Morgunblaðið - 10.10.2000, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 10. OKTÓBER 2000 57
+ Árni Sigurjdns-
son fæddist í
Vestmannaeyjum 27.
september 1925.
Hann lést á heimili
sínu 1. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru séra Sig-
urjón Þorvaldur
Árnason prestur og
Þórunn Eyjólfsdóttir
Kolbeins. Systkini
Árna eru: Eyjólfur,
Líney, Þórey, Páll,
Þórunn Ásthildur og
Snjólaug Anna.
Hinn 22. janúar
1949 kvæntist Árni Þorbjörgu
dóttur Kristins Ármannssonar
fyrrv. rektors í Menntaskólanum
í Reykjavík og Þóru Árnadóttur.
Þau eignuðust fimm börn: 1) Þóra
I. Árnadóttir, maki Árni Pétur
Guðjónsson, dóttir Aðalbjörg
Þóra. 2) Siguijón Þ. Árnason,
maki Bjarnheiður Þrastardóttir,
börn: Sig.ryggur Orn, unnusta
Sara Margrét, Rúna Björg, Ellen
Dögg og Árni. 3) Kristinn F.
Þegar Árni bróðir minn nú er allur
eftir viðburðarríka ævi, sækja minn-
ingamar á, ekki síst minningamar frá
bemskuárunum í Vestmannaeyjum.
Faðir okkar Sigurjón Þ. Ámason var
prestur við Landakirkju í Vest-
mannaeyjum frá 5. janúar 1924 til
ársloka 1944. Ámi var næstelstur
okkar sjö systkina. Prestsetrið var að
Ofanleiti sem stóð uppi á háeyjunni í
u.þ.b. 100 m hæð yfir sjó, rétt norðan
við þann stað, þar sem nú er vestur-
endi Austur-Vesturbrautar Vest-
mannaeyjaflugvallai'.
Þama uppi á háeyjunni vom 10 býli
og Ofanleiti stærst þeirra. Þessi
byggð uppi á há Heimaey var kölluð
„fyrir ofan hraun“ og þeir sem þar
bjuggu voru kallaðir Ofanbyggjarar.
Ofanbyggjarar mynduðu sérstakt
samfélag, eða eins og Hlöðver John-
sen skrifar í Eyskinnu 1981: „Þetta
fólk, ásamt bömum sínum og töku-
bömum, skapaði hér hið dásamleg-
asta mannlífssamfélag sem einkennd-
ist af hjálpsemi, bræðralagi og
kærleika".
í þessu umhverfi ólst Ámi upp í
stórum systkinahóp og hópi æskuvina
og þau vinabönd héldust ævilangt.
Ami var hjálpsamur frá ungaaldri og
tilbúinn að rétta öllum hjálparhönd.
Hann var alla tíð mikill Vestmanna-
eyingur og hafði skömmu áður en við
fluttum til Reykjavíkur eignast sinn
eigin háf til að veiða lunda.
Minnisstæðar em ferðir í úteyjar,
ferðir í Víkina syðst á Vestmannaeyj-
um, til að taka á móti Áma þegar
hann kom úr veiðiferðum með bænd-
unum íyrir ofan hraun, eða ferð á
Sölvaflána norðanvert í Stórhöfða. Þá
minnist ég vel er Áma var fylgt til
skips er hann hélt til Menntaskóla-
náms uppi á meginlandinu. Það var
ekki í þann tíma auðvelt fyrir ungt
fólk að þurfa að fara að heiman til að
sækja sér menntun langt frá heima-
byggð.
Þegar á námsámnum hóf Arni
störf hjá lögreglunni í Reykjavík, þar
sem ævistarf hans var að byggja upp
útlendingaeftirlit hins unga lýðveldis
og aðra starfsemi því tengda. Eg held
mér sé óhætt að fullyrða að þar hafi
Arni unnið ómetanlegt starf fyrir
okkar litla þjóðfélag.
Árið 1949 kvæntist Ámi eftirlifandi
konu sinni, Þorbjörgu Kristinsdóttur
og eignuðust þau fimm böm. Á meðan
ég var við nám í Kaupmannahöfn kom
Ami þar oft við vegna starfs síns.
Alltaf var efst í huga hans að kaupa
eitthvað til að gleðja konuna og böm-
in. Þannig má segja að Ami hafi helg-
að líf sitt fjölskyldunni og vinnunni.
Blessuð sé minning hans.
Páll Sigurjónsson.
