Morgunblaðið - 29.06.2000, Side 63

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 29. JÚNÍ 2000 63
BJÖRK
DUADOTTIR
+ Björk Dúadóttir
fæddist á Akur-
eyri 1. apríl 1951.
Hún lést í bílslysi 21.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Hólmfríður
Valdimarsdóttir, f.
11.9. 1925, og Dúi
Björnsson, f. 6.1.
1923. Þau skildu.
Börn þeirra voru
fjögur, Árnína,
Björn, Björk og Auð-
ur. Systkini Bjarkar
sammæðra voru
þrjú, Ólafur, Gunnar
og Sólveig, en hún lést f æsku.
Systkini Bjarkar samfeðra eru
fimm, Helga, Jónína, Róbert,
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku dóttir, systir og vinkona.
Hjartans þakkir fyrir yndislegu sam-
verustundirnar, umhyggjuna, hlýj-
una og brosið þitt bjarta.
Minning þín lifir með okkur.
Dúi, Eva, Helga, Jónfna,
Róbert, Bima, Ema,
Jóhanna og ijölskyldur.
Það voru hörmuleg tíðindi sem
mér bárust sl. miðvikudag. Ástkær
vinkona mín, Björk Dúadóttir, hafði
látist í bflslysi fyrr um daginn. Móðir
Bjarkar, Hólmfríður, og móðursystir
mín, Lilja, sem er tengdamóðir
Bjarkar, höfðu slasast lífshættulega.
Við fráfall Bjarkar er stórt skarð
höggvið í fjölskylduna. Skarð sem
aldrei verður fyllt.
Björk var ekki einungis hluti af
fjölskyldu minni heldur ástkær vin-
kona.
Það eru rúm tuttugu og fimm ár
síðan Nonni frændi kom með sætu
kærustuna sína í heimsókn á æsku-
heimili mitt. Við systumar sex elsk-
uðum hana frá upphafi. Það var eins
og við hefðum eignast eina systurina
enn.
Líf okkar Bjarkar hefur verið
ótrúlega samofið frá fyrstu tíð og
þræðirnir sem tengdu okkur náðu
aldrei að rakna upp né slitna. Við
unnum saman, við pössuðum börn
hvor annarrar, við studdum hvor
aðra í erfiðleikum og við glöddumst
saman.
Nú þegar ég kveð ástkæra vin-
konu mína þá er efst í huga mínum
þakklæti. Þakklæti fyrir að fá að
kynnast Björk og vera kærleika
hennar og ástar aðnjótandi. Minn-
ingar um jmdislega manneskju með
stórt hjarta munu fylgja mér um
ókomna tíð.
Ég votta öllum ástvinum Bjarkar
mína dýpstu samúð. Elsku Nonni,
Lilja, Steinar Óli, Kristófer, Bjarki
Jón og Elísabet, megi algóður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Ágústa Hrefna Lárusdóttir.
Æskuvinkona mín, Björk Dúa, er
dáin. Ég er ósátt en ég hugga mig við
samtal okkar fyrir fáeinuip árum. Þá
ræddum við um dauðann, vinkona
mín hún Björk var búin að missa litlu
systur sína og ég var búin að missa
tvo bræður mína. Mér leið illa og fór
að tala um að mér fyndist óréttlátt að
fólk dæi ungt. Þá sagði mín vinkona:
„Ég er örlagatrúar, við deyjum þeg-
ar við eigum að deyja, alveg sama á
hvaða aldri við erum.“ Ég býst við að
það sé rétt hjá henni en samt er
stundum erfitt að skilja lífsins gang.
Minningamar þjóta í gegnum hug-
ann. Björk sitjandi við sófaborðið
heima hjá sér á Húsavík að leggja
kapal. Hún tók brosandi á móti öllum
við afgreiðsluborðið í apótekinu.
Leiðir okkar beggja lágu til Reykja-
víkur, þá fórum við oft með bömin
okkar saman niður að Tjörn til að
gefa öndunum brauð. Björk vann í
Birna og Erna.
Hinn 29. maí 1974
giftist Björk Jóni
Carlsyni, f. 16.2.
1953. Börn þeirra
eru tvö, Hólmfrfður
Lilja, f. 15. maí 1975,
og Steinar Óli, f. 4.
júm' 1982. Eiginmað-
ur Hólmfríðar Lilju
er Kristófer Rúnar
Baldursson f. 31.8.
