Morgunblaðið - 30.06.2000, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 30. JÚNÍ 2000 45
ÞORÐUR
JÓNSSON
+ Þórður Jónsson
fæddist í Hrúta-
tungu í Vestur-Húna-
vatnssýslu 15. maí
1940. Hann lést á
Landspítalanum 25.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jón Tómas-
son, f. 27.12. 1900, d.
22.1. 1982, og Ósk
Þórðardóttir f. 11.7.
1901, d. 18.8. 1999.
Systkini Þórðar eru;
Kristján Pétur, f.
2.10. 1923, d. 20.12.
1924, og Anna Dóra,
f. 13.11. 1930. Maður hennar er
Ingólfur Halldórsson, f. 8.1. 1930.
Börn þeirra eru; Óskar, f. 10.12.
1954, Jóna, f. 3.9. 1959, og Ólöf
María, f. 12.6.1962.
Hinn 29. ágúst 1964 kvæntist
Þórður eftirlifandi eiginkonu
sinni Halldóru Þorvarðardóttur,
f. 13.10. 1942, frá Söndum í Mið-
firði. Foreldrar hennar voru hjón-
in Þorvarður Júlíusson, f. 30.7.
Deyr fé
deyjafrændur,
deyrsjálfuriðsama.
En orðstír deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Þessi orð úr Hávamálum komu
upp í hugann þegar mér bárust þau
tíðindi að Þórður Jónsson vinur
minn og starfsfélagi væri látinn.
Kynni okkar hófust fyrir 33 árum
þegar ég réðst til starfa sem lærling-
ur á rafmagnsverkstæði Jóns M.
Bjarnasonar en þar hafði Þórður
lokið námi sem rafvirki. Þórður
starfaði einnig sem rafvirki við upp-
byggingu á blokkum framkvæmda-
nefndar í Breiðholti og síðan við
uppbyggingu álversins í Straums-
vík. Þórður hóf störf á rafmagns-
verkstæði ísal árið 1969 og starfaði
þar óslitið til dauðadags. Þar lágu
leiðir okkar aftur saman þegar ég
hóf þar störf fyrir 22 árum.
A rafmagnsverkstæði Isal hefur
ríkt mjög góður starfsandi og mikil
samheldni meðal starfsmanna sem
hefur leitt til þess að margir hafa
ílengst þar og er nokkur hópur
manna sem hefur starfað þar nánast
frá upphafi eða rúm 30 ár.
Eins og gengur á góðum vinnu-
stöðum hafa menn ýmislegt brallað
saman utan vinnutíma, haldið árshá-
tíðir, farið í ferðalög og ekki minnist
ég þess að Þórð hafi nokkurn tímann
vantað.
Að eignast vináttu Þórðar var
ekki sjálfgefið, því segja má að menn
hafi áunnið sér vináttu hans, en þeim
sem hana eignuðust reyndist hann
afar traustur vinur.
Við sem unnum með Þórði kynnt-
umst fljótt hversu afburða fagmaður
hann var. Hann hafði yfirgripsmikla
þekkingu á flestu sem viðkom faginu
og lagði metnað í öll sín störf og þau
verk sem hann hafði umsjón með
bæði stór og smá.
Við vinnufélagarnir og reyndar
fleiri leituðum oft ráða hjá Þórði og
komum þá ekki að tómum kofunum,
því hann hafði skoðanir á öllu sem
viðkom faginu og miðlaði öðrum af
þekkingu sinni.
Orðstír Þórðar sem afburða fag-
manns mun lifa meðal þeirra sem til
þekktu og nutu.
Við vinnufélagarnir á rafmagns-
verkstæði ísal kveðjum með söknuði
vin og félaga.
Halldóru og bömum þeirra votta
ég mína dýpstu samúð.
Fyrir hönd Félags íslenskra raf-
virkja,
Haraldur H. Jónsson,
formaður.
