Morgunblaðið - 30.06.2000, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 30. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JAKOBINA
MATHIESEN
+ Jakobína Mat-
hiesen fæddist í
Keflavík 9. mars
1900. Hún lést 19.
júní síðastliðinn.
Jakobína var dóttir
hjónanna Guðfinnu
Andrésdóttur hús-
freyju, f. 14.9. 1874,
d. 22.2. 1933, og Júl-
íusar Snæbjörns Pet-
ersen, f. 21.12. 1871,
d. 8.8. 1946, kennara
í Keflavík. Systkini
hennar voru: Ólafía
Kristín, f. 4.10. 1901,
d. 1.1. 1904, Ólafur
Kristinn, f. 22.10. 1903, d. 6.3.
1987, skipstjóri, Sigurjón, f. 28.9.
1904, d. 1.2. 1947, sjómaður, Páll
Júlíus, f. 6.10. 1907, d. 7.10. 1907,
Katrfn Hulda, f. 22.8. 1911, d.
12.11. 1980, húsfreyja, Guðrún
Ágústa, f. 14.5.1914, d. 20.9. 1982,
húsfreyja.
Jakobína giftist Jóni Mathiesen,
kaupmanni í Hafnarfirði, f. 27.7.
1901, d. 24.2. 1973, hinn 26. októ-
ber 1929. Foreldrar hans voru
Amfríður Jósefsdóttir Mathiesen
húsfreyja, f. 9.8. 1875, d. 29.12.
1951, og Matthías Á. Mathiesen
skósmíðameistari, f.
10.2. 1867, d. 31.1.
1929.
Dætur Jakobinu og
Jóns: 1) Soffía, f. 3.8.
1930, d. 7.1. 1964,
maki 18.4. 1953 Davíð
Sch. Thorsteinsson, f.
4.1. 1930. Börn þeirra
a) Laura, f. 23.7.1954,
maki Magnús Pálsson,
dætur: Soffía, f. 1.5.
1983, Björg, f. 9.4.
1985, Perla, f. 10.8.
1988, b) Hrund, f. 17.4.
1957, maki Gunnar
Ingimundarson, böm:
Davíð, f. 24.7. 1980, Jakob, f. 26.1.
1993, Soffía, f. 19.8. 1995, Magnús,
f. 18.7. 1999, c) Jón, f. 6.3. 1963,
maki Ragnheiður Harðardóttir,
böm: Vera, f. 9.4.1996, Ari, f. 20.1.
2000. Börn Davíðs og Stefaníu
Borg: a) Magnús, f. 30.10. 1968,
maki Þórey Heiðarsdóttir, barn:
Davíð, f. 10.12. 1998, b) Guðrún, f.
5.4. 1971, maki Jóhann R. Guð-
mundsson, c) Stefanía, f. 1.3. 1986.
2) Guðfinna, f. 26.8. 1933, maki
11.5. 1956 Martin Jefferson Bev-
ans, f. 8.9. 1927. Börn þeirra a)
Patricia Margaret, f. 13.2. 1957,
maki Robert Ward, börn: Jeffer-
son, f. 29.5.1984, Jonathan, f. 13.2.
1986, b) Katherine Ann, f. 12.3.
1958, maki Mark Backes, barn:
Travis, f. 18.3. 1998 c) Mary
Frances, f. 20.8. 1960, maki
Richard Ahlquist, d) Elizabeth, f.
21.10. 1961, maki Terry Stout,
börn Delia, f. 17.3. 1982, Seve, f.
14.6. 1985, e) Jón Mathiesen, f.
17.10. 1962, dætur Marie Eliza-
beth, f. 10.6. 1984, Katherine Len-
orh, f. 20.8.1986.
Jakobína var húsfreyja en var
jafnframt mjög virk í félagsmálum
alla tíð. Var hún um áratugaskeið í
forystu Sjálfstæðisflokksins í
Hafnarfírði og á Reykjanesi Hún
var einn af stofnendum Vorboða,
Félags sjálfstæðiskvenna í Hafnar-
fírði, og var formaður þess félags í
26 ár. Jakobína lét málefni kvenna
jafnan til sín taka og starfaði m.a. í
Landssambandi sjálfstæðiskvenna.
