Morgunblaðið - 26.10.2000, Síða 42

42 FIMMTUDAGUR 26. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
I þágu
kerfisins
Hin hliðin lýtur að stofnununum sjálf-
um þarsem her manns vinnur við að
fmna upp flóknar regluryfir einfalda
hluti og annarher við að flækja pessar
flóknu reglur enn frekar.
Böggullinn hafði verið
opnaður þegar hann
barst í hendur við-
takandans og lokað
aftur með Mmbandi
merktu tollstjóra, sem sennilega er
eitthvert mest notaða límband á
íslandi. Nánast allir íslendingar,
sem einhvem tímann hafa fengið
sendingu frá útlöndum, hafa þurft
að glíma við þetta seigkennda,
þykka ofurlímband. Límbandið,
sem í ofanálag ber skjaldarmerki
lýðveldisins, er kraftbirting stofn-
unar, sem helguð er eigin tilvist og
er haldin slíkri eftirlitsþörf að helst
minnir á Stasi, hina illræmdu lög-
reglu Austur-Þýskalands. Þar var
fólk látið njósna um maka, bræður
um systur og systur um bræður til
þess eins að fylla hverja hilluna á
UinunDC fætur annarri
* Itmwitr af texta, sem
enginn hafði
tíma til að lesa.
Hér er hver
Eftir Karl
Blöndal
einasti pakki, sem kemur til lands-
ins, gegnumlýstur eða opnaður, að
því er virðist. Ekki kæmi á óvart
þótt til væru skýrslur um það hver
fær hvað í pósti til landsins, en allt
eins getur verið að þeir, sem pakk-
ana opna, láti sér nægja að leggja
innihald þeirra á minnið.
Dæmi um undarlega meðferð
sendinga til landsins eru legíó.
Frænka skrifara fékk eitt sinn
sent gam í pakka og reyndist það
hafa verið skorið í sundur er verið
vai’ að leita að tortryggilegum
sendingum, sem grafíð gætu und-
an lýðveldinu. í stað þess að leggja
fyrir sig bútasaum lagðist frænkan
í spottapijón.
Þá var það maðurinn, sem fékk
mölbrotna styttu í pósti, sem hafði
verið opnaður við tollskoðun. Ekk-
ert fylgdi um að styttan hefði verið
brotin er pakkinn var opnaður. Þó
var greinilegt að gengið hafði verið
frá pakkanum eftir að styttan
brotnaði. Hjá tollyfirvöldum feng-
ust eingöngu svívirðingar og var
því bætt við að viðkomandi gæti
með engu móti sannað að hann
hefði ekki sjálfur brotið styttuna
og væri einfaldlega að reyna að
koma glæpnum yfir á tollinn.
Fræðimaðúr nokkur hefur unn-
ið mikið á bókasöfnum erlendis.
Við þessa iðju hefur hann látið ljós-
rita bunka af skjölum, sem hann
hugðist nota við rannsóknir sínar
og skrif. Ljósritin hefur hann síðan
fengið send í pósti. Af þessum
sendingum hefur hann þurft að
borga aðflutningsgjöld líkt og
hann væri að hefja innflutning á
ljósritum af gömlum skjölum.
í sjálfu sér er ekki hægt að am-
ast við því að þurfa að borga gjöld
af sendingum, sem maður fær
hingað sendar frá einhveijum út-
lendingum, ef um viðskipti er að
ræða. Það er hins vegar óskiljan-
legt að ekki sé hægt að afhenda
slíkar sendingar í þeim pósthúsum,
sem eru næst póstfangi viðtak-
anda, og láta borga gjöldin með
gíróseðli, jafnvel á staðnum. Þann-
ig er til dæmis mál með vexti í
Reykjavík að allar tollskyldar
sendingar þarf að sækja upp á
Stórhöfða. Oft og tíðum þarf að
fara tvisvar. Þannig getur al-
menningur, sem settur var á þessa
hnattkringlu til að gefa stofnunum
á borð við tollafgreiðsluna tilgang,
þvælst margsinnis fram og aftur
um borgina til þess eins að þjóna
duttlungum embættismanna. Það
er eiginlega ekki hægt að útskýra
með góðu móti hvað gerist þegar
fara þarf tvisvar upp á Stórhöfða
til þess að ná í einn pakka. Upp-
gefin ástæða er að maður þurfi að
gefa skýrslu. Fær viðskiptavinur-
inn þá í hendur fylgiskjöl pakkans,
fer með þau heim, býr til skýrslu,
kemur með hana daginn eftir og sé
skýrslan þóknanleg fæst sendingin
afhent. Er þá sama hvort verið er
að senda mold eða milijónir. Allt
skal fá sömu afgreiðslu.
