Fjölnir - 01.01.1847, Blaðsíða 63

á meðal hinna áðurtuldu, svo að rjettu lagi get jeg ekki
talið meir enn 80 íslenzkar fuglategundir, sem
verpa í landinu og eru þar að staðaldri. Samt má ekki
sleppa hinum og skal jeg því nefna þá alla samt, eptir
þeirri röð, sem mjer þykir fara hezt; og getur hún samt
ekki orðið svo, að alstaðar sjáist skyldugleikinn, því víða
verða í henni eyður, sem ekki verða fylltar upp — liðirnir,
scm eiga í þær, luia hingað og þangað út um heiminn —
og verða menn svo að draga hitt saman, og gefur [)á ekki
hjá því farið , að myndin líti stundum út, viölíkt og ef á
einhverju blómi blaðaleggina vantaði eða bálf lilöðin,
og sætu [>au svo föst á stönglinuni — mjer [lýkir gott,
ef mjer ekki tekst svo, að blöðin snúi niður á við eða
stöngullin komi á undan rótinni.
F y r s t i h ó p u r.
Gripfuglar (raptores).
I. deild: Dagfuglar (aves rapaces diumae).
1. Arnakyn (aquila).
1 tegund. Orn, assa; sjó-örn (aquila albi-
cilla) á heima á Islandi og byggir sjcr hreiður í klettum;
ung er hún dökkgrá með svart nef, en fær með aldrinum
gult nef og hvítt sfjel og gránar þá um höfuðið. Jiessi
litaskipti bafa valdið [>ví, aö sumir hafa gjört 3 tegundir
úr einni, og sumir standa fast á [>ví enn. 3>á kalla [>eir
göndu örnina hvíthöfðu (a. leucocephala); en allt er
þó reyndar sami fuglinn. Ornin verður 100 ára eða meira
og getur flogiö þrjár þingmannaleiðir á klukkusturidinni.
2. Fálkakyn (falco).
1. tegund. Fálki, valur; veiðifálki (falro is-
landicus); þenna mikla veiði garp þekki þið allir. Hann
fer varla úr landi, nema ársgömlu fuglarnir, sem fljúga