Hún starfaði ötullega að bindindis-
málum og átti sæti í áfengis-
varnamefnd Hafnarfjarðar.
Hún var stofnfélagi og síðar
heiðursfélagi Krabbameinsfélags
Hafnarfjarðar og heiðursfélagi í
Inner-wheel. Hún átti sæti í stjórn
Náttúrulækningafélags íslands og
var mikil áhugamanneskja um
heilbrigt lfferni, hollt mataræði og
hreyfíngu.
Utför Jakobínu fer fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfírði f dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Við andlát ömmu Jakobínu þyrlast
minningarnar upp. Mig langar að
dvelja við þær sem búa innst í mínu
hugskoti, um hamingjuríka bemsku,
þegar mamma, afi og amma voru öll
enn á lífi.
Dýrmætar minningar streyma
fram um yndislega ömmu og afa í
Habbó eins og við systumar kölluð-
um Hafnarfjörð í þá daga. Þau
bjuggu í sannkölluðu ævintýrahúsi
sem stóð í fallegum garði þar sem við
áttum dúkkuhús og bú undir svölun-
um, gáfum köttum á pallinum, horfð-
um á afa beija harðfisk og ömmu
skafa rófur.Við tíndum sólber og rifs-
ber í garðinum og skoðuðum dýrin
hjá Bjama Gísla, sulluðum í læknum
og tíndum blóm. Á veturna fóram við
á skauta á Hörðuvöllum og skíði á
Setbergi.
Búðin hans afa Jóns Matt var
spennandi staður fyrir krakka og þar
var nóg af sælgæti. Einnig var hand-
hægt að fara í vasa afa ef skortur var
á því. Amma þurfti að vera strangari
en hann því hann bannaði okkur
aldrei neitt nema að flauta á ömmu
þegar við biðum efth- henni í bilnum.
Amma sagði okkur t.d. alltaf að klára
matinn sem var oftast auðvelt því hún
var afbragðs kokkur. Ef hins vegar
svo ólíklega vildi til að við voram ekki
hrifnar af matnum létum við hann
einfaldlega á afa disk og hann kláraði
íyrir okkur. Bar vöxtur hans reyndar
þess vitni að honum þótti gott að
borða. Heimili ömmu og afa var eins
og annað heimili okkar og iðulega
voram við þar næturlangt. Þau sögðu
okkur fjölmargar sögur frá sinni
baraæsku og amma söng fyrir okkur
og kenndi okkur ógrynni af vísum og
ógleymanlegt er þegar við voram að
kveðast á.
Á þessum áram dvöldumst við oft í
sumarbústað og þangað komu þau
heiðurshjón gjaman í heimsókn. Eft-
irvænting lá í loftinu þegar von var á
þeim. Við systumar störðum út á veg
og biðum þess að bíll þeiraa birtist,
því öraggt var að hann var hlaðinn
gjöfum og góðgæti, bestu ömmu og
afa í heimi og þau sjálf vora hlaðin
kátínu, hlýju og umhyggjusemi í okk-
argarð.
Þessar minningar era umvafðar
mikilli birtu og era mér ómetanlegar.
Amma er mjög eftirminnileg kona
fyrir margra hluta sakir. Hún hefur
alla tíð verið stór hluti af mínu lífi,
sýnt mér mikla umhyggju og verið
verðug fyrirmynd, m.a. varðandi
Iþeilbrigt og reglusamt lífemi,
ákveðni og sjálfstraust.
Fyrir allt þetta vil ég þakka að leið-
arlokum. Guð blessi minningu ömmu
Jakobínu.
Laura Sch. Thorsteinsson.