Stundum dugar hins vegar að
koma einu sinni. Þá hefur embætt-
ismaðurinn verið í góðu skapi.
Ovissan og slík meðferð að við-
skiptavininum gæti helst dottið í
hug að hann sé strengjabrúða
kerfisins veitir hins vegar ákveðna
spennu og verður að lokum hvati
þess að um hana losnar, ýmist með
ofbeldis- og ódæðisverkum eða
ómerkilegum blaðaskrifum.
Ekki er þó allt, sem íslenskur al-
menningur vogar sér að fá sent frá
útlöndum, stöðvað í toll-
afgreiðslum víða um land. Timarit,
sem íbúar þessa lands leyfa sér að
kaupa, fá óáreitt að fara inn um
bréfalúgur heimila og fyrirtækja.
Það er þó ekki fyrir einhverja
manngæsku eða eftirlátssemi. A
sínum tíma var einbeittur rflji til
þess að gera slíkar sendingar
gjaldskyldar og láta menn sækja
tímarit á pósthús. Er menn áttuðu
sig hins vegar á því hversu yfir-
gengileg aðsókn yrði að pósthús-
um fyrir vikið var horfið frá því.
Það var sumsé ekki hægt að ráða
nógu margt fólk til að afgreiða allt
fólkið þannig að það gæti fengið
tímarit sín í hendur.
Starfshættir á borð við þá, sem
hér er lýst, eru sjúkdómseinkenni.
Þessi einkenni má finna víðar í
kerfinu. Til dæmis er óskiljanlegt
að bíða þurfi tvær vikur eftir af-
greiðslu vegabréfa. Hvaða hand-
tök eru það eiginlega við vinnslu
slíkra gagna, sem taka svona lang-
an tíma? Er eitthvað því til fyrir-
stöðu að hægt sé að gefa vegabréf
út daginn eftir að sótt er um það?
Reyndar er hægt að fá svokallaða
flýtimeðferð, sem er annað orð yfir
peningaplokk, því að sú hröðun
starfshátta kostar vitaskuld pen-
inga. Einkafyrirtæki, sem stundaði
slík vinnubrögð, yrði ekki langlíft.
Hjá hinu opinbera er afgreiðsla af
þessu tagi hins vegar dyggð.
Talað hefur verið um að á Is-
landi aukist framleiðni sáralítið.
Ein ástæðan fyrir því hvað mönn-
um verður h'tið úr verki er þessi ei-
lífa tilhneiging stofnana til að snúa
þeim fram og til baka. Hin hliðin
lýtur að stofnununum sjálfum þar
sem her manns vinur við að finna
upp flóknar reglur yfir einfalda
hluti og annar her við að flækja
þessar flóknu reglur enn frekar.
Hvað væri til dæmis hægt að spara
mörg störf - eða stöðuígildi svo
notað sé stofnanavænna orð - ef
ekki þyrfti að opna hvem einasta
pakka, sem upp á strendur lands-
ins skolar? Þar hlýtur að koma að
gægjuþörfinni verður svalað og til-
hneigingin til að láta borgarana
vera í eilífum snúningum lognast út
af. Þangað til verðum við strengja-
brúður í þágu stjómlauss kerfis.
+ Sveinn Krist-
dórsson fæddist
á Þórshöfn á Langa-
nesi 27. mars 1943.
Hann varð bráð-
kvaddur á skauta-
svellinu í Laugardal
18. október síðast-
liðinn. Sveinn var
sonur hjónanna
Kristdórs Vigfús-
sonar, f. 25.3. 1904,
d. 2.10. 1992, og
Kristínar Ingibjarg-
ar Stefánsdóttur, f.
