Morgunblaðið - 30.11.2000, Blaðsíða 75

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2000 75
FÓLK í FRÉTTUM
:
Ruth Reginalds gefur út sína fyrstu sólóplötu í 20 ár
Ruth plús
Reginalds
Hún söng um furðuverk móður náttúru og
um þá vitleysu að reykja. Birgir Örn
Steinarsson hitti Ruth Reginalds og spjallaði
við hana um tímana tvenna.
SÖNGKONAN sem heillaði þjóðina
upp úr skónum í sakleysi sínu hefur
nú rofið tuttugu ára útgáfuþögn, en
hún hefur ekki gefið út plötu síðan
hún var 14 ára gömul.
Það fyrsta sem blaðamaður rak
augun í á nýjustu plötu Ruthar Reg-
inalds, sem ber einfaldlega nafnið
„Ruth“, var þetta „dularfulla" H fyr-
ir aftan Rut. Hann strauk varlega
yfir þá örfáu skeggbrodda sem eru
að finna á höku hans, setti sig í
poppfræðingastellingar fullviss að
H-ið hefði nýlega komið sér þarna
fyrir. Hugsanlega vegna þess að
platan er öll á ensku og hugmyndin
væri að hljóma aðgengilegri í eyrum
útlendinga. Það varð síðar gi-einilegt
að blaðamaður hafði ekki lært að
lesa þegar Ruth Reginalds var upp á
sitt besta.
„Þetta er nefnilega svolítið skrýt-
ið,“ segir Ruth (með há-i) þegar
blaðamaður spurði út í stafinn dular-
fulla. „Fólk virðist ekki hafa tekið
eftir þessu fyrr en nú þegar ég set
fornafnið á diskinn. Eg heiti
R-U-T-H millinafn S-C-A-L-E-S
plús Reginalds. Ég er grísk, ensk og
íslensk. Þess vegna heiti ég Ruth
með hái.“
Og þar höfum við það, „Simm-
sala:bimm“.
„Ég byrjaði að syngja árið ’72, þá
var ég sjö ára,“ rifjar Ruth upp með
blaðamanni sem átti þá enn nokkur
ár í það að verða glampi í augunum á
honum pabba sínum. Éngin furða að
hann vissi þetta ekki með H-ið. „Ég
söng alveg til 14 ára aldurs. Þetta
voru 5 breiðskífur, ein ævintýra-
plata auk laga á safnskífum.“ Ruth
hefur sínar skoðanir á barna-
stjörnum. Það er ekki annað hægt
en að taka mark á henni þar sem
hún er ein af skærari barnastjömum
landsins sem lýst hefur upp hillur
plötubúða. Lærum nú af reynslunni!
„Það er ekkert yndislegra en að
heyra lítið barn syngja. Sérstaklega
ef það syngui- vel og nær til fólks.
En það sem ég hef haldið fram og vil
meina er það að það er minnst hugs-
að um það hvernig barnastjömunni
sjálfri líður. Það er kannski ekki
mikill vandi að komast á toppinn, af
því að hún er jú barn, einlæg og ynd-
isleg. En hefur einhver undirbúið
hana fyrir það að koma niður aftur?
Einhvertímann hættir hún að vera
barn. Hvernig mun þessi manneskja
takast á við skóla og vini? Það er
margt jákvætt við að vera barna-
stjarna, en það er margt sem þær
þurfa svo að takast á við sem þær
era ekkert tilbúnar að gera út af því
að þetta era, jú, börn.“ Ruth er ekk-
ert bam lengur og hefur verið með
þessa nýju plötu í maganum í mörg
ár. Hún lagði allan sinn metnað í
vinnsluna, naut aðstoðar góðra vina.
„Guðlaugur Briem trommuleikari
þekkir góðan mann að nafni John
Savanna úti í Bretlandi. Honum
fannst hann tilvalinn til þess að
ganga að þessu verkefni með mér og
kynnti okkur. Það varð úr og ég
bara kýldi á þetta, fór út og gerði
„Ég er furðuverk". Ruth
Reginalds undrar sig yfir
töfrum náttúrunnar.
...og svo tuttugu árum seinna.