Það bar til á æskuheimilinu á Sól-
vallagötunni fyir rúmlega hálfri öld að
systir mín sneri aftur til foðurhús-
anna að loknu námi í Bandaríkjunum.
Þetta væri ekki frásagnarvert hér, ef
hún hefði ekki haft í farteskinu háan
og spengilegan ungan mann sem hún
Árnason, maki Ásdís
Þórarinsdóttir,
börn: Þorbjörg,
Stefán Þór og Magn-
ús Árni. 4) Þórunn
K. Árnadóttir, maki
Óskar H. Friðriks-
son, börn: Árni
Grétar, unnusta
Unnur Helga, Karó-
lína Björg, Friðrik
Guðni, Þórey Jó-
hanna og Katrín
Ósk. Barnabörn
þeirra eru Elísabet
Sara og Auðunn
Snorri. 5) Auður B.
Árnadóttir, maki Sigurbjörn Sig-
urbjörnsson, börn: Kristinn Páll
og Þorbjörg Anna.
Árni hóf störf hjá lögreglunni f
Reykjavík 1948 og var fulltrúi
lögreglustjóra og forstöðumaður
Útlendingaeftirlitsins og gegndi
því starfi uns hann lét af störfum
vegna aldurs 1995.
Útför Árna fer fram frá Hall-
grímskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 15.
kynnti sem tilvonandi eiginmann
sinn. Ekki þótti prestsdótturinni
móður minni verra að hér stóð sonur
prestsins í Vestmannaeyjum. Þau
hófu búskap á Sólvallagötunni eins og
við öll í fjölskyldunni gerðum síðar.
Þannig kynntumst við Áma vel og
mannkostum þess góða drengs sem
kvaddur er í dag.
Að námi loknu hóf Árni störf í lög-
reglunni í Reykjavík og varð for-
stöðumaður Utlendingaeftirlitsins.
Hann sinnti þessu starfi sínu af mikilli
kostgæfni og fannst okkur hann vera
sívinnandi daga sem nætur. Þetta
virtist ekkert bíta á honum, enda mik-
ið hreystimenni. Hann lét ekki þar við
sitja en byggði af harðfylgi og dugn-
aði í Kópavoginum yfir fjölskylduna,
sem nú stækkaði óðum.
En hér er ekki allt talið. Þau Ámi
og Þorbjörg- eignuðust fimm böm
sem öll vom sett til mennta. Ami var
sívakandi um hag fjölskyldunnar,
ekki aðeins sinnar heldur einnig okk-
ar og fjölskyldna stórs systkinahóps
síns. Hann var aldrei svo tímabund-
inn að hann kæmi ekki undireins til
hjálpar, þegar eftir var leitað.
Sjötugur settist Ámi í helgan stein
eins og lög gera ráð fyrir. Urðu þar
mikil umskipti þar sem hann hafði
verið vakinn og sofinn að sinna oft á
tíðum erfiðum verkefnum í Utlend-
ingaeftirlitinu. En hann sinnti nú fjöl-
skyldu sinni af ennþá meiri móð, enda
komin til sögunnar fjölmörg tengda-
böm, afa- og langafaböm. Kom nú
betur í ljós en nokkru sinni hvílíkur
feikna fjölskyldufaðir hann var.
Aðeins eru tvær vikur síðan í Ijós
kom að hann gekk með alvarlegan
sjúkdóm. Framundan var erfið með-
ferð, líklega oft fjan-i heimilinu. Það
hefur því áreiðanlega verið honum að
skapi að sctjast skyndilega í þann síð-
asta og helgasta stein sem okkur er
öllum búið.
Árni var hár og myndarlegur mað-
ur. Hann gat verið ákveðinn og stund-
um svo einbeittur að þessi stóri mað-
ur skaut ókunnugum útlendingum
skelk í bringu. En hann hafði mikla
réttlætiskennd og undir niðri bjó ein-
skær góðmennska. Hann var glaðs-
inna og græskulaus, skemmti sér
manna best á mannamótum. Við í fjöl-
skyldunni frá Sólvallagötu kveðjum
þennan ágæta heiðursmann og þökk-
um honum órofa tryggð.
Ámi Kristinsson.
Það er furðu táknrænt þegar sum-
ar er liðið og haustið í algleymingi
með miklu litskrúði og fallandi laufum
sem kveðja eftir gjöfula og góða tíð þá
kveður þennan heim kær vinur til
fjölda ára, Árni Sigurjónsson, eigin-
maður elskulegrar vinkonu og skóla-
systur Þorbjargar Kristinsdóttur.
