Morgunblaðið - 02.08.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 2. ÁGÚST 2000 4%.
+ Einar Einarsson
fæddist í Reykja-
vík 5. júní 1925. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
24. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Ingibjörg
Gísladóttir, f. 12. júní
1893, d. 21. maí 1948
og Einar Magnússon,
f. 14. febrúar 1889, d.
7. febrúar 1925.
Systkini Einars eru:
1) Magnús, f. 7. júlí
1921, d. 17. júlí 1979.
2) Gísli, f. 24. apríl
1923.3) Karen, f. 5. júní 1925. Ein-
ar var fæddur og uppalinn á Vest-
urgötu 57 í svonefndu Félagshúsi
í Reykjavík. Hinn 19. september
1956 kvæntist Einar Kristínu Sig-
fúsdóttur frá Dalvík, f. 22. júlí
1919, d. 26. júlí 1960 og áttu þau
heimili á Vesturgötu 57A. Sonur
þeirra er Einar Ingi, f. 3. ágúst
1957, kvæntur Svanhvíti Guðjóns-
dóttur, f. 13. september 1958.
Böm þeirra eru: a) Einar Aron, f.
19. apríl 1979, b) Guðjón Geir, f. 4.
janúar 1985, c) Ása Kristín, f. 5.
aprfl 1990, d) Þorleifur Ari, and-
vana fæddur 21. desember 1996.
Fósturforeldrar Einars Inga em
móðursystir hans, Hlín Sigfús-
dóttir og Þórður Pétursson.
Einar flutti síðan að Kapla-
skjólsvegi 51 árið 1960 og bjó þar
þar til hann lést.
í dag er til moldar borinn tengda-
faðir minn Einar Einarsson eftir
stutta en erfiða sjúkdómslegu og vil
ég minnast hans í fáum orðum. Ég
kynntist Einari 1975 er við Einar
Ingi einkasonur hans rugluðum
saman reytum. Var mér tekið opn-
um örmum frá fyrsta degi af þeim
Einari og Helgu og vil ég þakka
það.
Einar var kvikur á fæti og fullur
af atorku að hverju sem hann sneri
sér. Hann var ákafleg greiðvikinn
og bóngóður maður og það var eins
gott að vera tilbúin að hefjast handa
strax ef maður leitaði til hans með
eitthvað, því að gengið var í verkið
strax og það klárað.
Einar var fáorður um eigin hagi,
um veikindi sín vildi hann lítið tala.
Hann fékk hjartaáfall fyrir sjö ár-
um og fór í hjartaskurð, tók það
strax föstum tökum að ná góðri
heilsu með hjálp Helgu. Gætti vel
að mataræði sínu, gerði upp gamalt
reiðhjól og stundaði hjólreiðar um
skeið og náði sér vel á skömmum
tíma. Einar var við góða heilsu þar
til í júníbyrjun er hann kenndi sér
þess meins er varð honum að ald-
urtila.
Einar var mikill fjölskyldumaður
og alla tíð var mjög kært með þeim
feðgum Einari og Einari Inga.
Skipaði fjölskyldan og afabörnin
stóran sess í lífi hans, hann var afar
barngóður og naut þess að hafa þau
í fanginu er þau voru lítil og fylgdist
vel með þeim er þau stækkuðu. Ég
þakka fyrir þá umhyggju og hlýju
sem þú sýndir okkur ávallt.
Árið 1974 byggðu Einar og Helga
sér sumarbústað í Grímsnesinu þar
sem fjölskyldan var oft saman. Éft-
ir að Einar hætti að vinna og kom í
land eyddu þau flestöllum sumrum
fyrir austan og þar leið þeim alltaf
vel. Krakkarnir nutu þess að fara
með afa og ömmu í bústaðinn og þar
var ýmislegt brallað, í skúrnum hjá
afa voru smíðaðir heilu skipaflot-
arnir, sverð, bogar, örvar og ýmis-
legt fleira. Síðast þegar við vorum
saman í sumarbústaðnum var
fyrsta helgin í júní, þá til að halda
uppá 75 ára afmæli Einars.
Kveðjustundin er komin og tóm-
leikinn grípur um sig. Eftir situr
minning um góðan dreng sem var
afar greiðvikinn og lét gott af sér
leiða hvert sem hann fór.
