum landsins, landbúnaði og
sjósókn, og var tengdur þeim æ síð-
an.
Að loknu stúdentsprófi hélt
Bjarni til Svíþjóðar og lagði þar
stund á landbúnaðarhagfræði við
Landbúnaðarháskólann í Ultuna.
Þar vomm við samtíða, því ég var þá
í Fackskolan for Huslig Ökonomi í
Uppsölum, en skólinn í Ultuna var
þar skammt frá. Bjarni hélt þaðan
heim og lauk prófi í viðskiptafræði
við Háskóla íslands vorið 1953.
Hann stundaði nám í hagfræði við
háskólann í Múnchen í Þýskalandi á
áranum 1953-54, hélt þá, ásamt
konu sinni Stefaníu, til Bandaríkj-
anna og lauk MA-gráðu í rekstrar-
hagfræði frá The University of CoL
ombia í New York vorið 1955. A
þessum ámm ferðaðist hann tölu-
vert um lönd þau er hann stundaði
nám í og sú málakunnátta og þekk-
ing, sem hann aflaði sér á þessum
ámm, kom að góðu liði síðar í við-
skiptum erlendis.
Bjami gekk að eiga skólasystur
sína Stefaníu Þóm Ámadóttur hinn
17. júli 1954. Það var hans mikla
gæfa í lífinu, gæfa, sem hann var
ávallt þakklátur fyrir. Stefanía er
fædd 2. mars 1925 á Hjalteyri við
Eyjafjörð. Foreldrar hennar vora
Þóra Stefánsdóttir frá Fagraskógi,
húsmóðir á Hjalteyri og síðar sím-
stöðvarstjóri þar og Árni Jónsson
frá Amarnesi, símstöðvarstjóri og
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÞÓRÐUR JÓNSSON,
Úthlíð 2,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 25. júní, verður
jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn
30. júní kl. 10.30.
Halldóra Þorvarðardóttir,
Sigrún Kristín Þórðardóttir, Sverrir Sigurðsson,
Jón Þórðarson, Anna Kristín Tryggvadóttir,
Elísa Ýr, Þórhallur Magnús,
Tinna Rut og íris Heiða.
útvegsbóndi á Hjalteyri. Stefanía og
Bjarni giftu sig í Möðruvallakirkju í
Hörgárdal, þar sem Þóra móðir
Stefaníu var orgelleikari um árabil
og vomm við pabbi svaramenn.
Hjónaband þeirra Bjarna og Stefan-
íu varð afar farsælt. Eg tel að jafn-
ræði mikið hafi ríkt með þeim hjón-
um, þau vom samstiga á lífsleiðinni
og samhent í hverju sem þau tóku
sér fyrir hendur. Segja má að þar
hafi átt við: Lík börn leika best. Oft
gaf á bátinn í viðskiptum hjá Bjarna
og þá stóð Stefanía sem klettur að
baki honum. Hann var löngum
stundum að heiman, var þá erlendis
í viðskiptum og sá þá Stefanía um
uppeldi barnanna, bústörf öll og
fieira sem sinna þurfti. Hún var hús-
mæðrakennari að mennt og starfaði
við þá grein um árabil áður en hún
giftist, starfaði mest við Húsmæðra-
kennaraskóla íslands, var þar vin-
sæl og virt. Heimilisstörf hennar
síðar bám vitni um kunnáttu hennar
og smekkvísi.
Snemma varð Bjami mjög póh-
tískur og gaf þá lítið eftir ef skipst
var á skoðunum í þeim efnum. Oft
vomm við ósammála, enda hvort í
sínum stjórnmálaflokki og í umræð-
um hitnaði oft í kolunum. Bjarni sat í
stúdentaráði á háskólaámm sínum
og var formaður þess um tíma.