Fáir hafa reynst mér betur en þessi
hjón með hjálpsemi sinni, vináttu og
tryggð.
Það var síðla sumars árið 1948 að
ég stóð á hafnarbakkanum í Reykja-
vík ásamt foreldrum Þorbjargar þar
sem við fylgdumst með skipinu
Tröllafossi leggjast að bryggju. Þor-
björg var þá komin heim eftir 2ja ára
nám í Bandaríkunum í latínu og
grísku.
Hún stóð þarna á bryggjunni svo
falleg og geislandi glöð bæði yfir að
vera komin heim og líka vegna þess
að hún hafði hitt hinn eina sanna
draumaprins um borð á leiðinni heim.
Það var gagnkvæm ást við fyrstu sýn.
Þau héldu hátíðlegt 50 ára brúðkaup-
safmæli sitt í janúar 1999, alltaf jafn-
sæl og ástfangin.
Ami Siguijónsson, prestssonurinn
frá Vestmannaeyjum, var af sterkum
stofni, Kolbeinsættinni í móðurætt og
Laxamýrarættinni í föðurætt. Hann
var hár og þrekinn, bar sig karlmann-
lega og vakti athygli.
Skömmu eftir brúðkaupið bauðst
honum embætti hjá lögreglustjóra og
varð hann fulltrúi og síðar yfttrnaður
Útlendingaeftirlitsins. Þetta var eril-
samt starf og fáar frístundir gáfust.
Hann þurfti að vera við komur og
brottfarir flugvéla og skipa, taka
skjótar ákvarðanir t.d. þegar vafa-
samir útlendingar ætluðu að laumast
inn í landið skilríkjalausir, en Ami var
ótrúlegur mannþekkjari.
Hann lagði fram tÚlögur við örygg-
ismálin, þegar um móttökur erlendra
þjóðhöfðingja og kóngafólks var á
dagskrá. Þau hjónin sátu samt aldrei
neinar kóngaveislur því að starf hans
og sjálfsvirðing var að vemda gestina
en ekki að sitja veislur. Fyrir þessi
störf fékk hann margar viðurkenn-
ingar frá viðkomandi löndum. Hann
sat marga fundi hjá Interpol og tók
þátt í nefndarstörfum og námskeið-
um í hinum ýmsu löndum. Hann
fylgdist vel með og hafði góð sambönd
við samstarfshópa í hinum stóra
heimi lögreglunnar. Islenska þjóðin
þakkaði honum og heiðraði með
Fálkaorðum. Hann hreykti sér ekki
en var fastur fyrir. Hann var ekki
maður fjöldans. Hann kunni þá list að
vera óháður þrýstihópum, flokkum og
klíkum og gat því sinnt starfi sínu
óháður utanaðkomandi þrýstingi.
Hann brást ekki því trausti í starfi
sem honum var trúað fyrir.
Þau hjónin settust að með böm sín
í Kópavogi þegar þar var nánast sveit
og óbyggt land. Árni unni sínu bæjar-
félagi og starfaði á vegum leikfélags-
ins um tíma. Einnig vom Vestmanna-
eyjar honum hugleiknar, var hann í
stjóm Akóges og einnig um tíma í
stjóm Slysavamafélags íslands.
Hann var traustur vinur vina sinna og
gott var til hans að leita.
Ami var frábær heimilisfaðir.
Hann unni konu sinni og bömin ólust
upp við ástríki þar sem foreldrarnir
fylgdust með velferð þeirra og
menntun. Þorbjörg og Ámi eignuðust
fimm elskuleg böm sem menntuðust
vel og em í góðum stöðum. Bama-
bömin em 15 og langafa- og lang-
ömmubömin em tvö. Þetta er sam-
heldin fjölskylda og ánægjulegt er að
vera með þeim á góðri stund á fallegu
heimili. Þau hafa öll misst mætan föð-
ur og afa.
Þorbjörg, vinkona mín, hefur misst
mikið og mér er hugsað til hennar. En
þannig er það í lífinu að Drottinn gef-
ur og Drottinn tekur og við verðum
öll að beygja okkm- undir vilja hans.
Ég kveð góðan vin með virðingu og
þökk.
Farþúífriði
friðurGuðsþigblessi
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkstþú meðGuði
Guðþérnúfylgi
hans dýrðarhnoss þú hþóta skalt.
(V. Briem.)
Helga Þórðardóttir.
Kæri Ami, nú er komið að kveðju-
stund.
