Morgunblaðið - 30.11.2000, Blaðsíða 51

Morgunblaðið - 30.11.2000, Blaðsíða 51
MORGUNBLAÐIÐ ___________________________FIMMTUDAGUR 30, NÓVEMBER 2000 51 MINNINGAR listamaðurinn leyndi sér ekki í verk- um hennar. Nú er teiknun í æ ríkara mæli gerð í tölvum og er þá hver og einn meira sjálfbjarga á því sviði en áður. Engu síður var leitað til Helgu, þó ekki væri nema til að yfirfara teikniverkið eða uppsetninguna. Grá skýrsla fékk á sig listrænan blæ þegar Helga var búin að fara um hana höndum. Ekki svo að skilja að Helga hafi aðeins haft tök á tækjum og tólum listamannsins. Þvert á móti hafði hún einnig fullt vald á tölvu- tækni á sínu sviði og það þótt tölvu- væðingin hafi fyrst rutt sér til rúms þegar hún var komin á það aldurs- skeið þegar flestum reynist örðugt að nema nýja tækni. Hún lét ekki nokkur grá hár aftra sér frá að nema áný. Helga var einlæg og hispurslaus að eðlisfari og væmni var henni ekki að skapi. Því þætti henni ég trúlega vera orðinn fulltilfinningasamur þegar ég nú vil þakka þær stundir sem ég átti við dánarbeð hennar. Hún virtist enga meðvitund hafa þar sem hún lá björt yfirlitum í sjúkra- rúmi sínu. Hún var umvafin blómum og fagurri tónlist sem ómaði yfir beði hennar enda vissu allir henni nákomnii- um fegurðarþrá hennar og dálæti á klassískri tónlist. Yfir- bragð hennar allt lýsti fegurð og ró. Þessar stundir voru mér upplifun; ég hefði kannski óskað mér þeirra fleiri, en efalaust var það Helgu fyrir bestu að banalegan varð ekki lengri úr því að hún mátti eigi sköpum renna. Fyrir hönd okkar á Orkustofnun vil ég þakka samfylgd Helgu B. Sveinbjörnsdóttur og biðja aðstand- endum hennar blessunar. Þorkell Helgason, orkumálastjóri. Helga Bergþóra Sveinbjörnsdótt- ir var sérlega skemmtileg og elsku- leg kona. Það var þægilegt að um- gangast hana og afstaða hennar til lífsins var afar jákvæð. Það hefði ekki verið eftir hennar höfði að hlaða hana lofi en eiginleik- ar hennar voru svo sérstakir að þeir sem höfðu tækifæri til sóttust eftir návist hennar. Hún sá gjaman skemmtilegu hlið- ina á lífinu og tilverunni og mörg uppátæki hennar og frásagnir verða í minnum höfð. Skopskynið var gott og hún gerði ekki síst grín að sjálfri sér. Grenningarkúrar áttu ekki upp á pallborðið hjá Helgu og hún byrj- aði á mörgum þeirra en hafði litla þolinmæði að framfylgja þeim. Henni fannst þeir hreinlega leiðin- legir. Samstarfsfólkið á Orkustofnun tók á vissan hátt þátt í þessum kúr- um. Eitt sinn kom Helga í matsalinn hjá Orkustofnun með kál og kota- sælu og menn setti hljóða yfir þess- ari staðfestu hennar. Hún lauk við kálið og kotasæluna. Lýsti því síðan yfir að nú væri þessum grenningar- kúr lokið og hún gæti fengið sér al- mennilega að borða og gerði það svo sannariega. Helga var tilfinninganæm og tók það nærri sér ef aðrir voru beittir órétti og lagði sig fram um að rétta þeirra hlut. Hún var mikill dýravin- ur og voru kettir hennar uppáhalds- dýr. Þeir skipuðu heiðurssess á heimili þein-a Birgis. Það vai- talað til þehra sem væru þeir mennskir og engum var liðið að sýna þeim lítils- virðingu. Veikindi þeirra og leiðar- lok voru sem um náinn ættingja væri að ræða. Hér var ekkert grín á ferð- inni heldur rammasta alvara. Helga var stúdent frá Mennta- skólanum í Reykjavík 1953. Strax í menntaskóla hafði hún áhuga á teikningu. Eftir stúdentspróf lagði hún stund á auglýsingateikningar og var við nám í Svíþjóð. List hennar á þessu sviði var rómuð af öllum sem til þekktu. Mörg hugverk hennar í merkjum bera ljósan vott um af- burða fagmennsku. Hún kastaði ekki höndum til neins er hún tók sér fyrir hendur en var mjög vandvirk og bera meðal annars ársskýrslur hennar fyrir Orkustofnun þess glöggt merki. Um árabil hafði Helga auglýs- ingastofu á sama stað og faðir henn- ar, Sveinbjörn Jónsson hæstaréttar- lögmaður, hafði sína lögmannsstofu eða