Hann var „gegn her í landi“ alla tíð
og fylgdi Framsóknarflokknum að
málum eins og faðir hans. Var fram-
sóknarmaður og samvinnumaður að
vissu leyti, en mikill einstaklings-
hyggjumaður. Oft sagði ég: „Bjarni,
þú ert í vitlausum stjórnmálaflokki."
Ekki stóð á svarinu: „Ég - gei-ir þú
þér grein fyrir því hversu vitlausa
stefnu þú styður?" Þessara orða-
skipta mun ég sakna: Stattu fyrir
máli þínu. Þessara hvössu, bein-
skeyttu spjóta orðsins, sem svo
gaman var að glíma við. En - þetta
er liðin tíð - liðnir tímar - sem ég
sakna.
Bjami var mikill athafnamaður
um ævina og lét sig miklu varða mál-
efni lands og þjóðar. Að námi loknu
starfaði hann hjá Sambandi ís-
lenskra samvinnufélaga, var þar
framkvæmdastjóri bæði innan lands
og utan, en stofnaði síðar eigið fýrir-
tæki, Islensku umboðssöluna, sem
hann rak til æviloka, fyrst einn, en
síðar með börnum sínum öllum. Það
var allra hagur, börn hans áttu vísa
vinnu á sumrin, en þau stunduðu öll
háskólanám á vetmm og Bjarni naut
samvinnu og stuðnings þeirra fyrr
og síðar. Nú taka þau við góðu búi af
föður sínum. Auk Islensku umboðs-
sölunnar á fjölskyldan fyrirtækin
Vélar og þjónustu og Sportbúð-Tít-
an. í þeim fyrirtækjum starfa nú um
100 manns. Bjami sat í ótal nefndum
og ráðum, en það verður ekki rakið
hér, þvi gerði Morgunblaðið góð skil
í andlátsfregn hinn 20. júní sl.
Fyrir nokkram áram arfleiddi
föðursystir okkar, Guðrún Magnús-
dóttir, okkur systkinin, sem búsett
vora hér á landi, að jörð sinni Eng-
landi í Lundarreykjadal. Þar var
hafist handa við að gróðursetja tré
og undu þau Bjarni og Stefanía
löngum þar við tijárækt.
Stefanía og Bjarni áttu miklu
barnaláni að fagna. Þau eignuðust
fimm mannvænleg böm, góðar
tengdadætur og tólf barnabörn, sex
stúlkur og sex drengi og alltaf var
litla fólkið velkomið á Ægissíðuna á
meðan heilsa og kraftar afa og
ömmu leyfðu. Síðustu ár hefur Stef-
anía átt við heilsuleysi að stríða, er
hún fékk hinn illvíga sjúkdóm alz-
heimer. Bjarni annaðist hana af
mikilli umhyggju þangað til að svo
var komið, að hún varð að fara í
sjúkrahús. Það varð honum afar erf-
ið ákvörðun. Hún dvelur nú í Landa-
kotsspítala og nýtur þar góðrar
læknismeðferðar og hjúkranar.
Bjarni fékk sjúkdómsgreiningu í
ágúst sl. er hann vegna blóðleysis
var lagður inn á Landspítalann í
Fossvogi. Hann var kominn með
krabbamein á lokastigi. Vegna
hreinskilni læknanna þar gat hann
gengið frá málum sínum öllum áður
en yfir lauk og vil ég þakka Sigurði
Björnssyni, yfirlækni og samstarfs-
fólki hans, ómetanlega hjálp og um-
hyggju. Bjarni sagði stundum við
mig: Þú getur sannarlega verið
hreykin af hjúkrunarstéttinni þinni.
Bjarni var ekki kirkjurækinn
maður, en trúði á guð sinn og annað
líf og kveið ekki endalokum. Hann
lifði sem hetja og dó sem hetja.
Hann var kvaddur frá Hallgríms-
kirkju 26. júní sl. Athöfnin var ein-
föld og smekkleg og ber að þakka sr.
