Morgunblaðið - 12.10.2000, Side 46

46 FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Guðjón Böðvar
Jónsson fæddist
að Sólhcimum í
Grindavík 26. maí
1929. Hann lést á
bráðamóttöku
Landspítalans 2.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Jón Sigurðsson,
trésmiður, f. 25.
desember 1895, d.
24. mars 1987, og
' eiginkona hans,
Guðríður Einar-
sHdóttir, ljósmóðir,
f. 5. september
1900, d. 30. júní 1988. Systkini
Guðjóns eru: 1) Einar, f. 17. sept-
ember 1921, d. 27. september
1921. 2) Guðlaugur Einar, loft-
skeytamaður og síðar bókari, f.
24. september 1922, d. 29. sept-
ember 1985. Eftirlifandi eigin-
kona Guðlaugs er Asta Guðjóns-
dóttir, f. 1. aprfl 1925. 3) Guðjóna,
hjúkrunarfræðingur, f. 22. febr-
úar 1926. Eiginmaður hennar var
Kristleifur Jóhannesson, trésmið-
ur, f. 1. september 1923, d. 6.
febrúar 1981. 4) Óskírð stúlka, f.
^ 1928, d. 1928, fjögurra mánaða.
5) Guðmundur, rafvirki, f. 8. maí
1935, d. 15. júlí 1998. Eftirlifandi
eiginkona hans er Lovísa Rósa
Jóhannesdóttir, f. 18. febrúar
1936. 6) Gunnar Þór, prófessor og
bæklunarlæknir, f. 19. júní 1942.
Fyrri eiginkona hans var Ragn-
heiður Júlíusdóttir, f. 14. nóvem-
ber 1940. Núverandi
eiginkona Gunnars er
Arnþrúður Karlsdótt-
ir, blaðamaður og
kaupmaður, f. 21.
október 1953.
Fyrsta barn Guð-
jóns er Þór, bifvéla-
virki, f. 14. júlí 1958.
Barnsmóðir Kristín
Aðalsteinsdóttir, f.
26. nóvember 1935.
Eiginkona Þórs er
Guðbjörg Ragnars-
dóttir, ritari, f. 23.
júní 1960. Sonur
þeirra er Guðjón, f.
11. september 1991. Guðbjörg
átti fyrir eina dóttur, Lindu Mar-
íu Sturludóttur, f. 5. febrúar
1980. Sonur hennar er Birkir
Freyr Birkisson f. 8. desember
1995.
Hinn 22. desember 1962 kvænt-
ist Guðjón Birnu Elíasdóttur,
kennara, f. 10. janúar 1939, d. 19.
febrúar 1993. Börn þeirra eru: 1)
Börkur, f. 9. febrúar 1962, kona
hans er Ólöf Árnadóttir, f. 11.
september 1959. Börn þeirra eru
Árni Böðvar, f. 2. júní 1986,
Bjarni, f. 31. október 1990, Sigur-
jón, f. 22. október 1994, og Olaf-
ur, f. 5. ágúst 1998. 2) Gná, lög-
reglumaður, f. 9. júlí 1963.
Eiginmaður hennar er Eiður Páll
Sveinn Kristmannsson, f. 24.
febrúar 1968. Börn þeirra eru
Hinrik Örn Sigurðsson, f. 21. nóv-
ember 1985. Barnsfaðir Sigurður
Örn Sigurðsson, f. 24. júlí 1961.
Birna Dís, f. 5. júlí 1987, Krist-
mann, f. 26. nóvember 1988, og
Ásdís, f. 24. september 1990. 3)
Brjánn, kerfisfræðingur, raf-
eindavirki, f. 30. september 1969.
Eiginkona hans er Sigurlaug
Hreinsdóttir, dagmóðir, f. 16. júlí
1971. Börn þeirra eru Logi Fann-
ar, f. 21. maí 1995, og Birna, f. 28.
nóvember 1996. Birna átti fyrir
einn son, Sigurjón Þórisson, bif-
vélavirkja, f. 12. júní 1960, d. 6.
aprfl 1994. Barnsfaðir Þórir Sig-
urðsson, f. 6. nóvember 1937. Eft-
irlifandi eiginkona Sigurjóns er
Herdís Brynjarsdóttir, leikskóla-
kennari, f. 1. maí 1962. Börn
þeirra eru Svava Lára Sigurjóns-
dóttir, f. 1. júní 1985, og Ingunn
Brynja, f. 20. aprfl 1987.