28.6. 1917, búsett á
Akureyri. Systkini
Sveins eru: Gerður, f. 2.10. 1940,
búsett í Kópavogi; Stefán, f. 7.8.
1944, búsettur í Þorlákshöfn; Óli
Berg, f. 13.6. 1946; Gunnar, f.
21.1. 1950, og Rúnar, f. 18.7.1955,
allir búsettir á Akureyri.
Sveinn kvæntist árið 1965 Sig-
ríði C. Viktorsdóttur frá Grenivík,
f. 2.2. 1943. Saman eignuðust þau
tvo syni, óskírður, f. 26.10. 1964,
d. 30.10. 1964, og Arnar Þór, f.
19.01. 1966, búsettur í Kópavogi.
Er vegur sá er valið hefur
verður brattur, þymar stinga,
þú í blindni reynir rata,
ráðvilltur og byrðar þyngja,
átti réttar varla veistu,
var þá hljóður, bið - og treystu.
Þegar sorgaröldur æða
yfir þig á myrkum degi,
sólargeisla sérðu enga,
sortinn þreytta hjartað beygir,
óttinn lamar, ekkert veistu,
enn ver hljóður bið - og treystu.
Heilsan þrýtur, hugró dvínar,
hjattasárin taka blæða,
vonir hverfa, vita skaltu:
Vakir Drottinn til að græða.
Efans fjötra af þeir leystu.
Enn ver hljóður, bið - og treystu.
(Pýtt.)
Ég fel þig í faðminn á algóðum og
kærleiksríkum Guði föður. Ég er
svo innilega þakklát fyrir þá þrjá
daga sem við áttum saman með
börnunum okkar. Hvíl í friði elsku
ástin mín.
Þín
Dagný.
Elsku hjartans pabbi okkar.
Jesú litla lamb ég er,
ljúft hann mig á örmum ber,
yfir mörk og myrkur dala
mín er leið til himinsala.
Jesúlitla lambéger,
ljúft hann mig á örmum ber.
(Höf.ók.)
Guð geymi þig í faðmi sínum,
pabbi minn. Við munum alltaf elska
þig og sakna þín.
Þín ástkæru böm,
Kristín Sunna, Sveinn Ævar.
Elsku hjartans pabbi minn.
I Drottins gröf varð blítt og bjart,
þar birtust englar Ijóss með skart
og ásýnd undurfríða.
í hverri gröf, sem grafin er,
í gegnum myrkrið trúin sér
Guðs engla birtast blíða.
Jesús, Jesús,
virst þeim láta, er liðna gráta,
legstað yfir
engla boða, að látinn lifir.
(V.Briem)
Guð geymi þig í faðmi sínum
pabbi minn. Ég mun alltaf elska þig
og sakna þín.
Þín ástkæra dóttir,
Svava Anne.
Margt leitar á hugann við hið
óvænta andlát vinar okkar og félaga
Sveins bakara í Skautafélagi
Reykjavíkur. Skautaíþróttin var
hans aðaláhugamál. Eigum við hon-
um mikið að þakka fyrir allt hans
fórnfúsa starf. Til að fræða þá sem
yngri eru segi ég frá blaðaviðtali er
Þau skildu eftir sex
ára hjónaband.
Sveinn hóf sambúð
með Guðríði Jónsdótt-
ur, f. 24.7. 1943. Fyrir
átti hún tvo syni, Jón
Þór Eyþórsson, f.
29.5. 1962, búsettur í
Danmörku, og Daníel
Eyþórsson, f. 25.4.
1964, búsettur í Kefla-
vík. Sveinn og Guðríð-
ur slitu samvistum
eftir tíu ára sambúð.
Árið 1985 kynntist
Sveinn Dagnýju
Helgadóttur, f. 11.1.
