Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 63

81
abla sei‘ þekkíngar á framfðrum tímans, verður
hann brátt við'skila við sína öld, og ef liann fær
nokkurntíina njósn uin hana, án þess lionuin skil-
jist uin leíð, hvurnig hún er sprottin af þeírri
sem á undan er liðin, fínnst honuin það allt,
sem ekki er eíns og það sein liann hefír Iært,
vera bábiljur eínar og hegóini, eða að minnsta
kosti liið eidra og ýngra vera jafnrett, þareð hvur-
tveggja se jafnri óvissu og jöfnum umbreítíngum
undirorpið. Ég er fyrir mitt leíti sannfærður
um, að þekkíngunni miðar áfram, {)<> eíngin öld
finni algjörðan sannleíka, því þá væri ekkert
frainar að aðhafast fyrir inannlega skinsemi. J)að
veíkir ekki trii iníua á vísindanna áreíðanlegleík,
j)ó lögun þeírra umbreítist; eg verð að játa, að
eítt fari betur, eítt se skinsamlegra, enn annað,
og laga eptir því dóma mína, enn ekki held eg
fyrir það, að skinsemin se sjálfri ser sundur-
þikk; mer er vön að sýnast liún eínsog nokk-
urskonar túngl, sem fær að sönnu alla sína hirtu
frá sólinni, og getur injrkvast ástundum, enn
sýnir mer þó ekki að síður hlutina eínsog þeír
eru, jafnvel þó þá megi ekki deíla eíns glögg-
lega og á björtum degi. — — —
Af bókleguin fyritækjuin er það helzt að
segja, að í sumar kemur er væntanlegt frá Við-
eýar prentsiniðju tíinarit nokkurt lianda íslend-
íngum, og mun það að nokkru leíti verða frain-
hald Klausturpóstsins. Eíga hlut í að rita það
sumir helztu fræðimenn í landinu; enn aðrir sjá
6