Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 76

94
Lítið fer siðferðið batnamli á Islandi, Jió
flestu öoru fari heldur fram enn aptur; leti og
ómennska hafa jafnan legicí her í landi, og so
er enn —- eínkum kríngum kaupstaÓina; enn
drjkkjusvall og lauslæti ætla 'eg aldreí liafa kom-
ist jafnhátt sem nú, og eptir ávöxtunum að dæina
miklu hærra her fyrir norcían, enn í eýstri hluta
Sunnlendínga - fjórðúngs: 60 brennivíns-tunnur
hrökkva nú ekki til þar sem fjrir 20 árum nægðu
15, og her eru vicT annaðhvurt fótmál þeír sem
hafa drjgt hór tvisvar- og þrisvar-sinnum; og
so er dómur alþjðu um þennan hlut orðinn viltur,
að það mælist illa fjrir lijá mörguin, ef konan
telst nokkurntíma undan, að biðja þvílíka menn
undan penínga-útlátum; enn ekki þarf þó að telja
konunum þvílíkar fjrirbænir til mikillar djgðar,
því þær eru optast af illum rökum sprottnar:
hræðslu, nízku og tilíinningarlejsi þess sem fall-
egt er og sómasamlegt. Valla er það lijú í vist,
kall ne kona, sem hafi ekki barn í eptirdragi,
og er það ótrúlegt, hvurju aldarhátturinn fær
uni þetta til vegar komið. Stjórnin virðist og
vera búin að sleppa hendinni af þvílíkum jfir-
troðslum, því löggjöfm er hætt að aðstoða siða-
lögmálið, og villir skílníng almúgans á því, hvað
se rett eða rángt i þessu efni.