Morgunblaðið - 07.12.2000, Qupperneq 78

{ 78 FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Hundalíf
Ljóska
E6ERA0FARA1
MAT... PI6 VER6I6
A6FARAÍ NÆSTU
BI6RÖ6
ENE6ERBUINNAÐ
^ VERA í ÞESSARI íflMM
MINUTUR!!
FIMM MINUTUR ERU EKIŒ STÓR HLUTIAF
EILÍFÐINNI... VELTU PVÍ FYRIR PER - 06
PiaAOU PI6 SVO í HINA RÖÐINAI
Ferdinand
Smáfólk

Pear Sweetheart, I think of you constantly.

Elsku kærasta, Ég hugsa stöðugt um þig.
I think of you
constantly every other
week or so.
Ég hugsa stöðugt um þig
aðra hvora viku eða svo.
gKrefflmMafrlft
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Kennara-
verkfall
Frá Kristjáni Ámasyni:
NÚ virðist augljóst að verkfall
framhaldsskólakennara muni setja
íslenska skólakerfið í uppnám, svo
ekki sé sterkara
að orði kveðið.
Og það lítur út
fyrir að það hafi
ómæld áhrif á
lífsferil fjölda
ungs fólks. Það
verða áreiðan-
lega misjafnar
heimtur, þegar
nemendum verð-
ur smalað saman aftur. Þeir sem
eru tæpastir fyrir að áhuga eða öðr-
um þáttum lærdóms, mæta ekki.
Hve margir er ógerlegt að spá.
Og orsökin fyrir þessu ófremdar-
ástandi, hver ætli hún sé í raun og
veru? Ráðherramir sem geyma
menntabudduna tútna út af vand-
lætingu yfir heimtufrekju kennara.
Og sjálfur yfirskólameistarinn, for-
sætisráðherrann. Hvað gerir hann?
Ef hann hefur lagt eitthvað raun-
hæft til málanna, þá hefur hann far-
ið varlega með það. Eða ekki hef ég
haft spurnir af því. Ekki ætla ég
mér þá dul að geta komið fram með
einhverja nýja „hugljómun" en mín
skoðun er sú, og það hljóta fleiri að
taka undir það, að ekki dugi minna
en veruleg hugarfarsbreyting. Ekki
eingöngu hugarfarsbreyting mis-
áberandi ráðherra, heldur þarf að
stokka upp verðmætamat og for-
gangsröðun í íslenska samfélaginu.
Það verður ekki gert í einum svip,
og kannski aldrei. Spakmæli segir
„Sérhver langferð hefst á einu
skrefi!“ Frá mínum sjónarhóli hefur
enginn, a.m.k. ekki þeir sem við
kusum til að „stjórna", gert alvar-
lega tilraun til að mjaka sér úr
sporunum. Af hverju skyldi „asn-
inn“ vera svona staður? Það skyldi
þó aldrei vera að „asninn“ sé alls
enginn asni! Að hann viti alveg
hverju hann bíður eftir! Stendur
hann ekki bara og bíður, sallaróleg-
ur eftir því að ástandið verði svo
slæmt að krafan um einkarekstur
skólanna yfirgnæfi annað! Og þá er
hann kominn, bara si svona af sjálfu
sér, inn í iðjagræn óskalönd auð-
hyggjunnar!
Nú vil ég skora á alla þá mörgu
sem verða fyrir ómældu tjóni af
völdum kennaraverkfals, að efna til
fjöldamótmæla, á sem flestum stöð-
um á landinu. Ég tek það skýrt
fram (sem er kannski óþarfi) að
engin skrílslæti eða skemmdarverk
mega fylgja, það er mjög mikilvægt.
Þetta þarf að gerast ekki seinna en
strax. Það er búið að eyðileggja nóg
fyrir unglingum þessa lands. Lýsið
vantrausti á ríkisstjórnina, sem
vissi hvað á seyði var fyrir löngu.
Að endingu, góðir „yngri borgarar"!
Þið hafið rétt til að stunda nám,
bæði siðferðilega og stjórnarskrár-
lega. Það eina sem valdsmenn skilja
er atkvæði! Það eru til nógir pen-
ingar til að gera ýmislegt, en þeir