þessa plötu. Það var ekkert sparað í
gerð disksins sjálfs. Ég náttúrlega
stend ein að útgáfunni hérna heima
og það er mjög dýrt að markaðs-
setja. Ég verð eiginlega að vona að
diskurinn selji sig sjálfur."
Á plötunni syngur Ruth hin og
þessi tökulög en leitar einnig í laga-
banka Diane Warren, sem m.a. hef-
ur samið lög á borð við „Unbreak
My Heart“ sem Toni Braxton gerði
vinsælt, „I Don’t Want to Miss a
Thing“ sem Aerosmith gerði vin-
sælt, „Blame It on the Rain“ sem
Milli Vanilli gerði vinsælt og
„Because You Loved Me“ sem Cel-
ine Dion söng svo eftirminnilega hér
um árið.
Af heimsmetasöngkonum
Ruth syngur af mikilli innlifun og
lagavalið minnir á þau lög sem svo-
kallaðar „Divu“-söngkonur helga
sér. Þrátt fyrir það tengir Ruth sig
ekkert endilega við slíkar söngkon-
ur.
„Ég held nú að ég sé ekki að
reyna slá nein heimsmet í söng. Ég
syng allar tegundir tónlistar, það
sem varð til þess að ég valdi ná-
kvæmlega þessi lög er það að mér ._
fannst textarnir góðir og ég get
tengt mig við þá. Mér finnst ég vera
að meina það sem ég er að syngja og
það finnst mér skipta höfuðmáli þeg-
ar maður er að koma svona aftur eft-
ir 20 ár.“
Það má því eiginlega segja að
Ruth tjái sínar tilfinningar í gegnum
söng sinn og lagavalið.
„Ég held að ég sé alveg búin að
skapa minn stíl í gegnum öll þessi
ár. Ég held að ég þurfi ekkert að
sanna fyrir fólki hvað ég get og hvað
ég get ekki. Persónulega er ég orðin
mjög þreytt á mörgum af þessum
„heimsmetasöngkonum" sem reyna
að slá heimsmet á fyrsta orði lagsins
í stað þess að byggja lagið upp og
búa til hápunkta í því. Ég er að tala K
um þessar endalausu slaufur út í
gegn. Þar af leiðandi vildi ég ekki
fara þá leið. Við eigum fullt af frá-
bæram söngkonum hér á landi sem
vilja kannski leggja þetta fyrir sig,
en ég myndi helst vilja vera laus við
það.“
Og hvaða lög era þetta sem snerta
Ruth það mikið að hún kom þeim
fyrir undir sínum hatti?
„Þau snerta mig öll að einhverju
leyti. Það má kannski nefna lag sem
heitir „Jam Side Up“ og fjallar um ^
eiturlyf og lag sem heitir „I Will Get
There“. Þar sem ég hef þurft að
ganga í gegnum ýmislegt fannst mér
það lag mjög hvetjandi fyrir mig. Ég
held að ég sé mestmegnis staðin upp
úr allri fortíðinni sem ég gekk í
gegnum. Þessi texti er þannig að
hann hvetur mann til þess að gefast
ekki upp,“ segir Ruth að lokum.
Togað og teygt
TOJVLIST
Geisladiskur
ii
II, geisladiskur Guitar Islancio, sem
er tríó þeirra Björns Thoroddsen
(gítar), Gunnars Þórðarsonar (gít-
ar) og Jóns Rafnssonar (kontra-
bassi). Helmingur laganna eru ís-
lensk þjóðlög en svo eiga hér lög
þeir Thoroddsenar, Björn, Emil og
Gunnar, Gunnar Þórðarson og Jón
Múli Árnason. Upptökustjórn var í
höndum Björns Thoroddsen. 45,20
mín. Skífan gefur út.
FYRRI diskur Guitar Islancio,
samnefndur sveitinni, kom mér
satt að segja nokkuð á óvart. Þeg-
ar ég rak augun í hann fyrst hugs-
aði ég með mér: „ Jæja, búið að
leggja enn eina túrhestagildrana."
Það hefur sannarlega brugðið við
að ekki sé vandað til verka er
kemur að ferðamannaþjónustu í
tónlist, margar afkáralegar útgáf-
ur hafa litið dagsins ljós með
steindauðum skemmtaraútgáfum
af þjóðþekktum dægurperlum sem
þjóðlögum - og alltaf þessi
skrambans Dyrhólaey á umslag-
inu!