Braga Skúlasyni, sjúkrahúspresti
Landspítalans hlýju og skilning,
einkum gagnvart barnabörnunum
litlu.
DAGBJÖRT
STEFÁNSDÓTTIR
+ Dagbjört Stefáns-
ddttir var fædd í
Hvammi í Hjaltadal
29. maí 1910. Hún
lést 17. júní síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjdnin Soffía
Jdnsddttir, f. 20. des-
ember 1874, sem var
af Reiðhdlsætt í Fljdt-
um í Skagafírði, og
Stefán Sigurgeirs-
son, f. 26. júní 1864,
bdndi í Hvammi, en
Eyfirðingur að ætt
og uppruna.
Dagbjört giftist
Páli Þorgrímssyni, f. 9. mars 1895
í Hofstaðarseli í Viðvíkursveit.
Páll var ráðsmaður við Bænda-
skdlann á Ildlum er þau kynntust.
Dagbjört útskrifaðist úr ungl-
ingadeild sem rekin var á Hdlum,
ennfremur nam hún kjdlasaum í
Reykjavík. Þeim hjdnum varð ekki
barna auðið, en fengu kjörson, Jd-
hann Sigurð, f. 22. desember 1941
Það er ekki oftar sem við sitjum
saman með kaffibolla og spjöllum
saman eða fylgjum hvor annarri á
milli heimila okkar eða geram annað
skemmtilegt saman, því hinn 17. júní
kvaddir þú jarðvistartímabilið.
Þegar ég kom ung og öllum þarna
ókunnug í dalinn þinn varð ég fyrir
því láni að fá svo góða nábúa sem
ykkur í Hvammi og Hlíð sitt hvora
megin við mitt heimili og átt með
ykkur svo ótal margar yndisstundir.
Þú varst mikil húsmóðir og búkona.
Myndarleg varstu með nálina og
mest dáðist ég að listfengi þínu í
í frumbernsku hans og
ennfremur tdku þau í
fdstur Kolbrúnu Báru
Guðveigsddttur, f. 13.
febrúar 1944.
Þau hdfu búskap í
Hvammi 1935 og
bjuggu þar þar til Páll
lést í júní árið 1969.
Eftir það bjd Dagbjört
þar áfram á mdti syni
þeirra og Klöru Guð-
mundsddttur, f. 13.
apríl 1947. Þau eiga
Qdra syni, Ágúst,
Barða, Pál Dagbjart
og Guðmund. Kolbrún
giftist Þdr Valtýssyni, f. 21. septem-
ber 1943, og eiga þau tvö börn, Þor-
björgu og Pál.
Dagbjört brá búi árið 1976 og
keypti íbúð á Grundarstíg 4 á Sauð-
árkrdki en þar vann hún við fisk-
vinnslu.
Útför Dagbjartar fdr fram frá
Sauðárkrtíkskirkju 23. júní, en jarð-
sett var á Hdlum í Hjaltadal.
þeirri gi-ein þegar þú baldýraðir og
saumaðir upphlut á fósturdóttur
þína, Kolbrúnu Guðveigsdóttur, og
hafðir bara olíuljós til að vinna við.
Þú vildir að hún gæti skartað þjóð-
búningi okkar með sæmd þegar hún
var við nám í Danmörku.
Þú varst sparsöm en höfðingi heim
að sækja og varst ævinlega tískuleg
til fara á meðan heilsan leyfði.
í tugi ára voram við nábúar en svo
fluttir þú til Sauðárkróks, ekki dofn-
aði vináttan við það. Það var jafnan
svo gaman að fá þig í heimsókn sem
fyrr.
Stefanía, okkar elskulega mág-
kona. Við systkinin sendum þér, fjöl-
skyldu þinni og systrum þínum fjór-
um, hlýjar kveðjur. Guð veri með
ykkur - og þið með Guði.
„Þar bíða vinir í varpa, sem von er
á gesti.“
Ingibjörg R. Magnúsddttir.