1976, og börn þeirra
eru Bjarki Jón, f. 23.
maí 1995, og Elísa-
bet Helga, f. 30. jan.
1998.
títför Bjarkar fer fram frá Ak-
ureyrarkirlqu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Lyfjabúðinni Iðunni, ég vann rétt hjá
og við hittumst oft í háþeginu og
gerðum ýmislegt saman. Ég sé hana
fyrir mér við eldhúsbekkinn sinn í
Iðufellinu við eldamennsku. Síðan
fluttum við báðar til Akureyrar. Þar
fórum við í sund með bömin okkar,
tókum marga göngutúra á morgnana
í Kjamaskógi. Og bjuggum til slátur
með dætmm okkar, já það var oft
gaman hjá okkur.
Loksins, já loksins var lífið að
verða léttara hjá henni Björk minni.
Björk og Jón eiginmaður hennar
vora nýbúin að festa kaup á góðri
íbúð hér á Akureyri. Björk var alsæl
með íbúðina sína og Jón með góða
vinnu. Björk og Jón eignuðust tvö
böm, Hólmfríði Lilju og Steinar Óla.
Steinar Óli býr í foreldrahúsum.
Hólmfríður Lilja býr í næsta ná-
grenni við foreldra sína, ásamt eigin-
manni sínum, Kristófer, sem var eins
og sonur þeirra, ásamt tveimum
börnum, Bjarka Jóni og Elísabetu
Helgu. Barnabörnin hennar Bjarkar
vora líf hennar ogyndi. Já, elsku Jón,
Lflja, Steinar, Kristófer, Bjarki og
Elísabet, gangi ykkur vel að höndla
hamingjuna á ný.
Hvfldu í friði, elsku Björk mín.
Þín vinkona,
Sigurbjörg Kristjánsdóttir
(Sidda).
Að kvöldi miðvikudagsins 21. júní
sl. barst okkur sú harmafregn að hún
Björk Dúadóttir starfsmaður á sam-
býlinu í Hafnarstræti 16 á Akureyri
hefði lent í bflslysi og látist.
Við hjónin kynntumst Björk fyrst
er hún hóf störf á sambýlinu í Hafn-
arstræti 16 þar sem bróðir minn
Þorkell Steinsson (Gulli) býr. Allt frá
fyrstu kynnum okkar geislaði hlýja
og einstök umhyggja frá henni. Hún
var ávallt tilbúin að leggja sig alla
fram við að hugsa um þá sem minna
máttu sín enda þótti öllum sem til
hennar þekktu vænt um hana.
Dagana 5.-8. júní sl. áttum við því
láni að fagna að Björk sótti okkur
heim á Vopnafjörð. Um nokkurt
skeið hafði hún haft áhuga á að koma
með Gulla bróður í heimsókn þrátt
fyrir fötlun hans. Frá því að hug-
myndin vaknaði var undirbúningi
hennar þannig háttað að þetta ævin-
týri okkar allra skyldi takast.
Ánægjan og gleðin sem skein af
andliti hennar eftir að hafa ekið um
misjafna vegi til Vopnafjarðar með
Gulla og dóttur sinni Lilju og tengda-
syninum Kristófer ásamt bamaböm-
unum tveimur, Bjarka og Elísabetu
var ólýsanleg en þau komu með til
þess að aðstoða og hjálpa mömmu,
ömmu og tengdamömmu við ætlun-
arverkið en eiginmaðurinn Jón
Karlsson var við störf á Flæmska
hattinum. Greinilegt var af dvölinni
hér á Vopnafirði að Björk var í miklu
uppáhaldi hjá ungu kynslóðinni enda
alltaf tilbúin til þess að hlusta og gera
hlutina skemmtilega jafnt fyrir unga
sem aldna.
Ferð af þessum toga var Gulla
dýrmæt og okkur aðstandendum er
það mikils virði að finna fyrir því
hversu vel hugsað er um hann þar
sem hann býr á heimili sínu á Akur-
eyri. Það var greinilegt hversu vel
hann kunni að meta samvistirnar við
Björk. Ekkert fum heldur gengið
beint til verks þegar sinna þurfti hon-
um á margvíslega vegu. Greinilegt
var hversu vel hann kunni að meta
handtökin hennar og viðmót. Hann
ljómaði allan tímann og naut hverrar
stundar til hins ýtrasta. Aldrei hefur
Gulli litið jafn-vel út eins og nú og
ljóst er að honum hefur liðið vel í
höndum þínum, Björk.
