Skírnir - 01.01.1879, Síða 67

SPÁNN.
67
alls ekki meint af bruggi feirra ísabellu og Don Carlos, en þess
er ekki óliklega til getiS, aS konungur hafi viljaS benda móSur
sinni á, að hann þyrfti ekki að eiga völd sín undir hennar
vinum, og aS hann sæi betri ráS til, enn hún hefSi kunnaS, aS
treysta ríki sitt, sem væri aS gera sjer þjóSina sem hollasta meS
jþví aS snúa sjer vinveittlega aS frelsi og framförum.
í haust eS var ferSaSist Alfons konungur um ríki sitt, og
fjekk mestu fagnaSar viStökur á öllum stöSum. Hann kom aptur
til höfuSborgarinnar 25. október, og var Jrar haft mikiS viS
sem aS vanda. En hjer var fögnuSinum spillt meS sama móti,
sem f>á er Umbertó konungur heimsótti Napólíbúa. Á leiSinni
til hallarinnar stóSu hermenn í röSum á báSar hendur, J>ar sem
konungur reiS um, en viS torg eitt stóS maSur fyrir framan
hermennina, og er konung bar J>ar nær aS, reiS skot úr pistólu,
en konungur hafSi komiS auga á manninn, og vikiS hestinum til
hlibar, og sakaSi hann ekki. MorSræSismaSurinn var þegar tekinn
höndum, og urSu þær sagnir af honum hafSar, aS hann væri
einn af liSum alþjóSasambandsins (Internationale), og hann hefSi
beSib konungs í fjóra daga, því meS því áformi hefSi hann aS
heiman (frá Tarragónu) fariS aS veita honum bana. Hann sagSi
líka, aS sjer hefSi fundizt mikiS til koma um tilraunirnar í
Berlín, og hugrekki þeirra, sem þar hefSu hætt lífi sínu. þegar
hann fór aS heiman, sagSi hann konu sinni, aS ferSinni væri heitiS
til Alzír. MaSurinn var laggari — sumar sögur segja annaS,
og aS hann sje af heldri ættum — og hjet Alfons Olivay Mon-
casí. Hann sagSist ekki hafa búizt viS neinu betra, enn her-
mennirnir mundu höggva sig til dauSs í staS, en þaS var líka
meS naumindum, aS honum varS komiS undan fólkinu, sem rudd-
ist aS, þar sem hann var tekinn fastur, og ljet, sem þaS vildi
rífa hann lifandi í sundur. J>ess er getiS, aS kvennþjóSin ljeti
hjer grimmilegast. Hins þarf ekki aS geta, aS Moncasí mundi
verSa dæmdur til lifláts — og aS þeim dómi mundi hjer verSa
fram fylgt uaS lögum».
J>aS er hvorttvcggja. aS Kúba er kölluS bezta hnossiS af
eyjunum þar vestra, eSa Antillunum, enda vildu Spánverjar allt
fyr til vinna enn aS látahana undan sjer ganga, enn þeir komust
5»