Morgunblaðið - 02.08.2000, Blaðsíða 58

58 MIÐVIKUDAGUR 2. ÁGÚST 2000 MORGUNBLAÐIÐ
FÓLKí FRÉTTUM
Óbif :
Það er vart hægt að ímynda sér rómantísk-
ari mann en sálarsöngvarann Barry White
en heita má að allar hans lagasmíðar fjalli á
einn eða annan hátt um hvers kyns unað og
elskulegheit. Arnar Eggert Thoroddsen
kynnti sér feril þessa einstaka ástmagar.
ÞAÐ ER óhætt að segja að
silkimjúk sálartónlist
White hljómi best í
dimmum svefnherbergj-
^jm, helst þá eftir gifturíka máltíð
á huggulegum veitingastað. Mörg-
um þykir þó nóg um er maðurinn
tekur að stynja og rymja, hvísl-
andi tælandi ástarorðum með
djúpri baritónröddu. Ástarlæknir-
inn White virðist óþreytandi í
kærleiksherferðinni og beitir öll-
um meðulum sem nauðsynleg eru
til að koma af stað réttri stemmn-
ingu.
Barry hefur fyrir margt löngu
öðlast sígildan sess í hjörtum unn-
enda sálartónlistar en hátind feril
þans er að finna á áttunda ára-
tugnum. Þó geisaði fyrir stuttu
hálfgert Whiteæði, tendrað af dul-
arfullri nálægð hans í hinum nett
súrrealísku sjónvarpsþáttum „Ally
McBeal“, sem njóta heilmikilla
vinsælda um þessar mundir. Safn-
plötu var hraðað út til fólksins af
tilefninu en það sem er kannski
meira um vert er að maðurinn, nú
farinn að nálgast sextugt, gaf út
ólgandi, freyðandi hljóðversskífu á
síðasta ári undir hinu tvíræða
nafni „Staying Power“ og í dag er
Barry síður en svo af baki dottinn,
heldur úti stífu hljómleikaferða-
lagi um allar trissur. Barry er
fæddur í bænum Galveston í Tex-
as árið 1944. Hann hóf afskipti af
tónlist snemma á sjöunda ára-
tugnum og kom að ýmsum störf-
um, stundaði hæfileikaveiðar fyrir
útgáfufyrirtæki, stjórnaði upp-
tökum og lék inn á hljóðfæri,
sinnti sem sagt allrahanda brans-
astússi. Svo fór samt um síðir að
Barry fór sjálfur að hasla sér völl
sem flytjandi og lagahöfundur, þó
nauðugur viljugur að heita má en
félagi hans í bransanum sannfærði
White eftir mikið þref að hann
ætti sjálfur að syngja lag sem
hann ætlaði öðrum. „I’m gonna lo-
ve you just a little more, baby“ sló
svo í gegn árið 1973 og um miðjan
áttunda áratuginn var White orð-
inn óstöðvandi, „stór“ og sykursæt
sálartónlistin, skreytt flauelsmjúk-
um strengjum, gerði endalausa
orrahríð að vinsældalistunum.
Er diskóið dásamlega hóf að
tröllríða almenningi undir enda
áttunda áratugarins tók reiknilík-
ani White að skeika. Til að pumpa
nýju lífi í sigurgönguna söng
White eigin útgáfu af hinni ofur-
fallegu ballöðu Billy Joel, „Just
the way you are“. Sjaldan eða
aldrei hefur nokkrum tónlistar-
manni tekist jafnvel að gera lag
„Er hægd; að lappa eitthvað upp á ástarlífíð hjá þér vinur?“ spyr Barry White.
annars flytjanda að sínu eigin, út-
gáfa White breytir lagi Joels í
ómótstæðilegan og ódauðlegan
ástaróð. Lítið fór fyrir Barry á
níunda áratugnum en árið 1992
hóf hann á nýjan leik að hræra í
rómantíkerum og vinsældir hans,
hinar seinni, hafa aukist jafnt og
þétt til þessa dags.
Tónlistin fyrst og fremst
White er stundum legið á hálsi
fyrir að vera heltekinn af ástinni
og íþróttum tengdum henni og
umfjöllun um Barry White hættir
oft til að gera hann að einhvers
konar teiknimyndafígúru, skondn-
um umboðsmanni ástarinnar sem
ekki er af þessum heimi. White
hefur undirstrikað þetta ef eitt-
hvað er, með endalausum heim-
sóknum í alls kyns sjónvarpsþætti
og t.d. gerði hann stólpagrín að
sjálfum sér í aldingarði kaldhæðn-
innar, Simpsonsþáttunum.
Oft vill því tónlistarmaðurinn
Barry White gleymast í þessu
persónupjátri, það má ekki gleym-
ast að nálgun hans við sálartón-
listarformið er einstakt, hann er
sannarlega einn af meisturum
þess geira og um snilld hans og
hæfileika á sviði tónlistarinnar
ætti enginn að efast. Eða eins og
hann segir sjálfur frá: „Hjákon-
unni verður aldrei svalað. Það er
vegna þess að hjákonan er tónlist-
in sjálf. „Ungfrú tónlist" er konan
sem ég reyni statt og stöðugt að
gera til hæfis. Bölvun og blessun.
Hóra og dýrlingur. Norn og gyðja.
Hamingja mín og hörmungar."
Afsláttur allt að
íspur
Útsalan í Byggt og búið er engri Ifk.
Þar er fjöldl góðra muna fyrír helmllið á frábæru verði.
Sími 568 9400
932 m
Fuglinn færði
þeim ástina
ÁSTIN bankar stundum
óvænt á dymar og er
hleypt inn af undrandi
eigandanum. Þetta gerðist
hjá ljóshærðu ofurkon-
unni Pamelu Anderson
þegar hún hitti karlmódel-
ið sænskættaða Marcus
Schenkenberg. Marcus
var staddur á dýravernd-
unarráðstefnu í Mónakó
þegar hann heyrði ámát-
legt tíst í hótelherberginu
sínu. Hann hóf þá þegar
að leita uppruna hljóðsins
og fann lítinn þröst sem lá
fastur að skápabaki.
Dýravinurinn Marcus
þaut til að finna einhvern
sem gæti hjálpað honum
að finna fuglinn og hver
önnur en Pamela reyndist
hetja dagsins og bjarg-
vættur fuglsins. Eftir
björgunina fór parið að spjalla og
Marcus varð samstundist smitaður
af yndisjDokka strandvarðarstúlk-
unnar. „Eg hafði hitt Pamelu nokkr-
um sinnum áður en hún var gift og
því eyddum við að sjálfsögðu engum
tíma saman. Þegar við loks fórum að
kynnast varð ég agndofa því Pam er
á engan hátt eins og ég hafði ímynd-
að mér. Hún er ekki heimsk ljóska
Marcus kemur á stökki inn í líf Pamelu.
eða lauslætisdrós. Hún er hlýhjört-
uð, fyndin og míklu betur gefin en
fólk vill vera láta,“ segir Marcus um
ástkonu sína. Hann hefur frekari
áform um framhald sambandsins og
segir: „Ég ætla að kvænast Pam -
það er bara tímaspursmál hvenær
af því verður. Ég er nú þegar fluttur
inn til hennar og okkur finnst báð-
um sem brúðkaup sé í spilunum."