Dagamir sem við áttum saman hér
á Vopnafirði munu ávallt geymast í
minningunni. Gleði þín og ánægja yf-
ir því að hafa náð settu markmiði.
Engu var líkara en veðurguðimir
spiluðu með þessa daga sem við átt-
um saman. ÁJlan tímann var glamp-
andi sól og gott veður og stundimar
liðu eins og best verður á kosið. Mik-
ið var spjallað og hlegið, farið í sund
og sprellað á ýmsa vegu. Það var
sólskin í hugum okkar allra og engan
óraði fyrir því sem framundan var.
Elsku Björk. Við þökkum fyrir
þær stundir sem við áttum saman.
Umhyggja þín fyrir Gulla og kynni
okkar af þér era okkur mikils virði. í
minningunni er glaðværð þín og
fómfysi sá hæfileiki sem ávallt mun
varðveitast í hugum okkar aðstand-
enda Gulla.
Kæra Lflja, Kristófer, Bjarki, El-
ísabet, Jón og Steinar. Við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð á rauna-
stundu og biðjum Guð að vera með
ykkur.
Ykkar
Þorsteinn, Sigurbjörg og
fjölskylda, Vopnafírði.
Þegarafhvörmum
hrynja skúrir elsku vaktar
við ástvina missi
elskan eilífa,
sem alheim faðmar,
berstþánær
ogbætirúrsorgum.
(Bjami Thor.)
Þvflíkt reiðarslag þegar við frétt-
um að kvöldi miðvikudagsins 21. júní
að kær vinkona og vinnufélagi, Björk
Dúadóttir, hefði látist í bflslysi þá
fyrr um daginn. Við eram enn og aft-
ur minnt á hverfulleika lífsins, hve
stutt er á milli lífs og dauða, gleði og
sorgar. Björk var svo hamingjusöm
og geislandi af gleði þegar hún
kvaddi okkur um hádegi þennan dag
á leið til Reykjavfloir þar sem hún
ætlaði að dvelja í nokkra daga með
dóttur sinni og tveimur barnaböm-
um, sólargeislunum sínum þeim
Bjarka og Elísabetu.
Það er með söknuði og ólýsanlegri
sorg sem við vinnufélagarnir setj-
umst niður og skrifum þessi kveðju-
orð, en í huga okkar er einnig þakk-
læti fyrir að hafa kynnst og átt að vini
þessa einstöku konu. Björk var ein-
staklega heilsteypt og traust kona og
það sem einkenndi hana öðra fremur
var hjálpsemi og umhyggja fyrir öðr-
um. Þessarar umhyggju og hlýju
fengum við vinir hennar og íbúar
Hafnarstrætis 16 svo sannarlega að
njóta.
Það var mjög gott að leita til
Bjarkar, hún var úrræðagóð og alltaf
tilbúin að bjóða fram aðstoð sína og
hjálp. Setningar eins og „ég get ekki“
eða „þetta er ekki hægt“ vora ekki til
í hennar orðaforða.
Á kveðjustund leitar hugurinn til
baka og minningamar hrannast upp.
Björk var frábær kokkur og við
minnumst hennar í eldhúsinu að
töfra fram gimilega rétti eða baka
besta rúgbrauð í heimi. Við minn-
umst hennar líka með verkfærakass-
ann að gera við útihurðina eða hjóla-
stólana. Já, hvaðeina sem til fellur á
stóra heimili. Fyrir henni var ekkert
ómögulegt, engin vandamál óyfir-
stíganleg.
Nú er rofið stórt skarð í samheld-
inn hóp, skarð sem verður erfitt að
fylla.
En við tökum utan um hvert annað
og höldum áfram með Björk sem fyr-
irmynd.
Það var ekki henni líkt að gefast
upp.
Nú kveð ég þig í hinsta sinn,
kveð meðsorgogtárum
en eitt ég veit og í huga hef
þú hverfur aldrei úr hjarta mér.
(Guðríður Sæmundsdóttir.)
Mikill harmur er kveðinn að fjöl-
skyldu Bjarkar sem var henni svo
óendanlega mikils virði og hún um-
RAGNHILDUR
KETILSDÓTTIR
+ Ragnhildur Ket-
ilsdóttir fæddist
að Gerði í Suðursveit
í A-Skaftafellssýslu
hinn 23. maí 1906.
