Morgunblaðið - 02.08.2000, Blaðsíða 46

MORGUNB LAÐIÐ
46 MIÐVIKUDAGUR 2. ÁGÚST 2000
MINNINGAR
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BERGÞÓRA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sléttuvegi 7,
Selfossi
lést á Sjúkrahúsi Selfoss fimmtudaginn 20. júlí. Útförin hefur farið fram.
Páll M. Jónsson,
Gunnar I. Pálsson,
Guðmundur K. Pálsson, Vilfríður Þórðardóttir,
Margrét M. Pálsdóttir, Ari Kristinssson,
Guðrún Pálsdóttir, Jón Grímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkaer móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HANSÍNA SIGFINNSDÓTTIR
frá Vopnafirði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Eir 28. júlí,
verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju föstu-
Ágúst Jónsson,
Sigurbjörg Ragnarsdóttir,
Ásta Sigurðardóttir,
Sigurður Óskarsson,
Anna Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
daginn 4. ágúst kl. 13.30.
Kristbjörg Gunnarsdóttir,
Sigfinnur Gunnarsson,
Hreinn Gunnarsson,
Jóna Gunnarsdóttir,
Gunnhildur Gunnarsdóttir,
Pálmi Gunnarsson,
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
SKÚLI AXELSSON,
fyrrv. flugstjóri,
verður kvaddur frá Kópavogskirkju á morgun,
fimmtudaginn 3. ágúst, kl. 13.30.
Vildís Garðarsdóttir,
Axel Skúlason, Linda Leifsdóttir,
Matthildur Skúladóttir, Bjarni Þór Guðmundsson,
Guðrún Skúladóttir, Roland Thull.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi og langafi,
BJARNI G. TÓMASSON,
Langholtsvegi 165,
sem andaðist 27. júlí, verður jarðsunginn frá
Langholtskirkju fimmtudaginn 3. ágúst
kl. 13.30.
Elísabet Bjarnadóttir,
Þór Tómas Bjarnason,
Svanhvít Bjarnadóttir,
Fjóla Bjarnadóttir,
Bjarni Stefán Bjarnason,
Sigurður Bjarnason,
Fjóla Tómasdóttir,
Svanhvít Stefánsdóttir,
Hallgrímur P. Helgason,
Svanur Ólafsson,
Kristrún Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
7
t
Innilegar þakkir til allra þeirra fjölmörgu, sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu, við
andlát og útför ástkærrar eiginkonu, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRID AGNES KRISTINSSON
bókasafnsfræðings,
Vesturbæ,
Álftanesi.
Guðmundur Kr. Kristinsson,
Einar Otti Guðmundsson, Sigríður R. Magnúsdóttir,
Helga Guðmundsdóttir,
Kristinn Guðmundsson, Kristín Norðdahl,
Guðmundur A. Guðmundsson, Sólveig Grétarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

RANNVEIG
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Rannveig Krist-
jánsdóttir fædd-
ist á Kirkjubóli í Ön-
undarfírði 28. janúar
1918. Hún lést á elli-
heimilinu Grund 19.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Kristján Björn Guð-
leifsson, búfræðing-
ur og barnakennari,
og kona hans, Ólína
Guðrún Ólafsdóttir.
Þau bjuggu á Kirkju-
bóli frá 1912-1926 og
síðar á Brekku á
Álftanesi frá 1926-27
er þau fluttust ásamt sjö börnum
sínum að Efra-Seli í Hrunamanna-
hreppi. Kristján Björn réðst fljót-
lega í miklar byggingarfram-
Eg vil minnast hér í nokkrum
orðum móðursystur minnar, Rann-
veigar Kristjánsdóttur, sem lést að
elliheimilinu Grund og borin var til
grafar hinn 27. júlí sl.
Veiga frænka, eins og við kölluð-
um hana, fæddist á Kirkjubóli í
Korpudal í Önundarfírði og fluttist
ung með foreldrum sínum og
systkinum að Áiftanesi og bjó þar í
tvö ár. Síðan kom fjölskyldan sér
fyrir að Efra-Seli í Hrunamanna-
hreppi.
Lífið brosti við hinni fjölmennu
fjölskyldu þegar „maðurinn með
ljáinn“ birtist skyndilega og hafði
á brott með sér dugmikinn og
bjartsýnan heimilisföðurinn, ekki
fimmtugan að aldri.
Ólínu ömmu tókst þó að halda
heimilinu saman nokkurn tíma
með miklum dugnað en auðvitað
breytti þetta bæði fjölskylduhög-
um og framtíðaráformum barn-
anna eins og algengt var á þessum
tímum.
Veigu frænku tókst þó að stunda
nám í Reykholti í Borgarfirði um
tveggja vetra skeið.