Ég kveð kæran tengdaföður
minn með söknuði.
Megi hann hvíla í friði.
Svanhvít Guðjónsdóttir.
Hinn 1. október
1966 kvæntist Einar
eftirlifandi eigin-
konu sinni, Helgu
Markúsdóttur, f. 8.
nóvember 1924.
Dóttir hennar er
Guðlaug Eyþórs-
dóttir, f. 25. desem-
ber 1949. Börn henn-
ar eru: a) Brynja
Dögg ívarsdóttir, f.
16. ágúst 1969. b)
Helga ívarsdóttir, f.
3. desember 1970,
maki Höskuldur
Steinarsson og eiga
þau þrjú börn. c) Páll ívarsson, f.
4. október 1982. d) Hrefna Hall-
dórsdóttir, f. 2. nóvember 1986.
Einar var við nám í bifvéla-
virkjun hjá Agli Vilhjámssyni hf.
lauk prófi frá Iðnskólanum í
Reykjavík 1946, starfaði sfðan hjá
Agli fram til ársins 1952. Hóf þá
störf hjá Eimskipafélagi íslands
sem aðst.vélsljóri á ms. Dettifossi
(II). Aflaði sér réttinda í vélstjórn
og lauk 3. stigi frá Vélskóla Is-
lands 1971, var vélstjóri hjá
Eimskipafélaginu lengst af á
ms.Dettifossi (II), ms.GuIIfossi
(II), ms. Múlafossi (I), ms. Álafossi
(I) , ms. Úðafossi, og lauk störfum
sem yfirvélstjóri á ms. Ljósafossi
(II) árið 1992.
Útför Einars fer fram frá Nes-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Nú þegar við kveðjum Einar,
langar mig að minnast hans í
nokkrum orðum.
Ég kynntist Einari fyrst þegar
þau mamma giftu sig 1966. Fljót-
lega eftir það flutti ég og maðurinn
minn til Svíþjóðar og það voru ófáar
dagblaðarúllur sem hann sendi okk-
ur, en hann var þá í siglingum og
sendi okkur dagblöðin úr einhverri
höfn á Norðurlöndunum.
Eftir að við fluttum heim kom
Einar alltaf með eitthvað smáræði
handa dætrum mínum þegar hann
kom úr siglingu og pakkaði því vel
inn. Þær sátu oft í eldhúsinu hjá
ömmu með kíki og biðu eftir að
skipið hans afa kæmi siglandi.
Éinar og mamma byggðu sér
sumarbústað í Grímsnesi 1975 og
var það þeirra annað heimili á
sumrin, sérstaklega eftir að Einar
hætti á sjónum. Það var bara
skroppið í bæinn í miðri viku til að
sækja dagblöðin og kaupa aðrar
nauðsynjar auk timburs eða máln-
ingar, því Einar var alltaf að smíða
eitthvað eða endurbæta bústaðinn.
Hann átti alltaf spýtur og nagla fyr-
ir barnabörnin og hjálpaði þeim að
smíða. Þarna urðu til mörg skip
sem síðan voru í siglingum á fiski-
keri sem afi fyllti af vatni. I gegnum
árin höfum við átt saman yndislegar
stundir í sumarbústaðnum.
Einar var einstaklega barngóður
og hjálpsamur. Það þurfti bara að
nefna að eitthvað væri bilað, þá var
hann strax búinn að redda því, eins
og hann sagði.
Elsku Einar, þakka þér fyrir alla
hjálpina og þær góðu stundir sem
við höfum átt saman.
Guðlaug Eyþórsdóttir.
„Hvað segirðu?" Alltaf þegar
maður svaraði í símann og heyrði
þessi orð þá vissi maður strax hver
var að hringja. Það var ekki verið
að eyða dýrmætum tíma í að heils-
ast heldur var farið beint í spjallið.
Annars varstu lítið fyrir að tala í
símann. Ef þú þurftir að ræða við
einhvern þá þýddi ekkert annað en
að hitta manninn.