Guðjón bjó í Grindavík fram að
fermingu. Árið 1943 fluttist fjöl-
skyldan til Reykjavíkur. Sem
ungur maður var hann virkur í
félagslífi ungra sósialista og fór
meðal annars á heimsmót í Berlín
og Búkarest. Ásamt með vinnu og
á milli þess sem hann vann ýmis
störf, svo sem við húsamálun og
múrverk auk þess sem hann vann
í fyrirtæki Guðlaugs bróður síns,
Rafgeislahitun, stundaði Guðjón
tónlistarnám frá 1954 og söng
með Pólyfónkórnum og Ljóða-
kórnum. Hann lauk tónmennta-
kennaraprófi 1967. Guðjón hóf
kennslu við Laugalækjarskóla
1967. Hann hóf síðan störf við
Breiðhoitsskóla við stofnun hans
og starfaði þar alla tíð síðan.
Guðjón stjórnaði Samkór Tré-
smiðafélags Reykjavíkur f 14 ár.
Útför Guðjóns fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
GUÐJÓN BÖÐVAR
JÓNSSON
Það kom sem reiðarslag yfir mig
þegar mér barst tilkynning um að
fyrrverandi svili minn hafði orðið
bráðkvaddur 2. október síðastlið-
inn. Hann hafði hringt í mig fyrr
um daginn og beðið mig að líta við
hjá sér, því hann þyrfti að velja
þær skoðunarferðir sem hann ætl-
aði að fara í á Kúbu, en þangað ætl-
aði hann að fara síðar í mánuðinum
með mér og Ásdísi sambýliskonu
minni. Þegar ég kom til hans var
hann eldhress að vanda og lék við
hvern sinn fingur enda hlakkaði
hann mjög til fararinnar.
Guðjóni og Birnu konu hans
kynntist ég fyrir um 30 árum þegar
hann varð svili minn. Við vorum
tíðir gestir á heimili hvors annars
og var þá margt skrafað, ekki síst
um pólitík sem við höfðum báðir
"* mikinn áhuga á. Guðjón var eld-
heitur sósíalisti og lá hann aldrei á
skoðunum sínum. Á þessum árum
var það föst regla að við eyddum
Legsteinar
í Lundi
SÓLSTEINAR vlð Nýbýlaveg, Kúpavogi
Simi 564 4566
r BflómabiÁoin >
CtaKSskom
t v/ FossvogskÍKkjugafð j
Stmii 554 0500 /
kosninganóttinni saman í gleði og
sorg.
Þegar aðstæður breyttust
minnkaði samband okkar en alltaf
var mér hugsað til hans á kosninga-
nóttum. Og því var það engin tilvilj-
un að á kosninganóttinni þegar R-
listinn vann borgina ákváðu ég og
nokkrir vinir mínir að yfirgefa
kosningafagnaðinn á Broadway og
líta við hjá Guðjóni til að fagna með
honum og vinum hans.
Síðastliðið ár höfum við hist af og
til heima hjá hvor öðrum og kom þá
í ljós að hann hafði ekkert breyst.
Við ræddum málin eins og áður
fyrr, grínuðumst, hlógum mikið og
skemmtum okkur konunglega.
En hver veit nema þú hafir leikið
á mig og sért kominn til Kúbu á
undan mér. Ef svo er þá bið ég að
heilsa Castró.
Vertu sæll, elsku vinur, og þakka
þér fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum saman. Eg votta
börnum þínum og öðrum aðstand-
endum samúð í sorg þeirra.
Gísli Geir Jónsson.
Fallinn er frá Guðjón Böðvar
Jónsson tónmenntakennari. Guðjón
var tónmenntakennari í Breiðholts-
skóla frá 1969 til 1999 og forfalla-
kennari til dauðadags.