Eftir það stundaði hún ýmis
kvæmdir, svo athygli
vakti og gjörbreytti
búskaparháttum á
Efra-Seli til hins
betra. Hann andaðist
skyndilega 1932 að-
eins 46 ára. Kona
hans Ólína lét ekki
hugfailast og bjó
áfram ásamt börnum
þeirra til ársins 1941
og var jörðin seld
skömmu síðar eftir
að þau fluttust til
Reykjavíkur.
Arin 1937-39
stundaði Rannveig
nám við Héraðsskólann í Reyk-
holti og sóttist henni námið vel.
Útför Rannveigar fór fram frá
Fossvogskapellu 27. júh'.
störf og vann lengst hjá Bæjar-
útgerð Reykjavíkur en þar vann
hún eins lengi og hún fékk leyfi til
sökum aldurs.
Veiga frænka bjó í nágrenni
bernskuheimilis míns, fyrst á
Bergþórugötu og síðan á Lauga-
vegi þar sem hún festi kaup á
notalegri íbúð sem hún útbjó á
mjög heimilislegan hátt en hún bjó
alla tíð einsömul.
Ég minnist hennar sem frænk-
unnar sem gustaði af þegar hún
birtist í dyrunum heima, gjarnan
með fínar húfur eða hatta og var
hún ekkert feimin við litavalið.
Hún var lítið fyrir að fara á
mannamót en tók mjög vel á móti
þeim sem sóttu hana heim. Ef við
mættum Veigu uppábúinni á
Laugaveginum vorum við umyrða-
laust drifin inn í kaffi. Hafði þá
gjarnan bæst við myndin, sem
henni hafði verið send á síðasta
jólakorti af börnunum, í fínum
ramma uppi á vegg.
Veiga frænka var alla tíð mikil
sundkona f orðsins fyllstu merk-
ingu. Þegar upp komst um það að
konan sem stökk nær daglega af
háa brettinu í Sundhöll Reykjavík-
ur væri farin að nálgast áttrætt,
þótti það í frásögur færandi og var
tekið viðtal við hana í dagblaði.
Veiga bjó í íbúð sinni þar til fyr-
ir tæpum tveimur árum að hún féll
niður stiga þar í húsinu og náði sér
aldrei eftir það.
Þegar við sóttum hana á sjúkra-
húsið og keyrðum smárúnt um
bæinn áður en farið var á Grund
var Svava móðir mín með í för.
Hún fylgdist alltaf vel með systur
sinni þar sem hún bjó ein. Nú eru
þær báðar látnar með stuttu milli-
bili og lífíð heldur áfram en verður
aldrei samt á ný.
Veiga kunni ágætlega við sig á
elliheimilinu Grund þrátt fyrir þá
miklu breytingu, frá því að vera
fullkomlega sjálfstæður einstakl-
ingur sem gat séð um sig sjálf
þrátt fyrir háan aldur og í það að
vera algjörlega öðrum háð. Áð vísu
hvíslaði hún því að mér þegar við
fórum að skoða sundlaugina á
staðnum að sér fyndist þetta ótta-
legur pollur og varla hægt að taka
þar meira en eitt til tvö sundtök. Á
Grund fékk hún bestu hugsanlegu
umönnun og þá sérstaklega eftir
að hún þurfti að leggjast inn á
hjúkrunardeildina. Vil ég fyrir
hönd annarra ættingja færa starfs-
fólkinu bestu þakkir. Þar fékk hún
meira að segja nokkra bót meina
sinna en hún hafði um langt skeið
átt við andlega erfiðleika að stríða.
Á síðasta jóladag, þegar við
systkinin heimsóttum hana, sat
hún í sparifötunum við borð og
beið eftir okkur. Þrátt fyrir að
líkaminn væri að bregðast henni
var andleg heilsa í lagi og hlýtt
handtak hennar fylgdi mér inn í
jólaboðið heima þar sem unga
kynslóðin sem er að taka við var í
meirihluta með sína bjartsýni og
hressileika.
Frænku minni Rannveigu þakka
ég fyrir að vera hluti af æsku
minnisem nú er óðum að hverfa í
gleymsku eftir því sem í þessari
vinnusömu kynslóð fer fækkandi.
Tveir bræður og ein fóstursystir
eru á lífi af systkinahópnum stóra
og votta ég þeim innilega samúð.
Margrét Auðunsdóttir.
+ Sigríður Rósa
Gunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík 4.
nóvember 1953. Hún
lést á sjúkrahúsi i
Kongsvinger í Nor-
egi 5. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Gunnar Auðuns-
son, skipstjóri og
Gróa Eyjólfsdóttir.
Börn þeirra eru Pét-
ur Guðjón Gunnars-
son, kvæntur Lisu
Gunnarsson, börn
þeirra eru Thomas
Gunnar, nemi og
Björn Auðunn, nemi, þau eru bús-
ett i Danmörku.
