Morgunblaðið - 30.08.2000, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 30.08.2000, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR MIÐVIKUDAGUR 30. ÁGÚST 2000 39 a i s p bernskuárin hafí verið einstaklega ánægjuleg og skilað miklu þótt oft hafi gengið á ýmsu í stórum systkina- hópi. Vissulega var lífsbaráttan erfið og ekki alltaf mikill tími aflögu hjá foreldrunum, en sá tími sem gafst var vel nýttur og glaðværðin og hlýjan, sem þau veittu, yljar manni um ókomin ár. Eg og mínir viljum þakka ykkur íyrir allt og munum minnast ykkar með sömu hlýjunni og glað- værðinni, sem þið veittuð okkur allt- af. Við munum sakna ykkar og elsk- um ykkur öll. Guð blessi minningu ykkai-. Ægir, Lilja og fjölskyldur. Okkur finnst skrýtið að sitja héma og rifja upp allar þær stundir sem við eyddum með afa og enn skrýtnara finnst okkur að hann sé farinn ... hvernig kveður maður afa sinn með orðum? Afa sem átti alltaf að vera til staðar, átti alltaf að vera afi í Keflavík sem við gátum heimsótt og átt góða stund með, spjallað um allt milli him- ins og jarðar og verið manni allt sem hann var. Afinn sem var alltaf svo yndislegur, hjartahlýr, hraustur, hress og skemmtilegur - afi og amma í Keflavík sem tóku alltaf svo vel á móti okkur, gáfu okkur klink til að fara út í sjoppu að kaupa sælgæti og gáfu okkur síðan afganginn. Afi sem rölti með okkur á bryggjunni að kíkja á bátana og tala við fiskikarlana, við heimsóttum fiskimjölsverksmiðjuna, þar sem afi vann, þar sem við lékum við kisumar. Það var líka algjört æv- intýri að „hjálpa“ afa í bílskúmum. Amma og afi vom alltaf að hugsa um hvort við væmm ekki ánægð, hvort við vildum ekki meira gos eða eitthvað að bíta í. Við sátum í stofunni og klöppuðum uppstoppaða kmmm- anum hans, og hvemig þau hugsuðu um köttinn Síu, sem var alveg eins og bamið þeirra. Það sem er okkur þó minnisstæð- ast er hvað afi var alltaf hress og kát- ur. Það sást kannski best þegar við fóram öll saman út í Málmey, þaðan sem afi var, fyrir þremur ámm. Afi var aldursforsetinn í þeirri ferð en það var ekki að sjá. Hann var fljótast- ur að príla upp á eyna og arka hana endanna á milli. Myndin sem við geymum í hjarta okkar er af ykkur ömmu á pallinum að veifa okkur bless, brosandi eins og þið vomð alltaf. Við kveðjum ekki með sorg, eftirsjá eða með támm, við kveðjum fi'ekar með minningunum sem við ávallt geymum í hjörtum okkar. Við kveðjum með brosi því þannig munum við eftir ykkur. Bless afi, við vitum að þér líður betur núna því nú ertu hjá ömmu og þar viljum við muna eftir þér. Eg er á langferð um lífsins haf og löngum breytinga kenni. Mér stefnu frelsarinn góður gaf, ég glaður fer eftir henni. Mig ber að dýrðlegum yósum löndum, þar lífsins tré gróa á fógrum ströndum, við sumaiyl og sólardýrð. Þá hinsti garður úti er, ég eygi land fyrir stöfnum og eftir sólfáðum sæ mig ber að sælum blælygnum höfnum. Og ótal klukkur ég heyri hringja og hersing ljósengla Drottins syngja: „Velkominn hingað heim til vor!“ Lát akker falla! Ég er í höfn. Ég er með frelsara mínum. Far vel, þú æðandi, dimma dröfn, vor Drottinn bregst eigi sínum. A meðan akker í ægi falla ég alla vinina heyri kalla sem fyrri urðu hingað heim. (Valdimar V. Snævarr.) Bróabörn, Freyja, Sigurborg (Borga), Jón Gunnar. „Gísli! Ég er kominn." Fjögurra ára barn var komið inn í smiðju með mér þar sem Gísli var að vinna. Og það færðist sólkskinsbros yfir Gísla og hann kom að tala við bamið. Bam- ið hafði lært að það átti vin og trúnað- urinn var alger og einlægur. Ein- hverra hluta vegna hafði bamið gripið það, í eitt eða tvö skipti sem það hafði hitt Gísla áður, að hann væri vinur sinn. En það komu líka fullorðnir, bara til að hitta Gísla að- eins, erindislaust annars. Það var vegna þess að þetta var þeirra Gísh. Ég hafði tekið eftir þessu hjá einum ágætum skipstjóra, þegar ég reri með honum sautján ára, að Gísli Sig- urðsson var Gísli minn hjá honum. Gísli hafði á Siglufirði verið sá sem leitað var til, með lítinn bát þeirra bræðra og trúnaðurinn lifði