Þetta segi ég því að útgáfa Guit-
ar Islancio var sannarlega hugsuð
öðrum þræði sem veganesti fyrir
forvitna ferðalanga erlendis frá, og
því var maður á bremsunni í
fyrstu. En það viðhorf breyttist
allsnögglega þegar ég fór að
hlusta. Bráðskemmtileg og fjörag
tónlist - „alvöra“ ferðamannatón-
list. Og bara alvöra tónlist yfirleitt.
Ég veit vel að þessi bræðingur
þeirra félaga er ekkert of vel séð-
ur hjá djassgeggjurunum og þykir
ekki merkilegur pappír á þeim
bænum, skýrir líklega af hverju
hann er dæmdur hérna megin
blaðsins. En þetta reiknilíkan
þeirra Björns, Gunnars og Jóns
er einfaldlega að virka
og hin heilaga
kýr, sem þjóðlög-
in þykja á stund-
um vera, fékk
þarna fínustu
skemmtireisu hjá Is-
lancio-mönnum.
Það sama er uppi á
teningnum hér og þeir
félagar höggva í svip-
aðan knérunn og áður.
Gömul þjóðlög tekin
fyrir, brædd í fjölbreytta
djasssúpu og þeir fé-
lagar opna túlkunarrýmið
upp á gátt, leika sér að vild með
formið, snerta á rokki og blús m.a.
og lagaval er breiðara en á fyrri
disknum, lög tekin inn sem alltént
flokkast ekki undir þjóðlög eins og
t.d. „Fröken Reykjavík" og „Lit-
fríð og ljóshærð“. Einnig eru hér
framsamin lög eftir þá Björn og
Gunnar.
Ég verð nú að segja að mér lík-
aði harðlínustefna fyrri disksins
betur. Andrúmsloftið þar var
þyngra og kjötmeira, þessi er hins
vegar mun aðgengilegri og ég veit
ekki hvort það gerir honum endi-
lega gott.
Einnig læðist pínu „raka inn
seðlum“ tilfinning að manni.
Myndirnar sem prýða diskinn
virðast t.d. vera úr sömu mynda-
syrpu og prýddi fyrri diskinn og
eðlilega er nýjabrumið, sem gaf
fyrri afurðinni gildi, að baki, viss
endurtekningarbragur á sveimi
hér.
En ég vil ekki
að þessar
nauðsynlegu
umkvartanir
misskiljist
því diskur-
inn sem
slíkur er
stórfínn
og bráð-
skemmti-
legur
þótt
mér
hugnist
persónulega sá
fyrri betur. Leikandi létt
spilagleði tríósins dregur mann
jafnt og þétt að diskinum og hann
vex með hverri hlustun. Lög eins
og „Krummi svaf í klettagjá“, „Ól-
afur Liljurós" og „Sá ég spóa“, eru
frábærlega útsett og ekki vantar
þá félaga hugmyndaflugið - bræð-
ingurinn setur afar skemmtilega
vinkla á lögin. Ég vil sérstaklega
hrósa tríóinu fyrir að gera lagið
„Fröken Reykjavík“ skemmtilegt,
en það lag hefur mér alltaf þótt
fremur leiðinlegt. Takk piltar.
Hið besta mál sem sagt - fyrir
utan áðurnefnd skeyti - og ekki
orð um það meir.
Arnar Eggert Thoroddsen
„Reiknilíkan þeirra Björns, Gunnars og Jóns er einfaldlega að virka og
hin heilaga kýr, sem þjóðlögin þykja á stundum vera, fókk þarna finustu
skemmtireisu hjá Islancio-mönnum,“ segir Arnar Eggert Thoroddsen
m.a. í vangaveltum sinum varðandi þjóðlagadjasstríóið Guitar lslancio.
ALMEIMIUUR
DAIMSLEIKUR
með Geírmundí Valtýssyní
í Ásgardi, Glæsibæ,
föstudagskvöldið
l.desember
Húsið opnað kl. 22.00.
Allir velkomnir!