Guðjón var stór maður og mikill
á velli. Hann var fullur af orku, lífs-
gleði og glaðværð. Hann var ein-
stakur maður. Hvert sem leið hans
lá var hann hrókur alls fagnaðar og
smitaði samferðafólk sitt með
glettni og jákvæði. Hann vakti at-
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Sverrir mjjr Jflj Baliur
Einarsson ISverrtr Frederiksen
útfararstjóri. Olsen útfararstjóri,
flf <r fl sími 896 8242 útfararstjóri. sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
hygli fyrir hreina og beina fram-
komu, hann kom alltaf til dyranna
eins og hann var klæddur, fals og
óhreinlyndi þekkti hann ekki, í
brjósti hans sló gullhjarta.
Fyrstu kynni mín af Guðjóni eru
mér enn ógleymanleg þótt liðin séu
27 ár. Við urðum samferða í strætó
í lok fyrsta vinnudags míns í Breið-
holtsskóla. Við ræddum saman um
heima og geima og Guðjón hló allt-
af af og til mikið og hátt. Þar sem
ég sat þarna hjá þessum síðhærða,
alskeggjaða og hávaðasama manni
og fannst að allir væru að fylgjast
með okkur grunaði mig ekki að
þarna færi starfsfélagi til nær
þriggja áratuga, einn minn besti
vinur og sá einstaklingur sem ég
leitaði helst ráða hjá við lausn erf-
iðra mála. Svona var hann kallinn,
hrjúfur á yfirborðinu en undir
bærðist mikið ljúfmenni og mann-
vinur. Það verður erfitt að takast á
við þann sannleika í næstu ferð
okkar félaganna að ekki skuli vera
hægt að þrasa við hann Guðjón um
landsins gagn og nauðsynjar og
heyra í honum hláturinn langt fram
eftir nóttu.
Guðjón var farsæll og góður
kennari. Innsæi hans og skilningur
á mannlega hegðun var sérstök.
Þessir meðfæddu eiginleikar hjálp-
aðu til að gera hann að góðum
tónmenntakennara og ekki síður að
skilningsríkum og úrræðagóðum
félaga. Guðjón var brautryðjandi í
tónmenntakennslu í Breiðholts-
skóla. Hann var flest árin eini tón-
menntakennari skólans og lagði því
grunninn að því starfí sem unnið er
í dag. Fyrir það ber að þakka.
Eftir að hann lét formlega af
störfum sem kennari við skólann
vorið 1999 var hann alltaf boðinn og
búinn að rétta fram hjálparhönd ef
vantaði kennara í forföll. Þar sást
enn einu sinni hversu flinkur kenn-
ari hann var. Aldur, námsgrein eða
aðstæður skiptu ekki máli, hann
gekk í verkin og vann þau.
Guðjón var mikill baráttumaður
fyrir bættum kjörum kennara.
Hann stóð lengi í fararbroddi og
barðist fyrir félagana. Að standa
vörð um kaup og kjör er oft á tíðum
erfið og vanþakklát barátta. Hann
bar virðingu fyrir kennarastarfinu
og skildi þýðingu þess fyrir þjóðina.
Hann átti sér þá ósk að kennara-
starfið yrði metið að verðleikum og
var ófeiminn við að koma þeim
skilaboðum til ráðamanna. Við
kennarar eigum honum mikið að
þakka.
Við fráfall Guðjóns Böðvars
hverfur af vettvangi einstakur
kennari, lífsglaður baráttumaður og
góður félagi. Um leið og ég þakka
Guðjóni fyrir allt það frábæra starf
sem hann vann í þágu skólans vil ég
fyrir hönd nemenda og samstarfs-
fólks þakka honum fyrir allar sam-
verustundirnar. Eg kveð góðan vin
og mikla manneskju.
Börnum Guðjóns og fjölskyldum
þein-a sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Ragnar Þorsteinsson
skólastjóri.
Hópumst saman í skellibirtunni
hlýðum hugfangin á kór stundaglasanna
bera á borð með sér álög
vafin marglitum gljápappír
varpa litfógrum bjarma
í krókana og kimana
fylla rjáfrin hvíslandi þrumuraust
þangað til veðrin síga yfir höfuð okkar
og kór stundaglasanna
dregur okkur óvæntar byrðar úr hlustum
nærir hálfrökkrið bitrum andgusti.
