Fjölnir - 01.01.1847, Blaðsíða 62

Fugliitogunilirnnr á Islamli eru fáar, og [)ó íleiri, enn
menn skylriu lniast við, svo noröarlega sem lanriið liggur,
og bætist fæð fteirra enn frentur upp af [)eim ógnargrúa,
sem [)ar finnst af einstaklingunum í suntum fegundum, svo
sem svartfugli, rjúpum, æðarfugli og nokkrum öðrum.
Fjöltli tegunria og einstaklinga er bjer, eins og alstaðar,
kontinn unriir [ivi, hvað mikið finnst af [)eim hlutum, sem
[)eim eru ætlaðir til viðurværis. Jannig finnast fáar teg-
unriir á Islanrii af fuglum, sem Iifa á flugum og skorkvik-
inrium; og [)eir, sem [)að gjöra, ílytja sig allir á haustin,
urn [>að leytið kvikindin fara að grafa sig í jörö eða rieyja.
Sama er að segja um f>á fugla, sem lifa á fræi og smá-
grösum. 5eir fata allir burtu, nema snjótitlingurinn, sem
unir sjer við moðið og tínir punt og annað fræ afstráum,
sem ná upp úr fönninni. En fuglar, sem lifa á skelfiski
og öðrum fjörumat, eru kyrrir allan veturinn, af [)ví [)á brestur
ekki viðurværi. Jáess vegna er J)að líka, að svo fáir skóg-
fuglar koma til Islands á vorin; ef þar væru hnetur og
skógarber hanria [)eim, og vunnar að byggja hreiðrin í
eða háar limar að hengja þau á — eins og [>eir gjöra
suniir — |)á mundi fara að fjölga heima; [>ví varla helri
jeg nokkur fugl væri lengi að telja eptir sjer tveggja eða
þriggja riaga ferð, til að geta búið í svo faliegu og skemmti-
legu lanrii; jeg þekki fugla, sem hafa ekki horft í [>aö,
og heldur unnið til að lifa á loxia serinus (scopoli), sem
þýzkir kalla; og það voru þó kai lar, sem ekki fara norðar,
enn til Sveitzaralands, og vilja ekki skarn-nýta, að luía í
rniðri Norðurálfunni.
A Islanrii hafa, það jeg veit, náðzt 87 eöa 88 fugla-
tegundir, sem hafa þekkzt, svo menn geti sagt, hverjar
þær sjeu, og varla munu vera inargar tegunriir ófunrinar,
sízt af fuglum, sem eiga þar heima að staðalriri; en veriö
getur, að útlenzkir fuglar flækist þangað enrirum og sinnum,
og náist eða sjáist, svo menn þekki þá, og úr því er
þeim hætt við töluna. jþess konar gestir 7 eða 8 eru nú