allt til þess tíma að hún hóf störf hjá Orkustofnun. Hún hélt heimili með föður sínum þar til hann lést í október 1979. Helga var gæfusöm í einkalífi sínu. Hún giftist eftirlifandi maka sínum, Birgi Guðgeirssyni, 2. júlí 1977. Þau héldu heimili með föður Helgu í rúm tvö ár. Gifting þeirra var þeim báðum mikið gæfuspor og var samband þeirra byggt á vænt- umþykju og gagnkvæmri virðingu. Helga og Birgir voiu í raun mjög ólík en þau voru samrýnd og áhuga- málin áþekk. Þau ferðuðust talsvert og voru nýkomin frá Spáni, þegar Helga veiktist. Tónlist var í háveg- um höfð á heimili þeirra en Birgir er sérfróður á því sviði. Það var alla tíð gott á milli Helgu og Jóns bróður hennar og hans fjöl- skyldu. Börn Jóns og Guðrúnar voru Helgu mjög kær. Hún var þessi „super-tanta“ sem var alltaf til stað- ar þegar á þurfti að halda. Þau sýndu það að þau mátu Helgu mik- ils. Yngsta barnið, Ingibjörg, var í sérstaklega nánu sambandi við frænku sína og var hjá henni þegar yfir lauk. Systir Birgis, Gerður, kom til þeirra um hverja helgi og var kært með þeim mágkonum. A uppvaxtarárum Helgu var móð- ir hennar, Þórunn, heilsulítil og var oft erfitt hjá fjölskyldunni vegna langvarandi veikinda hennar. Eitt af því sem Helga hafði minnst á var, að hún vildi ekki verða ósjálfbjarga en hún óttaðist ekki dauðann. Að verða ósjálfbjarga var sennilega það eina sem Helga óttaðist. Hún fékk hjartaáfall fyrir rúmum mánuði og komst aldrei til meðvitundar en hafði verið heilsuhraust fram að þeim tíma og vart orðið misdægurt. Hún fékk góða hjúkrun á hjartadeild Landspítala - háskólasjúkrahúss við Hringbraut og er starfsfólki deildar- innar færðar sérstakar þakkir. Söknuðurinn er sár en minningin um heilsteypta og skemmtilega konu lifir. Blessuð sé mining Helgu Svein- björnsdóttur. Hafsteinn Hafsteinsson. Þakklæti og virðing er efst í huga mér þegar Helga B. Sveinbjöms- dóttir er kvödd. Þakklæti fyrir að hafa fengið að kynnast um skamma stund konunni, húmoristanum og listamanninum Helgu og virðing fyrir hinum vönd- uðu og fagmannlegu vinnubrögðum sem einkenndu öll hennar verk. Eg hafði reyndar aðeins ráðrúm í rúmt ár til að njóta hinnar góðu nær- veru Helgu, en í okkar fyrsta samtali kom í Ijós að við áttum rætur að rekja til sömu sveitar og varð sú uppgötvun til þess að við áttum mörg skemmtileg og fróðleg samtöl um „hið ágæta kyn okkar“ sem tengdist þá aftur hugsanlegri sam- sömun við frægt kúakyn á fremur skondinn hátt. Kankvísi og góðlátleg kímni einkenndu allar frásagnir Helgu, hún kunni þá list að sjá spaugilegu hliðarnar á flestum mál- um. Ekki síst á hinum litlu og hvers- dagslegu atvikum sem okkur hinum sést oftast yfir í dagsins önn. En það eru einmitt þessir litlu og venjulegu hlutir sem gefa þarf gaum til þess að gera daginn góðan. Helga kunni þá list að njóta líðandi stundar og smit- aði okkur hin með kátínu sinni. Það brást ekki að hádegisstundin varð skemmtileg ef Helga sat til borðs, og þurfti ekki stór tíðindi til. Sultugerð og sjónvarpsþættir urðu tilefni grínaktugra athugasemda, sem við söknum öll á hverjum degi. Við deildum sameiginlegum áhuga á tvenns konar list, matarlyst og myndlist og gleymdum okkur oft við spjaO um þessi málefni. Helga kunni margar skrýtnar sögur af kynlegum kvistum landsins, ekki síst þeim sem tengdust listinni og alltaf voru það skemmtilegu og já- kvæðu sögurnar, ekki þær rætnu né neikvæðu, þó auðvitað hafi þær verið til og eflaust sumum öðrum tilefni til aðhláturs. Ég náði að fara með henni eina ágæta kvennaskemmtiferð í sumar ásamt vinnufélögum okkar og sá þá vel hvað hún naut þess að skemmta sér í góðra kvenna hópi og safna að sér hinum undarlegustu uppákomum okkar hinna sem síðar skiluðu sér - jafnvel fegraðar nokk- uð - í endursögn hennar dagana á eftir. Á þann hátt framlengdist ferð- in og við lifðum lengur á atburðum góðs