Þetta ljóð orti Friðrik Guðni Þór-
leifsson, skólabróðir og vinur okkar
Guðjóns Böðvars, en ljóð þetta birti
hann sem titilljóð í síðustu ljóðabók
sinni, „Kór stundaglasanna", er gef-
in var út árið 1991, ári áður en Frið-
rik Guðni dó löngu fyrir aldur.
Dauðsfall Guðjóns Böðvars var
óvænt og nærir hálfrökkrið bitrum
andgusti um hríð. En ef einhver
tilgangur á að vera með mínum
skrifum þá er hann sá að breyta
þeim andgusti í meðbyr hlýrra
minninga um Guðjón Böðvar, og að
þakka fyrir vináttu hans og fjöl-
skyldu fyrr og síðar. Guðjón Böðvar
var söngmaður; hann bæði stjómaði
og söng í ýmsum kórum. Hann
kunni vel þá list að hlýða hug-
fanginn á tónlist stundaglasanna og
fannst mér stundum að hann gæti
stöðvað stundaglasið á áhrifamikl-
um augnablikum.
Þótt vinir eldist verður vinátta
þeirra síung. Hún yngist jafnvel er
árum fjölgar og lifir á gagnkvæmri
viðurkenningu á lyndiseinkunn
beggja. Þannig finnst mér áratuga
vinátta okkar Guðjóns Böðvars hafa
verið.
Upphaf okkar kynna urðu í söng-
kennaradeild Tónlistarskólans í
Reykjavík, er við stunduðum nám í
tvö ár og lukum þaðan söngkenn-
araprófi vorið 1967. Sú deild var for-
veri tónmenntakennaradeildarinnar
eins og deildin heitir í dag. Guðjón
Böðvar var nokkuð eldri en aðrir í
þeim hópi, kvæntur og búinn að
stofna heimili með Birnu Elíasdótt-
ur eiginkonu sinni með sín þrjú líf-
legu og kæru börn í Safamýri 35.
Þessi aldursmunur og lífsreynsla
umfram flest okkar varð til þess að
Guðjón varð eins konar pabbi í
hópnum og þegar við bættist smit-
andi glaðværð og skelegg fram-
ganga varð hann okkar foringi á
ýmsum vegum. Vegir okkar lágu í
bókstaflegum skilningi saman seinni
veturinn er ég bjó í Fellsmúlanum
og Safamýrin varð hæfilegur
áfangastaður fyrir mig á daglegri
göngu úr og í skólann. Heimili
þeirra Guðjóns og Birnu varð sem
mitt annað heimili og undi ég mér
þar einkar vel með þeim hjónum og
krökkunum kátu. Börnin voru hluti
af þeim heimilisbrag sem ég var
vanur, enda elstur sjö systkina á
Akureyri. Síðar þegar utan var
haldið til náms, var millilent og gist
í Safamýri 35 á ferðum mínum að
heiman og heim. Á þeim árum voru
nætur oft ungar og vinunum stund-
um býsna skrafdrjúgt sem vildi
teygjast inn í morguninn og stutt í
að börnin færu á stjá að kíkja á
gestinn sem gisti í stofunni. Þetta
var dásamlegur tími og alltaf vor í
lofti. Síðar þegar útlitið dökknaði
yfir minni heilsu og reynt var á þol-
rif mín þá færðu Birna og Guðjón
mér birtu og gleði sem létti af mér
drunga dagsins. Styrkurinn og
æðruleysið sem þau bjuggu yfir
fylgdi síðan Guðjóni Böðvari þegar
Birna lést snögglega árið 1993, að-
eins 53 ára gömul. Enn frekar
reyndi á hann þegar Sigurjón fóst-
ursonur hans dó af slysförum rúmu
ári síðar. Þá sýndi Guðjón Böðvar
þann ótrúlega styrk sem hann hafði
til að bera og þá hæfni að mæta
erfiðleikum af miklu æðruleysi. Það
var mér undrunarefni, er ég gisti
hjá honum sem oftar í íbúð hans í
Hátúni 4, hvernig öllu var til skila
haldið. Guðjón gat gengið að hverj-
um hlut, sérhverri bók, fágætum
hljómplötum, ásamt hljóð- og
sjónvarpsupptökum. Hann var ein-
staklega glöggur og vel að sér í
sögu landa og þjóða, og íslendinga-
sögurnar hafði hann numið af kost-
gæfni, og nærði sig og aðra á þeim
arfi.
