Morgunblaðið - 30.11.2000, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 30.11.2000, Blaðsíða 34
34 FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2000 MORGUNBLAÐIÐ LISTIR HELDUR AÐ SÉR HÖNDUM Sikileyski konsertpíanistinn Francesco Nicolosi flytur píanóverkið Rhapsodie Espagnole eftir Liszt á tónleikum Sinfóníu- ---------7----------------- hljómsveitar Islands í Háskólabíói í kvöld kl. 19.30. Orri Páll Ormarsson mælti sér mót við Nicolosi en jafnframt er á efnisskrá Faust-sinfónían eftir sama höfund. Morgunblaðið/Ami Sæberg Francesco Nicolosi pianóleikari frá Sikiley. TLI tónleikagestir Sinfóníuhlj ómsveit- ar Islands að sjá píanó- og hljóm- sveitarverk Franz Liszt, Rhaps- odie Espagnole, flutt með tilheyr- andi hand-, axla- og almennum skrokksveiflum í kvöld geta þeir gleymt því. Einleikarinn, Francesco Nicolosi, er kons- ertpíanisti af Thalberg-skólanum. „Eg mun ekki gangast fyrir neinni flugeldasýningu, í það minnsta ekki í sjónrænum skiln- ingi. Það er ekki minn stíll. Eg þarf ekki nema á tvennu að halda,“ segir hann, hreyfír fing- urna og bendir á eyrað. „Þannig fer ég að.“ Sigismond Thalberg (1812- 1871) var sá maður sem helst stóð uppi í hárinu á Franz Liszt (1811- 1886) í konsertsölum heimsins á öndverðri nítjándu öld. Bárust þeir á banaspjót. Báðir menn voru einkum þekktir af flutningi eigin tónsmíða. Nicolosi er ósvikinn Thalberg- maður. Beinn afkomandi meistar- ans í þeim skilningi að hann er nemandi nemanda nemanda Thal- bergs, eða eitthvað svoleiðis. Margrómuð er fjögurra platna röð, þar sem hann leikur verk Thalbergs. Því fer þó fjarri að Nicolosi sé í nöp við Liszt. Heyrir meira að segja til píanódúett sem kennir sig við tónskáldið. „Þegar ég bar sigur úr býtum í alþjóðlegu Bellini-keppninni, fyrstur píanista, fyrir tuttugu ár- um var frami minn tryggður. Ljóst var að ég gæti lagt tónlist- ina fyrir mig. I þeirri keppni lék ég einmitt Rhapsodie Espagnole. Eg hef margoft leikið verkið síð- an. Nú síðast í upptöku með út- varpshljómsveitinni í Lugano. Það er í miklu uppáhaldi hjá mér.“ Ferðaðist um Spán Árið 1845 ferðaðist Franz Liszt um Spán og Portúgal. Á því ferða- lagi samdi hann og flutti píanóverk sem hann nefndi Stóra konsert- fantasíu um spönsk þjóðlög. Það var þó ekki fyrr en árið 1863 að Liszt rifjaði upp kynni sín af Spáni og dró fram gamla handritið að áð- umefndri fantasíu, snyrti það til og Rhapsodie Espagnole (Folies d’Espagne et Jota aragonesa), eins og verkið heitir fullu nafni, leit dagsins ljós. Þetta píanóverk, sem byggt er á Fólíu- og Jotadönsum frá Spáni náði nokkrum vinsældum og hafa margir færustu píanóleik- arar spreytt sig á því. Ferrucio Busoni var einn af þeim en hann sá einnig þann möguleika að útsetja verkið fyrir hljómsveit og píanó. Það gerði hann árið 1894, eða átta árum eftir andlát Liszts. Verkið var svo frum- flutt árið 1904 og sat Béla Bartók þá við hljóðfærið. „Rhapsodie Espagnole er eitt af meistaraverkum píanóbókmennt- anna - sannkallað virtúó-astykki. Litríkt og vandspilað. Á köflum eru taugar einleikarans þandar til hins ýtrasta. Umskrift Busonis er mjög athyglisverð en hann var auðvitað frábær píanisti líka. Það sem hann bætir við verkið er síst til að draga úr gildi þess,“ segir Nicolosi. Þetta er frumflutningur verksins hér á landi. Annars er Nicolosi lítið fyrir fræg tónverk - fær meira út úr því að svipta hulunni af földum fjár- sjóði. „Ég spila öll helstu tónskáld, Thalberg, Liszt, Brahms, Schu- mann og Rakhmanínov, svo dæmi séu tekin, en í stað þess að horfa á hin hefðbundnu snilldarverk huga ég að því sem sjaldnar er flutt og hampað. Það er svo mikið til af slíkum verkum. I þeim skilningi sker ég mig úr hópnum. Ætli megi ekki kalla mig afbrigðilegan pían- ista.