dags. Helga hafði auga listamannsins og naut fallegra hluta í umhverfinu. Sjálf lagði hún sannarlega sitt af mörkum til að gleðja augu okkar í dagsins önn. Þau verkefni sem hún leysti fyrir vinnuveitendur sína voru unnin af frábærri smekkvísi og næmni fyrir því sem hóflegt er og viðeigandi hverju sinni. Hún aðhyllt- ist hvorki stefnu minimalismans, sem margir auglýsingateiknarar nú- tímans víkja varla frá né ofskeytilist sem hennar kynslóð átti til. Ekkert var öf né van, öryggi meðfæddrar hæfni og e.t.v að einhverju leyti þjálfunar skilaði sér. Að loknu verki var því skilað af mikilli hógværð og ekki fjasað yfir neinu. Verkefni voru móttekin hvernig sem á stóð og unn- in af æðruleysi þrátt fyrir að ekki væri alltaf hægt að segja það sama um verkbeiðendur, sem oftar en ekki voru á síðasta snúning. Hennar skarð á teiknistofu Orkustofnunar verður aldrei fyllt. Þakka Helgu stutta en gefandi samveru og bið um stuðning handa þeim sem deildu með henni lífinu og hafa nú svo mikils að sakna. Hrafnhildur Þorgeirsdóttir. Helga Bergþóra Sveinbjörnsdótt- ir var kona sem var á réttri hillu í líf- inu. Helga var auglýsingateiknari að mennt og fórst starf sitt vel úr hendi. Hún var snjöll og smekkleg í útfærslu sinni á framsetningu hvers konar les- og myndefnis. Hún hafði gaman af starfi sínu og laðaði að sér þá er leituðu til hennar og urðu því verkefnin mörg sem hún fékk til úr- lausnar. Birgir maður hennar hafði orð á því við mig að hún væri ánægð í starfi sínu á Orkustofnun, henni líkaði svo vel við starfsfólkið. Ætla mætti að hún hefði verið ánægð víð- ast hvar því að góð samskipti við aðra voru henni eiginleg. Hún átti velvild þeirra sem hana umgengust. Ljúft þótti mér að koma á heimili þeirra hjóna. Þau áttu heima í afar notalegu húsi í skógi inni í Elliðaár- dal. Umhverfið þar er heillandi en foreldrar Helgu hófu þar skógrækt fyrir mörgum áratugum. Þessi skóg- ur er nú ein af náttúruperlum Reykjavíkursvæðisins. Sem dæmi um gamansemi Helgu má nefna að þegar hún var beðin um að hanna merki fyrir Vatnamæling- ar sagði hún. „Drengir mínir, ég vara ykkur við. Öll þau fyrirtæki sem ég hef hannað merki fyrir hafa annað hvort farið á hausinn eða lagt upp laupana mjög fljótlega." Sum mjög þekkt og mikil eins og t.d. Sambandið, en þar þekkja flestir landsmenn eitt af verkum hennar, essið í essinu. Nú er Helga látin um aldur fram og Orkustofnun er skyndilega án eins lykilstarfsmanns, sem var helst ekki sleppt í frí. Það verður ekki á hvers manns færi að uppfylla skarð hennar. Við sem söknum hennar er- um þakklát fyrir þann tíma sem við fengum að njóta starfskrafta hennar og vináttu. Þær glaðværu samveru- stundir gefa góðai- minningar. Við hjónin sendum Birgi okkar innileg- ustu samúðarkveðjur. Snorri Zóphóniasson. í Spámanninum segir um Gjafir: ,Að gefa af eigum sínum er lítil gjöf. Hin sanna gjöf er að gefa af sjálfum sér.“ Af slíkum gjöfum var Helga B. Sveinbjörnsdóttir ríkulega búin. Ég átti því láni að fagna að vinna í góðri samvinnu við Helgu í allmörg ár og ég hugsa með hlýhug til þess ánægjulega samstarfs og skemmti- legu stunda sem við áttum saman á Orkustofnun. Öll sín störf vann hún af vandvirkni og alúð og skilaði helst ekki frá sér verki nema hún væri ánægð með það og viss um að það væri eins vel gert og unnt væri. Nú hefur hún kvatt þetta jarðlíf, þessi glaðværa, hugulsama, „stóra kona“. Það skarð er vandfyllt. „Þetta verður allt í lagi, við klár- um þetta, það er nógur tími.