Alltaf á hverju ári frá því að ég
man eftir mér þá fórstu með ömmu
til Spánar, Benidorm oftast, sama
stað, sama hótel og helst sama her-
bergi. Pabbi skutlaði ykkur venju-
lega á flugvöllinn og sótti ykkur
nokkrum vikum seinna. Það var
alltaf mín heitasta ósk að heimflug-
ið yrði ekki næturflug, því þá kæm-
ist ég ekki með að sækja ykkur. Allt
nammið og gjafirnar, það var eins
og jólin væru komin í lok septem-
ber. Áður en þið fóruð þá tókstu
niður allar skóstærðir og fatastærð-
ir af okkur krökkunum og skrifaðir
það í litla svarta bók. Þú varst með
þetta allt á hreinu. Venjulega var ég
skólaus fyrsta mánuðinn í leikfimi á
haustin og beið spenntur eftir nýj-
um strigaskóm. Þeir voru þá notað-
ir í skólanum um veturinn og svo
sleit ég þeim um sumarið vitandi
það að annað par kæmi um haustið.
Fótboltinn var alltaf ofarlega í
huga þér. Þegar leikir voru í sjón-
varpinu settist þú niður og horfðir,
skilst mér að þú hafir náð að heilla
ömmu með áhuga þínum því oft sat
hún með þér og var svo vel við-
ræðuhæf um leikinn eftir á. Það
voru nú ekki margir leikirnir sem
við horfðum saman á en þegar við
settumst fyrir framan sjónvarpið þá
var hrein unun að fylgjast með þér,
kallandi orð líkt og „stroffí!" sem ég
hvorki skildi né hafði nokkurn tím-
ann heyrt áður. Ekki varstu ánægð-
ur með frammistöðu KR núna í
sumar. Þú hafðir svör, útskýringar
og lausnir á þessu öllu og hefðir vel
getað gefið þjálfaranum mörg góð
ráð. En ekki vorum við nú sammála
um allt. Það var aðallega þinn upp-
áhaldsmaður í ensku deildinn,
„þessi litli rauðhærði í United sem
er svo lunkinn við að skora mörk“
eins og þú kallaðir hann. Ekki er
hann í miklu uppáhaldi hjá mér. Því
miður varstu á Spáni þegar KR-
ingar unnu hvem titilinn á fætur
öðrum í fyrrahaust. En þú svekktir
þig nú ekkert yfir því, enda eru nú
sjómenn vanir því að missa af öllu
merkilegu sem gerist.
Ég leyfi mér að halda að þú hafir
fundið fyrir smástolti þegar þú
fréttir að ég færi á sjóinn í fyrra-
sumar, enda er sjómennskan mikil í
okkar ætt.
Á sumrin voru þið amma flestar
ef ekki allar helgar í bústaðnum eða
kofanum eins og þú sagðir stundum
við litla hrifningu ömmu. Þið fóruð
kannski á fimmtudögum og komuð
aftur á mánudag, þriðjudag svona
rétt til að ná í blöðin og fá fréttir.
Alltaf var nóg að gera fyrir austan
og þú þurftir alltaf að mála, smíða
eða laga eitthvað sem betur mátti
fara. Annars er nú bústaðurinn far-
inn að líta vel út og búið að gera
verönd allan hringinn og alla þá
skjólveggi sem þarf. Mig grunar að
þú hafir nú verið lúmskt svekktur
þegar þú fréttir að bústaðurinn
væri heill eftir jarðskjálftana í sum-
ar. Þér hefði nú ekki leiðst ef það
hefði þurft að endurbyggja verönd-
ina eða eitthvað þess háttar.
Það var nú heldur betur dekrað
við okkur þegar við fengum að fara
með í bústaðinn um helgi. Venju-
lega var strax byrjað á leiðinni
austur með ís í Eden. Ég man nú
ekki eftir að hafa hitt þig án þess að
vera boðið ópal eða tyggjó.
En allt verður að taka enda
meira að segja tilvera okkar á þess-
ari jörð en góðir menn gleymast
ekki. Þú hefur lifað lífinu vel og
ætíð verið hraustur enda fór það
þér nú ekkert sérstaklega vel að
vera veikur.
Deyr fé,
Deyja frændr,
Deyr sjálfr ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur
(Hávamál.)
Ég hef gert mitt allra besta til að
vera gott barnabarn og tel ég að ég
standi mig prýðilega en eitt er víst
að þú skilaðir þínu hlutverki betur
en nokkur getur hugsað sér.
Ég kveð þig með miklum söknuði
Einar Aron Einarsson.
Það kvað vera fallegt í Kína.
