Fjölnir - 01.01.1847, Blaðsíða 24

24
kringum f)á. Nú þegar regníð kemur, skolast allur leirinn
í burtu, og [)á losnar steinninn og fer á staft, eins og |)jer
gefur að skilja”. ”AIItjend ertu uógu skýr” sagði syslir
mín; ”það hefur sjálfsagt verið regnið í dag, sem losaði
bjargið áðan”. ”Eða þessi þá” sagði jeg, og benti upp
fyrir okkur; þar stóð maður á klettasnös, og bar við him-
ininn. Nú fengum við nóg að hugsa um annað enn grjót-
hrunið. Við gátum ekki gizkað á, hvaða maður þetta gæti
verið, og hvað hann væri að gera upp um tinda. ”J>að
getur varla verið útilegumaður” sagði jeg, og fór að halda
mjer í handlegginn á systur minni; ”fjallið hjerna liggur
milli sveita, og er ekki, svo jeg viti, áfast við jöklana eða
Odáðahraun. Vilt' ekki koma, systir góð! við skulum
flýta okkur á stað!” I þessu bili fór maðurinn aptur á
hvarf, eins og hann hefði gengið fil fjalls. ”5jer er, held
jeg, óhætt að sleppa” sagði systir mín, og hermdi eptir
mjer; "útilegumaöurinn þinn er farinn”.........