“ Eitt- hvað á þessa leið sagði Helga gjarn- an þegar allt virtist komið á eindaga og ekki útlit fyrir að tækist að ljúka verkinu. Og alltaf var jafnsjálfsagt að vinna aukavinnu þegar á þurfti að halda, t.d. þegar ársskýrslan brast á. Þá var hún vön að koma með stóran kaffibrúsa og fullt brauðbox, og svo gerði hún gott úr öllu, sama á hverju gekk. Helga var mjög traustur og góður vinnufélagi og átti mjög gott með að starfa með öðrum. Hún laðaði fólk að sér og flestallir þurftu til hennar að leita vegna vinnunnar. Öllum tók hún vel og iagði alúð og metnað í sérhvert verk, hvort sem hún var að teikna mynd, hanna plakat eða bæklingéða útbúa nafnspjöld. „Þessir kallar, þeir vita ekki neitt,“ heyrðist líka, en það var ætíð húmor og léttleiki með í spilinu. Um dauðann segir m.a. í Spá- manninum: „Því að hvað er það að deyja annað en standa nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið? Og hvað er að hætta að draga andann annað en að frelsa hann frá friðlaus- um öldum lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti sínum og ófjötrað- ur leitað á fund guðs síns?“ Vertu sæl Helga og njóttu sólar- ljóssins. Páll Ingólfsson. Margt kemur upp í hugann þegar vinir og vinnufélagar falla frá fyrir aldur fram. Það eru ekki margir dagar síðan ég, eitt sinn sem oftar, fékk að kom- ast í tölvuna hennar, enda Helga komin í kápuna og sagðist ætla snemma heim. Þegar ég kvaddi hana þennan dag hvarflaði ekki að mér að þetta væri í síðasta sinn sem ég kveddi góðan vin og samstarfsmandr Við Helga Sveinbjörnsdóttir höfðum unnið saman á Orkustofnun á þriðja áratug, þegar hún var kölluð yfir á önnur svið mannlegrar tilveru. Það voru fáir sem jöfnuðust á við Helgu hvað varðaði gott skaplyndi og hjálpsemi og þegar grafík var ann- ars vegar stóðu henni fáir á sporði hvað varðaði natni og smekkvísi. Oft bárum við hvort annars verk undir skoðun hins, bentum á kost og löst og ævinlega varð útkoman betri eftir að Helga hafði lagt sína hönd á plóg- inn. Við unnum t.d. 1985 saman að gerð bæklings um Geysi og minntist * hún oft á skemmtilega aðburði tengda þeirri vinnu, en Helga sá um uppsetningu og útlit bæklingsins með sinni einstöku smekkvísi og gaf honum líf. Helga gafst heldur ekki upp þótt viðkomandi þættist mjög upptekinn og benti þá á að sennilega ætti hún eitthvað gott í skúffunni eða yrði rosalega þakklát, og ævin- lega hafði hún sitt fram. Það er tóm- legt á Orkustofnun þessa dagana og seint verður fyllt í það skarð sem Helga skilur eftir í röðum okkar sem þar vinnum. Ég votta aðstandendum Helgu mína dýpstu samúð, þau eins og við hin, eiga góðs vinar að sakna. Helgi Torfason. r + Móðir okkar, HÓLMFRÍÐUR ÞORBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR frá Reynhólum, Túngötu 1, Sandgerði, verður jarðsungin frá safnaðarheimilinu í Sand- gerði laugardaginn 2. desember kl. 14.00: Kristín Rut Hafdís Benediktsdóttir, Þorbjörg Sveinbjarnardóttir, Hetgi Björnsson, Bjarni Sveinbjörnsson, Aðalheiður Sveinbjörnsdóttir, Berent Sveinbjörnsson, Guðný Jóhannsdóttir, Gunnlaugur Sveinbjörnsson, Ingibjörg Sveinbjörnsdóttir, Kristín Sveinbjörnsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. t Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir, afi og langafi, SIGURÐUR GUÐJÓNSSON bifvélavirki, frá Vogatungu, Háholti 31, Akranesi, sem lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut föstudaginn 24. nóvember, verður jarðsunginn frá Akranes- kirkju föstudaginn 1. desember kl. 14.00. Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Hjartavernd. Guðbjörg Þórólfsdóttir, Þórólfur Ævar Sigurðsson, Kristín Eyjólfsdóttir, Guðjón Heimir Sigurðsson, Valgerður Bragadóttir, Halldór Bragi Sigurðsson, Sigurlaug Brynjólfsdóttir, Guðrún Agnes Sigurðardóttir, Tryggvi Ásgrímsson, barnabörn og barnabarnabörn. + Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur- faðir, afi, og tengdafaðir, SIGURÐUR HARALDSSON, Eiðsvallagötu 36, Akureyri, verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju föstu- daginn 1. desember kl.13.30 Sveinbjörg Pétursdóttir, Kristján Pétur Sigurðsson, Birgir Sigurðsson, Sigurður Magnús Þórðarson, Þóra Björg Sigurðardóttir, Fróðný Pálmadóttir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.