eru annarsstaðar.
Stelpur og strákar! Gerið tilraun,
og ef hún mistekst gleymið þá ekki
að kjósa næst þá sem þið treystið
betur en núverandi stjórnarflokk-
um, og enn og aftur, tvö skilyrði
fyrir árangur: 1. Gerið þetta bæði
fljótt og af fullri einurð! 2. Engin
skrílslæti eða skemmdarverk.
KRISTJÁN ÁRNASON,
dvalarheimili aldraðra, Sauðárkróki.
Ölvun í hálendisferðum
Frá Kristjáni Friðgeirssyni:
ÞEIR SEM hafa prófað að aka að
vetrarlagi um hálendi íslands vita að
fátt er það sem tekur því fram og
gildir þá einu hvort veður eru vond
ellegar góð. Það gefur aðeins mis-
munandi lífsreynslu. Akstur um
öræfaslóðir, hvort sem er á vélsleð-
um eða jeppum, er það krefjandi að
ekki veitir af að vera allsgáður.
Hættur eru þar mun margvíslegri en
þær sem snúa að ökumönnum á veg-
um og er þó full ástæða til að hafa at-
hyglina í góðu lagi þótt ekið sé við
bestu aðstæður. Þegar við ökum eft-
ir vegunum getum við oftast treyst
því að vegurinn haldi áfram þótt að
við förum yfir blindhæð og að ekki
leynist stórar holur og gjótur á veg-
inum. Einnig getum við treyst því að
vegurinn leiði okkur á áfangastað
(eða annan stað þar sem færi gefst á
að ná áttum og endurskoða leiðarval-
ið). Þessu er ekki að heilsa í hálendis-
ferðum, þar verðum við sífellt að
vera á verði svo að ekki beri af leið.
Fyrir nokkrum árum var áberandi
að allstór hópur ferðamanna á há-
lendinu taldi ástæðu til að deyfa at-
hyglina með áfengi þegar þeir fóru á
fjöll. Kvað þá stundum svo rammt að
þessu að ýmsir áttu í erfiðleikum
með að komast í náttstað. Þetta hef-
ur sem betur fer lagast mikið þótt
ekki sé algott ennþá. Ferðir á vegum
skipulagðra ferðafélaga, s.s. Ferða-
klúbbsins 4X4 og FÍV eru oftast til
íyrirmyndar og allir eru allsgáðir, en
þess eru alltof mörg dæmi að í minni
hópum sé bjórinn opnaður um leið og
beygt er út af þjóðveginum.
Ólvun er tengd allmörgum atvik-
um þar sem kalla þarf út björgunar-
sveitir. Ekki er þó svo að skilja að öll
þau slys sem verða á hálendinu séu
af völdum sauðdrukkinna vélsleða-
eða jeppamanna sem þvælast um
fjöllin án þess að vita hvar þeir eru
eða hvað þeir eru að gera. Slys geta
orðið þótt reynt sé að fara varlega og
með gát.
Ekki hefur verið gerð úttekt á því í
hversu miklum mæli áfengisneysla
og ölvun hefur verið afgerandi þátt-
ur í þeirri atburðarás sem leiddi til
þess að kalla hefur þurft til aðstoð
björgunarsveita, en það er sannan-
lega í nokkrum tilfellum. Það sem er
verst við þau slys er staðreyndin að
það hefði svo auðveldlega mátt koma
í veg fyrir þau með því að hugsa fyr-
irfram og skipuleggja fylliríið þannig
að það fari fram við öruggari og
hentugri aðstæður.
Slysavarnafélagið Landsbjörg
hefur fyrir satt að betra sé heilt en
vel gróið og vill því taka þátt í þeirri
baráttu sem stuðlar að því að koma í
veg fyrir slys og er tilbúið að beita
flestum brögðum ef ætla má að það
skili árangri í slagnum.
KRISTJÁN FRIÐGEIRSSON,
erindreki slysavarnasviðs Slysa-
varnafélagsins Landsbjargar.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.