Fjölnir - 01.01.1847, Blaðsíða 40

40
”Heyriröu {)að, kona!” sagði kóngurinn; ”J»ú átt von
á gestum; jeg geng sjálfur ofan að sjó, en sjáðu um á
meðan, að verði sópað og heitt kaffi, og svo verðurðu
eitthvað að hugsa fyrir miðdeginu”. ”Jeg er öldungis
hlessa” sagði drottningin; ”Marmier minn!” (|)ví það var
Marmier, sem inn kom; hann er nú orðinn jarl) ”farðu”
segir hún ”út og láttu hann Guðmund litla hlaupa á
næsta bæ eptir rjóma”.
”Hvar er hann Guizot” sagði kóngurinn , {)egar hann
kom út, ”jeg ætlaði að láta hann verða mjer samferða —
Guizot, Guizot! hver {iremillinn er orðinn af manninum?”
En Guizot heyröi ekki — hann lá sunnan undir vegg
og var að lesa 7 ára gamlan Skírni, sem Qelagsdeildin á
Islandi var nýhúin að senda honum.
3>egar skipið kom að landi, renndi það upp að bryggj-
unni — J)ví {)ar er bryggja eins og í kaupstað — og
drottningin úr Englandi stje í land. Kóngurinn gekk á
móti henni og tók ofan kórónuna og hneigði sig, en hún
kyssti á hönd sína og brosti, og svo föðmuðust þau, og
maðurinn drottningarinnar og allt fólkið stóð hjá og horföi á,
hvernig {)au fóru að heilsast.
”HeiIsaðu kónginum, gæzka!” sagði drottningin; ”jeg
tók manninn minn með mjer, sjera Filippus! {)að er
skemmtilegra að hafa hann með”. ”Gaman og óvænt
æra” sagði sjera Filippus; ”en komið jþið uú heini að fá
ykkur einhverja hressingu”. Svo var gengið heim, og
kóngurinn leiddi drottninguna, og maðurinn drottningar-
innar og allt fólkið gekk með og horfði á, hvernig {)au
l’óru að leiðast og ganga.
J)egar kom heim á völlinn, hafði enginn munað eplir,
að hann var fagur eins og spegill; en fötin drottningar-
innar voru svo síð, að ekkert bar á, en hitt kvennfólkið
gekk allt hokið og beygði sig í hnjánum, og sumar
settust niður og Ijetust vera að gera við skóinn sinn.
Kóngurinn tók fyrst eptir {ressu og skipaði að bera ösku