1948, og hófu þau sambúð ári síð-
ar. Dagný átti tvö börn fyrir: Pét-
ur Magnús French, f. 11.4. 1968,
búsettur í Englandi, og Svövu An-
ne Pálsdóttur, f. 2.6. 1984. Sveinn
og Dagný eignuðust tvö börn sam-
an, Svein Ævar, f. 3.6. 1988, og
Kristínu Sunnu, f. 26.7. 1989. Eru
börn Sveins og Dagnýjar búsett
hjá móður sinni í Garðabæ.
Sveinn lærði bakaraiðn í Krist-
jánsbakarii á Akureyri. Hann
haft var við Svein í DV 12. janúar
1984 og vitna ég í þá grein er Sveinn
svaraði blaðamanni. Að fróðra
manna sögn hefur hann verið einn
sá allíflegasti í íshokkíinu hérlendis
síðustu árin. „Jú, ég tel mig Akur-
eyring, en það máttu bóka að sú
skoðun hverfur þegar við keppum
við Akureyringa í íshokkíinu,“ sagði
Sveinn. „Þetta er erfiðasta og hrað-
asta flokkaíþrótt í heiminum. Og
hvar sem íshokkíið kemur slær það
knattspyrnunni við hvað vinsældir
snertir." í kringum 23 ára aldurinn
flutti hann til Reykjavíkur og þá var
ekkert íshokkí stundað að ráði í höf-
uðborginni, það voni nokkrir að
leika sér á Tjörninni. En þetta átti
eftir að breytast. „Ég ákvað að
smala saman mannskapnum og vildi
keppa við Akureyringa og okkur
tókst að búa til lið. Hópurinn var
mjög líflegur. í honum voru menn
eins og Ágúst B. Karlsson, Kristján
Agnarsson, Sigurjón Sigurðsson,
Ólafur Björgvinsson svo nokkrir séu
nefndir." Með þessu hófst bæjar-
keppni Akureyringa og Reykvík-
inga 28. janúar 1967.
En hvað er svona skemmtilegt við
íshokkíið, Sveinn? „Ég tel að það sé
hinn mikli hraði, leikni og tækni sem
íþróttin hefur upp á að bjóða.“ Á ís-
hokkíið framtíð hér á landi? „Það er
engin spurning að ef sköpuð verður
aðstaða, þá verður íshokkíið númer
eitt í íþróttum hérlendis. Við höfum
skapið í þetta, íslendingar." Hvern-
ig aðstöðu viljið þið? „Við viljum
engar hallir heldur stálgrindarhús,
sem klætt er af, og vélfryst svell.
Við viljum ódýr svæði. Óg ég er
sannfærður um að þessi íþrótta-
mannvirki myndu bera sig, því fáar
íþróttir eru eins góð fjölskylduíþrótt
og skautaíþróttin." Tilvitnunum lýk-
ur hér í viðtalið við Svein.
Með komu sinni suður til Skauta-
félags Reykjavíkur árið 1966 varð
hann til þess með sínum eldmóði og
mikla dugnaði og áhuga að efla
áhugann um skauta hjá okkur öllum
er með honum störfuðum að fram-
gangi í skautamálum. Ef ekki hafði
verið Sveinn o.fl. góðir félagar í SR
væri skautaíþróttin ekki orðin það
sem hún er hér í dag. Sá þrýstihóp-
ur sem myndaðist og tók þátt í að
leggja áherslu á byggingu vélfrysts
svells sem kom 1990 og var vígt 1991
og yfirbyggingin 1998 er Skauta-
höllin var vígð.
Margar góðar stundir áttum við
hér á árum áður, á vötnum ísilögð-
um í nágrenni Reykjavíkur SR-ing-
arnir. Barngóður var hann og þótti
Sigrúnu dóttur okkar vænt um hann
sem góður frændi væri. Stoltur og
glaður var hann með sín börn og var
gaman að hitta hann með þau inni á
svelli og sjá væntumþykjuna og
kærleikann skína úr svip hans til
þeirra. Gleði hans var mikil þegar
Skautafélag Reykjavíkur varð fs-
landsmeistari í íshokkí árið 2000.
Sveinn var líka ánægður með dugn-
fluttist til Reykjavíkur árið 1967
og réðst til starfa hjá Hótel Loft-
leiðum þar sem hann starfaði í
nokkur ár. Einnig vann Sveinn hjá
Veisluþjónustu Glæsibæjar og hjá
brauð- og kökugerð Mjólkursam-
sölunnar um nokkurra ára skeið.