Keisarans hallir skína
hvítar við safírsænum.
En er nokkuð yndislegra
- leit auga þitt nokkuð fegra -
en vorkvöld í vesturbænum?
Því særinn er veraldarsærinn,
og sjálfur er vesturbærinn,
heimur, sem kynslóðir hlóðu,
með sálir, sem syrgja og gleðjast,
og sálir, sem hittast og kveðjast
á strönd hinnar miklu móðu.
(Tómas Guðm.)
Elsku afi Einar, við þökkum þér
fyrir allar stundirnar sem við áttum
saman. Þær eru ómetanleg minning
fyrir okkur. Við kveðjum þig með
söknuði.
Guðjón Geir og Ása Kristín.
Kynni okkar Einars eru orðin
löng. Einar ólst upp á Vesturgötu
57, í félagshúsinu, ekki langt frá
Framnesvegi 6 þar sem ég ólst upp.
Við vorum því nágrannar í vestur-
bænum, en aldursmunur var nokk-
ur. Báðir spiluðum við knattspyrnu
með KR í meistaraflokki á okkar
yngri árum.
Leiðir okkar lágu síðan aftur
saman þegar hann gekk að eiga
mágkonu mína, Jónu Kristínu Sig-
fúsdóttur, frá Dalvík, en hún var áv-
allt kölluð Stína okkar á meðal. Hún
hafði búið um tíma á heimili okkar
að Tómasarhaga 51, þar sem kynni
þeirra hófust. Síðar stofnuðu þau
eigið heimili að Vesturgötu 57a við
hliðina á æskustöðvum hans. Árið
1957 eignuðust þau síðan mynda-
rlegan son, Einar Inga. Fljótlega
eftir fæðingu hans dró þó ský fyrir
sólu. Stína veiktist alvarlega og lést
þremur árum síðar. Ungi sonur
þeirra, Einar Ingi, var þá tekinn í
fóstur á heimili okkar að Tómasar-
haga 51. Þar ólst hann síðan upp.
Einar sem starfaði á skipum
Eimskips sem vélstjóri kom því allt-
af á þeim árum á Tómasarhagann
til að fylgjast með uppvexti sonar
síns og eyða með honum þeim
stundum sem hann átti í landi.
Hann kom þá iðulega færandi hendi
eins og hans var vani og reyndist
okkur ávallt mjög vel.
Síðar kynntist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni, Helgu Markúsdótt-
ur. Ávallt voru mjög góð fjölskyldu-
tengsl milli Helgu og Einars Inga
og fjölskyldu hans.
Blessuð sé minning Einars og
viljum við votta eftirlifandi eigin-
konu hans, syni og systkinum hans
og fjölskyldum þeirra innilega sam-
úð.
Þórður Pétursson.
Föðurbróðir minn, Einar Einars-
son vélstjóri, lést í Reykjavík 24.
júlí sl. eftir skammvinn veikindi.
Systkini Einars voru þrjú, Kar-
en, tvíburasystir, húsfreyja á Sel-
tjarnarnesi, Gísli, fyrrum bátsmað-
ur, búsettur á Akureyri og Magnús,
skipstjóri.sem lést 1979.
Ég hitti föðurbróður minn síðast
í stúdentsveislu hjá barnabarni
Karenar, systur hans. Þá var nokk-
uð um liðið frá því ég hafði séð hann
og greinilegt að nafni minn og
frændi gekk ekki heill til skógar.
Stuttu eftir sjötíu og fimm ára af-
mæli sitt var hann lagður inn á spít-
ala til aðgerðar sem reyndist hon-
um erfið og hann náði sér ekki á
strik eftir hana. Hann lést 24. júlí
sl. á Landspítalanum í Reykjavík.
Hugurinn hvarflar aftur í tímann
til áratugsins milli 1950-1960. Þá
bjuggu foreldrar mínú-, Einar og
Karen, öll í verklegu húsi á Vestur-
götu 57a, sem amma mín hafði látið
reisa.
Einar bjó þar með fyrri konu
sinni, Kristínu Sigfúsdóttur frá Dal-
vík, ásamt syninum Einari Inga.
Kristín lést fyrir aldur fram og fór
þá Einar Ingi í fóstur til móðursyst-
ur sinnar, Hlínar Sigfúsdóttur og
manns hennar, Þórðar Péturssonar.
