Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 45

45
Hér vil jeg liggja, laufgum undir meiði,
og ljúfrar njóta dýrðar, meðan kvöld
hin undurbláu, gullnu geislatjöld
ginndjúpu breiðir fram í næturheiði.
5 Hér vil jeg njóta, gleypa gjörvallt hvað
með gráðgum anda — dýrðarsælu alla,
frá dýpstum ægi upp til efstu fjalla,
alls vil jeg njóta — líta vil jeg það!
*
* *
Of lítil ertu, jörð, eg frá þér flýg,
10 flugstyrkum vil jeg sveifla hugar væng;
jeg útí geiminn ólmum fetum stíg,
undursamlega bý mér jötunsæng.
Frá Alkýónes undurskæru sól,
þar alheims kveða þúngamiðju standa,
15 um heimsins endalausa stjörnu-stól
stríðfleygan þjóta læt jeg anda.
J>á hverfur tímans rúm, og rúmsins eyðist stund,
og reginbjartir hnettir áfram líða;
þar hneigist dagur ei að blíðum blund,
20 þar bregður aldrei fyrir deilíng tíða;
á endalausum alverunnar beð
alvaldur stilti sigurverkið íríða,
sem enginn les, en allir fá þó séð,
því alheims rúnir felast mökkvum hríða.
25 Hér brennur sól við sól í breiðum bogum,
og brunar æ um settan veltihríng,
og sveipar hnetti silfurbláum logum,
snúðugt þjótandi ljósa herfylkíng.
Hér þjóta tvær og þrjár um sama hvel,