^ Skrýtið, skrýtið, skrýtið, elsku
amma mín, ég kemst ekki yfir hvað
það er skrýtið að þú sért farin. Þú
hefur verið hér í hundrað ár, en núna
ertu allt í einu farin, flogin í burtu. Þú
varst svo frábær manneskja, og ert
enn, það var alltaf svo mikil stemmn-
ing í kringum þig, þú varst svo mikill
persónuleiki og lést skoðanir þínar
óspart í ljós. Þegar ég hugsa um þig
dettur mér margt í hug, einna helst
glæsileikinn sem yfir þér var og allir
fínu gullkjólamir þínir, skartgripim-
ir og höfuðfötin sem þú notaðir við öll
tækifæri sem þú gast. Já, þú varst
alls staðar, í öllum veislum og öllum
aftnælum síðan ég man eftir mér. Ein
elsta minning mín um þig er þegar þú
komst alltaf til okkar öðra hvoru og
eldaðir lambakjöt og bakaðir pönnu-
kökur. Síðan líka nammið endalausa,
sem var stundum ekki alveg á réttum
neysludegi, en það þýddi ekkert að
segja um það, því þú varst það ákveð-
in að enginn komst upp með neitt
múður í návist þinni. Elsku amma, þú
vissir hvað mér þótti vænt um þig og
þykir ennþá. Ég óska þér alls hins
besta á óförnum vegum. Guð blessi
þig-
Þitt langömmubam,
Björg.
Elsku hjartans amma. Ég sakna
þín mjög mikið, en ég á margar fal-
legar minningar um þig. Þú varst
alltaf svo góð við mig og gafst mér
margt fallegt. Guð blessi þig og varð-
veiti.
Þín
Perla.
Ástkær móðursystir mín, Jakobína
Mathiesen, er látin. Mig langar að
minnast þeiraar góðu og sérstöku
konu með fáeinum orðum. Hún var
ekki einungis sérstök, hún var líka
einstök manneskja - hafði til að bera
gífurlegan viljastyrk, stolt og stór-
mannlegt yfirbragð. Hún var engum
lík. Fyrst man ég eftir henni er ég
var, eins og svo oft, skilinn eftir í um-
sjá þeiraa hjóna, Jóns og hennar, á
Strandgötunni í Hafnarfirði, þegar
móðir mín og faðir fóra erinda sinna í
Reykjavík. Þau komu frá Keflavík og
lá leiðin eftir þjóðveginum fram hjá
verslun Jóns Mathiesen, en þau
bjuggu þá uppi á efstu hæðinni. Mér
var það svo alltaf tilhlökkunarefni
þegar ég átti von á að vera hjá Dönnu
og Jóni, það vora yndislegir dagar.
Eg minnist einnig með mikilli gleði
þeiraa ánægjulegu stunda er ég átti
með systranum Sossu og Dundu og
hversu góðar þær vora við litla
frænda, gáfu honum meira að segja
stundum kóka kóla. Hjá Dönnu og
Jóni fékk ég alltaf sítrón, það fannst
mér óskaplega gott. Já! Ekki stóð á
trakteringunum í húsi hjá Dönnu
frænku minni. Ég minnist einnig
glæsilegu jólaboðanna hjá Jakobínu
og Jóni er þau höfðu flutt upp á
Hringbraut J.M. í nýtt og fallegt hús.
Þar var ætíð margt um manninn á
jóladag, bæði ættingjar Jakobínu og
Jóns. Ég held að ég muni eftir einu
slíku boði á Strandgötunni. Svo sann-
arlega hef ég margt að þakka henni
Jakobínu frænku minni frá æsku- og
unglingsáram mínum. Ég þakka
einnig fyrir hversu vel hún reyndist
mér síðar á erfiðustu tímamótum í lífi
mínu og raunar Jón líka. Svo mikill
var viljastyrkur og hugprýði hennar
Jakobínu að hún gat fyrir rúmum
mánuði, þá orðin hundrað ára, hugg-
að og veitt systur minni styrk í henn-
ar miklu sorg. Við Steinunn systir
mín viljum og þakka Jakobínu hversu
vel hún reyndist móður okkar bæði á
yngri og efri áram. Það verður vart
fullþakkað. Ég og Steinunn sendum
Guðfinnu, Laura, Hrand og Jóni okk-
ar dýpstu hluttekningarkveðjur.
Megi góður Guð blessa minningu
Jakobínu og alla hennar niðja.
Einar G. Ólafsson.
