Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 27

45
vörugeíinni þjóð, að hæðast að J»ví sem hann
lielt feður sínir hefðu trúað, j)á sannaðist hráðum
hvursu dauð trúin hafði verið, og hvað afskipta-
lausir flestallir voru, sem helclu enn við krist-
nina gömlu. Að sönnu kom þar ekki út bók eða
tímarit, og reðist á kristnina bersýnilega, enn
sniðið á Jjeírn flestöllum var miklu fremur skin-
semi- enn kristni-snið, og skildu menn vel hálf-
kveðna vísu, so þeír sem vildu fengu nú þor til
að játa sitt trúarleýsi. Slíka játendur skortir ekki
enn í dag, og eg er illa svikinn, ef að ekki eýkst
hehlur þeírra tala enn hinna kristnu, eínsog líka
við er að búast, þarsem bæði kennslan á Bessa-
stöðum, og ræðurnar er skólapiltar heýra, geta ekki
annað enn leítt J)á á skinseinistrúna. j)essir piltar
eru flestallir bændasynir, sem eru í skólanum á
veturnar, enn lialda til hjá ættíngjum sínuin frá
maíkomu til septembersloka, og vinna bændavinnu,
til að tína henni ekki niður vegna bókanna. J)eír
koma skjaldan i skóla ýngri enn 16 vetra, og
geta so undireíns á sumrin, |)ó þeír seu ekki út-
skrifaðir, farið að leíða náiinga sína. Á öðrum-
hvurjum bóndabæ eru únglíngar, sem hafa þegið
kennslu, og margir þeírra vel að ser, og jietta
heldur við í landinu þeírri uppfræðíngu, og enda
lærdómi, sem auðkennir Islendínga frá öðrum
alinúga í Norðurálfunni. Enn það má nærri geta,
að j)essi leíðsla hreífir líka við trúarbrögðunum,
og fer vaxandi þegar jiessháttar maður verður
annaðhvurt prestur, eða j)á bóndi og barnafaðir.