Sigríður Rósa giftist Helga Ól-
afi Þórarinssyni 29. desember
1978, þau slitu samvistum 1995.
Við kynntumst Siggu þegar Rönt-
gentæknaskóli ísíands var stofnað-
ur og við hófum þar nám í febrúar
1972. Það var feiminn og uppburð-
arlítill hópur sem mættist þar. Við
horfðum hveort á annað, biðum eftir
dr. Ásmundi Brekkan og framtíðin
var algjör óvissa. En fljótlega tóku
málin að skýrast og hópurinn aðlag-
aðist þótt við kæmum hvert úr sinni
áttinni með misjafna reynslu að
baki. Þar átti Sigga stóran þátt með
sínu glaðlega viðmóti við alla.
Geislandi af hreysti, lífsgleði og
orku, þannig munum við Siggu. Hún
var falleg kona, vel greind og skipu-
lögð, maður orða sinna. Það sem
Siggu datt í hug að gera var ekki
beðið með heldur framkvæmt. For-
ingjahæfni hennar kom vel fram í
ýmsum málum þar sem hreinskilni
hennar og sá hæfileiki að geta gert
flókin mál að einföldum gerðu út-
Börn þeirra eru
Helga Björk, f. 17.
júní 1978, hún er há-
skólanemi í London
og Gunnar Þór, f. 17.
febrúar 1981, hann
er í tölvunámi.
Sigríður Rósa lauk
röntgenlæknanámi
1974. Hún vann á
Borgarspitalanum
þar til hún fluttist til
Noregs 1976. Lengst
af starfsferli sínum
vann hún við sjúkra-
húsið i Kongsvinger,
þar sem maður henn-
ar starfar sem læknir. Hún var
virk í margskonar félagsstörfum.
Útför Sigríðar Rósu fór fram í
Kongsvinger í Noregi 13. júlí síð-
astliðinn.
slagið. Allir þessir góðu eiginleikar
löðuðu fólk að Siggu.
Hún var vinsæl í okkar hópi og
meðal starfsmanna röntgendeilda á
Borgarspítala og Landspítala. Allt-
af var hún driffjöðurin í uppákom-
um og skemmtunum okkar á meðal.
Skipanir féllu: „Ég kaupi rauðvíns-
kút, við borgum í púkk og hittumst í
kvöld.“ Námsárin liðu, við gengum
saman gegnum súrt og sætt eins og
frumherjar í öllum nýjum starfs-
greinum mega reyna. Þetta þjapp-
aði okkur saman og styrkti þau vin-
áttubönd sem ætíð síðan hafa
haldist. Það var stoltur hópur sem
útskrifaðist sem fyrstu röntgen-
tæknar á íslandi í ágúst 1974. Að
námi loknu fór Sigga Rósa til vinnu
á Borgarspítalanum en fljótlega
flutti hún til Noregs og hóf störf á
röntgendeild sjúkrahússins í Töns-
berg og síðan á röntgendeild
sjúkrahússins í Kongsvinger. í Nor-
egi undi Sigga hag sínum vel, þar
festi hún rætur og átti allan sinn
starfsferil þar.
Hún giftist Helga Þórarinssyni
röntgenlækni sem starfaði sem
læknir og síðan sem yfirlæknir á
sömu deild. Þau eignuðust tvö börn,
Helgu Björk og Gunnar Þór.
Sigga Rósa starfaði mikið að fé-
lagsmálum röntgentækna í Kongs-
vinger og naut virðingar stéttarfé-
laga sinna þar sem annars staðar.
26 ár eru liðin síðan við nýútskrifuð
kvöddumst og héldum hvert sína
leið út í heiminn. Sigga Rósa er sú
fyrsta í okkar hópi sem kveður, allt
of ung, aðeins 46 ára gömul.
Þrátt fyrir hetjulega baráttu varð
hún að láta undan þeim illvíga sjúk-
dómi sem hún hafði barist við síð-
ustu árin. Við kveðjum vinkonu okk-
ar með virðingu og söknuði. Við
þökkum henni samfylgdina og þá
gleði og ánægju sem hún veitti okk-
ur.
Nú skartar íslenska sumarnóttin
sínu fegursta, þanning kvaddi hún
þennan heim í blóma lífs síns á vit
nýrra vídda.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fulgar hvfla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
Nú saman leggja blómin blðð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvfla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
Nú hverfur sól við segluskaut
og signir geisli hæð og laut,
en aftanskinið hverfur fljótt,
það hefur boðið góða nótt.
(Magnús Gísiason.)
Við vottum börnum hennar, eig-
inmanni og foreldrum og öðrum
aðstandendum hennar djúpa sam-
úð.
Sigurbjörg, Stefania
og Kristin Inga.
SIGRÍÐUR RÓSA
GUNNARSDÓTTIR