Morgunblaðið - 23.07.2000, Blaðsíða 32

3£ SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HELGA GUÐRÚN PÁLMADÓTTIR,
Hlíðarvegi 1,
Siglufirði,
lést á sjúkrahúsi Siglufjarðar 12. júlí sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Jón Pálmi Rögnvaldsson,
Páll Ágúst Jónsson, Kolbrún Jónsdóttir,
Viktor Jónsson, Guðrún R. Jónsdóttir,
Steingrímur Jónsson, Harpa Gissurardóttir,
Rögnvaldur Jónsson, Sigrún Ólafsdóttir,
Leifur Jónsson, Svala Markúsdóttir,
Viggó Pálmi Jónsson, Víbekka Arnardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁRNI HERBERG KETILL SKÚLASON,
Engimýri 6,
Akureyri,
lést laugardaginn 15. júlí.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju mánu-
„ daginn 24. júlí kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á dvalarheimilið Hlíð eða líknarfélög.
Laufey Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Veigar Árnason, Eva Ásmundsdóttir,
Skúli Rúnar Árnason, Arna Jakobína Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
" Móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐRÚN ÁSGEIRSDÓTTIR
frá Eiði í Hestfirði,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, þriðjudaginn 11. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þórarinn Ingi Jónsson, Björg Hjartardóttir,
Guðmundur Jónsson, Valgerður Magnúsdóttir,
Ásgeir Jónsson, María Halldórsdóttir,
Sigurður Jónsson,
Bryndís Jónsdóttir, Ágúst Þorgeirsson,
Valgeir Jónsson, Ingibjörg Jóhannesdóttir
og fjölskyldur.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SIGRID AGNES KRISTINSSON
bókasafnsfræðingur,
Vesturbæ,
Álftanesi,
andaðist sunnudaginn 16. júlí.
Jarðsungið verður frá Bessastaðarkirkju
þriðjudaginn 25. júlí kl.13.30.
Guðmundur Kr. Kristinsson,
Einar Otti Guðmundsson, Sigríður R. Magnúsdóttir,
Heiga Guðmundsdóttir,
Kristinn Guðmundsson, Kristín Norðdahl,
Guðmundur A. Guðmundsson, Sólveig Grétarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

+
Minningarathöfn um ástkæra systur okkar og
mágkonu,
GUÐRÚNU KRISTÍNU SKÚLADÓTTUR
WHITE,
sem lést í Bandaríkjunum laugardaginn 1. júlí
sl., verður í Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 25. júlí
kl. 14.00.
3lóm vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem vílja
minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag Islands.
Sigurjón Skúlason, Elínborg Þorsteinsdóttir,
Ingólfur Skúlason,
Eiríkur Skúlason,
Ólafur Th. Skúlason, Charita Enriguez,
Valdís Skúladóttir, Pétur A. Pétursson,
Kolbrún Skúladóttir, Steinþór Aðalsteinsson.
ÁRNIHERBERG
KETILL SKÚLASON
+ Árni Herberg
Ketill Skúlason
bifreiðavirkja-
meistari fæddur 18.
septembcr 1932.
Hann lést á heimili
sínu, Engimýri 6,
Akureyri, 15. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar: Skúli Þórð-
arson skipasmiður
ísafirði, f. 2.10.
1902, d. 8.2. 1996,
Sigrún Finnbjörns-
dóttir húsmóðir, f.
6.4. 1904, d.
8.3.1989. Systkini:
Ágústa Skúladóttir býr á Sel-
fossi, maki Kjartan Ólafsson,
Svandís Skúladóttir býr í Kópa-
vogi, maki Páll Theodórsson.
Skúli Skúlason býr á ísafirði,
maki María Jóakimsdóttir. Árni
var yngstur systkina. Eftirlif-
andi maki Árna, Laufey Pálína
Þorsteinsdóttir, f. 18.6. 1933,
foreldrar hennar voru Þorsteinn
Halldórsson, sjómaður Akureyri,
f. 24.2. 1886, d. 19.2. 1972, Rann-
veig Jónsdóttir, húsmóðir, f.
13.11 1902, d. 15.2. 1994. Þeirra
sonur, Þorsteinn Veigar Árna-
son bifreiðavirkjameistari BSA
verkstæði Akureyri, fæddur 24.
janúar 1953, maki, 4.8. 1995,
Eva Ásmundsdóttir, f.
15.12.1961. Fyrir á Þorsteinn,
Bernharð Grétar Þorsteinsson,
f. 14.4. 1976, býr í Reykjavík,
unnusta hans og barnsmóðir,
Ég ætla að skrifa hér fáein orð um
pabba minn, sem nú er fallinn frá eftir
harða baráttu við sjúkdóm, sem var
búinn að vera honum samferða í eitt
og hálft ár en það var krabbamein.
Það koma upp ýmsar minningar þeg-
ar hugurinn fer aftur í támann og það
er ekki gott að lýsa svona hógværum
manni því hann var ekki að láta mikið
fyrir sér fara þar sem hann fór um.