“ Frá sömu borg og Bellini En hver er annars Francesco Nicolosi? „Ég er eyjarskeggi - eins og þú,“ segir hann og skellir upp úr. „Þótt það sé heldur heitara á mín- um heimaslóðum, Sikiley. Ég fæddist í Cataníu, þar sem tónlist- aráhugi er mikill, enda Bellini fæddur þar. Foreldrar mínir voru raunar ekki tónlistarfólk en bróðir minn leikur á flautu í Bellini-leik- húsinu í Cataníu. Konan mín er líka píanóleikari og kennir við tón- I listarháskólann í Napólí, þar sem | við erum búsett. Ég kenni þar líka, er með um tíu nemendur í senn. Síðan held ég meistaranámskeið í tengslum við tónleikahald um heim allan. Við eigum tvær dætur, tólf og tíu ára, og þær eru báðar í tón- listarnámi, læra á fíðlu og selló. Kannski eigum við öll eftir að spila saman einn daginn," segir hann og brosir við tilhugsunina. Nicolosi er ekki ókunnugur hinu | verkinu á efnisskrá kvöldsins, f Faust-sinfóníunni, en á undanförn- um tveimur árum hafa þeir félagar í Franz Liszt-píanódúettinum leik- ið hana í útsetningu fyrir tvö píanó, ásamt öðrum sinfóníum tón- skáldsins vítt og breitt um heim- inn. „Það hefur verið mjög skemmtilegt verkefni." ÞJÓÐSAGAN um Faust hefur verið listamönnum innblástur í aldaraðir. Líkt og svo margar gamlar sagnir byggist hún á raunverulegri per- sönu, en Faust ku hafa verið þýskur töframaður sem lést árið 1540. Seg- ir sagan að hann hafí selt sál si'na djöflinum í skiptum fyrir vísdóm og völd. Þrátt fyrir titilinn sinfónia er hér ekki um að ræða sinfóniu í eig- inlegum skilningi. Líta mætti frem- ur á verkið sem röð þriggja sinfón- iskra Ijóða, en það tónlistarform er einmitt runnið undan rifjum Lizst. Hann vann að verkinu á árunum 1854-1855, þegar hann stýrði fyrsta frumflutningi þess. Upphaflega lauk sinfóníunni á kyrrlátan hátt með uppgjöf Mefistófelesar, en í anda samtíma sins bætti Liszt við niðurlagi fyrir kór og einsöngvara, Að selja sálina við texta Goethe. Þessi endir þótti betri þar sem lögð er áhersla á frið- þægingu og von um bjartari tíma söguhetjunum til handa. Jafnframt bætti tónskáldið við málmblásurum og slagverki. I þeirri mynd var verkið flutt árið 1857. Ekki lét það þar við silja og gerði frekari breytingar á verkinu árið 1861. Allt er þá þrennt er, því Liszt bætti sextán töktum við annan þátt sinfóníunnar árið 1880 og í þeirri mynd verður verkið fluttíkvöld. „Þótt maður vilji ekki að væntingamar verði of miklar stendur verkið dáh'tið mikið og fellur með síðasta kafl- anum - hann er há- punkturinn," segir Guðbjöm Guðbjörnsson tenórsöngvari sem slæst í hópinn í niðurlaginu ásamt Karlakórnum Fóstbræðmm. „Við vomm í hörkuformi á æfingu í morgun [gærmorgun] og von- andi verður sama uppi á teningnum á tón- leikunum." Guðbjörn kveðst hafa dálæti á Liszt. „Ég söng nokkur ljóð eftir liann að frum- kvæði píanóleikarans Daltons Baldwin fyrir nokkrum ámm og Dalton sagði einmitt að þau væru eins og Guðbjörn skrifuð fyrir röddina í Guðbjörnsson inér. Legan í hlut- verki mínu í sinfón- íunni er erfiðari en fellur samt ágætlega að röddinni." Guðbjöm segir alltaf jafngaman að syngja með Sinfóníunni. „Án þess að ég sé að smjaðra fyrir Rico Saccani era það algjör forréttindi að syngja undir hans stjóm. Hann gefur manni algjört frelsi - er draumur hvers söngvara. Síðan vex hljómsveitin með hveiju