Megi minningin um Guðjón
Böðvar varpa litfögrum bjarma í
hug og hjörtu ástvina, vina og
vandamanna. Blessuð sé hún.
Jón Hlöðver Áskelsson.
Þrátt fyrir að allir eigi eina leið
ófarna, þegar komið er að leiðar-
lokum, koma umskipti tilveru okk-
ar ávallt á óvart og oft með sérstak-
lega óvæntum hætti. Þetta á við um
vin minn, Guðjón Böðvar Jónsson,
er var skyndilega kallaður til ann-
arrar vistar mánudaginn 2. október
sl. rétt rúmlega sjötugur að aldri.
Fundum okkar bar fyrst saman
undir lok heimsstyrjaldarinnar síð-
ari er við störfuðum sem verka-
menn við byggingu Þjóðleikhúss-
ins, sem í stríðinu hafði verið notuð
sem birgðageymsla breska hersins,
en þá var tekið til við að fullgera
húsið að innan.
Það sem dró okkur saman til
vinafagnaðar var sameiginlegur
áhugi okkar á klassískri tónlist og
listum almennt en í vinahópi okkar
voru margir er síðar áttu eftir að
marka vel fyrir viðdvöl sinni á ýms-
um sviðum lista, í myndlist, bók-
menntum, leiklist og tónlist. Dag-
arnir eftir heimsstyrjöldina síðari
voru miklir umbrotatímar, bæði á
sviði stjórnmála og ekki síður í við-
horfum til listsköpunar og var þá
oft deilt af hörku, svo að menn
skiptust í andstæða og ósættanlega
flokka. Þessi átök höfðu mikil áhrif
á okkur og reyndar má segja, að
þau hafi knúið þá sem voru ungir til
að ræða málin og taka einhvers
konar afstöðu til þess sem deilt var
um. I öllu þessu umróti daganna
var eitt sem ekki sló á fölva, varð
mönnum því dýrara djásn, sem
meir var eftir sótt en það er tónlist-
in, sú list, sem er utan við þær orð-
legu sviptingar, er nærri því höfðu
náð að tortíma heiminum, list, sem
er óbundin af pólitískum afmörkun-
um mannlegra samskipta og í raun
eins og öll góð list, boðberi þess
friðar, sem getur sameinað þjóðir.
Guðjón Böðvar var söngmaður
góður og var um skeið í Pólýfón-
kórnum og í Liljukórnum, þar sem
við áttum saman góðar stundir,
ásamt góðu fólki. Hann tók þátt í
ýmsum uppfærslum sem einsöngv-
ari og starfaði einnig um skeið sem
kórstjóri. Að loknu námi við
tónmenntakennaradeild Tónlistar-
skólans í Reykjavík skilaði hann
starfsdegi sínum við tónmennta-
kennslu hér í Reykjavík.
Guðjón Böðvar var skemmtilegur
félagi og hann var einn af fáum,
sem hló jafn hátt og ég og hjartan-
lega, enda var mikið hlegið er hann
kom í heimsökn. Hann var kátur,
sístarfandi og áhugasamur, léttur á
fæti og geislaði af lífsgleði, sem dró
að honum margan góðan vininn.
Nú hefur góður vinur minn safn-
ast í hóp með þeim vinum okkar,
sem fyrr hafa tekið sér far með
ferjumanninum yfir móðuna miklu,
til landa nýrrar tónlistar en við sem
eftir sitjum söknum góðs vinar og
fínnum sárt til með ættingjum
hans. Frá sæti Guðjóns Böðvars
andar þögn þess sem fjarri er og
við er eftir stöndum, hjá ferðbún-
um heimdraganum, drúpum höfði
til samlætis fjarvist hans.
Jtín Ásgeirsson.
Kveðja frá félögum í Tónlist-
arskólanum í Reykjavík
I dag er kvaddur Guðjón Böðvar
Jónsson, skólabróðir okkar frá
námsárum í Tónlistarskólanum í
Reykjavík.