Þrátt fyrir ótímabært fráfall
Kristínar eru þetta í minningunni
góð ár. Pabbi og Einar voru oft
fjarri heimilum sínum vegna starfa
sinna, Einar hafði það fram yfir
pabba að hann var oftar í milli-
landasiglingum og naut ég í fyllsta
mæli góðs af því. Margt af merki-
legum leikföngum sem hann færði
mér geymist enn og rifjar upp glaða
og áhyggjulausa æskudaga á Vest-
urgötunni.
Seinni kona Einars er Helga
Markúsdóttir og bjuggu þau sér
heimili á Kaplaskjólsvegi 51.
Einar naut þess að búa þar, hann
hafði góða útsýn yfir KR-völlinn og
gat í landlegum og þegar hann var
kominn á eftirlaun yljað sér við
æskuminningarnar þegar hann lék
sjálfur með meistaraflokki KR. ^
Einar Ingi kvæntist Svanhvíti
Guðjónsdóttur og eiga þau þrjú
börn, Einar Aron, Guðjón Geir og
Ásu Kristínu. Öll hafa þau átt gott
skjól hjá afa sínum og Helgu ömmu.
Það leiddi af sjálfu sér að starf
Einars kostaði miklar fjarvistir að
heiman. Hann var því fremur sjald-
séður gestur á hátíðis- og tyllidög-
um þegar fjölskyldan kom saman
en reyndi að uppfylla þær skyldur
eftir föngum.
Einar lærði ungur bifvélavirkjun
en fór á sjóinn eins og bræðurnir
Magnús og Gísli og var það þó mó^
ur þeirra bræðra mjög á móti skapi,
henni þótti Ægir hafa tekið nægan
toll og óttaðist um synina.
Lengstan starfsferil átti Einar
hjá Eimskip sem vélstjóri allt þar
til hann fór á eftirlaun.Hann vand-
virkur, viðræðugóður og viðkunn-
anlegur í kynningu allri.
Yndi hans og Helgu var bygging
sumarhúss í Grímsnesi og þar
eyddu þau mestum hluta frístunda
sinna við að byggja upp, breyta og
bæta til þess að fjölskyldunni gæti
liðið þar sem allra best.
Þar naut menntun hans sín og
þar er margt af hagleik smíðað.
Einar var drengur góður og
hjálpsamur í hvivetna, en dulur ui^-
eigin hagi. Þau Helga héldu stöð-
ugu og góðu sambandi við móður
mína eftir fráfall föður míns og fyrir
það skal þakkað.
Farsælli ævi er lokið.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautma þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
En upphiminn fegri en augað sér
mót öllurn oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Einar Magnússon.
Kæri vinur, nú ert þú lagður upp
í siglinguna löngu.
Ég kynntist Einari 1963 þegar
við urðum skipsfélagar á Dettifossi.
Með okkur tókst góð vinátta sem
hélst alla tíð. Við vorum alltaf í sam-
bandi þó ég færi í annað starf.
Einar var tryggur og góður vinur
sem gott var að eiga að. Hann átti
yndislega eiginkonu, Helgu Mark-
úsdóttir, þau hjón voru mjög sam-
rýnd. Við hjónin fórum með þeim á
margar árshátíðir hjá Eimskip, eins
til Mallorca og Benidorm, enda frá-
bærir ferðafélagar. Einar og Helga
fóru oft til Benidorm á haustin 4.
sama staðinn Gemilos 2, helst í
sömu íbúð. Þau byggðu sér fallegt
sumarhús í Hraunborgum, nutu
þess að dvelja þar þegar Einar var í
fríi frá sjónum, og eftir að hann
kom í land. Þau hjónin eru búin að
gera bústaðinn og landið mjög
snyrtilegt og sýnir eljusemi þeirra
að hafa allt snyrtilegt. Einar var
síðustu árin hjá Eimskip yfirvél-
stjóri á Ljósafossi.
Ég kveð Einar Einarsson með
þakklæti og virðingu í huga.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Fjölskyldunni sendi ég innilegar
samúðarkveðjur og bið Guð að gefa
henni styrk í sorg.
Blessuð sé minning Einars Ein-
arssonar.
Ársæll Þorsteinsson.
EINAR
EINARSSON