Hún lést í Sjúkrahús-
inu á Egilsstöðum
hinn 31. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
Ragnhildar voru
hjónin Bjamheiður
Þorsteinsdóttir og
Ketill Jónsson, bæði
úr Suðursveit. Ketill
var sonur Jóns
Steingrímssonar og
Oddnýjar Sveinsdótt-
ur sem var mikil gáfukona. Þau
bjuggu að Gerði. Þorsteinn móð-
urafi Rögnu var Sigurðsson ætt-
aður úr Óræfum, kona hans hét
einnig Oddný og var Steinsdóttir.
Hinn 25. apríl 1934 giftist
Ragnhildur Jóhanni Jóhannessyni
frá Skjögrastöðum f. 13.1. 1911,
d. 24.2. 1981, og eignuðust þau
fimm börn. 1) Bjarnheiður, f. 10.1.
Laugardaginn 10. júní sl. léku sval-
ir vindar um Austurland. Þennan dag
kvöddu ættingjar og vinir Ragnhildi
Ketilsdóttur hinstu kveðju í Vallar-
neskirkju. Ef til vill má segja að veðr-
ið þennan dag hafi verið táknrænt.
Líf hennar var ekki auðvelt og oft
blésu vindar mótlætis og margskonar
erfiðleika, en Ragna, það var hún allt-
af kölluð, var ein af þeim hetjum sem
ekki lét bugast og var undravert
hvernig hún stóð af sér áföllin og
hafði skýra hugsun til enda lífs. 94 ár
er löng ævi og seinustu 25 árin var
hún bundin hjólastól.
Þegar Ragna var tólf ára hættu
foreldrar hennar búskap og fóru í
vinnumennsku. Hún fylgdi þeim til
fjórtán ára aldurs. Ragna fékk að
njóta þeirrar bamafræðslu sem þá
1937, d. 10.4. 1969.
Maður hennar var
Bjöm Ólafsson
bóndi í Hestgerði í
Suðursveit og áttu
þau þrjú börn. 2)
Jónfna Ingibjörg, f.
9.4. 1940, búsett á
Egilsstöðum, gift
Elíeser Helgasyni og
eiga þau fjögur
börn. 3) Jóhannes, f.
7.12. 1941, búsettur
á Egilsstöðum, sam-
býliskona hans er
Anna Sigfinnsdóttir
frá Neskaupstað.
Tvö yngstu börnin, f. 1945 og
1951, létust bæði fárra daga göm-
ul.
Dótturson sinn, Ragnar Jó-
hann, f. 24.12. 1961, tóku Ragn-
hildur og Jóhann í fóstur og ólst
hann upp hjá þeim.
títför Ragnhildar fór fram frá
Vallameskirkju hinn 10. júní síð-
astliðinn.
var kostur á en nú var ekkert fram-
undan nema vinnumennska. í hjarta
sínu þráði Ragna meira nám og þá
ekki síður til handanna. Um tvítugt
réð hún sig austur á Djúpavog til
frænku sinnar, Kristbjargar Sveins-
dóttur, og Þórhalls Sigtryggssonar,
sem var kaupfélagsstjóri þar. Þar átti
hún góðan tíma og lærði margt því
heimilið var á allan hátt til fyrirmynd-
ar. Vorið 1926 réðst hún í kaupavinnu
að Hnitbjörgum í Jökulsárhlíð og fór
síðan til Seyðisfjarðar og vann þar á
saumaverkstæði í tvo vetur. Næstu
árin, eða til haustsins 1930, vann hún
við sauma á vetuma og kaupavinnu á
sumrin, þá fór hún í húsmæðraskól-
ann á Hallormsstað. Ekki leyfðu þó
fjárráðin meira en þann eina vetur.
25. aprfl 1934 giftist Ragna Jó-
vafði alla tíð með ást sinni og hlýju.
Við vfljum votta þeim öllum sem og
vinum og öðram aðstandendum okk-
ar dýpstu samúð og biðjum Guð að
styrkja þau í þessari miklu sorg.
fbúar og samstarfsfólk,
Hafnarstræti 16.