Hann talaði oft um árin á ísafírði
þegar hann var ungur eða innan við
fermingu og þá að hann hafi verið á
sjó á lítilli triilu með fötluðum manni
og líka þegar hann var í sveit í Önund-
arfirði og þá hafi hann flutt mjólkina á
hestakerru til Flateyrar. En með
þessu gátum við ímyndað okkur
hvemig aðbúnaður var í þá daga, en
hjá honum höfðu þetta verið góðir
tímar.
Það var oft farið til Skúla afa og
Sigrúnar ömmu á ísafirði og þá bæði
sjóleiðina og landleiðina. Ég man vel
eftir þegar farið var með strandferða-
skipinu Esju gömlu og komið við á
nokkrum höfnum og man ég þá vel
eftir að komið var við á Siglufirði og
farið í smá heimsókn til fjölskyldu
Mæju, konu Skúla, bróður pabba.
Komið var síðan til ísafjarðar um
kvöld eða nótt. Þó var oftast farið
landleiðina og þá var ýmislegt sem
kom upp á því vegimir vom frekar í
sérflokki þama fyrir vestan. En það
var í góðu lagi því pabbi gerði bara við
það sem bilaði í þessum ferðum, jafn-
vel ef hann kom að þar sem bíll hafði
bilað. Hann stoppaði og bauð aðstoð
sína og það fór þá oft þó nokkur stund
í að aðstoða. Við bara biðum á meðan
og svo var haldið áfram.
Það var oft sem fara þurfti yfir ár
og læki, sem gat gert það að verkum
Lilja Bergsdóttir, f.
25. 10 1977, þeirra
börn, Berglind
Sara, f. 19.1 1997,
Þorsteinn Örn, f.
19.8. 1999. Fyrir á
Eva Reyni Svan
Sveinbjörnsson, f.
7.2. 1984. Saman
eiga þau Laufeyju
Ástu Þorsteinsdótt-
ur, f. 25.11 1990,
Rannveigu Þor-
steinsdóttur f. 20.5.
1993. Skúli Rúnar
Árnason, fulltrúi
hjá íslandspósti,
Akureyri, f. 11.9. 1955, maki,
26.9 1976, Arna Jakobína
Björnsdóttir, f. 7.10 1957, Jó-
hann Björn Skúlason, f. 8.1 1979,
býr í Reykjávík, unnusta, Soffía
Santacroce, f. 26.12. 1979, Árni
Skúlason, f. 4.2 1982.
Árni var fæddur á Isafirði og
ólst þar upp. Hann fór snemma
að vinna og kom víða við, svo
sem á Isafirði, Siglufirði og
Vestmannaeyjum. Hann vann við
sveitastörf, fór ungur til sjós,
lauk vélnámi frá Iðnskólanum á
ísafirði, lærði bifreiðavirkjun í
Iðnskólanum á Akureyri. Annar
stofnandi Skoda verkstæðis á
Akureyri. Starfaði lengst af á
Bifreiðaverkstæði Jóhannesar
Kristjánssonar á Akureyri.
Útför Árna fer fram frá Akur-
eyrarkirkju á morgun og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
að bremsur vom ekki góðar á eftir.
Síðan kom hhð, sem þurfti að opna, og
þá var byrjað að pumpa bremsumar
til að geta stoppað. Þá var maður
verulega spenntur og ekki um annað
að gera en að halda sér fast, þetta
slapp til.
Það var mjög gaman á Isafirði og
margar þessar ferðir eru enn í fersku
minni. Það var ekki mikið sem þurfti
að tala við pabba ef eitthvað var að hjá
manni eftir að maður sjálfur eignaðist
bíl því hann sagði bara: Komdu með
bílinn og ég skal líta á hann - og síðan
var þetta bara lagað, jafnvel þó að um
stórtjón væri að ræða.
Hjálpsemi hans var þannig að ef
hann var spurður þá gat hann ekki
sagt nei. Það var frekar að hann hugs-
aði málið smástund og svo var bara
farið í málið.
Oft var hann líka að spyrja hvort
ekki væri allt í lagi hjá okkur og hvort
hann gæti eitthvað hjálpað.
Áföll voru frekar mörg í þessari
fjölskyldu af ýmsu tagi og voru frekar
stór slys nokkrn- þar sem pabbi hafði
oft þurft að vera til staðar sem traust-
ur klettur.
Veikindi mömmu eru það sem
sýndi mest hve kærleiksríkur hann
var og traustur maður. Hann sá um
hana heima og lagaði húsið með tilliti
til þess að hún var í hjólastól. Það var
því verulega erfitt fyrir hann að þurfa
að sjá á eftir henni á dvalarheimili eft-
ir að hann var farinn að missa orku
sjálfur. Þó fór hann á hverjum degi til
hennar og lét ekki mikið á því bera að
um veikindi hjá honum væri að ræða.
Ef hann var spurður þá var allt í lagi
hjáhonum.