Jakobína Mathiesen er látin á 101.
aldursári. Hennar aldamót vora liðin
og hvíldin var það sem hún hafði
þráð. Hún var fædd í Keflavík og þar
ólst hún upp í Petersenshúsi eins og
það var nefnt. Elst sjö barna þeiraa
hjóna Guðfinnu Andrésdóttur frá
Hvaleyri við Hafnarfjörð og Júlíusar
S. Petersen kennara og síðar kaup-
manns í Keflavík. Ung kom hún til
náms og verslunarstarfa í Hafnar-
firði og þar hitti hún fyrir mannsefnið
sitt, ungan íþróttamann og kaup-
mann, Jón Mathiesen, en hann rak í
yfir 50 ár verslun sína í myndarlegu
húsi sem hann byggði við Strandgötu
í Hafnarfirði. Jón andaðist 1973.
Ég var ekki hár í lofti þegar leiðir
okkar Jakobínu lágu saman. Eigin-
maður hennar, frændi minn Jón og
faðir minn Árni, vora miklir bræður
og það hafði mótað líf þeiraa og lífs-
viðhorf frá unga aldri. Þegar þeir
eignuðust síðan fjölskyldur varð þar
mikill samgangur á milli og við börn-
in þeiraa, dætur Jakobínu og Jóns,
Soffía, sem lést fyrir aldur fram 1964,
og Guðfinna, húsmóðir í Bandaríkj-
unum, og systkini mín og ég vorum á
svipuðum aldri. Ég vandi því snemma
komur mínar á heimili þeirra og æv-
inlega var mér tekið þar opnum örm-
um og ávallt velkominn. Sá samgang-
ur hélt áfram þegar nýjar kynslóðir
uxu úr grasi.
Á heimili þeiraa Jakobínu og Jóns
var oft gestkvæmt. Frændfólk og
vinir komu þar og gjaman var skotið
skjólshúsi yfir þá sem þurftu, oft yfir
lengri tíma, og starfsmönnum Jóns í
verslun hans gleymdi Jakobína ekki.
Enginn einn var henni þó nátengdari
en frændi hennar Jóhann Petersen,
en hann átti frá unga aldri athvarf á
heimili foreldra Jakobínu í Keflavík.
Þegar árin liðu hóf Jakobína þátt-
töku í félagsmálum og átti þar langan
og farsælan feril. Skipti ekki máli
hvort um stjómmál var að ræða, líkn-
armál, bindindismál eða málefni
kvenna. Hún vakti ævinlega athygli
þar sem hún kom og hlustað var á
þegar hún kvaddi sér hljóðs. Henni
var sýndur mikill trúnaður og hún oft
valin til forystu. Naut hún ævinlega
mikils stuðnings eiginmanns síns til
þeirra fjölbreyttu starfa sem henni
vora falin. Þegar sjálfstæðiskonur í
Hafnarfirði bundust félagslegum
samtökum og stofnuðu Vorboða var
hún meðal stofnenda og var kjörin
annar formaður félagsins. Gegndi
hún þeim störfum af miklum þrótti og
reisn í 26 ár. Víðar á vettvangi Sjálf-
stæðisflokksins lágu spor Jakobínu
til forystu í Reykjaneskjördæmi,
Landssambandi sjálfstæðiskvenna
og hún var kosin til setu á landsfund-
um Sjálfstæðisflokksins. Barátta fyr-
ir sjálfstæði og frelsi, mannréttindum
og manngildi var henni í blóð borin og
Sjálfstæðisflokkurinn var rétti vett-
vangurinn í þeirri baráttu og era
henni að leiðarlokum þökkuð ómet-
anleg störf.
Þegar ég óx úr grasi og hóf þátt-
töku í stjórnmálum naut ég stuðnings
og leiðsagnar Jakobínu. Þá eins og
þegar ég var yngri vildi hún leiðbeina
mér og aðstoða. Hún bar umhyggju
fyrii' mér og velferð minni á refilstig-
um stjómmálanna. Þannig var því
einnig varið með aðra þá sem á eftir
komu og vora hennar. Hjálpsemi
hennar og velvilji og umfram allt sá
ásetningur að allir létu gott af sér
leiða vildi hún að réði ferðinni fyrst
og fremst.
