Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 70

88
nokkru til vegarms og haldiíf áfram fercfiiini {lángað
til líður að (lagmáluin eða unilir liáilegi, aff bær
verður á leíð hanns eður hagi, so liann geti áð;
ætti þeírn, sem koma á bæi um það leíti, ekki
að bjóða eíntómt brennivín, heldur morgunverð
af því sem fjrir hendi er og litla tilreíðslu með-
þarf, enn ferðainenn ekki að gleýma að sjá fyrir
liestum sínuin og gefa þeíin hvítd. Se nú enn
lángan veg yfir að fara, mætti láta hestinn taka
niður seínna um daginn; annars ættu menn að
hahla rakleíðis þángað er þeír hafa ser náttstað
ætlaðan, so ætíð se þángað komið góðri stund
fyrir háttur, og er þá ekki tiltökumál þó sá sem
hýsir búi þeím mat eptir faungum. Öðru máli
er að gegna þegar ferðamaður hefir erindi að
reka, á kunníngjum að fagna, eður á eínhvurn
hátt getur ætlast til, að húsbændur hafi gaman
af komu sinni, og verður þá ekki æfinlega so
meðfarið sem nú var mælt.
j)að er gaman að ferðast uin Island og sjá þau
heröð sein mönnum eru kunnug úr sögunum og líta
búnaðarháttu manna, og má æfmlega gánga að því
vísu, að finna nokkra skinsama og dugandis menu
ineðal margra skussa og letíugja. I Skoradalnuin
hjá Guðmundi bómla þorvalzsyni sá eg fyrst
hvurju túnaræktun og girðíngar gætu hjá oss til
leíðar komið; á hann það upp að unna vallar-
garði sínum og ræktun túnsins, að það er full-
sprottið um fráfærur og vel slægt í annað sinn
þegar álíður slátt, og fást af sama vellinum 30