Ég sé það að þegar maður fer að
skrifa svona þá er hægt að halda lengi
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýnt hafa
okkur samúð og hlýju við fráfall og útför
ÖGMUNDAR JÓNSSONAR
járnsmíðameistara,
Eiðismýri 30,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Hreiðar Ögmundsson, Katrín Gunnarsdóttir,
Jón Ögmundsson, Anna Sigríður Indriðadóttir,
Birgir Ögmundsson, Guðrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
áfram og segja frá ýmsu en það er
best að hafa þetta ekki lengra og ég
kveð með þökk fyrir allt.
Hvíl í friði, pabbi minn.
Þorsteinn V. Ámason
og fjölskylda.
Fyrir um tuttugu og fimm árum
kynntist ég Áma sem varð þá tengda-
faðir minn. Mér þótti hann nokkuð
dulm- og fáorður, allt að því fáskipt-
inn. En sá þó fljótt að í vinahópi
þeirra hjóna Ama og Laufeyjar var
hann hlýr og kíminn. Árni var trygg-
lyndur sínum og bar umhyggju og
velferð þeirra fyrir brjósti, gerði ekki
kröfur til annarra fyrir hagsmunum
sínum. Þessu kynntist ég og komu
hans eiginleikar vel í ljós er við sátum
saman í nokkra daga á sjúkrahúsi í
Reykjavík er Laufey lá þar mjög veik
og öðm því sem á eftir kom fyrir um
þrettán árum. Veikindi Laufeyjar
höfðu mikil áhrif og af hugrekki og
reisn bragðust þau við þeim breyting-
um og kom þá vel í ljós hve miklir
kærleikar vora með þeim. Ami hætti
fjótlega að vinna og hélt þeim Lauf-
eyju heimili og annaðist hana með að-
stoð heimahjúkranar. Helst vildu þau
vera í friði með sitt og þiggja sem
minnsta hjálp og ef svo bar undir að
Ámi bað um aðstoð var þar eitthvað á
ferðinni sem ekki mátti bíða. Ami var
mjög natinn og heimakær við þeirra
heimili og var jafnvígur í hvaða heim-
ilisstörf sem var, hafði hann gaman af
þvi að elda góðan mat og bar fram
bestu steikur og kótelettur í raspi.
„Eins og hjá afa“ segja strákamir
mínir þegar pantaðar era kótelettur
en þær verða aldrei eins og hjá afa.
Ekld hefðu allir getað farið í sporin
hans Áma og sýndi hann mikið þrek
að geta þetta því ekki var heilsa hans
heldur góð. Þegar kærleikur og vilji
era til staðar þá virðist allt vera hægt.
Hvemig getur maður tekið við
fréttum um að vera haldinn ólækn-
andi krabbameini? Ekkert annað
hægt að gera en að reyna halda sjúk-
dómnum niðri. Hver og einn velur þá
leið sem er honum léttust. Mér fannst
það valda Ama meiri áhyggjum að
Laufey þurfi að fara á Dvalarheimilið
Hlíð heldur en að takast á við sinn
sjúkdóm. Þetta eina og hálfa ár var
Ámi í stöðugri baráttu og valdi þá leið
að vera bjartsýnn og bera sig vel,
halda sem lengst í vonina, útilokaði
hana ekki þrátt fyrir vondar fréttir.
Undir niðri var Ami raunsær og vissi
að hveiju stefndi en hann bar sína
reisn allt til enda. Að vera í baráttu
um lífsins gæði er hjóm eitt þegar
maður fylgdist með baráttu Áma um
líf sitt.
Mikill er missir Laufeyjar sem nú
lifir mann sinn, megi gæfa hennar að
hafa átt Áma styrkja hana. Með
þakklæti í huga kveðjum við föður,
tengdaföður og afa.
Ama Jakobúia Bjöms-
dóttir og fjölskylda.
Móðurbróðir minn Árni Herberg
Ketill Skúlason er látinn eftir nokkurt
stríð við krabbamein. Þá baráttu háði
hann eins og annð sem hann tókst á
við í lífínu, með æðruleysi að leiðar-
ljósi og oftast með bros á vör. Hebbi,
eins og hann var kallaður í æsku og af
nánustu ættingjum alla tíð, var yngst-
ur fjögurra bama Skúla Þórðarsonar
og Sigrúnar Finnbjömsdóttur. Þau
bjuggu nánast alla sína búskapartíð á
ísafirði, en era bæði látin fyrir
nokkra. Skúli var skipasmiður og
Sigrún vann bæði á heimili og utan
þess. Móðir mín Ágústa var elst, þá
Svandís og Skúli, sem býr á Isafirði.
Vafalaust var oft þröngt í búi, en öll
komust systkinin vel til manns. Við
frændsystkinin og systkinabömm,
sem ekki áttum heima á Isafirði,
dvöldum stundum öll hjá afa og
ömmu á sumram fyrir nærri fjórum
áratugum. Við lærðum þá að alltaf var
rúm fyrir okkur eins og aðra þegar á
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á netf-
ang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.