Á Hrafnistu í Hafnarfirði dvaldi
Jakobína sín síðustu ár. Þar naut hún
umönnunar þess góða fólks sem þar
starfar. Umhyggja fjölskyldunnar
var henni afar kær og hún fylgdist vel
með þeim öllum og var stolt af. Þang-
að komu einnig vinir hennar og þótti
henni vænt um það.
Fyrir ekki löngu sat ég hjá henni
og við spjölluðum saman. Hún vildi
fylgjast með öllum sem henni vora
viðkomandi og hafði eins og vant var
skoðanir á málefnum líðandi stundar.
En nú beið hún eftir sólarlaginu og
þess að Guðfinna dóttir hennar kæmi
heim. Þá kvaddi Jakobína Mathiesen
þennan heim 19. júní. Þá var öldin
hennar liðin.
Við kveðjum Jakobínu með virð-
ingu og þakklæti. Fjölskylda mín
þakkar henni langa og ánægjulega
samfylgd og biður henni Guðs bless-
unar á landi lifenda.
Matthías Á. Mathiesen.
Góð kona er gengin. Langri og
merkri ævi er lokið. Snemma kom í
ljós hversu Jakobínu Mathisen var
eðlislægt að leggja góðum málum lið.
Á þeim vettvangi minnist ég hennar
árið 1921. Þá var kvennadagurinn 19.
júní haldinn með miklum hátíðar-
höldum í Keflavík, heimabæ Jak-
obínu. Margs konar skemmtanir vora
þar þá i boði og þar á meðal söngleik-
urinn Neiið efth’ danska skáldið
Hostrap - Þar lék Jakobína annað
aðalhlutverkið, ungu stúlkuna. Ég
man hana vel, ljóshærð, grönn, falleg
stúlka í ljósum kjól og söng þar sína
söngva sem voru þá alþekkt og vin-
sæl lög. Þannig vildi til að við urðum
samferða í Hafnarfjörð í háhjóla
Fordbíll með blæjum í stað glugga og
þétt setið eins og hægt var. Þá var
bflaöld rétt að byrja. Árið 1929 giftist
Jakobína Jóni Mathisen kaupmanni í
Hafnarfirði, annáluðum öðlings-
manni. Þá stóðu Góðtemplarastúkur í
miklum blóma og þau Jón og Jak-
obína vora lífið og sálin ásamt mörgu
ungu fólki á þeirai tíð. Bindindiskona
var Jakobína alla sína löngu ævi. Hún
gerðist enn fremur einn af sterkum
liðsmönnum náttúralækningastefn-
unnar og lagði stund á göngur og úti-
vist löngu áður en var almennt viður-
kennt ágæti þess að ástunda
heilsusamlega lífshætti. Þessa áhuga
síns naut Jakobína alla ævi því hún
hélt góðri heilsu til líkama og sálar
fram í háa elli. Jakobína var snemma
áhugasöm um landsmálin og studdi
Sjálfstæðisflokkinn alla tíð. Þegar
konur fóra að láta til sín taka í stjórn-
málum lagði Jakobína Mathisen þar
lið og munaði sannarlega um hana
eins og alls staðar sem hún lagði hönd
að. Hún var einn af stofnendum sjálf-
stæðisfélagsins Vorboðans og varð
þar formaður í mörg ár. Þá starfaði
hún lengstum í Kvenréttindafélagi
íslands og gegndi þar mörgum trún-
aðarstörfum. Eiginleikar Jakobínu
Mathisen í félagsmálum voru stefnu-
festa, lipurð og friðsemi ásamt
óvenjulegri lagni við að vinna með
hörðum andstæðingum án þess að úr
yrði óþarfa óvild vegna mismunandi
skoðana. Einkum var þessi eiginleiki
hennar auðsær í Kvenréttindafélag-
inu, sem var þverpólitískt, og risu oft
háar öldur á þeim vettvangi eins og
alls staðar í pólitíkinni hér fyrram.
