Fjölnir - 01.01.1847, Blaðsíða 84

M
TIL HRA. KONRÁÐS GÍSLASONAR.
\ ðr nian virðask heldr heákátligt, at ek rífa skýringar
of hégóina slikan, sem ”Landa-vísor” minar ero, ok hins
vegar er þat ok satt, at ekki mælir {mt fram með orðfæri
freirra, ef nauðsyn herr til at túlka |>at es ritit es. En
fyri {>vi, at ek lieli drcjiit á nokkura |>á luti í öðrom löndom,
es eigi muno vesa hvereom manni kunnir á Islandi, vil
ek gcta þess, at:
1) Lengí frægt á hörpostrengeom, í irsko vísonni,
lítr ekki einungis til [>ess, at harpan es eitt af ear-
tegnom }>ein> , sem sett ero i vápnskeöld Irlands,
heldr meir til }>ess, at harpan es [>at hleóðfæri, es
al{>ýöo es meök titt at hafa á trlandi, til at styðea
rödd sína við söng írskra kvæða. Smárinn írski,
es engskir menn kalla shamrock, es annat }>eóð-
merki Ira, ok hera [>eir }>at: á hátíðom, til heiðrs
verndarmanni sínom, enom helga Patricio (eða Pat-
reki): af [>esso grasi es írland svá grænt, at skáhlin
hafa í margar ahlir kallat }>at emerald isle (smar-
agðsev).
2) Es ek heíi sagt um Skotland, at ”eörðin sé nízk, en
fólkit }>ó ríkt af akrgróða”, }>á es }>at svá at skilea,
at Skotar sé í akryrkeo ok garðyrkeo afhragð annarra
þeóða. Jiistillinn es vápnmerki þeirra, ok [>ykkir
}>eim vel við eiga orðtak }>at, es hánom fylgir á
skildinom: nemo mc impune lacessit. Hvergi reis-
ask bál'ar borgir o. s. frv. Fegurð Edinborgar
ok Glasgóar es meök nafnfræg.