Árið 1980 tók Sveinn við rekstri
Sæluhússins, sem var starfandi
kaffihús í Bankastræti 11, og ann-
aðist þann rekstur uns hann stofn-
aði Svein bakara á fertugsafmæli
sinu. Rekstri Sveins bakara lauk
1994. Sveinn tók þátt í stofnun
Bakarameistarafélags Islands ár-
ið 1995. Á siðustu árum vann
Sveinn ýmis störf bæði til sjós og
lands en þó lengst af á Hótel Snæ-
felli á Seyðisfirði.
fþróttir skipuðu stóran sess í lífi
Sveins. Hann lék ísknattleik með
Skautafélagi Akureyrar og knatt-
spyrnu með Knatfspyrnufélagi
Akureyrar meðan hann var bú-
settur þar. Eftir að hann fluttist til
Reykjavíkur lék hann með Knatt-
spyrnufélaginu Fram á árunum
1967 til 1974 og átti sinn þátt í
enduruppbyggingu Skautafélags
Reykjavíkur þar sem hann var
virkur félagi allt til hinstu stund-
ar._
Utför Sveins fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 10.30.
aðinn hjá listskautadeildinni. Okkur
þótti öllum vænt um hann enda var
hann hjartahlýr og drengur góður,
og er söknuður okkar mikill. Við
sendum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til móður hans og barnanna
og fjölskyldunnar allrar. Blessuð sé
minning Sveins Kristdórssonar.
Svava Sigurjónsdóttir,
Siguijón Sigurðsson.
Hörð er fórin
örskömm dvöl
á áningarstað.
Verum því hljóð,
hver snerting
er kveðja
í hinsta sinn.
(B.S.)
Með þökk, vinur, fyrir hlýhug og
vináttu í orði og verki á liðinni sam-
leið. Guð geymi þig.
Guðmundur Brynleifsson.
Jæja kall, snöggt var það! Eins og
þín var von og vísa kvaddir þú okkur
með sama kraftinum og einkenndi
allt þitt lífshlaup, mitt í hita leiksins
á svellinu.
Heppinn varstu, að fá að fara á
þennan hátt. Þú hafðir svo oft sagt
að þú vildir helst enda þessa jarðvist
á skautum! Og að sjálfsögðu áttirðu
stoðsendinguna í síðasta marki
leiksins.
Þegar við sátum saman um miðj-
an dag, þriðjudaginn í síðustu viku,
var samtalið eins og svo mörg sem
við áttum gegnum árin. Það var tal-
að um íshokkí, að Svenni litli yrði að
fá nýjustu skautana, hvernig liðun-
um okkar mjmdi vegna í vetur, nýju
leikmennina sem komið höfðu til
þeirra nú á haustdögum og svo auð-
vitað leikinn þá um kvöldið.
Eftirvæntingin í svipnum leyndi
sér ekki, þú ætlaðir að spila í kvöld
með strákunum.
Stundum greindi okkur á um leið-
ir í því að vinna að framgangi
íshokkísins.
Þú, þessi skaphundur, lést mig
heyra það þegar þér mislíkaði, en
ávallt skildum við sáttir. Alltaf vissi
ég hvar ég hafði þig. Gott var að
leita til þín um ráð þegar á móti blés
og lægja þurfti öldurnar.
Þú virtir menn sem eru hrein-
skiptnir, en hafðir lítið álit á þeim
sem koma ekki hreint fram.
Tekist var hressilega á, rök vegin
og metin og niðurstaða fengin.
Treysta mátti því að það sem ákveð-
ið var stóð hjá þér eins og stafur á
bók. Gott er að hafa átt slíkan fé-
laga.
Á svellinu varstu sannur íþrótta-
maður og aldrei bar skugga á þinn
einstaka íþróttaferil.
Keppnisskapið og ákafinn var
kannske það sem einkenndi þig
mest, ásamt sannri ánægju þinni af
því að fylgjast með strákunum okk-
SVEINN
KRIS TDÓRSSON