Kæri vinur og félagi, alltaf er
maður jafn berskjaldaður fyrir því
sem orðið er því í mínum huga varst
þú ekki bara vinur og félagi, þú varst
líka leiðtogi og leiðbeinandi minn í
nær fjörtutíu ár. Ég hóf nám í rafvir-
kjun hjá Jóni M. Bjarnasyni í Hafn-
arfirði 1. janúar 1964, þar varst þú,
1913, d. 20.11. 1991,
og Sigrún Kristín
Jónsdóttir, f. 3.8.
1917, d. 29.10. 1996.
Börn Þórðar og
Halldóru eru: 1) Sig-
rún Kristín, f. 26.4.
1964. Eiginmaður
hennar er Sverrir
Sigurðsson, f. 23.4.
1960. Börn þeirra
eru; Elísa Ýr, f. 4.9.
1981, og Þórhallur
Magnús, f. 19.2.
1985. 2) Jón f. 13.5.
1966. Sambýliskona
hans er Anna Kristín
Tryggvadóttir, f. 1.5. 1973. Börn
þeirra eru; Tinna Rut, f. 12.4.
1990, og íris Heiða, f. 14.3.1995.
Þórður lærði rafvirkjun og
vann lengst af sem rafvirki hjá ís-
lenska álfélaginu í Straumsvík
eða frá 1969 til dauðadags.
Utför Þórðar fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
kæri vinur, og tókst á þessum villta
unglingi. Þú varst ekki hrifinn
hvernig ég tók á náminu og lést mig
heyra það að kæruleysi og óvönduð
vinnubrögð væru ekki það sem ég
ætti að ástunda.
íslenska álfélagið hefur fengið að
njóta starfskrafta þinna í þrjátíu ár
sem raívirki og við á rafmagnsverk-
stæðinu að eiga þig sem félaga og
vin. Þeir sem þurftu að hafa sam-
skipti við þig í hinu daglega amstri
eða í einkalífi komu aldrei að tómum
kofunum, í vinnu varstu ofurná-
kvæmur svo mörgum þótti nóg um
en naust virðingar hjá öllum þeim
sem leituðu til þín, því í þínum huga
voru fagleg vinnubrögð og vandaður
frágangur það sem þú ætlaðist til af
hverjum og einum og það var virt.
Margt höfum við brallað í gegnum
tíðina, t.d. allar ferðirnar í Miðfjarð-
arréttir, hoppa í sundlaugina á
Laugabakka í öllum fötunum og
hengja síðan alla peningaseðlana út
á snúru til þerris og taka þá niður að
morgni í brakandi þurrki. Að sækja
ykkur hjónin heim er eins að eiga
aðra fjölskyldu, enda var ekki um
annað að ræða þegar við hjónin seld-
um húsið okkar og þurftum að bíða í
mánuð eftir afhendingu íbúðar sem
við keyptum, að við flyttum inn til
ykkar á meðan með börnin. Við nut-
um stundanna út í æsar, við vorum á
heimavelli eins og sagt er á íþrótta-
máli. Kæri vinur, ég vil þakka þér
allar stundirnar sem við höfum átt
saman og þann trúnað sem þú hefur
sýnt mér í gegnum tíðina; að eiga
ykkur Dóru að vinum er gulli betra.
Elsku Dóra, Sigrún, Jóndi og fjöl-
skyldur, Guð gefi ykkur styrk og
kraft í sorginni. Við erum með ykk-
ur.
Hans Hafsteinsson og
fjölskylda.
Nú er dáinn traustur vinur minn
og félagi Þórður Jónsson rafvirki
rétt mánuði eftir að hann hélt upp á
60 ára afmælið sitt með veglegri
veislu. Ekki hefði okkur gömlu
vinnufélögum hans úr Straumsvík
dottið þá í hug að hann ætti einungis
eftir að lifa í mánuð en. Við sem eftir
lifum erum harmi slegin og skiljum
ekki hvers vegna fólk er kvatt burt
svo langt fyrir aldur fram eða í
blóma lífsins.