eins og bamssálin ein ber. Sjálfur fannst mér Gísli alltaf vera Gísli minn. Ég hafði kynnst Gísla ungur, við vomm félagar ég og Bósi sonur hans og hjartahlýjan hans greip strax. En eitt vom sálargæðin en svo var greind hans, sem alltaf kom manni á óvart. Hann talaði ís- lensku betur en flestir menn, sagði frá og skýrði á máli sem var rétt en enginn hafði á takteinum nema hann. Ég heyrði hann lýsa vél svo skýrt og með orðum, sem skildust strax, en ég efast um að hafi verið til á prenti, allt á hreinni íslensku, með skilning á við- fangsefninu sem einungis gat hafa orðið til við langa umgengni við vél- ina. Þetta var óvenjulegt. Gísli var mikið lesinn, en fór aldrei í regluleg- an skóla. Enda alinn upp í Málmey Skagafjarðar. Og hann hafði lesið náttúrana beint. Hann opnaði músa- hreiðrin og skoðaði hvað mýsnar átu og vissi hverju þær söfnuðu og vissi því allt um mýsnar. Hann skoðaði fiska og fjöra, fugla og sjávarbotn. Það sem var svo merkilegt við þekk- ingu Gísla, var að hann hafði lesið náttúrana beint, en ekki af bókum eða skóla og hafði lært og tekið eftir. Og þegar slíkur maður talar og lýsir, þá hefur maður vit á að þegja og njóta. I honum var sá sérstaki eigin- leiki að geta túlkað eigin athuganir á góðu máli og munað það allt. En það bjó meira í honum. Hann brást við vanda með skapandi mætti. I eitt skipti brotnaði hedd á vél úti á sjó. Gísli brasaði heddið og setti aftur í gang og varð af mannbjörg. Og þegar hann var inntur eftir þessu, þá sagði hann. „Mér þótti verst að þeir rera áfram með heddið svona, það var ekki á hættandi." í eitt skipti tekur hann eftir því, þegar bátur á leið inn flytur sig ekki tímanlega á milli miða við kennleiti í landi. Gísli setti strax á ferð og enn varð mannbjörg, er hann náði vélarvana bát uppi við kletta. „Æ, þetta var ekki neitt, ég sá þegar aldan bar okkur báða upp og ég sá á milh að það hlyti að vera stopp hjá þeim, svo ég dró þá bara inn.“ Að hann hefði haft athygli á og ályktað strax, það var bara gert. í eitt skipti var strand óumflýjanlegt og þá stýrði Gísli strandinu þannig að hægt væri að komast af bátnum og fara líka upp bjargið. Því auðvitað vissi hann hvernig þetta var allt saman, hafði séð það áður. Enn varð mannbjörg. Það varð aftur vélarbilun og það gerði veður. Gísli tók þær draslur sem til vora um borð og setti upp bráðabirgðasegl. Báturinn var varinn og enn varð mannbjörg. Það var þessi eiginleiki Gísla að vinna fumlaust og skapandi við krefjandi aðstæður. Hann gat eins framkvæmt og fundið leið til þess, eins og hann gat krafið viðfangsefni og skilið þau. En það var einnig sú hliðin á þessu, að hann með sinni athygli og ákveðni gat látið ganga það sem ekki var gerandi. Þeg- ar hann flutti möl á Bergfossi til Grímseyjar þurfti að taka upp dælur að minnsta kosti tvisvar á Grímseyj- arsundi, til þess að sandurinn stopp- aði þær ekki. Og þá var það þannig og Gísli gerði það. Sjöfn Stefánsdóttir, Ágúst Stefánsson, Andrés Stefánsson, Hann átti utanborðsmótor á skektu sem hann reri, mótorinn vildi losna, en Gísli heyrði á hljóðinu og herti. Þetta var bara svona. Það var sú skektan, sem hann fiskaði sér í soðið á og virtist þá tilsýndar standa einn á sjónum og skelfdi margan að sjá, sem var á landleið í Keflavík eða Njarðvík. En þetta var Gísli minn. Hann Gísli okkar. Hann Gísli sem sagði: „Þeir láta alltaf undan okkui- mönnunum þessir dauðu hlutir fyrir rest,“ þegar mikið bras var. Ég hafði verið mikið í skóla og einn af mínum skólum var Gísli Sigurðsson. Nú þeg- ar hann er farinn, og hafði enst betur en hægt var að búast við, eins og hann hafði tekið á þessu lífi, þá er eitthvað tómt eftir, eitthvað horfið í móðu tímans og minnis. Ég votta bömum hans samúð mína og vona að Gísli finni fyrirheitna landið, sem hann dreymdi um. Þorsteinn Hákonarson. Elsku Gísli afi minn. Nú ertu vonandi kominn á himn- eskan stað þar sem þú getur aftur orðið hinn gamli, góði Gísli afi, ávallt ungur í anda og af svo miklum dugn- aði lifðir lífinu lifandi. Þín ósk var að við