árinu, hún hljómar yndislega. Það er auðvitað ekki hægl að fínna stórmun á henni lengur en það er ákaflega erfitt að bæta sig þegar hljómsveitir em komnar í þeiman hágæðaflokk. Það em allir að hæla þessari hljómsveit og ekki að ástæðulausu." Söngvarinn ber einnig lof á Fóst- bræður. „Það er sami hágæðahljóm- urinn frákórnum, þéttur en samt mjúkur. Árni Harðarson er frábær stjórnandi og heldur greinilega vel utan um kórinn." Sofna sæll og glaður í kvöld , Morgunblaðið/Sverrir Hilmir Snær Guðnason leikari tekur við Islensku bjartsýnisverðlaunun- um úr höndum forseta Islands, Ólafs Ragnars Grímssonar. HILMIR Snær Guðnason leikari hlaut íslensku bjartsýnisverðlaun- in sem afhent voru við hátíðlega at- höfn í Listasafni Reykjavíkur í gær. „Það er alltaf ánægjulegt þegar einhver tekur eftir verkum manns,“ sagði Hilmir Snær um leið og hann þakkaði fyrir sig. „Þetta á svo sannarlega eftir að auka mér bjartsýni og ég mun sofna sæll og glaður í kvöld,“ bætti hann við. Þetta er í fyrsta sinn sem ís- lensku bjartsýnisverðlaunin eru veitt en þau hétu áður Bjartsýnis- verðlaun Brostes. Peter Brpste, upphafsmaður verðlaunanna, til- kynnti í fyrra að hann væri að draga sig í hlé og hætti þar með að veita verðlaunin en hann hafði þá veitt íslenskum listamönnum bjartsýnisverðlaun allt frá árinu 1981. Brpste skoraði jafnframt á Islendinga að halda áfram að veita verðlaunin og varð íslenska álfé- lagið við þeirri áskorun. „Eiginlega má segja að ISAL hafí ættleitt verðlaunin eins og þau voru Vigdís Finnbogadóttir, fyrrverandi forseti íslands, flutti stutt ávarp fyrir hönd dómnefndarinnar og kynnti val verðlaunahafa. Hún sagði að ís- lendingar myndu aldrei fá full- þakkað Peter Brpste örlæti hans í garð íslenskra listamanna, ekki einungis fyrir þá fjármuni sem hann hefur látið af hendi rakna heldur einnig fyrir þá hvatningu sem hann hefur veitt listum í land- inu. „Þessi hugmynd Peters Broste og allt það fé sem hann hefur reitt af hendi til íslenskra listamanna er svo einstakt í eðli sínu að ég efast um að hliðstæðu sé nokkurs staðar að finna,“ sagði Vigdís. Hún fagn- aði jafnframt þeirri ákvörðun Is- lenska álfélagsins að halda áfram uppi merki bjartsýnisverðlaun- anna. „Að þessu sinni leit dómnefnd svo á að komið væri að leiklistinni. Það er nokkuð langt síðan leiklist- armaður hefur hlotið bjartsýnis- verðlaunin og dómnefnd var sam- mála um að leitað skyldi að manni sem hefði unnið afrek á leiksviði, hefði einnig staðið sig með prýði í kvikmyndum og þá þótti nú ekki ónýtt að þessi sami listamaður hef- ur leikstýrt,“ sagði Vigdís og kynnti til sögunnar Hilmi Snæ Guðnason: „Hann er fæddur árið 1969, lauk námi frá Leiklistarskóla § íslands 1994, hefur verið fastráð- inn leikari í Þjóðleikhúsinu og leik- ið þar mörg hlutverk. Hann hefur stýrt leiksýningum í Nemendaleik- húsinu, Þjóðleikhúsinu og hjá Leikfélagi Reykjavíkur og hefur vakið athygli í fjórum íslenskum kvikmyndum.“ Forseti Islands og verndari verðlaunanna, herra Ólafur Ragn- ar Grímsson, afhenti Hilmi Snæ verðlaunin og áður en gestum var boðið að njóta veitinga var brugðið upp á tjald stuttum myndskeiðum " úr kvikmyndum sem Hilmir Snær hefur leikið í. „Þetta er mjög falleg virðing sem mér er sýnd,“ sagði Hilmir Snær í samtali við Morgunblaðið að verðlaunaafhendingunni lokinni og kvaðst klökkur yfir að aðrir skyldu sýna starfí hans svo mikinn áhuga. „Ég er yfirleitt bjartsýnn | maður - og er ennþá bjartsýnni núna,“ sagði hann.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.