Við Þórður kynntumst fyrir um
það bil 30 árum er ég réð mig á raf-
magnsverkstæði ÍSAL, hann var þá
flokksstjóri þar og tók því við nýja
starfsmanninum til að setja hann inn
í starfið. Það verð ég að segja að það
var ekki auðvelt fyrir strákling að
koma inn í hið tæknivædda umhverfi
sem þá var mun meira hjá ÍSAL en
almennt á vinnumarkaðnum. Þetta
virtist hins vegar allt tiltölulega ein-
falt þegar Þórður var búinn að renna
í gegnum fleiri metra af teiknimöpp-
um og lóðsa mann um hið stóra vinn-
usvæði. Það var þó lengi sem maður
þurfti að leita í smiðju Þórðar en þar
kom maður ekki að tómum kofunum
því hann var ákafleg glöggur og
vandvirkur við alla sína vinnu. Þórð-
ur var mjög hreinskiptinn og lét
skoðanir sínar skýrt í ljósi en þó oft
á kíminn máta. Þessu tóku auðvitað
ekki allh' vel og það eðli Þórðar að
vera vandvirkur og samviskusamur
varð þess stundum valdandi að hann
gerði sömu kröfur til annarra og þá
voru ekki allir tilbúnir að taka þeim
athugasemdum sem hann gerði.
Hvað mig varðar á ég eftir að sakna
þeirra athugasemda og ráðlegginga
sem Þórður oft á tíðum gaf mér.
Eitt af því sem rafvirkjar í
Straumsvík hafa gert í gegnum árin
er að fara í svokallaðar eftirmenn-
tunarferðir en þá eru skoðuð orku-
ver, verksmiðjur og fleira. Þetta
hafa verið ógleymanlegar ferðir og
víst er að án Þórðar verða þessar
ferðir ekki þær sömu. Ég ásamt
fjölda annarra á eftir að sakna góðs
og trausts vinar. Ég veit að ég gæti
haft þessi orð um góðan vin mun
+
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
SÓLVEIG ÓLAFSDÓTTIR,
frá Þinghól, Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis
á Dvalarheimilinu Hraunbúðum,
lést að kvöldi þriðjudagsins 27. júní.
Fyrir hönd aðstandenda.
Margrét Andersdóttir,
Birgit Andersdóttir,
Ólafía Andersdóttir Stöyva,
Inger Andersdóttir,
Kjartan Úlfarsson,
Ásmundur Jónsson,
Arnþór Flosi Þórðarson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
MATTHÍAS INGIBERGSSON
apótekari,
Hrauntungu 5,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum miðvikudaginn
28. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Katla Magnúsdóttir,
Freyja M. Frisbæk, Bent Frisbæk,
Þór Matthíasson, Janet Matthíasson,
Edda Matthíasdóttir Swan, Edward Swan,
Sif Matthíasdóttir, Jörundur Svavarsson,
og barnabörn.
flern, en læt þetta nægja, en bið þess
hér að lokum að æðri máttarvöld
styrki þig, Dóra mín, og alla fjöl-
skylduna í ykkar mikla missi.
Árni Hjörleifsson.
Margs er að minnast og margt
ber að þakka þegar traustur og góð-
ur vinur er kvaddur langt um aldur
fram. Fyrstu kynni okkar Dodda
voru þegar ég sem rafvirkjanemi
steig mín fyrstu spor í iðninni undir
handleiðslu hans. Það tókst strax
með okkur góð vinátta sem hefur
haldist alla tíð. Síðan eru liðin rúm
36 ár og allan þann tíma höfum við
verið samstarfsmenn, lengst af hjá
ísal. En Doddi gerði aldrei neitt til
hálfs. Ég varð vinur hans og þá
fylgdi fjölskylda mín með. Fjöl-
skyldur okkar bundust traustum
vináttuböndum og þannig hefur það
verið æ síðan. Við byggðum saman
hús á 8. áratugnum og bjuggum á
hvo á sinni hæðinni í sátt og sam-
lyndi í þrettán ár. Þá kynntumst við
best mannkostum Dodda.
Hversu áreiðanlegur og traustur
hann var. Og allt sem hann sagði og
gerði stóð eins og stafur á bók.
Minningar um margar skemmti-
legar samverustundh' koma upp í
hugann.
Ferðalög með þeim hjónum,
Dodda og Dóru, norður á þeirra
æskuslóðir í Húnavatnssýslu, sum-
arbústaðaferðir og vinnuferðir og
svo margt fleira sem of langt er upp
að telja en geymt er í minningunni.