Áma hitti ég fyrst þegar ég var lítíl
stúlka í sveit hjá föðursystur minni í
Lundarreykjadal í Borgarfirði.
Ami kom þá keyrandi með dóttur
sína Þóranni úr Kópavoginum á lög-
reglubílnum, hún var komin til að
gæta barnanna á bænum. Þá vissi ég
ekki að fundirnir áttu eftir að verða
margir og skemmtilegir, því Þórunn
dóttir hans og Óskar bróðir minn
fundu hvort annað í sveitinni og felldu
hugi saman. Þau stofnuðu fjölskyldu
og frumburðurinn var skírður í höfúð-
ið á Áma afa, og var hann jafnframt
fyrsta bamabamið.
Sumarið 1980 var ég heimagangur
á heimili þeirra Áma og Þorbjargar,
ég passaði litla afa- og ömmustrákinn
Ama Grétar og það var mikið gott að
koma og vera í Kópavoginum hjá
þeim hjónum. Fjölskylda Áma og
Þorbjargar stækkaði og bamaböm-
unum fjölgaði, Ámi var mikill bama-
maðui' og bamabömin nutu þess að
vera í kringum hann.
Ami hugsaði vel um sína og vildi
öllum allt það besta. Með þessum fá-
tæklegu orðum kveð ég þig Ámi og
þakka Guði fyrir að hafa fengið að
kynnast þér. Elsku Þorbjörg, Þóra,
Nonni, Krissi, Þómnn, Auður og fjöl-
skyldur, megi Guð gefa ykkur styrk í
ykkar miklu sorg. Minningin um góð-
an mann mun lifa með ykkur um
ókomin ár.
Hvíl þú í friði.
Guðný Svava Friðriksdóttir.
Skammt er nú stórra högga í milli í
stúdentsárganginn frá Menntaskól-
anum í Reykjavík árið 1947, tveir fé-
lagar og ekkja hins þriðja fallin í val-
inn á aðeins mánuði. Nú er kempan
Ami Siguijónsson, fyrrum forstöðu-
maður útlendingaeftirlitsins, fallinn
frá næstur á eftir einum besta vini
sínum í árganginum, Gunnari Sveins-
syni, magister og skjalaverði. Af
sjálfú leiðir, að hvomgur gat eftir
annan mælt, svo að aðrir hljóta að
hlaupa í það skarð.
Kunnugleiki minn af Árna átti sér
nokkra forsögu frá bamsaldri í Vest-
mannaeyjum, þar sem þeir bræður
vom prestssynir á Ofanleiti, öðmm
piltum hærri, hátíðlegri og prúðari.
Faðir þeirra, séra Sigurjón Þ. Árna-
son, alvömgefinn og tignarlegur, en
hið mesta Ijúfmenni, var fyrsti prest-
urinn í mínu minni og ráðandi um
prestsímynd mína og mynd hans mér
ljósari fyrir það að prédika hvem 17.
júní af svölunum á Breiðabliki, þar
sem ég átti heima. Talsvert yngri en
eldri Ofanleitisbræður hélt ég mig í
hæfilegri fjarlægð. Við Ámi urðum
svo borgarbúar um svipað leyti, og
hann var mér í ljósu minni, þegar Við
settumst í 3. bekk MR haustið 1943.
Þar áttum við samleið næstu fjóra
vetur, þá seinni tvo í sama bekk
stærðfræðideildar.
Ami var mikill að vallarsýn, alvöm-
gefinn, reglusamur og samviskusam-
ur, og skiptí orðum við menn af geð-
prýði. Hann kom sér því ávallt vel og
var vel treyst, en var einskis manns
veifiskatí. Hann var á skólaárunum
ekki félagshneigður eða mannblend-
inn úr hófi, en sóttí vel þau mannamót,
sem við hæfi vom, og gladdist þá með
glöðum. Upplag hans og ættarfylgjur
lögðust gegn því, að hann hrærðist
með hinni róttæku bylgju, sem gekk
yfir á mótunarárum okkar og tekið
hefur suma lungann úr manndómsár-
unum að komast yfir. Það lét að líkum,
að honum vom falin ábyrgðarmikil
verkefni, sem áreiðanlega hafa líka
verið mikill streituvaldur. Það er ekki
heiglum hent að vera á varðbergi gegn
öllum þeim, sem vilja svíkja sig inn á
þjóðina, en það var hugsjón Ama að
vemda hana fyrir spillandi áhrifum að
utan. Heyrt hef ég áhrifamann segja,
að Ami hafi með sterkri skapgerð
sinni reynst stór þáttur þess, að við
höfum sloppið blessunarlega frá vand-
ræðum af aðvífandi fólki.