Elsku tengdapabbi, 17. júní 2000
náðir þú þínum ævitindi og hvarfst
inn í sólskinið. Þú ert frelsaður frá
friðlausum öldum veikinda og mátt-
leysis til þess að þú getir hafið nýja
fjallgöngu.
Okkar kynni vora ekki löng og
flestar okkar samverastundir vora í
veikindum þínum þegar ég heim-
sótti þig á Ægisíðuna. Ég óskaði
þess að þér myndi batna til þess að
ég og yngsta þáverandi bamabarnið
þitt, Þóra Dagný, gætum kynnst þér
betur. Þú hafðir svo gaman af að sjá
litlu skottuna stækka og þótt styrk-
ur líkamans væri ekki mikill undir
lokin var ávallt kraftur til þess að
taka hana í fangið. Þó rödd þín hætti
að hljóma er ég viss um að þú vitjar
okkar í hjörtum okkar og skilningi.
Húsið á Ægisíðunni verður áfram í
eigu fjölskyldunnar og þar þarf ein-
ungis að líta niður í fjöra til þess að
sjá öldur þínar falla að ströndinni og
fræ þín blómgast áfram í garðinum.
Morgunþokan sem gufar upp við
sólris og skilur dögg eftir í grasinu
safnast saman í ský og fellur til jarð-
ar sem regn. Þannig vitjar þú okkar
þótt vindurinn hafi borið þig burt.
Við munum finna bros þitt í blómun-
um og hlátur í trjánum.
Faðir minn var einnig kallaður til
nýrra heimkynna í byrjun ársins.
Hjá okkur Stefáni mun þvi nýárs-
dagur og lýðveldisdagur þessa árs
ávallt marka dýpri spor en önnur
tímamót. Þetta eru stórir dagar líkt
og þið báðir vorað enda fæddir sama
dag á árinu. Það er erfitt og þungt
skref að missa báða okkar helstu
kennara í lífinu með svona stuttu
millibili en við höldum fastar um
hvort annað. Þið kennduð okkur
báðir að vinnan göfgi manninn. Það
munum við kenna okkar börnum
líka.
Við heimsækjum Stefaníu og tök-
um nokkur lög með henni áfram.
Hvíl í friði.
Iðunn Bragaddttir.
Þú vildir að við létum þig vita áður
en við heimsæktum þig þar. „Því þá
tek ég mér frí úr vinnunni," sagðir
þú og gerðir það og hlóðst svo kræs-
ingum á borðið.
Þótt þú tækir þér frí þegar við
komum þá varst þú orðlögð fyrir
dugnað og fórst í fiskvinnuna hve-
nær sem útkall kom, jafnvel að nóttu
til og fram eftir degi á áttræðisaldri,
m.a.s. þá varstu bæði rösk og vinnu-
söm.
Börnin okkar hjónanna vora tíðir
gestir hjá þér á Sauðárkróki og urðu
þá fyrir alúð þinni hvort sem þurfti
gistingu eða aðra fyrirgreiðslu.
Eftir að við fluttum hingað, fjöl-
skylda mín, til Akureyrar var svo
gaman að fá þig í heimsókn þegar þú
komst til Kolbrúnar og fjölskyldu
hennar hingað. Það var gaman að
fylgjast með hvað Kolbrún og fjöl-
skylda hennar var þér góð og vildi
hlúa að þér. Ekki varstu síst glöð
þegar Kolbrún bauð þér með sér til
Danmerkur á einu merkisafmælinu
þínu. Þetta var þín fyrsta og eina ut-
anlandsferð og þú naust hennar því
svo vel.
Dagga mín, þér fannst ekkert var-
ið í langar minningargreinar svo ég
læt hér staðar numið þótt af nógu sé
að taka.
Ég og fjölskylda mín þökkum þér
innilega samfylgdina.
Blessuð sé minning þín.
Þín
Fjóla.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.