Gefn - 01.01.1870, Síða 22

22
mál og stjórn innanríkis, svo enginn gat reist rönd við. I
Alzír var haldinn allmikill her og þar sigraði Randon hers-
höfðíngi Kabylana og kom þeim undirFrakka stjórn (1857),
og um sama leyti neyddu frakknesk og ensk herskip Sín-
lands-stjórn til að leyfa Norðurálfubúum verzlan, er áður
var bönnuð því nær hvervetna í landi þessu.
Skipastóllinn var svo mikið aukinn og efldur að boði
Napóleons, að furðu gegndi, og allskonar vélar upp fundnar
og inn leiddar, og ekkert til sparað; má til þess nefna
herskipaleguna í Skerborg, sem raunar var fyrst byrjað á undir
Loðvíki enum 14da, og fram haldið undir Loðvíki 16da,
Napóleoui lsta og Loðvíki Filippusi, en lokið við undir Na-
póleoni enum þriðja, og er ákaflega mikið mannvirki; þar
geta legið 40 línuskip í höfn af manna höndum gerðri og
múraðri með steiuveggjum og straumbrjótum; hún liggur
gagnvart Englandi og má minna Engla á, að »eingi er
einna hvatastr.« Napóleon gekk og mjög fram í að láta
smíða brynjuskip og jámbarða með rektrjónum: er þeim
hleypt af afli og með gufumagni á önnur skip og kemur
þá gat á, svo þau sökkva, er sjór fellur iun. Miklu fleira
lét Napóleon vinna að herbúnaði en nokkurr einn stjórnari
hefir gert.
Austurríkismenn höfðu um lángan aldur þjáð Italíu
bæði fyrir norðan og sunnan og hamlað sameiníngu lands
þessa undir eins konúngs vald; sátu þeir að norðanverðu á
Lángbarðalandi en að sunnanverðu í Sikile\jar löndum. því
þar réðu konúngar af Austurríkis ætt. þegar Febrúarbylting-
in 1848 fréttist til Italíu frá Frakklandi, þá hljóp fjör í
Itali, er voru þjáðir og þjakaðir á ýmsar lundir; var Karl
Albert Sardiníukonúngur mest fyrir frelsishreifíngum þessura,
en mátti eigi neinu verulegu til leiðar koma, því hann einn
hafði hervana menn en allir hinir voru ófærir og óviðráð-
anlegir. [<á var og svo hart gengið að páfanum, að hann
varð að flýja úr Rómi og var síðan inn settur í sæti sitt
af frakkneskum her að boði Napóleons; var sá her þar