Samt hélt Jakobína stöðugum vin-
sældum í öllum þessum félögum. Hún
hafði alltaf að leiðarljósi góðan til-
gang þeiraa sem hún vann með, þótt
stundum skildu leiðir að markinu. í
einkalífi sínu var hún gæfukona, fyr-
irmyndareiginkona og móðir sem bjó
manni sínum og tveimur dætram hið
besta heimili, enda var jafnræði með
þeim hjónum. En þrátt fyrir mikla
lífsgæfu fór Jakobína sannarlega
ekki varhluta af þungum sorgum.
Soffía dóttir þeirra veiktist af erfið-
um sjúkdómi og andaðist í blóma lífs-
ins, öllum harmdauði. Jón Mathisen
dó á góðum aldri og Jakobína var
ekkja mörg löng ár. Hér á Hrafnistu
dvaldi hún til dauðadags, vel metin og
vinsæl af öllum. Hún var löngu farin
að þrá hvíldina og að hitta ástvini sína
í öðra ljósi. Guðfinna dóttir hennar
kom á hverju ári úr annarri heimsálfu
til þess að finna ástkæra móður sína
og hún dvaldi við dánarbeð hennar til
síðustu stundai-. Það er gott að minn-
ast Jakobínu Mathisen, vammlausrar
merkiskonu sem alls staðar vildi láta
gott af sér leiða. Blessuð sé minning
hennar.
Sigurveig Guðmundsdóttir.
Kveðja frá Krabbameinsfélagi
Ilafnarfjarðar
í dag er kvödd hinstu kveðju heið-
urskonan Jakobína Mathiesen. Jak-
obína var fædd 9. mars 1900 og hafði
því nýlega náð 100 ára aldri. Jakobína
var gift Jóni Mathiesen kaupmanni í
Hafnarfirði er lést árið 1973. Þau
hjón vora bæði meðal stofnfélaga
Krabbameinsfélags Hafnarfjarðar
þegar það var stofnað 10. apríl 1949
og sat hún í fyrstu stjórn þess. Jak-
obína var ávallt mjög virkur félags-
maður og sat hún oftast í stjórn fé-
lagsins fram til ársins 1971 eða í 22
ár. Á 50 ára afmæli félagsins var
Jakobína gerð að fyrsta heiðursfé-
laga Krabbameinsfélags Hafnar-
fjarðar í viðurkenningarskyni fyrir
öflugt starf og stuðning við félagið.
Jakobína var mjög lifandi og fé-
lagslega virk og lét sig flest varða um
menn og málefni. Hún hafði heil-
brigða lífshætti í fyrirrúmi og hélt
góðri líkamlegri heilsu lengst af og
var andlega mjög ern fram á það síð-
asta. Hún bjó á Hrafnistu í Hafnar-
firði síðustu æviárin og var mjög
ánægjulegt að heimsækja hana og
rabba við hana um málefni dagsins.
Hún fylgdist vel með öllu sem var að
gerast í samfélaginu og safnaði í slík-
um heimsóknum ávallt að sér nýrri
vitneskju um málefni félags síns og
störf í þágu mannúðar með nákvæm-
um fyrirspurnum.
Krabbameinsfélag Hafnarfjarðar
þakkar Jakobínu fyrir framlag henn-
ar og vottar efth’lifandi dóttur og öll-
um öðram ástvinum hennar innilega
samúð í minningu góðrar konu.
Anna Björk Guðbjörnsdóttir,
formaður.
Hreinskilni er það sem fyrst kem-
ur í hugann þegar Jakobínu Mathie-
sen er minnst. Margt var það fleira
sem einkenndi þessa góðu konu og
aflaði henni virðingar allra þeiraa
mörgu samferðamanna sem henni
kynntust. Jakobína var prýðilega
greind og hélt skýrri hugsun út ævi
sem entist öldina alla. Hún fylgdist
ótrúlega vel með því sem gerðist í
þjóðfélaginu og nánast til æviloka
velti hún málum þess fyrir sér, mynd-
aði sér skoðun á þeim og var alltaf til-
búin að rökræða viðhorf sín til þjóðfé-
lagsmála. Hún var föst fyrir þegar
hún hafði mótað afstöðu sína og sann-
færst um rétta stefnu. Sjálfstæðis-
flokknum í Hafnarfirði var hún áreið-