Við hjónin urðum felmtri slegin er
við fengum þær sorgarfréttir að
Björk stjúpmóðir mín hefði látist í
bflslysi. Kynni okkar hófust þegar ég
óstýrilátur unglingurinn fluttist til
Reykjavíkur fyrir rúmum 20 áram,
en á þeim tíma bjuggu hún og pabbi í
bænum. Ég var töluvert hjá þeim,
eins vora móðir mín og hún vinkonur
og fóra stundum í ferðalag með okk-
ur krakkana. Hún var alltaf að reyna
að ala mig upp, maður skilur það bet-
ur eftir að maður fullorðnast að hún
meinti bara vel og hefur sjálfsagt
fundist hún eiga aðeins í mér.
Eftir að pabbi og Björk fluttust
norður á Akureyri urðu heimsókn-
imar ekki eins tíðar. Samt sem áður
var ekki farið norður nema stoppa
hjá Björk og gista þar og ef heppnin
var með eldaði hún eitthvað gott. Síð-
ar bjó ég þar þegar ég var á sjó fyrir
norðan.
Það var einmitt í einni inniveranni
að við Adda kynntumst. Kom það
upp úr kafinu að þær vora frænkur,
einnig var Björk alin upp á svipuðum
slóðum og foreldrar hennar og þau
þekktust. Adda og Björk náðu mjög
vel saman, jukust samskiptin eftir
því sem á leið. Þegar Björk lést var
hún á leiðinni suður í sumarfrí og við
höfðum ætlað að hittast. Tilhlökkun-
in að fá hana í heimsókn breyttist í
einni svipan í sorg og söknuð. Við
höfum misst góðan vin.
Elsku Björk, við eram mjög þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, og fyrir þann tíma sem við áttum
með þér. Við hugsum með söknuði til
þess að eiga ekki eftir að hitta þig aft-
ur í þessari jarðvist.
■ Elsku pabbi, Lilja, Steinar Óli og
aðrir aðstandendur, við sendum ykk-
ur okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Karl og Aðalheiður.
hanni Jóhannessyni frá Skjögrastöð-
um. Þau bjuggu á ýmsum stöðum í
Vallahreppi, síðustu árin að Jaðri. Ár-
ið 1975 verður Ragna fyrir hörmu-
legu slysi í heimahúsi og lamast upp
að öxlum og var upp frá því bundin
hjólastól. Árið 1969 lést Bjamheiður
dóttir þeirra hjóna frá þremur ung-
um bömum og tóku þau þá elsta barn
hennar, Ragnar Jóhann, í fóstur.
Geta má nærri hve þungbært hefur
verið fyrir Rögnu að sjá fram á ævi-
langa fötlun og geta ekki sinnt því
ætlunarverid sínu að annast drenginn
móðurlausa. Eftir slysið dvelur
Ragna í Reykjavík á sjúkrahúsi og í
endurhæfingu og ótrúlegt er hve vel
tókst að hjálpa henni og er ekld að efa
að þar muni hafa komið til hennar
mikli lífsþróttur og óbilandi vilji. Eft-
ir slysið fluttist heimflið út í Egils-
staði að Lagarási 2. Árið 1981 verður
enn áfall í lífi Rögnu er hún sér á bak
eiginmanni sínum. Seinustu 18 árin
dvaldi hún á Sjúkrahúsinu á Egils-
stöðum og naut þar góðrar umönmm-
ar lækna og starfsfólks og þar átti
hún eftir að taka þátt í handavinnu og
lætur eftir sig fallega muni frá þess-
um árum.
Ragna var greind kona, hún las
mikið og var minnug. Hún kunni skil
á mönnum og málefnum bæði í fortíð
og samtíð og sagði skemmtilega frá.
Hún hafði ákveðinn persónuleika og
var föst fyrir og ákveðin. En fyrst og
síðast var hún sönn hetja í baráttu
lífsins og hélt sinni reisn til síðasta
dags. Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Rögnu og njóta
vináttu hennar og munum sakna
hennar. Hún var sannur vinur vina
sinna.
Að kvöldi hins 31. maí sl. lagði hún
sig að venju eftir matinn og sofnaði
og þannig fékk hún þráða hvíld. Frið-
ur var yfir ásjónu hinnar 94 ára
gömlu konu.
Guð blessi minningu Ragnhildar
Ketilsdóttur. Bömunum hennar og
afkomendum sendum við innilegar
kveðjur og blessunaróskir.
Aðalbjörg Magnúsdóttir,
Þorsteinn Sigurðsson.