myndum muna þig hraustan og hressan. Minn elsku afi, það mun aldrei verða erfitt, þannig varst þú alltaf. Það er mér alltaf ógleymanlegt hvað þú varst alltaf góður við ömmu, þegar hún svona inn á milli gleymdi pínu. Þið snerað því bara upp í góð- látlegt grín og þá varð þetta allt svo eðlilegt. Alltaf gapti maður þegar maður kom til þín í heimsókn eftir að amma lést. Þegar þú byrjaðir að telja upp hlutina sem þú varst búinn að gera, verk a.m.k. tveggja manna víl- aðir þú ekki fyrir þér að klára. Þvottaaðferðin, eldamennskan og að- ferðin til að stilla verkina standa allt- af fyrir sínu - allt var þetta jafn skemmtilegt og stórmerkilegt. Alltaf varstu sniðugur, skipulagður og ráðagóður, ekki ólíkt syni þínum, honum pabba. Þér og ömmu þakka ég fyrir pabba, þið áttuð svo sannarlega mikinn þátt í því hvað ég á dýrðlegan pabba. í leilqum var allt notað og alltaf komu nýjar hugmyndir, hver annarri skemmtilegri. Dansandi Hawaii- dúkkan sem klikkaði eitthvað, hún fór sko ekki í raslið heldur var hún löguð svo fagmannlega að hún dans- aði um öll gólf fyrir langafabamið, Sylvíu Sól, og skemmti henni kon- unglega. Þú varst einstakur. í minningum mínum, sögum og bænum munt þú ávallt lifa með mikilli sæmd. Elsku afi, takk óendanlega fyrir okkar tíma saman þótt vissulega hefði hann mátt vera meiri. Góða ferð og sjáumst síð- ar. Enginn maður er eyland, veröld útaffyrirsig Sérhver maður er hluti af meginlandi, hluti af heildinni. Ef moldarhaus væri skolað í hafið myndi hann gera Evrópu minni; eðaaðdíki, eða hús vinar þíns, eða þitt eigið hús. Dauði hverrar manneskju sviptir migeinhveiju, því ég er hluti af mannkyninu; og því skaltu ekki spyrja hveijum klukkumar glymji. Þærglymjaþér. (John Donne.) Þín afastelpa og aðdáandi, Alma Dröfn Geirdal Ægisdóttir. Rögnvaldur Þórðarson, Aðalbjörg Þórðardóttir, Guðný Helgadóttir. Ástkær móðir okkar, tengdamóöir, amma og langamma GUÐRÚN HAFDÍS ÁGÚSTSDÓTTIR, lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar mánudaginn 28. ágúst. Fyrir hönd aðstandenda, + Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, KRISTÍN BJÖRG GUNNARSDÓTTIR frá ísafirði, Safamýri 40, Reykjavík, lést mánudaginn 28. ágúst á Droplaugar- stöðum. Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju föstu- daginn 1. september kl. 10.30. Þeir sem vilja minnast hennar vinsamlegast láti Barnaspítala Hringsins njóta þess. Gunnar A. Baarregaard, Katrín Guðmundsdóttir, Harald B. Alfreðsson, Ingibjörg Bergmundsdóttir, Björn B. Alfreðsson, Laura Bergs, barnabörn og barnabarnabörn. + Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir, afi og langafi, STEFÁN JÓNASSON frá Vogum, Mývatnssveit, Gullsmára 9, Kópavogi, verður jarðsunginn frá Háteigskirkju fimmtu- daginn 31. ágúst kl. 15.00. Aðalheiður Hannesdóttir, Guðfinna Sjöfn Stefánsdóttir, Guðgeir Einarsson, Sigríður Stefánsdóttir, Reynir Ólafsson, Aðalheiður Guðgerisdóttir, Birgir Blandon, Stefán Reynisson, Gylfi Reynisson og barnabarnabörn. + Okkar ástkæra MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR, Austurströnd 4, áður Nesbala 7, Seltjarnarnesi, lést mánudaginn 28. ágúst. r " Dóra Sigurðardóttir, Guðmundur Einarsson, Svala Sigurðardóttir, Þorbjörn Karlsson, Emilía Ágústsdóttir, Yuzuru Ogino, Guðbjörg Yuriko Ogino, Bogi Ágústsson, Jónína María Kristjánsdóttir Ágúst Bogason, Þórunn Elísabet Bogadóttir, Jónína Guðný Bogadóttir. + Ástkær sonur minn, eiginmaður, faðir, bróðir og tengdasonur, VIKTOR MAGNÚSSON, Skólavörðustíg 20, Reykjavík, lést af slysförum þriðjudaginn 29. ágúst. Ida Anna Karlsdóttir, Hulda Guðrún Þórólfsdóttir, Sonja Viktorsdóttir, Annalísa Magnúsdóttir, tengdaforeldrar og aðrir aðstandendur. HALLDÓRA EINARSDÓTTIR frá Kaldrananesi í Mýrdal, varð bráðkvödd á heimili okkar laugardaginn 26. ágúst. Minningarathöfn um hana verður í Fossvogs- kirkju laugardaginn 2. september kl. 15.00. Jarðsetning verður seinna. Fyrir hönd fjölskyldunnar, Sigurður Sigurðarson, Grafarholti við Vesturlandsveg.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.