Ámi fór sínar eigin leiðfr í að afla
sér náms og þroska, samhliða því að
hann stundaði lögreglustörf og festi
tryggð við þau. Þannig nýttist námið
beint inn í starfið, einkum ástundun
lögfræði og lögreglunámskeiða. Hann
hneigðist og til samfélagslega
ábyrgra og gefandi félagsstarfa. Vett-
vangur þeirra var einkum í Kópavogi,
en þar var hann meðal annars stofnfé-
lagi Rótarýklúbbs Kópavogs, þótt
hættí síðar sökum annríkis, og var
hans minnst með þökk og virðingu á
síðasta klúbbfundi. Ami hefur ætíð
stundað samkomur og ferðir
stúdentsárgangsins okkar vel og sett
á þær sinn reista og trausta svip.
Nærvera Þorbjargar konu hans,
menntaskólakennara og dóttur Krist-
ins rektors Armannssonar, hefur þar
verið til yndisauka og eflt tilfinning-
una fyrir tengslunum við skólann.
Þess má og geta, að Ami var óvenju
frændmargur í árganginum, en þeir
þrír Ámar vom þar systkinasynir,
auk frænku hans jafnskyldrar, Þór-
eyjar Kolbeins, en af þeim fjóram er
nú aðeins einn eftir.
Okkar góða félaga og vinar Áma
Sigurjónssonar er nú sárt saknað. Að
honum er jafnt sjónarsviptir sem
mannskaði. Blessuð sé minning hans.
Þorbjörgu og öllum hans ástvinum
em færðar innilegar samúðarkveðjur
árgangsins frá MR 1947.
Bjami Bragi Jónsson.
Kveðja frá Akoges
Fallinn er í valinn einn af okkar
ágætustu félögum, Ámi Siguijóns-
son, sem hafði starfað með okkur í
hartnær 50 ár.
Ámi var alinn upp á miklu myndar-
heimili á Ofanleiti í Vestmannaeyjum .
og síðar í Reykjavík hjá þeim séra
Siguijóni Þ. Ámasyni og Þóranni
Eyjólfsdóttur Kolbeins og bar hann
þess merki allt sitt líf. Hann var svip-
sterkur, áreiðanlegur og hreinskipt-
inn í allri framkomu og því fengum við
Akógesar að kynnast er hann gekk til
samstarfs við okkur félaga árið 1952.
Ami tók fljótt til hendi í starfi fyrir
félagið og vann af miklum dugnaði og
ósérhlífni að öllum innri máleínum fé-
lagsins. Hann var kosinn formaður
þess árin 1958-1959.1 hans formann-
stíð var gi-undvöllur lagður að fram- >
tíðarlausn í húsnæðismálum félags-
ins. Hann átti stóra drauma á þeim
vettvangi og hafa þefr nú ræst, og átti
Ami stóran þátt í farsælli lausn
þeirra mála.
Fyrir öll hans störf í félaginu Akóg-
es var hann sæmdur gullmerki félags-
ins 1982 og síðan gerður að heiðursfé-
laga að verðleikum.
Við félagar söknum Áma mikið og
finnst hópur okkar svipminni eftir að
hann hvarf á braut. Árni mætti mjög
vel á öllum fundum þrátt fyrir erils-
söm störf og þau hjónin vom samhent
um að mæta vel á allar samkomur fé-
lagsins og sýndu með því einstakan
hlýhug og vináttu til félagsins.
Að leiðarlokum þökkum við Áma .
samstarfið á löngum ferli og biðjum
honum blessunar á nýjum vegum.
Við sendum eiginkonu hans Þor-
björgu, bömum þeirra og ættingjum
öllum innilegustu samúðarkveðjur og
óskum þeim farsældar um alla fram-
tíð.
En - á bjartan orðstír aldrei fellur,
umgjörðin er góðra drengja lyörtu.
(Gr.Th.)
Vertu kært kvaddur, góði vinur.
Friðrik Jörgensen,
Ragnar Þ. Guðmundsson.
• Fleirí minningurgreinnr
um Árna Sigurjónsson bíða birt-
ingar ogmunu birtast í blaðinu
næstu daga.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri,
sími 896 8242
Sverrir
Olsen
fjútfararstjóri.
Baldur
Fredcriksen
útfararsljóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
ARNI
SIGURJÓNSSON