Hann var skemmtilegur félagi, hafði
góða frásagnarhæfileika og var
mjög orðheppinn. Mörg gullkornin
hans lifa með okkur. Oft var setið í
borðkróknum hjá þeim hjónum,
drukkið kaffi og skeggrætt um lífið
og tilveruna. Doddi hafði ákveðnar
skoðanir og gat verið fastur fyrir en
aldrei ósanngjarn. Hann hafði þann
ágæta hæfileika að geta gert gii'n að
sjálfum sér á þann hátt að allir höfðu
gaman af. Doddi var skemmtilega
hreinskilinn, skerpa hans leyndi sér
ekki. Hann þoldi aldrei smjaður eða
tilgerð.
Hann vildi að fólk kæmi fram vi(L
hann eins og hann kom fram við
aðra, beint og óhikað.
Doddi gekk ekki heill til skógar en
kvartaði aldrei og sýndi mikið æðru-
leysi. Fyrir einu og hálfu ári fór
hann I hjartaaðgerð sem tókst það
vel að við trúðum því að við ættum
eftir að njóta samvista við hann í
mörg ár enn.
En mennirnir áætla en guð ræð-
ur.
Doddi var lánsamur í einkalífi
sínu. Það varð honum til mikillar
gæfu er hann kynntist henni Dóru
sinni. Hún hefur staðið við hlið hans
traust og sterk og stutt hann af öll-
um mætti í veikindum hans. Þau
voru einstaklega gestrisin og var
heimili þeiiTa ætíð opið öllum. Var
oft gestkvæmt þar enda þau hjón
með afbrigðum vinmörg. Þau eign-
uðust tvö mannvænleg böm og
barnabörnin eru orðin fjögur og eitt
á leiðinni.
Doddi hélt upp á 60 ára afmælið
sitt í siðasta mánuði. Þá bauð hann
öllum vinum og vandamönnum til
stórveislu. Þegar hann bauð til veisl-
unnar sagði hann: „Mig langar að
hitta sem flesta vini mína á afmæl-
inu mínu. Gjafir eru ekki það sem ég
hef áhuga á heldur nærvera ykkar.“
Þar var Doddi í essinu sínu. __
Umkringdur fjölskyldu, vinum og
vandamönnum glaður og reifur og
veitti af sínum alkunna höfðings-
skap. Það var eins og hann væri að
kveðja okkur. Þannig viljum við
minnast hans. Við þökkum Dodda
áratuga vináttu sem hvergi bar
skugga á og kveðjum hann með
söknuði. Blessuð sé minning hans.
Guð gefi dánum ró en hinum líkn
sem lifa.
Með vinarkveðju,
Rúnar og Sif.
+
Okkar kæra
HERMÍNA FRANKLÍNSDÓTTIR
frá Litla Fjarðarhorni,
síðast til heimilis
á Droplaugarstöðum
við Snorrabraut,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstu-
daginn 30. júní kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Jónsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, fósturfaðir, afi og langafi,
HALLDÓR KRISTMUNDUR HJARTARSON,
Holtsgötu 1,
Ytri-Njarðvfk,
lést á Landspítalanum, Fossvogi, miðvikudaginn 21. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og hlýhug.
Bára Þórðardóttir,
Guðfinna Margrét Halldórsdóttir, Björn Ágústsson,
Lára Hjördís Halldórsdóttir, Benedikt Jóhannsson,
Halldór Hafdal Halldórsson, Dagmar Eiríksdóttir,
Linda Björk Halldórsdóttir, Hjálmar Jón Guðmundsson,
Þór Hafdal Ágústsson, Jensína Jensdóttir,
barnaböm og barnabarnabörn.

+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
HALLDÓR GUÐJÓN MAGNÚSSON
málarameistari,
Melbæ 43,
lést að morgni fimmtudagsins 29. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Fjóla Finnbogadóttir,
Magnús Kr. Halldórsson, Kristín Ólafsdóttir,
Birna Halldórsdóttir,
Finnbogi Halldórsson, Eyja Halldórsdóttir,
Þórður G. Halldórsson, Karólína Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.